Ο Βobby ζει στο Gardendale, Αλαμπάμα, μαζί με την γυναίκα του Rayena και τον γιο τους. Η Rayena δεν είναι μόνο μαμά αλλά δουλεύει και ως νοσοκόμα στα Επείγοντα.
Αν και η Rayena έχει αφιερώσει την ζωή της στην ανατροφή του παιδιού τους και στο να βοηθά να σώζονται ζωές άλλων, σύζυγό της ξέρει ότι κατά βάθος αυτή κουράζεται πολύ και εξαντλεί τον εαυτό της. Ο Βobby έγραψε ένα γράμμα και το δημοσιοποίησε αφιερωμένο στην γυναίκα του. Το μοιράστηκαν πάνω από 100.000 άνθρωποι.
Όταν μπήκε στην κρεβατοκάμαρα και είδε την γυναίκα του να κοιμάται αγκαλιά με τον μικρό γιο τους οι παρακάτω λέξεις του ήρθαν αυθόρμητα στο μυαλό του. Πολλές φορές ακούμε για μητέρες και γυναίκες γενικά που αισθάνονται ότι ο σύζυγός τους δεν τις εκτιμά αρκετά.
Όμως όπως θα δείτε αυτό δεν ισχύει για τον Βobby. Δείτε το μήνυμα αυτού του άνδρα προς τον κόσμο…
‘Αυτή είναι η γυναίκα μου που κοιμάται. Σε μια ώρα θα ξυπνήσει, θα βάλει τα ρούχα της δουλειάς της και θα ετοιμαστεί να φύγει. Όλα τα εργαλεία που χρειάζεται θα μαζευτούν προσεκτικά – τα μαλλιά και το μακιγιάζ θα γίνουν στα πεταχτά, θα παραπονεθεί ότι φαίνεται χάλια,εγώ θα διαφωνήσω με έμφαση και θα της φτιάξω καφέ.
Θα καθίσει στον καναπέ με τα πόδια σταυρωμένα και θα προσπαθήσει να τον πιει παίζοντας με το μωρό που σκαρφαλώνει πάνω της.’
‘Κάπου κάπου θα κοιτάξει στο κενό καθώς μιλάμε, σιωπηλά το μυαλό της πηγαίνει στην βάρδια της. Νομίζει ότι δεν το προσέχω.
Θα φιλήσει το μωρό και εμένα και θα πάει για να φροντίσει ανθρώπους που έχουν την χειρότερη μέρα της ζωής τους.
Αυτοκινητιστικά δυστυχήματα, πληγές από πυροβολισμούς, εγκαύματα, σπασίματα… επαγγελματίες, φτωχούς, ιερείς, εθισμένους και εκδιδόμενες γυναίκες – μητέρες, πατέρες, γιους, κόρες και οικογένειες – δεν έχει σημασία ποιος είσαι ή τι συνέβη σε σένα.’
‘Αυτή θα σε φροντίσει.
Θα έρθει στο σπίτι 14 ώρες μετά, θα βγάλει τα παπούτσια που περπάτησαν μέσα στο αίμα, στα δάκρυα και θα τα αφήσει έξω. Μερικές φορές δεν θέλει να μιλήσει για το τι συνέβη και άλλες φορές ανυπομονεί να τα μοιραστεί μαζί μου.’
‘Μερικές φορές θα κλάψει από τα γέλια και μερικές φορές απλά θα κλάψει – αλλά ότι και να γίνει θα είναι έτοιμη για την επόμενη βάρδια της.’
Η γυναίκα μου είναι νοσοκόμα. Η γυναίκα μου είναι μια ηρωίδα.’
Μακάρι όλοι να είχαν τόση αγάπη, υπερηφάνεια και σεβασμό για τους σύντροφους τους. Δεν συμφωνείτε;