Όταν γεννήθηκε η κόρη μου ξεκίνησα αμέσως να τη θηλάζω. Όλα πήγαν καλά από την πρώτη στιγμή και μετά από 18 μήνες εξακολουθώ να τη θηλάζω. Σκοπεύω να το κρατήσω λίγο ακόμα.
Με το μεγαλύτερο γιο μου τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα.
Γεννήθηκε μιάμιση εβδομάδα πριν από την κόρη μου και ήταν ένα πανέμορφο και υγιέστατο μωράκι με τη διαφορά ότι δεν δεχόταν με τίποτα το στήθος μου.
Τι γιατροί ήρθαν, τι νοσηλεύτριες, τι μαίες, εκείνος τίποτα. Μου έδειξαν διάφορους τρόπους που θα μπορούσα να θηλάσω, διάφορες στάσεις και πολλά ακόμη κόλπα, αλλά ο γιος μου να έπινε άντε το πολύ δυο γουλιές και μετά τον έπαιρνε ο ύπνος.
Με έστειλαν σπίτι πακέτο με δύο αντλίες στήθους κάτι που χρησιμοποιούσα για τους επόμενους τρεις μήνες μέχρι που άρχισα να μην έχω τόσο γάλα όσο είχα στην αρχή. Ίσως έφταιγε το γεγονός ότι είχα μειώσει αισθητά τις αντλήσεις γιατί πλέον αραίωνα το μητρικό γάλα με γάλα σε σκόνη.
Μία εβδομάδα αφού επιστρέψαμε σπίτι, άρχισα να ανησυχώ ότι το μωρό δεν σιτιζόταν ικανοποιητικά. Ένα βράδυ με ταλαιπώρησε τόσο πολύ. Ξύπναγε κάθε μισή ώρα, έπινε δυο γουλιές γάλα και ξανακοιμόταν. Δεν ήξερα πλέον τι να κάνω. Να συνεχίσω να τον πιέζω με το μητρικό; Να του δώσω έτοιμο γάλα σε σκόνη από το μπιμπερό; Να τον αφήσω νηστικό για δύο-τρεις ώρες μέχρι να πεινάσει και να φάει όσο πρέπει να φάει; Δεν ήξερα και οι γνώμες των ειδικών διίσταντο. Ένιωθα ενοχές που δεν μπορούσα να θηλάσω το παιδί μου. Ένιωθα ότι είχα αποτύχει σαν μητέρα.
Γιατί να μη θηλάζει όπως προστάζει η φύση; Ήθελα να του δώσω το καλύτερο αλλά δεν το δεχόταν και εγώ ήμουν σε απόγνωση, έτσι τελικά έκανα αυτό που θεωρούσα σωστό.
Κάνοντας μία αναζήτηση στο διαδίκτυο (δεν μου είχε μείνει και τίποτε άλλο) κατέληξα σε ένα βιολογικό γάλα για βρέφη που είχε καταπληκτική γεύση, κάτι ανάμεσα σε βανίλια και κακάο. Την πρώτη φορά που τάισα με αυτό το γιο μου, ήπιε ένα ολόκληρο μπιμπερό μονοκοπανιά. Ήμουν τόσο ευτυχισμένη που επιτέλους βρήκα κάτι που να του αρέσει. Για πρώτη φορά μετά από καιρό ένιωσα καλά, ωστόσο οι ενοχές εξακολουθούσαν να υπάρχουν γι’ αυτό και δεν εγκατέλειψα την προσπάθεια να βρω τρόπο να τον θηλάσω. Δεν άφησα σελίδα για σελίδα που να μη μπω, φόρουμ για φόρουμ αδιάβαστο, καμία πληροφορία ανεκμετάλλευτη. Παντού διάβαζα για τα οφέλη του μητρικού γάλακτος σε σχέση με το έτοιμο και άφριζα περισσότερο. Εγώ τρόπους να πείσω το γιο μου να δεχτεί το μητρικό γάλα έψαχνα, όχι τα οφέλη του μητρικού γάλακτος που τα ήξερα ήδη.
Μετά από αρκετές βδομάδες αγωνίας και πολλών ενοχών κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ήμουν εγωίστρια τόσο καιρό που άφηνα το παιδί μου να πεινάει και το πίεζα να πίνει κάτι που δεν του άρεσε.
Λίγο η ανασφάλειά μου, λίγο τα στερεότυπα του «αν ένα παιδί δεν θηλάσει θα αρρωστήσει, θα έχει προβλήματα, μπλα μπλα μπλα» άφηνα στην άκρη την υγεία του γιου μου για να γίνει το δικό μου. Μόλις το συνειδητοποίησα οι ενοχές μου εξαφανίστηκαν.
Το αν προσφέρω ή όχι στο παιδί μου το μητρικό μου γάλα είναι κάτι που δεν με ορίζει ως μητέρα. Για το παιδί μας οφείλουμε να κάνουμε το καλύτερο για εκείνο και όχι το καλύτερο για μας.
Κάθε φορά που θυμάμαι την ημέρα που το έφερα στον κόσμο θυμάμαι εκείνο το συναίσθημα της απόλυτης ευτυχίας, της απόλυτης γαλήνης. Σαν να ήμουν στον παράδεισο. Το ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που το είδα. Δεν ήθελα να το αφήνω από την αγκαλιά μου. Το φιλούσα και το μύριζα συνέχεια γιατί ήθελα να χορτάσω όσο το δυνατόν περισσότερη «μωρουδίλα».
Πίστευα πως τίποτα δεν μπορούσε να πάει στραβά. Μακάρι να είχα μείνει σε αυτόν τον παράδεισο που ζούσα τότε, παρά που άφησα τις ενοχές να εισβάλουν στη ζωή μου.
Ο γιος μου σήμερα είναι 4 χρονών και όπως η αδερφή του, έτσι και εκείνος είναι ένα τέλειο απ’ όλες τις απόψεις παιδάκι. Εξακολουθεί να πίνει το βιολογικό γαλατάκι που έπινε μικρός και έχει αρρωστήσει όλες και όλες δύο φορές στη ζωή του. Το δέσιμό μας είναι εξίσου δυνατό με το δέσιμο που έχω με την κόρη μου που θηλάζει.
Δεν υπάρχει ούτε μία διαφορά μεταξύ τους όσον αφορά στην υγεία, τη νοημοσύνη τους ή τη σχέση που έχω μαζί τους λόγω του γάλακτος που έπιναν ως μωρά.
Είτε θηλάζετε είτε χρησιμοποιείτε αντλία είτε χρησιμοποιείτε μπιμπερό το ίδιο καλές μαμάδες είστε.
Είτε θηλάζετε για μία εβδομάδα είτε για έξι μήνες…
Είτε επιλέξετε να θηλάσετε είτε δώσετε στο μωρό σας έτοιμο γαλατάκι στο μπιμπερό…
Διώξτε τις ενοχές από τη ζωή σας και χαρείτε τα παιδιά σας. Δεν σημαίνει πως αυτό που είναι καλύτερο για εσάς είναι το καλύτερο και για τα παιδιά σας.
Κάθε μαμά έχει τη δική της μοναδική ιστορία που πρέπει να είναι πάνω απ’ όλα σεβαστή. Ξέρω πώς είναι να σε «στραβοκοιτάνε» ή να σε κρίνουν οι άλλες μαμάδες επειδή δεν μπόρεσες να θηλάσεις και λυπάμαι κάθε φορά που ακούω να γίνεται κάτι τέτοιο ειδικά αν είσαι λεχώνα και έχεις και όλες αυτές τις ορμόνες να ρυθμίσεις.
Ελπίζω μία μέρα το έτοιμο γάλα να πάψει να είναι ταμπού και να το δούμε όλοι όπως πραγματικά είναι: ένα θρεπτικό υποκατάστατο του μητρικού γάλακτος.
Ανεξάρτητα από το τι λέει ο καθένας ξέρω ότι και τα δύο μου παιδιά έχουν εξίσου αδυναμία στη μαμά τους, δεν υστερούν πουθενά και είναι τα πιο όμορφα, τα πιο έξυπνα και τα πιο χαρούμενα παιδιά που γνωρίζω κι ας τρέφονταν διαφορετικά σαν μωράκια. Σημασία έχει να είναι καλά τα παιδιά μας, να μας αγαπάνε και να τα αγαπάμε και όχι το γάλα που τους δίνουμε.
Πηγή: scarymommy.com