Όταν ξεκίνησε η πανδημία, απέναντι στην κυβέρνηση που, ως γνωστόν, ούτε συμπαθώ ούτε στηρίζω, προσπάθησα να είμαι δίκαιη και να την κρίνω με ψυχραιμία.
Της έδωσα κρεντιτς ότι αντιμετώπιζε μία πρωτόγνωρη κατάσταση, της έδωσα κρεντιτς ότι παραχώρησε προτεραιότητα στην επιστήμη, της έδωσα κρεντιτς ότι οργάνωσε με τα σωστά άτομα ένα σύστημα μαζικής πληροφόρησης και ενημέρωσης του κοινού.
Τήρησα με ευλάβεια τις καραντίνες και όλα τα μέτρα που με αφορούσαν και τήρησα και στάση αναμονής περιμένοντας καλόπιστα να δω ενίσχυση του Ε.Σ.Υ. με πράξεις πέρα από τα σοσηαλμηντιακά χειροκροτήματα.
Είδα την κυβέρνηση να παίρνει από μόνη της τα εύσημα για την ευσυνειδησία, την καλοπιστία και τη συνεργασία που ως πολίτες επιδείξαμε και να σας πω την αλήθεια δεν με ένοιαζε γιατί, στο τέλος της ημέρας, μέσα σε έναν κουβά παγκόσμιας ανησυχίας εγώ ένιωθα σχετικά ασφαλής και σκασίλα μου μεγάλη αν την αυτοπειθαρχία μου ήθελε ο Μητσοτάκης να την φορέσει παράσημο στο δικό του πέτο.
Από το πρώτο καλοκαίρι μετά την καραντίνα του ‘20 ξεκίνησα να έχω σοβαρές ενστάσεις στη διαχείριση της πανδημίας.
Τα μέτρα άρχισαν, αντί να μυρίζουν αντισηπτικό, να βρωμάνε λόμπινγκ, κυρίως από την πλευρά ισχυρών παικτών του τουρισμού.
Όταν η εκθετική αύξηση έδειξε τα δόντια της και η β καραντίνα άρχισε να ανατέλλει σταθερά στον ορίζοντα, ήξερα ότι οφειλόταν σε λάθος κυβερνητικές αποφάσεις σε μεγάλο βαθμό, αλλά, και πάλι, σκεφτόμουν ότι η διαχείριση μιας τόσο έκτακτης και ασυνήθιστης κατάστασης σηκώνει και σοβαρά λάθη στις σταθμίσεις. Και έκανα υπομονή.
Και κοίταζα προσεκτικά. Και είδα.
Είδα την εργαλειοποίηση των μέτρων με βάση την πολιτική ατζέντα της κυβέρνησης (πχ η αστυνομική διάταξη που απαγόρευε τις συναθροίσεις με στόχο το πολυτεχνείο και τα επικίνδυνα καραγκιοζιλίκια της *ομάδας διαχείρισης και οριοθέτησης συγκεντρώσεων* στους βουλευτές του μέρα 25 που δεν τους άφηναν να περπατήσουν με μάσκες και αποστάσεις και καλά λόγω των απαγορεύσεων της πανδημίας).
Είδα τα ΜΜΕ να στοχοποιούν κοινωνικές ομάδες ή αμελητέες ατομικές συμπεριφορές και περιπτερόμπυρες και παράλληλα είδα τα ΜΜΕ να αποκρύπτουν αντίστοιχες και πολύ μεγαλυτερης απαξίας συμπεριφορές μελών της κυβέρνησης, όπως την κορωνομάζωξη του Μητσοτάκη στην Ικαρία και τις βόλτες του στην Πάρνηθα, το κατά παράβαση της επετηρίδας ρεσάλτο των κομματικών βυσμάτων στα εμβόλια, τις δήθεν «ειδικές άδειες» της πολιτικής προστασίας σε υπουργό να παρευρεθεί σε βάπτιση, όταν αυτό απαγορευόταν για όλους τους υπόλοιπους πολίτες.
Άκουσα φίλους μου να κλαίνε στο τηλέφωνο γιατί ο τριπλοεμβολιασμενος ανοσοκατεσταλμενος πατέρας τους χαροπάλευε μόνος διασωληνωμένος εκτός ΜΕΘ σε ράντζο και είδα την ίδια μέρα ο αρνητής του ιού δεσπότης που νόσησε βαριά να βρίσκει κατά *διαβολική* σύμπτωση κρεβάτι σε ΜΕΘ.
Είδα τις κάμερες στο δέντρο της πλατείας Συντάγματος και δεν είδα τις κάμερες στα νοσοκομεία με την 100% θνητότητα στις ΜΕΘ.
Είδα πρωθυπουργικά διαγγέλματα να λένε ότι με τον εμβολιασμό παίρνουμε τη ζωή μας πίσω, βαδίζουμε τα τελευταία μέτρα προς την ελευθερία, τρέχουμε στα λιβάδια με τα μαλλιά μας ξέπλεκα και είδα ότι παρά τον εμβολιασμό μας και νοσούμε και μεταδίδουμε και κινδυνεύουμε και πρέπει να προσέχουμε όπως και πριν εμβολιαστούμε.
Είδα να κλείνουμε με 2.000 κρούσματα και να ανοίγουμε με 4.000 και κανείς να μη δίνει εξηγήσεις είτε για το κλείσιμο είτε για το άνοιγμα.
Είδα μέτρα να ανακοινώνονται και σε λίγη ώρα να καταργούνται ή να αντικαθίστανται και είδα τους πολίτες τους συνετούς, τους φιλειρηνικούς, τους φιλοκυβερνητικούς και τους καλόπιστους να μπερδεύονται, να μην ξέρουν τι ισχύει και τι όχι, πώς ταξιδεύουν, αν ταξιδεύουν στο εξωτερικό, πώς ψωνίζουν στα μαγαζιά, γιατί πρέπει να φοράνε μάσκα αν περπατάνε μόνοι τους στο δρόμο αλλά δεν πρέπει να φοράνε αν σαρδελιάζονται κατά εκατοντάδες στα μπουζούκια, να μην ξέρουν γιατί στο τέλος του τελευταίου μιλίου που βάδισαν με τον τριπλό εμβολιασμό τους, τους περιμένουν πάλι μάσκες αντισηπτικά και περιορισμοί, αντί για ξέφρενη ελευθερία που τους έταξαν με διαγγέλματα και συνεντεύξεις τα πλέον επίσημα κυβερνητικά χείλη.
Είδα τους ανεμβολίαστους να στοχοποιούνται και να τσουβαλιάζονται ως συλλήβδην παλαβοί και ψεκασμένοι, ενώ οι περισσότεροι από αυτούς είναι φοβισμένοι, κακοπληροφορημένοι και μπερδεμένοι.
Είδα το κράτος να τους αντιμετωπίζει ως πολίτες β΄ κατηγορίας, να τους περιθωριοποιεί και, εν τέλει, να τους κάνει πιο αντιδραστικούς από ό τι θα ήταν αν ένιωθαν ότι το κράτος λειτουργεί προστατευτικά και όχι εκδικητικά ή εκβιαστικά απέναντί τους.
Είδα τον ΣΥΡΙΖΑ να εμβολιάζεται από τον πρώτο ως τον τελευταίο και είδα τα ΜΜΕ και την κυβέρνηση να χρεώνουν στον ΣΥΡΙΖΑ τον αντιεμβολιασμό, που ξέρουν ότι φύεται κυρίως σε ακραίους θρησκευτικούς και ακροδεξιούς κύκλους (τέως χρήσιμων) φανατισμένων πιστών.
Είδα την κυβέρνηση να τα έχει κάνει μαντάρα στη διαχείριση της πανδημίας και τα ΜΜΕ να σιωπούν, ενώ θριαμβολογούσαν ασύστολα όταν τα πήγαινε καλά.
Την είδα να πιστώνεται τις πρώτες πύρρειες νίκες και να χρεώνει στους πολίτες το βατερλώ και το μακελειό που ακολούθησαν.
Είδα τους νεκρούς να είναι ήδη 20.000 και, αντί να είμαστε διακριτικοί στο εθνικό μας πένθος, ο δήμος της Αθήνας να οργανώνει ολιγόλεπτο πάρτυ εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ με boomer τραγουδιστή για την αλλαγή της χρονιάς.
Είδα το «πες και εσύ Σωτήρη» να γίνεται «σκάσε και εσύ Σωτήρη» όταν διέρρευσε η μελέτη που αποδεικνύει αυτό που όλοι καταλαβαίνουμε, ότι εκτός ΜΕΘ ο θάνατος θερίζει ακόμα περισσότερο από ο τι εντός.
Είδα ότι η έλλειψη ελέγχου στις επιλογές της κυβέρνησης λόγω αντιπολιτευτικής ανικανότητας (μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης) και λόγω απόφασης των ολιγαρχών που ελέγχουν τα βασικά μέσα μαζικής ενημέρωσης να τη στηρίζουν (την κυβέρνηση) απροσχημάτιστα, την έχουν καταστήσει εκτροχιασμένα ανεξέλεγκτη, αδιάφορη για τις επιπτώσεις των αποφάσεών της και ικανή να φέρει τη χώρα στο χείλος του πανδημικού γκρεμού.
Βλέπω ότι ο χειμώνας θα είναι μακρύς, το Ε.Σ.Υ. δεν ενισχύθηκε ποτέ, οι δικοί μας άνθρωποι θα πεθαίνουν μόνοι στους διαδρόμους των δημοσίων νοσοκομείων, τα ιδιωτικά θα συνεχίζουν να σφυρίζουν αδιάφορα και να αντιδρούν στις επιτάξεις… τα εμβόλια δεν θα είναι άνευ ετέρου πανάκεια, οι ανεμβολίαστοι θα πιέζονται και θα τρελαίνονται, οι εμβολιασμένοι θα περιορίζονται και θα τρελαίνονται, ο τρόμος των μεταλλάξεων, η ξαφνική ακρίβεια, το διαρκές άγχος, η αντιφατικότητα των μπερδεμένων μέτρων θα μας παλαβώσουν όλους.
Το κράτος έχει ρίξει λευκή πετσέτα, ανακοινώνει ανόητα ή καθυστερημένα μέτρα, τις καραντίνες τις έκαψε νωρίς και δεν βγαίνει οικονομικά να τις επαναφέρει, η όμικρον θερίζει, στο χωριό Ποτέμκιν των ΜΜΕ ο χαλασμός που έρχεται μετά τις γιορτές αποκρύπτεται, οι πολίτες δεν ενημερώνονται όπως θα έπρεπε ώστε να συνειδητοποιήσουν την κρισιμότητα της κατάστασης και το φως στο τούνελ που μας έλεγε ο Μητσοτάκης το είχαν τελικά τραγουδήσει σωστά μόνο οι metallica*.
Είμαστε μόνοι στο έλεος της πανδημίας και τα μέσα που έχουμε ως γραμμή άμυνας είναι μάσκες, τεστς, αυτοπειθαρχία και αλληλεγγύη.
Δεν έχει σημασία ότι ποτέ δε νομοθετήθηκε, αν έχετε την οικονομική δυνατότητα κάντε ένα τεστ πριν πάτε στα τραπέζια, στις συγκεντρώσεις, στις εξόδους σας για τις γιορτές.
Φορέστε τη ρημάδα τη μάσκα με τη μύτη μέσα κυρίως στους εσωτερικούς χώρους.
Οι ευσεβείς προσπαθήστε να εμπιστευτείτε τη σωματική σας υγεία στον γιατρό σας, όχι στον πνευματικό σας.
Οι ανεμβολίαστοι, σκεφτείτε το λίγο περισσότερο.
Κάντε τον κόπο να διαβάσετε, εκτός από άρθρα που συμβαδίζουν με τις απόψεις σας, και τα αντίθετα, ή διαφορετικά, όπως διαβάσαμε και εμείς, οι εμβολιασμένοι, την αντίθετη άποψη, πριν εμβολιαστούμε.
Επειδή τα πράγματα ζορίζουν και είστε οι πρώτοι που κινδυνεύετε καλό θα ήταν να κάνετε μια επαλήθευση στις εξισώσεις που σας οδήγησαν στην άρνηση εμβολιασμού πριν τα πράγματα επιδεινωθούν και άλλο.
Όσοι έχετε την ευθύνη ηλικιωμένων προσώπων, προστατεύστε τα με εμβολιασμό έστω και καθυστερημένο.
Οι διπλοεμβολιασμενοι, και ας φοβόμαστε, ας προγραμματίσουμε σιγά σιγά την τρίτη δόση μας, να είμαστε καλυμμένοι τουλάχιστον μέσα στο χειμώνα.
Όπως φαίνεται με την όμικρον και τα ρεκόρ κρουσμάτων που αναμένονται, όλοι θα τρακάρουμε μάλλον με τον ιο, αλλά άλλο να μας πάρει λίγο τον προφυλακτήρα και άλλο να μας στείλει για σκραπ.
Γιατί να γίνουν όλα αυτά αν και το κράτος χάνεται στο κενό ανάμεσα στην επικοινωνία, στην οικονομία και στην πανδημία;
Για εσάς, για εμάς και για τους άλλους.
Για καλό και για κακό.
Για το Ε.Σ.Υ. και για το εγώ.
Γιατί είναι απλά πράγματα εντός των δυνατοτήτων μας και, τουλάχιστον, θα έχουμε τη συνείδησή μας ήσυχη ότι δε γίναμε μαύρος χάρος για κανένα φουκαρά (ανεμβολίαστο ή ίσως και εμβολιασμένο) που βρέθηκε στο δρόμο μας. Και γιατί αυτό νομίζω *είναι κάτι*.
**Όπως κάθε χρόνο τέτοια πάνω κάτω εποχή, θέλω να σας ευχηθώ και να μου ευχηθώ για τη χρονιά που έρχεται αυτό που θεωρώ ότι είναι ευτυχία: να βρισκόμαστε, να μετριόμαστε και να μη λείπει κανείς. Με την ευγενική υπενθύμιση ότι αυτό φέτος περνάει από το χέρι μας περισσότερο από άλλες χρονιές.