Μάνα είναι μόνο μία! Χωρίς τη μητέρα μας ο κόσμος θα ήταν κενός! Εκείνη τρέχει για όλους, έχει ικανότητες δέκα ανδρών, προλαβαίνει τα πάντα και λατρεύει τα παιδιά της όπως κανένας άλλος πάνω στη γη. Ανάμεσα σε όλο αυτό το τρέξιμο βέβαια, της ξεφεύγουν συχνά (ίσως πολύ συχνά) συγκεκριμένες ατάκες που συντροφεύουν τις μνήμες μας – ορισμένοι ενδεχομένως τις ακούμε μέχρι σήμερα…
Γυμνός θα βγεις έξω; Πάρε μια ζακέτα.
Πότε θα γίνεις άνθρωπος;
Έτσι σε μεγάλωσα εγώ;
Πετσί και κόκκαλο έχεις μείνει, θα σε πάρει ο αέρας καμιά μέρα!
Βάλε κάλτσες, πάλι ξυπόλητος είσαι;
Γιατί έτσι / Επειδή το λέω εγώ.
Όταν φτάσεις πάρε με τηλέφωνο.
Γιατί δεν απαντάς, σε έχω πάρει 100 φορές, ανησύχησα νόμιζα πως χτύπησες/έπαθες κάτι κακό/χάθηκες/σε κλέψανε κτλ…
Πάλι έξω θα φας; Κι εγώ για ποιον μαγειρεύω;
Εγώ στην ηλικία σου μεγάλωνα οικογένεια!
Μην πατάς εδώ, έχω σφουγγαρίσει.
Ποιος πήρε τον καλύτερο βαθμό; Δε ντρέπεσαι να σε περνάνε οι άλλοι;
Δεν με νοιάζει τι κάνουν τα άλλα παιδιά.
Το φαΐ είναι έτοιμο (x500 φορές)!
Όταν κάνεις κι εσύ παιδιά θα με καταλάβεις, αλλά θα είναι αργά!
Δεν θα κάνεις παιδιά; Τα ίδια να σου κάνουνε!
Να πεθάνω να ησυχάσω!
Στάζει το μαλλί σου, πνευμονία θα πάθεις αν βγεις έτσι έξω!
Νομίζεις ότι θα έχεις μια ζωή εμένα πίσω σου να μαγειρεύω, να σου πλένω και να σιδερώνω;
Πότε θα μου κάνεις εγγόνι;
Όλα μέσα στη μέση τα παρατάς…ποιος θα στα μαζέψει; Η δούλα σου;;
Αυτό εκεί το βρήκες;
Το πιάτο στο πλυντήριο.
Χέρια δεν έχεις;
Πολύ καλομαθημένο σε έχω, πώς θα ανοίξεις σπίτι μεθαύριο;
Υπηρέτρια με έχετε κάνει, όλοι να διατάζετε ξέρετε!
Έρχεσαι, φεύγεις, τι το πέρασες εδώ, ξενοδοχείο;
Φάει την τελευταία μπουκιά, είναι η δύναμη σου.
(Βγαίνεις έξω) Πάλι θα βγεις; Όλη μέρα έξω ήσουνα.
(Μένεις μέσα) Γιατί δεν παίρνεις τους φίλους σου να βγεις καμιά βόλτα;
Δεν πείραξα τίποτα, αυτό που ψάχνεις είναι εκεί που το παράτησες.
Αν δε μαζέψεις το δωμάτιό σου, ό,τι θα βρίσκω θα το πετάω.
Να δω όταν πεθάνω τι θα κάνετε!
Θα φύγω και θα σας παρατήσω όλους!
Κάνε ό,τι καταλαβαίνεις…
Όταν τα ‘λεγα εγώ…