Η κόρη μου πριν από λίγους μήνες γέννησε ένα υγιέστατο κοριτσάκι που έφερε χαρά σε όλη την οικογένεια. Έχω και άλλα εγγόνια από τον πρώτο μου γιο, αλλά είναι όλα αγόρια. Αυτό ήταν το πρώτο κορίτσι στην οικογένεια και το πρώτο παιδί της κόρης μου.
Ήμασταν όλοι απίστευτα ευτυχισμένοι μέχρι που το μωρό πέθανε ξαφνικά στον ύπνο του. Οι γιατροί το απέδωσαν στο Σύνδρομο Αιφνίδιου Θανάτου. Ήταν ένα τεράστιο σοκ πιο πολύ για την κόρη μου, αλλά και για όλους μας. Κλάψαμε και κλαίμε κάθε μέρα και ακόμα περισσότερο όταν πηγαίνω σπίτι της. Δεν αντέχω να τη βλέπω έτσι. Πόσα να αντέξει; Έχασε μέσα σε ένα χρόνο πατέρα και παιδί.
Δύο μήνες μετά το θάνατο του μωρού ο γιος μου, ο οποίος έχει τρεις γιους, έκανε πάρτι σπίτι του καλώντας οικογένεια, φίλους και όλους τους συμμαθητές των παιδιών του. Ήθελε λέει να γιορτάσει τα γενέθλια του μεγάλου του γιου και για να μη δυσαρεστήσει το παιδί έκανε ένα τεράστιο πάρτι με πάρα πολύ κόσμο, φαγητό και μουσική. Του είπα ότι δεν ήταν σωστό μια τέτοια στιγμή. Ούτε δύο μήνες δεν είχαν περάσει και ήμασταν όλοι σε μαύρα χάλια. Ξέρω ότι η ζωή συνεχίζεται, αλλά ακόμα είμαστε σε πένθος, δεν ήταν καιρός για γιορτές, χορούς και τραγούδια.
Μου είπε ότι δεν ήθελε να στεναχωρήσει τον γιο του που είχε γενέθλια και ήθελε να καλέσει τους φίλους του. Το κατανοώ εν μέρει γιατί παιδί είναι και ήθελε να γιορτάσει τα γενέθλια του που είναι μία φορά το χρόνο, αλλά εγώ αν ήμουν στη θέση του γιου μου θα άφηνα το πάρτι για λίγο αργότερα.
Με την κόρη μου φυσικά και δεν πήγαμε. Λυπάμαι πολύ για τον γιο μου γιατί πιστεύω ότι κατά βάθος είναι αναίσθητος. Έπρεπε να συμπαρασταθεί περισσότερο στην αδερφή του και όχι να το ρίξει στα γλέντια. Το πάρτι μπορούσε να περιμένει. Έχω δίκιο ή άδικο;
Πόπη
Πηγή: singleparent.gr