Είναι ο Chuck Norris των πικάπ και όποιος νόμιζε πως το τέλος του ήρθε το 2008, έκανε μεγάλο λάθος. God is a Dj. Οι Faithless το 1998 φώναξαν αυτό που για δεκαετίες αισθανόταν ολόκληρη η club κοινότητα.
Ο Dj ήταν, είναι και θα είναι (όπως ακόμα φαίνεται) ο ένας και μοναδικός, η ψυχή του party, αυτός που θα κάνει το μηχανισμό να κινείται και τον καλλιτέχνη γνωστό. Όχι;
Και ο θεός όμως θέλει τα εργαλεία του. Αν κάνει κάποιος ένα γκάλοπ ανάμεσα στους “θεούς” (αμέτρητοι, είναι γεγονός) του πλανήτη, για τη λίστα με τα απαραίτητα του σωστού Dj, στην πρώτη θέση μάλλον δεν θα βρεθεί κάποιο ζευγάρι καλά ακουστικά, ή τα ομολογουμένως «διαστημικά» CDJ 2000 της Pioneer.
Η πρώτη θέση ανήκει αποκλειστικά και μόνο στο θρύλο του clubbing, στο Technics SL-1200 και ειδικά στο μοντέλο MKΙΙ, και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, το MK2.
Έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 1979 και στα πλάνα της Matsushita τότε, σήμερα Panasonic, ήταν να εδραιωθεί σαν ένα καλό high fidelity player για βινύλια. Το MK2 εντυπωσίασε αμέσως, όχι τόσο με τα τεχνικά του χαρακτηριστικά και την πιστή απόδοση του κομματιού που είχε χαραχτεί στα αυλάκια του δίσκου, αλλά με τη στιβαρή κατασκευή του.
Το MK2 έδειχνε και ήταν ένα «πολεμικό» μηχάνημα, ικανό να αντέξει πολλά. Αυτό ειδικά το προσόν εκτιμήθηκε ιδιαίτερα στις τάξεις των ιδιοκτητών ραδιοφωνικών σταθμών και club που έβλεπαν μια νέα τάξη, με την ταμπέλα Dj, να δημιουργείται, να ανδρώνεται και να πειραματίζεται πάνω στα δικά τους μηχανήματα. Μπορεί το MK2 να ήταν πιο ακριβό από ότι είχαν συνηθίσει μέχρι τότε, έδειχνε όμως ότι θα βγάλει τα λεφτά του.
Και τα έβγαλε. Το άμεσης μετάδοσης και με τρομερή ροπή μοτέρ του και η δυνατότητα να μεταβάλει άμεσα και με ακρίβεια ο Dj τις στροφές στις οποίες παίζει ο δίσκος, άνοιξε νέους ορίζοντες στον τρόπο που ακούμε σήμερα, αλλά ιδιαίτερα στο τι ακούμε σήμερα.
Οι πειραματισμοί που έγιναν επάνω του μέσα σε ραδιοφωνικά στούντιο, ασφυκτικά γεμάτα club, σκοτεινά υπόγεια, σκονισμένα γκαράζ, δημιούργησαν μια τεράστια βιομηχανία από το πουθενά, με αστρονομικά κέρδη.
Το MK2 γέννησε το scratch. Αν υπήρχε μια κάμερα πάνω από κάθε πικάπ που βρίσκεται τοποθετημένο σε κάθε bar του πλανήτη και κατέγραφε τις αντιδράσεις όσων περνάνε δίπλα του, η πιο συχνή θα ήταν η προσπάθεια να scratchάρουν. Το scratch οδήγησε το hip hop σε νέα μονοπάτια.
Το scratch έγινε «άθλημα» και κίνημα, turntablism., γέμισε διαγωνισμούς, είχε τους δικούς του πρωταθλητές, και δίπλα σε αυτούς η urban κουλτούρα έπαιρνε μορφή. Μια μικρή σελίδα σε μια τεράστια ιστορία με καθοριστικό όμως ρόλο στη σημερινή μουσική βιομηχανία. Δεν του δόθηκε τυχαία μια θέση στο London Science Museum σαν αντικείμενο που διαμόρφωσε τον σημερινό κόσμο.
Η παραγωγή του ΜΚ2 σταμάτησε ανεπίσημα το 2008. Η τραγική εικόνα στην αγορά μουσικής σε φυσική μορφή, έκανε ασύμφορη και ανούσια για την Panasonic τη διατήρησή του. Ο θρύλος όμως δεν είχε πει την τελευταία του λέξη.
Ακόμα και σε μια εποχή που οι περισσότεροι επαγγελματίες “Θεοί”, Dj, δεν έχουν αγγίξει καν βινύλιο, οι ιστορίες για τις δυνατότητες του MK2 έγιναν αστικοί μύθοι. Το πικάπ που το πετάς από το μπαλκόνι και δεν παθαίνει τίποτα, το πικάπ που θα πέσει στη θάλασσα και όταν το βγάλεις, απλά πατάς το start και η μουσική αρχίζει. Το ΜΚ2 έγινε ο Chuck Norris των πικάπ.
Το βινύλιο επέστρεψε, έγινε και πάλι trend και το νέο αγαπημένο παιδί της μουσικής αγοράς. Το βινύλιο έγινε ένας από τους βασικούς λόγους να στραφεί το μέχρι τώρα «αδιάφορο» για τα μουσικά δρώμενα που ξεφεύγουν από τα όρια της pop, νεανικό κοινό, στην ανεξερεύνητη θάλασσα της «ποιοτικότερης» μουσικής. Και αυτό δεν πέρασε από κανέναν εμπλεκόμενο απαρατήρητο. Ούτε φυσικά και από την Pioneer.
Η Τechincs ετοιμάζει τη μεγάλη της επιστροφή σε μια προσπάθεια να ανακτήσει τη χαμένη της αίγλη. Κορυφαία θέση στην επιστροφή αυτή θα έχει το SL-1200 που με εξελιγμένη (εσωτερικά μόνο όπως υπόσχονται) μορφή θα είναι έτοιμο να αγωνιστεί για την υπεράσπιση του τίτλου του σαν το κορυφαίο πικάπ ευρείας κατανάλωσης στον κόσμο.
Πηγή: klik.gr