Το καλυβάκι του Θανάση Βέγγου πρωταγωνίστησε μαζί του σε μια από τις πιο γνωστές ταινίες του, στέκεται μέχρι σήμερα όρθιο και αγέρωχο στο βουνό της Πετρούπολης, σε μια γειτονιά με νεόκτιστα όμορφα κτίρια, στην Οδό Καββαδία.
Το καλυβάκι του Θανάση Βέγγου
Το σπίτι αυτό σε μεταφέρει σε μία άλλη εποχή, όταν πρωταγωνίστησε μαζί με τον αείμνηστο ηθοποιό σε μια από τις πιο σημαντικές ταινίες του, στο φιλμ «Θανάση, πάρε το όπλο σου».
Τα πράγματα έχουν αλλάξει πια. Το μπλε χρώμα των παραθύρων του έχει εξαφανιστεί, οι περισσότερες αλάνες χάθηκαν και ένα συρμάτινο πλέγμα στο οικόπεδο κρατά αποκομμένο το χθες από το σήμερα. Το παρελθόν, όμως, στέκει εκεί, λερωμένο, φθαρμένο, φτωχό με σανίδες καρφωμένες στην πόρτα του, αλλά ακόμα όρθιο.
Ποιο ρόλο παίζει στην ταινία του μεγάλου ηθοποιού
Στην ταινία ο Θανάσης Βέγγος συναντά στο δρόμο μια κοπέλα, η οποία έχει όλα της τα πράγματα στο δρόμο και ζητά να την πάει στον αγαπημένο της που έχει γυρίσει από το εξωτερικό. Ο καλόκαρδος Θανάσης δέχεται, αλλά όταν τελικά τον βρίσκουν διαπιστώνουν πως μαζί του βρίσκεται μια Γερμανίδα. Μη έχοντας κανέναν συγγενή η γυναίκα καταλήγει στο σπίτι της οδού Καββαδία, που ο ίδιος έχτισε για να το προσφέρει ως προίκα της αδερφής του, στον μελλοντικό του γαμπρό που όμως τυγχάνει να είναι προικοθήρας.
Ο γαμπρός θυμώνει πολύ με την παρουσία της άγνωστης γυναίκας και τον πετά έξω από το σπίτι, ο Θανάσης Βέγγος ζει για άλλη μια φορά τη μοίρα του καλόψυχου ανθρώπου που την πατάει που οι καλές προθέσεις του δεν αναγνωρίζονται από κανέναν.
Η κατάσταση γίνεται χειρότερη όταν την επόμενη μέρα το αφεντικό του τον απολύει και μάλιστα λόγω χρεών, δεσμεύει και την νταλίκα του. Ο καλόκαρδος όμως, ποτέ δε βάζει μυαλό. Ο Θανάσης αποφασίζει να επιστρέψει την κοπέλα στο σπίτι της. Κλέβει το φορτηγό που δεν του ανήκει πια και φεύγουν.
Η αστυνομία τους κυνηγά και βρίσκουν καταφύγιο για ύπνο, σε ένα οικόπεδο. Πού να ξέρουν όμως πως ο χώρος ανήκει στο στρατό! Οι βόμβες και οι οβίδες αρχίζουν να πέφτουν παντού η μία μετά την άλλη. Μια σουρεαλιστική ταινία που αποτυπώνει όλη την ψυχοσύνθεση του πολύπαθου Έλληνα της εποχής εκείνης και την κατάσταση μιας αδύναμης χώρας που βαλλόταν σε πολλά πεδία μάχης και από παντού. Η κινηματογράφηση έγινε το 1972 σε μια εποχή που το δικτατορικό καθεστώς βρισκόταν στο απόγειό του και υπό συνθήκες λογοκρισίας. Ο ρόλος και η ερμηνεία του ήταν άκρως επαναστατικός: ο φτωχός αλλά δίκαιος άνθρωπος που μάχεται για το σωστό με όλα τα μέσα και όλες του τις δυνάμεις.
Ο «αντι- χουντικός» σκηνοθέτης Ντίνος Κατσουρίδης είχε κάποτε δηλώσει: » Η χούντα δεν μου συγχώρεσε την τεράστια επιτυχία της αντιφασιστικής σάτιρας «Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση». Δεν μου έδωσαν ούτε έναν στρατιώτη ούτε ένα στρατιωτικό φορτηγό για την τελευταία σκηνή με τον Βέγγο σε ένα πεδίο βολής, με αποτέλεσμα στον σημερινό θεατή να φαίνεται λίγο… ξεκάρφωτη. Και η επιτροπή λογοκρισίας με ανάγκασε να ξαναγυρίσω το φινάλε για να μου δώσει άδεια προβολής».
Και έπειτα ήρθε η αντιπαροχή. Δεκαετίες ολόκληρες και παρά τις προσπάθειες της σύγχρονης μικροαστικής αισθητικής και αρχιτεκτονικής, οι μικρές μονοκατοικίες εδώ παραμένουν, δεν εξαφανίστηκαν, οι αυλές, τα λουλούδια και τα χρώματα ξετρυπώνουν παντού. Η καλοσύνη δεν έπαψε ποτέ να είναι μια πράξη επαναστατική μα έλα που τα μάθαμε λάθος τα πράγματα και σήμερα, θολωμένοι και ανόητοι, περισσότερο από ποτέ, τη θεωρούμε συνώνυμο της βλακείας. Ας έχει, εκείνο το σπίτι που έχτισε ο Θανάσης Βέγγος το 72 παραμένει ακόμα ορθό…
