Πριν από μερικά χρόνια αποκτήσαμε φιλικές σχέσεις με μία οικογένεια γειτόνων μας, που γνωριζόμασταν μεν χρόνια, αλλά ποτέ δεν είχαμε κάνει παρέα. Με την πάροδο του χρόνου, αυτός ο άνθρωπος (θα τον αποκαλώ Λάκη) άρχισε να δίνει παραπάνω προσοχή στο 2χρονο γιο μου. Τον αγκάλιαζε κάθε φορά, που τον έβλεπε, τον φίλαγε και προσφερόταν να τον πάει βόλτα στις κούνιες ή στο πάρκο μαζί με το εγγόνι του. Σε ένα καλοκαιρινό πικνίκ στην παραλία, με ρώτησε αν μπορούσε να πάει με το γιο μου βόλτα κατά μήκος της ακτής. Δεν τον γνώριζα καλά, έτσι αρνήθηκα ευγενικά.
Κατά καιρούς ο Λάκης πέρναγε από το σπίτι μου και μου χτυπούσε την πόρτα, τάχα για να μας καλημερίσει και να μας ρωτήσει αν χρειαζόμασταν κάτι. Πολλές φορές μου πρότεινε να πάρει το γιο μου μαζί του βόλτα. Πάντα έβρισκα μια αιτία να αρνηθώ.
Μια μέρα, όταν το δεύτερο παιδί μου ήταν μόλις λίγων εβδομάδων και ο σύζυγός μου ήταν στη δουλειά, ο Λάκης χτύπησε το κουδούνι. Με ρώτησε πώς τα πάω με το μωρό και αν μπορούσε να πάρει το μεγάλο μου γιο σπίτι του να δει παιδικά με το εγγόνι του και μετά να μου τον έφερνε ο ίδιος σπίτι. Και πάλι, αρνήθηκα. Συνέχισε να επιμένει παρά την άρνησή μου.
Εκείνο το βράδυ μίλησα ανοιχτά στον άντρα μου για το Λάκη εξηγώντας του ότι είχα κακό προαίσθημα για εκείνον. Το ένστικτό μου, μου έλεγε ότι κάτι δεν πάει καλά. Ο Λάκης έδειχνε ανοιχτά μεγάλο ενδιαφέρον για το γιο μας. Είχε προσφερθεί πάρα πολλές φορές να τον «απομακρύνει από εμένα». Δεν είχαμε κανένα λόγο να ξεκόψουμε εντελώς μαζί του, αλλά συμφωνήσαμε να προσέχουμε πολύ, όταν ήταν κοντά στα παιδιά μας.
“Δεν ξέρω τί παίζει” είπα “αλλά να το δεις ότι κάποια μέρα θα ανακαλύψουμε ότι κάτι δεν πάει καλά με δαύτον”.
Λίγους μήνες αργότερα, ο Λάκης μας ξαναχτύπησε το κουδούνι, για να ζητήσει βοήθεια με τον υπολογιστή του. Δεν δούλευε και ο Λάκης τα είχε παίξει τελείως μιας και εργαζόταν από αυτό. Βλέπετε, ο άντρας μου είναι τεχνικός υπολογιστών, άρα το κατάλληλο άτομο, για να στραφεί για βοήθεια ο Λάκης. Μας άφησε σπίτι τον υπολογιστή του και ο σύζυγός μου καταπιάστηκε από την πρώτη στιγμή μαζί του, για να εξυπηρετήσει τον καλό μας το γείτονα. Οι υπόλοιποι καθόμασταν στο σαλόνι.
“Παναγία μου”, ούρλιαξε ο άντρας μου και έτρεξα πανικόβλητη μέσα να δω τί συνέβαινε. Αυτό, που είδα δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Το βλέμμα του, τα μάτια του, η έκφρασή του.
Κατάλαβα αμέσως ότι οι υποψίες μου επιβεβαιώθηκαν. Τα αρχεία του ήταν γεμάτα με παιδική πορνογραφία.
Ο υπολογιστής κατασχέθηκε αμέσως από την αστυνομία κατόπιν καταγγελίας μας. Βρέθηκαν 64 φωτογραφίες πορνογραφικού περιεχομένου και 7 αντίστοιχα βίντεο αγοριών μαζί με online συνομιλίες, στις οποίες ζητούσε φωτογραφίες νεαρών αγοριών και κοριτσιών από άλλα «αρπακτικά».
Ο Λάκης καταδικάστηκε σε επταετή φυλάκιση. Είναι πλέον ελεύθερος, αλλά με λερωμένο ποινικό μητρώο και καταγεγραμμένος παιδόφιλος.
Έχω σκεφτεί την ιστορία αυτή δεκάδες φορές τα τελευταία χρόνια. Τη μία πανικοβάλλομαι, την άλλη τον λυπάμαι, τη μία αηδιάζω, την άλλη φοβάμαι, τη μία θυμώνω, την άλλη στεναχωριέμαι για την κατάντια του.
Τί μπορεί να κάνει μια μητέρα σε όλα αυτά; Τί μπορεί να κάνει ένας γονέας, όταν αντιμετωπίσει μια κατάσταση σαν τη δική μας; Πώς μπορούμε να το μετατρέψουμε σε κάτι καλό αντί να μας τρώει ο θυμός ή ο φόβος;
Αυτό ήταν και το σημείο εκκίνησης μου. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να μπορέσω έστω να καταγράψω τις εμπειρίες μου και να βοηθήσω και άλλους γονείς να προστατέψουν τα παιδιά τους από τον κίνδυνο της σεξουαλικής κακοποίησης.
Εμπιστεύσου τη διαίσθησή σου.
Κοιτάζοντας πίσω στο παρελθόν είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί είπα όχι στα πολλά αιτήματα του Λάκη να πάρει βόλτα μαζί του το γιο μου. Τί θα είχε συμβεί αν είχα δεχτεί εκείνη την πρώτη φορά; Ή τη δεύτερη; Τί θα είχε γίνει αν του επέτρεπα να πάρει το γιο μου σπίτι του για παιδικά; Μπορεί το δικό μου παιδί να είχε πέσει θύμα κακοποίησης;
Αυτά τα «τί» και τα «αν» είναι που με βασανίζουν.
Αλλά δεν είπα ναι, γιατί από την πρώτη μέρα η διαίσθηση της μητέρας είναι αυτή, που μου υπαγόρευσε να κρατήσω το παιδί μου κοντά μου.
Φυσικά δεν μπορώ να είμαι βέβαιη για τα κίνητρα του Λάκη, αλλά θα είμαι για πάντα ευγνώμων για το μητρικό μου ένστικτο, που με οδήγησε σωστά και που δεν άφησε το γιο μου να πέσει στα δίχτυα ενός ανώμαλου.
Γονείς, εάν η διαίσθησή σας, σας λέει να αποφύγετε ένα άτομο ή μια κατάσταση, ίσως υπάρχει λόγος γι’ αυτό.
Ίσως να μη γίνει τίποτα. Ίσως να γίνει και να μην το μάθεις ποτέ. Ίσως να γίνει κάτι και να το μάθεις κάποτε. Σημασία έχει να ξέρεις ότι το παιδί σου είναι ο θησαυρός σου και πρέπει να κάνεις ό, τι μπορείς για να το σώσεις.
Να συζητάς με τα παιδιά σου.
Δεδομένου ότι ο γιος μου ήταν μόλις 2 ετών, όταν συνέβη το περιστατικό, δεν μπορούσα να του δώσω οδηγίες ή να τον κάνω να καταλάβει πότε κινδυνεύει ή όχι. Αυτό σημαίνει ότι μόνο εγώ και ο μπαμπάς του μπορούσαμε να τον προστατεύσουμε. Θα μπορούσε να πει ένα γεια ή να δώσει το χεράκι του στον κύριο Λάκη, αλλά επ’ ουδενί δεν μπορούσε να μείνει μόνος μαζί του.
Τώρα που τα παιδιά μου είναι μεγαλύτερα, προσπαθούμε να τους μάθουμε τα όρια, προκειμένου να αποτρέψουμε τη σεξουαλική κακοποίηση από ενήλικες ή ακόμα και από άλλα παιδιά.
Γνωρίζουν επίσης ότι μερικοί άνθρωποι είναι διανοητικά άρρωστοι με τρόπο, που τους υποχρεώνει να βλάπτουν τους άλλους. Και δεν γνωρίζουμε πάντα ποιος είναι ακίνδυνος ή όχι μέχρι να δούμε κάποιες ενδείξεις.
Πριν από την εμπειρία αυτή, η γνώμη μου για τους σεξουαλικούς παραβάτες είχε διαμορφωθεί μέσα από τις ταινίες και την τηλεόραση γενικά. Προφανώς, οι περισσότεροι από αυτούς δεν το κάνουν τόσο φανερά, δεν σταθμεύουν σε φορτηγάκια και δεν παρακολουθούν σχολεία και παιδικές χαρές. Αυτός ο άνδρας ήταν ένας άνθρωπος της εκκλησίας με παιδιά, εγγόνια, παντρεμένος και με καλές σχέσεις με τη γειτονιά.
Οι σεξουαλικοί εγκληματίες είναι παντού. Στα σχολεία, στις λαϊκές, στις εκκλησίες, στο δρόμο. Θα μπορούσαν να είναι προπονητές ή δάσκαλοι ή ακόμα και μέλη της ίδιας σου της οικογένειας.
Όταν το καταλάβουμε αυτό, θα είναι και πιο πιθανό να εκπαιδεύσουμε καλύτερα τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας να είναι πιο καχύποπτα και να προλαβαίνουν, πριν συμβεί το κακό.
Τα άτομα αυτά δρουν, όπως οι κυνηγοί. Μας παρατηρούν, μας παρακολουθούν και προσπαθούν να εντοπίσουν αδύναμα σημεία. Ήμουν μια νεαρή μαμά, όταν ο Λάκης έδειξε ενδιαφέρον για την οικογένειά μου. Προσπαθούσα να προσαρμοστώ σε μια ζωή με ένα μικρό παιδί και ένα νεογέννητο. Ήμουν εξαντλημένη. Ο Λάκης ήταν κάποιος, που προσπαθούσε να με ανακουφίσει, κάποιος που ήθελε να με βοηθήσει.
Εμφανίστηκε την κατάλληλη στιγμή και προσφέρθηκε να κάνει πράγματα που κανείς άλλος δεν προσφέρθηκε να κάνει.
Είναι απίθανο οι σεξουαλικοί παραβάτες να δράσουν απευθείας. Παίρνουν το χρόνο τους πριν εμπλακούν στη ζωή σου και των παιδιών σου, πριν δημιουργήσουν σχέσεις εμπιστοσύνης μαζί σου και προκαλέσουν ανεπανόρθωτες ζημιές.
Ήμουν υποψιασμένη για τα κίνητρα του Λάκη, αλλά τί θα είχε συμβεί αν δεν ήμουν, αν ήμουν μόνη μαμά χωρίς βοήθεια από κανέναν ή αν ήμουν άρρωστη ή απένταρη; Θα είχα πέσει στην παγίδα πιο εύκολα έτσι;
Ναι, η κακοποίηση δεν έχει κοινωνικοοικονομικά όρια, αλλά εκείνοι που στερούνται υποστήριξης και πόρων μπορεί να είναι ευκολότεροι στόχοι. Η επίγνωση των αδύνατων σημείων μας μπορεί να τους βοηθήσει να κάνουν τις νοσηρές τους φαντασιώσεις πιο εύκολα πραγματικότητα.
Θα χρησιμοποιήσω την εμπειρία αυτή ώστε να εκπαιδεύσω την οικογένειά μου και να αποφύγω τέτοιες μελλοντικές καταστάσεις. Θέλω να κάνεις το ίδιο και για την οικογένειά σου.
Ανεξάρτητα από το πόσο δυσάρεστο μπορεί να είναι, εμείς οι γονείς πρέπει να έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά, να παρακολουθούμε τους άλλους, αλλά και τις καταστάσεις, που ενδεχομένως να είναι επικίνδυνες για κάθε παιδί. Πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να προσεγγίσουμε ο ένας τον άλλο και να συζητάμε ανοιχτά και ξεκάθαρα.
Δεν μπορούν να προληφθούν όλα τα περιστατικά κακοποίησης από ενήλικες, αλλά η επαγρύπνηση και η εμπιστοσύνη στη διαίσθηση των γονέων μπορούν να συμβάλουν στη δημιουργία ενός ασφαλέστερου και καλύτερου κόσμου για τα παιδιά.
Πηγή: foreverymom.com