Η ενίσχυση του στόλου της χώρας είναι επιβεβλημένη
Τα Beriev Be- 200 και Ilyushin Il-76 δεν τα ανακαλύψαμε ξαφνικά μετά τις καταστροφικές φωτιές της τελευταίας εβδομάδας. Όσοι ασχολούνται με τα της πυρόσβεσης γνώριζαν ότι μιλάμε για 2 υπερόπλα για τα οποία όμως υπήρχε ένας αστερίσκος.
Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που υποστήριζαν ότι οι δυο ιπτάμενοι γίγαντες δεν θα είναι αποτελεσματικοί στην Ελλάδα, διότι το γεωγραφικό και δασικό ανάγλυφο της χώρας δεν τα ευνοεί. Θεωρούσαν ότι επειδή ακριβώς δεν θα έχουν τη δυνατότητα ελιγμών θα ρίχνουν νερό ή επιβραδυντικό υλικό από πολύ μεγάλο ύψος, με αποτέλεσμα όταν πνέουν ισχυροί άνεμοι αυτό να διασκορπίζεται και να μην «χτυπάει» το στόχο.
Όταν βέβαια είδαν στην πράξη τη δράση των δυο αεροπλάνων οι όποιοι ενδοιασμοί τους πήγαν περίπατο. Η δυναμική και η ικανότητα τους να μεταφέρουν τόσο μεγάλες ποσότητες νερού τα καθιστούν υπεραπαραίτητα ακόμα και για τη χώρα μας με τις γνωστές ιδιαιτερότητές της.
Υπάρχει όμως και ένας ακόμη λόγος που ενισχύει την άποψη ότι η χώρα πρέπει να κινηθεί για την απόκτησή τους (και όχι για έναν απλό δανεισμό). Το ψυχολογικό κομμάτι, το οποίο την ώρα της μάχης με τις φλόγες παίζει πολύ σπουδαίο ρόλο. Όταν τα δυο μεγαθήρια επιχειρούν το ηθικό των πυροσβεστών που παλεύουν με τις φλόγες είναι πολύ πιο ανεβασμένο καθώς έχουν στο μυαλό τους ότι η υποστήριξη που θα λάβουν θα είναι σημαντική και κυρίως αποτελεσματική.
Πόσο κοστίζουν όμως οι δυο μεταλλικοί γίγαντες; Μπορεί η Ελλάδα να κάνει την υπέρβαση και να τους αποκτήσει; Ας ξεκινήσουμε με το Beriev Be-200.
Μιλάμε για ένα θηρίο που ζυγίζει 27.600 κιλά, μπορεί να πιάσει μέγιστη ταχύτητα 700 χιλιομέτρων την ώρα, αν και κατά την διάρκεια των επιχειρησιακών πτήσεων αυτή περιορίζεται στα 560 χιλιόμετρα/ώρα και η εμβέλειά του είναι τεράστια. Αγγίζει τα 3.300 χιλιόμετρα και αυτό διότι όταν κατασκευάστηκε πριν από περίπου 25 χρόνια, είχε σχεδιαστεί κυρίως για τις ανάγκες των αχανών εκτάσεων της Ρωσίας. Προωθείται από δύο στροβιλοκινητήρες διπλής ροής, τύπου D-436TP με μέγιστη ώση 15000 kg.
Πιλοτάρεται από διμελές πλήρωμα, το οποίο προσεγγίζει την επιφάνεια του νερού και στη συνέχεια ανοίγει τις δεξαμενές του ώστε να τις γεμίσει την ώρα που αυτό συμβαίνει με ταχύτητα που κυμαίνεται από 150 μέχρι 190 χιλιόμετρα την ώρα! Μέσα σε 14-15 δευτερόλεπτα περίπου, 12 τόνοι νερού (δηλαδή κάτι λιγότερο από 1 τόνος το δευτερόλεπτο) είναι διαθέσιμοι στην μάχη με τις φλόγες. Το κόστος του ανάλογα με τις προδιαγραφές που θα ζητήσει ο αγοραστής κυμαίνεται από 45 έως 70 εκατομμύρια δολάρια.
Το Ilyushin Il-76 απ’ την άλλη είναι ένα στρατηγικό πυροσβεστικό αεροσκάφος πολλαπλών χρήσεων με τέσσερις κινητήρες το οποίο σχεδιάστηκε αρχικά από το γραφείο σχεδιασμού Ilyushin της Σοβιετικής Ένωσης ως εμπορικό φορτηγό αεροσκάφος το 1967, ως αντικαταστάτης του Antonov An-12.
Χρησιμοποιείται ευρέως στη μεταφορά φορτίων, με τη σοβιετική τεχνολογία που έχει ως «κληρονομιά» να θεωρείται άκρως αξιόπιστη από πολλές χώρες, καθώς έχει δοκιμαστεί για πολλά χρόνια στις σκληρές συνθήκες της Σιβηρίας. Το Il-76P είναι εξοπλισμένο με ένα εύκολα αφαιρούμενο σύστημα, που αποτελείται από δύο δεξαμενές VAP-2 και μπορεί με ευκολία να μετατραπεί σε «βομβαρδιστικό» νερού.
Το φορτίο του μπορεί να το αδειάσει στη φωτιά σε 4 δευτερόλεπτα από ύψος 50 μέτρων. Η ταχύτητα του αεροσκάφους είναι 280 χλμ./ώρα, ενώ η πλήρωση του συστήματος με νερό κυμαίνεται μεταξύ 10-12 λεπτών. Το κόστος αγοράς του είναι 50 εκατομμύρια δολάρια.
Πράγμα που σημαίνει ότι με μια επένδυση της τάξης των 100 εκατομμυρίων δολαρίων η Ελλάδα μπορεί να κάνει δικά της τα δυο θηρία της πυρόσβεσης.
Πηγή: menshouse.gr