Η πτώση είναι πάντα πιο οδυνηρή όταν κάποιος βρίσκεται ψηλά. Ακόμη και αν μόνον αυτός νομίζει ότι βρίσκεται ψηλότερα από τους άλλους. Η κατάθεση της καταγγελίας «βόμβα» από τις τρεις ηθοποιούς στο επαγγελματικό τους Σωματείο δεν αφήνει πια περιθώρια ελιγμών στον Πέτρο Φιλιππίδη. Ούτε η εισαγωγή του στο ιδιωτικό θεραπευτήριο λύνει το ζήτημα που άνοιξε και που πλέον λειτουργεί ως ανοιχτή πληγή στον κόσμο του θεάτρου.
Το ενυπόγραφο κείμενο της καταγγελίας που υπέβαλε η Πηνελόπη Αναστασοπούλου είναι σαφές και δεν σηκώνει παρερμηνείες:
«Ο καταγγελλόμενος ζήτησε να τον συναντήσω βράδυ στο θέατρο στο οποίο εργαζόταν και στο οποίο ήταν θιασάρχης. Όταν έφθασα στο θέατρο, ο καταγγελλόμενος με υποδέχθηκε, μου είπε να περάσω στο καμαρίνι του. Δεν υπήρχε κανείς άλλος στο θέατρο, πράγμα που μου έκανε εντύπωση. Κλείδωσε το καμαρίνι, άρχισα να αισθάνομαι άβολα».
Στη συνέχεια η Πηνελόπη Αναστασοπούλου περιγράφει «προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας και ότι βίωσε παράξενες και οριακές συμπεριφορές από τον καταγγελλόμενο ”όπως απότομα ξεσπάσματα οργής, λεκτικές προσβολές και άλλα. Όταν καταλάβαινε ότι αισθανόμουν άβολα, μάλλον αυτό τον εξίταρε περισσότερο».
Η καταγγελία αφορά την πρώτη συνάντηση της ηθοποιού με τον Πέτρο Φιλιππίδη το 2008 όταν η νεαρή γυναίκα ήταν 25 ετών και είχες μόλις ολοκληρώσει τις σπουδές της στο «Θέατρο Τέχνης».
Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η λεπτομέρεια που οδηγεί στην εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων. Η νεαρή τότε ηθοποιός αντελήφθη πως ο κατά πολύ μεγαλύτερος συνάδελφός της ο οποίος διατηρούσε στο χέρι του το σκήπτρο της εξουσίας αφού αυτός θα της έδινε ή όχι δουλειά, ερεθιζόταν όταν αισθανόταν τον φόβο και την αδυναμία του θύματός του.
Σε τέτοιες περιπτώσεις παρεμβαίνει άμεσα ο ειδικός αλλά συνήθως αυτές οι βαθειά άρρωστες περιπτώσεις δεν αποκαλύπτονται. Το αντίθετο. Συγκαλύπτονται από τον ασθενή και από το περιβάλλον του. Στο τέλος αυτή η επαίσχυντη συμπεριφορά γίνεται μανιέρα και παγιώνεται ως Modus Vivendi. Τελικά επικρατεί η συντεχνιακή ομερτά και η επαγγελματική συνενοχή. Όλοι ξέρουν αλλά κανείς δεν μιλά. Έως ότου ένα εξωτερικό ερέθισμα ή μία συγκυρία πραγμάτων και εξελίξεων θα προκαλέσει την έκρηξη. Εκεί παρατηρείται το φαινόμενο της χιονοστιβάδας όπως έγινε με το κίνημα #METOO στις ΗΠΑ και το Χόλυγουντ ιδιαίτερα, κατόπιν στην Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία κλπ.
Ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης, σύζυγος της Λένας Δροσάκη, της μίας εκ των τριών ηθοποιών που κατήγγειλαν δημόσια και ενυπογράφως τον Πέτρο Φιλιππίδη αμέσως μετά την υποβολή των καταγγελιών σε ανάρτηση του στο Διαδίκτυο χρησιμοποιεί την λέξη «BOOM» που συνοδεύεται από τρεις δυναμίτες με αναμμένο φυτίλι, όσες δηλαδή και οι καταγγελίες. Ήταν δηλαδή η αρχή μίας μακράς διαδικασίας ξετυλίγματος του κουβαριού σε έναν κόσμο ο οποίος λειτουργούσε με γνώμονα τον νόμο της σιωπής και στο περιθώριο της υπόλοιπης κοινωνίας. Η διαδικασία που μπήκε μπροστά δεν αφορά βέβαια μόνο τον Πέτρο Φιλιππίδη ή τον Δήμο Μούτση ή τον Κώστα Σπυρόπουλο, είτε τον Γιώργο Κιμούλη ο οποίος καταγγέλλεται για αντιεπαγγελματικής συμπεριφορά και συστηματικό bulling κατά των συναδέλφων του αλλά όχι για σεξουαλική παρενόχληση ή κακοποίηση ή προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας. Για να εξηγούμεθα.
Ωστόσο από την στιγμή που άνοιξε, όπως άνοιξε αυτή η δικλίδα ασφαλείας και απασφάλισε το καζάνι που έβραζε όλες αυτές τις δεκαετίες, θα πρέπει να αναμένονται πολλές εξελίξεις, όπως στο Εθνικό Θέατρο. Είναι χαρακτηριστική η παρέμβαση της βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κυρίας Αναγνωστοπούλου σχετικά με τις φήμες, τις καταγγελίες και τον θόρυβο που γίνεται σχετικά με πρόσωπα και πράγματα εντός της εθνικής σκηνής.
Επισημαίνει λοιπόν η κυρία Αναγνωστοπούλου:
«Δεν είναι δυνατόν η ανακοίνωση των σπουδαστών της Δραματικής Σχολής του, (σχολή υπό την εποπτεία του ΥΠΠΟ), να αντιμετωπίζεται απλώς με πρόσκληση σε επώνυμες καταγγελίες». Θέτει το ερώτημα αν η πολιτική ηγεσία του υπουργείου μπορεί να λέει ότι «δεν την αφορούν οι φήμες», όταν «γνωρίζει την ανακοίνωση του Συλλόγου σπουδαστριών και σπουδαστών της Σχολής Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου». Ρωτά επίσης, αν είναι δυνατόν «η εκπαιδευτική διαδικασία να κηλιδώνεται από την ομολογία νέων ανθρώπων ότι έχουν βιώσει αντίστοιχα περιστατικά κακοποίησης από διδάσκοντες που ”συμπεριφέρονται ως αυθεντίες”, περιστατικά παρόμοια με αυτά που έρχονται στο φως της δημοσιότητας τις τελευταίες μέρες, περιστατικά που δεν μπόρεσαν να τα αρθρώσουν λέξη λόγω φόβου».
Επανερχόμαστε στην υπόθεση Φιλιππίδη και στην επόμενη ημέρα μετά τις αποκαλύψεις διότι είναι προφανές πλέον πώς αρχίζουν να διαφαίνονται οι επερχόμενες επιπτώσεις.
Σύμφωνα λοιπόν με το ρεπορτάζ και όσα διακινούνται στον καλλιτεχνικό και τηλεοπτικό χώρο, η εταιρεία DIGEA παύει την συνεργασία της με τον εν λόγω ηθοποιό ο οποίος πρωταγωνιστεί στην καμπάνια περί ψηφιοποίησης του τηλεοπτικού σήματος.
Παράλληλα φαίνεται πώς άρχισαν οι διαδικασίες απομάκρυνσης του Φιλιππίδη από την παραγωγή της σειράς «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο» στη Δημόσια Τηλεόραση είτε μέσω σεναρίου (δηλαδή με κάποιο σεναριογραφικό εύρημα) ή απλά με την άμεση απομάκρυνσή του χωρίς να κρατηθούν τα προσχήματα.
Επισημαίνεται πως οι καταγγελίες κατά του Πέτρου Φιλιππίδη κατά κανόνα και εκτός απροόπτου δεν αναμένεται να έχουν κάποια ποινική διάσταση. Σε αυτό συμφωνούν νομικοί κύκλοι αλλά το γνωρίζουν και οι καταγγέλλουσες, ο αριθμός των οποίων αναμένεται να αυξηθεί. Δεν είναι άλλωστε αυτό το ζητούμενο για όλες αυτές τις γυναίκες που τελικά ξεπέρασαν τις αναστολές τους και μίλησαν. Προέχει η ηθική απομόνωση και η δημόσια αποκαθήλωση μία εικόνας η οποία ήταν ψευδής και αποπροσανατολιστική και υπέκρυπτε μία συστηματική τάση απόκρυφης της άρρωστης πραγματικότητας.