Από την αγάπη του για τη διανόηση και την επαφή του με φιλοσόφους της εποχής, ως το εξαίρετο στρατιωτικό πνεύμα, την αγαπημένη του Ρωξάνη και τα ερωτηματικά γύρω από το θάνατό του, τα ιστορικά στοιχεία που μπλέκονται με το μύθο γύρω από τον πιο διάσημο στρατηλάτη όλων των εποχών.
Οκτώ πληροφορίες για τη ζωή και το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
1. Είχε δάσκαλο τον Αριστοτέλη, αλλά επιρροές και από άλλους φιλόσοφους
Είναι γνωστό πως για τη μόρφωσή του, ο πατέρας του Φίλιππος β”, επιστράτευσε έναν από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους των αρχαίων χρόνων, τον Αριστοτέλη.
Είναι όμως επίσης ξακουστή η ρήση του Διογένη, που διέμενε σε ένα πυθάρι, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος τον ρώτησε αν «μπορεί να του προσφέρει κάτι». Τότε εκείνος είχε απαντήσε: «Ναι, να σταματήσεις να μου κρύβεις τον ήλιο».
Πολλά χρόνια αργότερα, όταν ο Μακεδόνας στρατηλάτης βρισκόταν στην Ινδία, σταμάτησε την εκστρατεία του προκειμένου να έχει μακροσκελείς συζητήσεις με του γυμνούς φιλόσοφους της ινδουιστικής θρησκείας που απαρνούνταν την ανθρώπινη ματαιοδοξία και τα ρούχα.
2. Δεν έχασε ούτε μία μάχη
Η στρατιωτική ιδιοφυΐα του μελετάται ακόμη σε στρατιωτικές ακαδημίες. Από την πρώτη του νίκη, σε ηλικία 18 ετών, μέχρι και το θάνατό του, ο Μέγας Αλέξανδρος έγινε ξακουστός για το αξιόμαχο του μακεδονικού στρατού και της φάλαγγας, που χρησιμοποιούσε το δόρυ σάρισα για να κρατά σε απόσταση τον εχθρό.
3. Έδωσε το όνομά του σε περισσότερες από 70 πόλεις
Από όπου περνούσε, ο Μέγας Αλέξανδρος άφηνε το στίγμα του ιδρύοντας νέες πόλεις, στις οποίες έδινε το όνομά του, με πιο διάσημη φυσικά την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Άλλες Αλεξάνδρειες ιδρύθηκαν σε εδάφη που απαντάται σήμερα η Τουρκία, το Ιράν, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν.
Στην μάχη του στην Ινδία, που κόστισε σε στρατιώτες, το άλογό του ο Βουκεφάλας πέθανε από σοβαρά τραύματα. Εκεί ο Μέγας Αλέξανδρος ίδρυσε μια πόλη με το όνομα του θρυλικού αλόγου.
4. Ο έρωτας από την πρώτη ματιά με τη Ρωξάνη
Μετά την κατάκτηση του βράχου της Σογδιάνης, ο Μέγας Αλέξανδρος συνάντησε την Ρωξάνη (στα βακτριανά σημαίνει αστέρι), την μικρή κόρη ενός πολέμαρχου της Βακτρίας. Παντρεύτηκαν σχεδόν αμέσως, ενώ η Ρωξάνη γέννησε τον γιο τους μετά το θάνατό του.
5. Ο Μέγας Αλέξανδρος και οι θεϊκές του αναφορές
Στο κείμενο του Πλουτάρχου «Οι ζωές εξεχόντων Ελλήνων και Ρωμαίων, που γράφτηκε 400 χρόνια μετά το θάνατό του, σημειώνεται πως «η πιο ευχάριστη μυρωδιά αναδυόταν από την επιδερμίδα του», ενώ και «η αναπνοή και το σώμα του είχαν τόσο ευχάριστο άρωμα που αρωμάτιζαν ακόμη και τα ρούχα που φορούσε».
Πρόκειται βέβαια για αναφορές που θεοποιούσαν τον στρατηλάτη στα χρόνια που ακολούθησαν, ως συνέχεια δικών του αναφορών που αποκαλούσε τον εαυτό του «γιο του Δία».
6. Ο Μακεδόνας που ενστερνίστηκε τους πολιτισμούς που υπέταξε
Έξι χρόνια από την έναρξη της μακράς εκστρατείας του στα βάθη της πάλαι ποτέ περσικής αυτοκρατορίας, ο Μέγας Αλέξανδρος κατέκτησε την Περσέπολη, κέντρο του περσικού πολιτισμού. Έκτοτε συνήθιζε να ντύνεται με ενδύματα που παρέπεμπαν στην περσική βασιλική περιβολή.
Άλλωστε είναι γνωστό πως επέμενε να παντρευτούν Μακεδόνες στρατιωτικοί με γυναίκες από την Περσία. 92 Μακεδόνες παντρέυτηκαν σε έναν μαζικό γάμο στην πόλη Σούσα.
7. Ο μυστηριώδης θάνατος του
Τι 323π.Χ. ο Μέγας Αλέξανδρος αρρώστησε βαριά αφού κατανάλωσε ένα μπολ με κρασί. Δύο βδομάδες αργότερα, ο 32 ετών στρατηλάτης άφηνε την τελευταία του πνοή. Οι υποψίες για δηλητηρίαση ήταν έντονες, δεδομένου και του τρόπου με τον οποίο πέθανε και ο πατέρας του, από την ίδια του τη φρουρά. Οι σύγχρονοι μελετητές αποδίδουν το θάνατό του σε μαλάρια, λοίμωξη του αναπνευστικού, ηπατική ανεπάρκεια ή τύφο.
8. Το σώμα του συντηρήθηκε σε μέλι
Και πάλι σύμφωνα με τις αναφορές του Πλουτάρχου, το άψυχο σώμα του Μέγα Αλέξανδρου ανέλαβαν Αιγύπτιοι ταριχευτές. Αντίθετα, ο Αιγυπτιολόγος της βικτοριανής εποχής Γουάλις Μπατζ ισχυρίζεται πως το σώμα του βυθίστηκε σε μέλι, προκειμένου να αποτραπεί έτσι η αποσύνθεσή του.
Ένα ή δύο χρόνια μετά το θάνατό του, το σώμα του μετακινήθηκε με προορισμό τη Μακεδονία, με τον Πτολεμαίο να το αρπάζει και να το φέρνει στην Αίγυπτο. Οι πηγές αναφέρουν πως ήθελε να έχει το σώμα του στρατηλάτη, ώστε να τον λογίζουν ως διάδοχο της αυτοκρατορίας.