Γράφτηκε για πρώτη φορά στο Facebook απ’ τον Sotiris Theocharis το 2015, και αυτές τις μέρες ξαναέγινε viral.
Ίσως έχετε παρατηρήσει πως σε αυλές τεράστιων υπερπολυτελών, χλιδάτων και ντιζαϊνάτων βιλλών και «εξοχικών κατοικιών», εξόφθαλμα αυθαίρετων, μέσα σε δασικές εκτάσεις ή πάνω στον αιγιαλό υπάρχει σχεδόν πάντα ένα τέτοιο αταίριαστο κιτς κατασκεύασμα.
Μα καλά κάποιος που έχει τα εκατομμύρια να χτίσει μια παράνομη βιλλάρα με σχεδιασμό κήπων και διαμορφώσεις εξωτερικών χώρων από διακοσμητές και ειδικούς είναι δυνατό να έχει ένα τέτοιο κιτσαριό στην αυλή του;
Ναι είναι ακριβώς, αυτό που νομίζετε είναι. Το κιτσεκκλησάκι δε σχετίζεται με την πίστη του ιδιοκτήτη, πιθανού εμπρηστή του δάσους, καταπατητή του αιγιαλού και μεγαλοαυθερετούντα.
Δεύτε λάβετε φως είναι. Κυριολεκτικά όμως.
Τα πράγματα έχουν λοιπόν ως εξής: Αφού κάψεις και περιφράξεις το «οικόπεδό σου», πας στον τοπικό μητροπολίτη της περιοχής και ζητάς άδεια απ το τμήμα ναοδομίας για την ανέγερση «ναϊσκου», πχ. εις μνήμην του τάδε αγίου (προτιμάς να εορτάζει εποχή που δεν χρησιμοποιείς τη βίλλα, το γιατί θα το καταλάβετε παρακάτω).
Είναι γνωστό πως οι… ανιδιοτελείς κληρικοί της εκκλησίας, σου εκδίδουν άμεσα και χωρίς πολλές περίπλοκες διαδικασίες μια άδεια για ναό. Ποτέ η εκκλησία δε λέει εξάλλου όχι σε ανέγερση ναών της, όπως δε λέει ποτέ όχι σε καταθέσεις… «πίστης» και «δωρεές».
Εξ άλλου είναι εκκλησία της αγάπης και άμα τα σκάς μερακλίδικα και χωρίς να ζητάς αποδείξεις, σε αγαπούν περισσότερο απ’ τ’ άλλα αμαρτωλά πλάσμα του θεού. Αμέσως ρευματοδοτείται και υδροδοτείται υποχρεωτικά ο προκάτ κιτς ναϊσκος, ακόμη και αν είναι σε καμένο δάσος, αιγιαλό, αρχαιολογικό χώρο κλπ.
Καμία δημόσια αρχή δε μπορεί να αρνηθεί τις παροχές και επίσης καμία δημόσια αρχή όπως τα δασαρχεία και η πολεοδομία δε μπορούν να κηρύξουν αυθαίρετο ή παράνομο ή κατεδαφιστέο τον «ναό του κυρίου», είπαμε η ορθόδοξη εκκλησία είναι κράτος εν κράτει και το παπαδαριό ένας απ’ τους μεγαλύτερους πόλους διαπλοκής καθώς και ιδιοκτήτης εκατοντάδων υπεράκτιων «θεϊκών» εταιριών.
Μετά χτίζεις το αυθαίρετο για «φιλοξενία των πιστών», τα γνωστά ως «πανηγυρόσπιτα» (η βιλάρα) το οποίο, ναι καλά το καταλάβατε παίρνει ρεύμα και νερό απ’ το εκκλησάκι του «αγίου αυθαιρεσίου» – μεγάλη η χάρη του. Η μόνη υποχρέωση είναι να λειτουργεί μια φορά το χρόνο κατά την εορτή του προστάτη του ο ναϊσκος, πράγμα που καλά το καταλάβατε δε συμβαίνει ποτέ, έναντι πάλι μια μικρής δωρεάς «πίστης» στον ντόπιο παπά που έχει χρεωμένο το «ξωκκλήσι» στην ενορία του.
Επίσης θεωρητικά πρέπει να είναι ελεύθερα επισκέψιμο και προσβάσιμο και για αυτό έχει συνήθως διπλό φράκτη, με ξεχωριστή εξώπορτα, για το τυπικό, όχι πως κάποιος θα ήθελε ποτέ να ανάψει ένα κεράκι στο ξωκκλήσι του τοπικού μεγαλογιατροδικηγοροπολιτικοδιαπλεκόμενου. Μια ελληνική σημαία και μια με τον δικέφαλο απαραίτητα αξεσουάρ.