Καλημέρα σας. Το όνομα μου είναι Χ. Διαβάζω με μεγαλο ενδιαφέρον τα άρθρα με τις εμπειρίες και αποφάσισα να μοιραστώ και γω τη δική μου.
Ή εργασία μου μου δίνει τη δυνατότητα να συναναστρέφομαι με αρκετά ζευγάρια. Κάποια απο αυτα σε διάσταση. Χωρίς να παίρνουν την απόφαση. Μένοντας σε διαφορετικά σπίτια. Από φόβο της μοναξιάς προφανώς. Ότι υπάρχω σ ενα γάμο έστω και έτσι.
Αυτό που δεν πιστεύουν είναι ότι υπάρχει αγάπη έξω. Μετά από τόσες πληγές που κατάντησαν βίωμα, δεν το πιστεύουν ότι υπάρχει.
Χωρισα πριν δύο χρόνια. Τον γνώρισα στα 20 , μεγαλύτερος μου, ξανά χωρισμένος με παιδιά. Με ερωτεύτηκε και γω το ίδιο. Νόμιζα πως αρκεί. Κάναμε τα παιδιά μας. Ή σχέση μας σαφώς καλύτερη από των γονιών μου. Χωρισμένοι και αυτοί. Φωνές βρισιές κατάθλιψη ή μανα μου. Εγώ ” μονο” συναισθήματικη βία. Υποτίμηση. Ασυνεννοησία. Χλευασμός. Και γω ξεσπάσματα. Αλλά να φαίνομαι τρελλή. Διότι η συναισθήματικη βία είναι ύπουλη.
Το θέμα είναι ότι χωρισα μετά από 9 χρόνια. Οι δικοί μου μ άφησαν. Να με εκδικηθούν . Που χωρισα αυτόν τον “υπέροχο” άνθρωπο. Αφού εγώ φωναζα είχα και άδικο. Δεν μ άκουσαν δεν με κατάλαβαν δεν με δέχτηκαν ποτέ. Θεωρώ πως δεν με αγαπησαν.
Δύο χρόνια τους άφησα όλους πίσω. Ψυχοθεραπεία να σταθώ ορθια. Και είμαι. Είμαι τόσο ευτυχισμένη που δεν ήξερα πως γίνεται. Όποιος μ αγαπάει είναι δίπλα μου. Μόνο.
Μετά από 7 μήνες διαζυγίου, γνώρισα τον Β. Μικρότερος μου. Θα πω αυτό που διάβασα σε μία άλλη ιστορία. Έτυχε να γεννηθεί μικρότερος. Ειμαστε μαζί σχεδον 2 χρόνια. Μαζί και αυτόνομα. Ανακάλυψα πως είναι να αγαπώ εμένα για να αγαπώ τον άλλο. Να γελαω κάθε βράδυ στο κρεββάτι. Να καταλαβαίνει τι λέω μέσα στη σκέψη μου. Όταν λογομαχουμε (διότι τσακωμούς δεν έχουμε σοβαρούς) να αναλύουμε το πρόβλημα. Να λέμε σ αγαπώ κάθε μέρα. Να μπαίνουμε ο ένας στη θέση του αλλου. Εκείνος να καταλάβει τη ζωή με τα παιδιά και γω την τόση ανεμελιά του. Εγώ έμαθα με ευθύνες, αυτός τώρα αρχίζει.
Του χρόνου σκεφτόμαστε να συζησουμε. Δεν υπάρχει βιασύνη. Αγαπη. Σεβασμός. Γέλιο. Στήριξη. Όχι ανταγωνισμός. Έρωτας.
Ξέρω πως είναι ο έρωτας της ζωής μου. Και αν κάνω λάθος, τουλάχιστον ζω κάτι μαγικό που μου ανέβασε τον πήχη ψηλά.
Μην πιστευετε ότι και να χωρισετε πάλι το ίδιο θα ναι με τον επόμενο. Κάθε άνθρωπος ειναι διαφορετικος. Αρκεί να αγαπάμε τον εαυτό μας, να κάνουμε αυτοκριτική και να δεχόμαστε τα λαθη μας. Δεν γίνεται να φταίνε πάντα οι άλλοι.
Δεν μας κατέστρεψε ο @@@ τη ζωή. Φταίμε και εμείς. Προχωράμε για χάρη των παιδιών. Μη γίνει και σε αυτά βίωμα ότι γάμος σημαίνει δυστυχία.
Εύχομαι σε όλους τα καλύτερα.
Χ.