Η συντροφιά της γιαγιάς και του παππού είναι ό,τι καλύτερο για τα παιδιά, που λατρεύουν να βρίσκονται κοντά τους.
Όμως, και για τους μεγαλύτερους που η γιαγιά και ο παππούς δεν ζουν πια, η νοσταλγία από τα όσα έζησαν μαζί τους φέρνει δάκρυα στα μάτια. Ποιος δεν θυμάται τη γιαγιά με την ποδιά της να μαγειρεύει, να καθαρίζει, να κουβαλά πράγματα.
Η παρακάτω ιστοριούλα θα μας θυμίσει πολλά και όμορφα…
«Θυμάσαι την ποδιά της γιαγιάς; Ο πρώτος σκοπός ήταν να προστατεύει τα ρούχα…
Αλλά επίσης:
Υπηρέτησε ως γάντι για να αποσύρει το τηγάνι από τη φωτιά..
Υπηρέτησε ως μαντίλι για να στεγνώνει τα δάκρυα των παιδιών αλλά και να καθαρίζει τα βρώμικα από το παιχνίδι πρόσωπά τους…
Στο κοτέτσι την χρησιμοποιούσε για να μεταφέρει τα αυγά…
Όταν πήγαιναν επισκέψεις με την ποδιά έκρυβε τα ντροπαλά παιδιά…
Με αυτή κουβαλούσε πατάτες και ξύλα στην κουζίνα…
Στον κήπο χρησίμευε ως καλάθι για τα λαχανικά…
Όταν επισκέπτες έρχονταν ξαφνικά ήταν εκπληκτικό με πόση ταχύτητα η ποδιά αφαιρούσε τη σκόνη από παντού…
Την ώρα του φαγητού η γιαγιά κουνούσε την ποδιά στην σκάλα κι έτσι οι άντρες ήξεραν ότι έπρεπε να μαζευτούν στο τραπέζι…
Η ποδιά ήταν το τέλειο μαξιλάρι για να στεγνώνει δάκρυα…
Ήταν όμως και ο τέλειος παραμυθάς αφού πάνω εκεί είχε πει η γιαγιά τα ωραιότερα παραμύθια…
Θα περάσουν πολλά χρόνια για να βρεθεί το αντικείμενο που θα αντικαταστήσει την ποδιά αυτή».
Τη βρήκαμε εδώ