Απαστράπτοντα μέσα στις χρυσές κορδέλες και τα στρας τους, αυτά τα τέσσερα μικρά κορίτσια δείχνουν σαν όλα τα άλλα τετράχρονα της ηλικίας τους.
Όμως αν τα μπλουζάκια τους δεν έγραφαν «SURVIVOR», θα ήταν δύσκολο να καταλάβουμε ότι η McKinley, η Chloe, η Ava και η Lauren υπέμειναν και νίκησαν κάτι πολύ σοβαρό: τον καρκίνο.
Η Chloe είχε διαγνωστεί με καρκίνο του πνεύμονα, κάτι που είναι εξαιρετικά σπάνιο στα παιδιά. Τα υπόλοιπα με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία, τον πιο συνήθη παιδικό καρκίνο, η θεραπεία του οποίου είναι πολύ οδυνηρή, δεδομένου ότι μολύνει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Καθώς τα κορίτσια κάθονταν μαζί, κάποιος τα τράβηξε μια φωτογραφία.
Ένα χρόνο αργότερα, τον Σεπτέμβρη του 2017 επέστρεψαν για να γιορτάσουν τη νίκη τους και να βγάλουν την καθιερωμένη φωτογραφία. Και τώρα, είναι ξανά υγιείς, κάτι που οι περισσότεροι θεωρούν δεδομένο.
Σύμφωνα με τους γιατρούς του All Children’s, τα κορίτσια είναι καλύτερα αφού νιώθουν πιο δυνατές μετά τις θεραπείες τους.
Η Ava, αγαπάει τη Disney και έχει καλλιτεχνική φλέβα. Η Chloe λατρεύει την μπάλα και το ψάρεμα. Η McKinley αγαπά τις πριγκίπισσες, τα κοσμήματα και το χορό, ενώ η η Lauren τρελαίνεται για τα ζώα.
Μιλώντας στο DailyMail.com, η Alyssa Luciano, της οποίας η κόρη, η μικρή Ava, διαγνώστηκε με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία, δήλωσε ότι όλα είναι τώρα «σουρεαλιστικά».
“Μόλις το παιδί σου έχει καρκίνο, είναι δύσκολο να φανταστείς ξανά μια «κανονική» ζωή. Σήμερα είναι πολύ χαρούμενη όταν είναι μαζί με τις φίλες της, με τις οποίες δέθηκε όταν ήταν όλες πολύ άρρωστες.”
“Οι περισσότεροι άνθρωποι ονειρεύονται διάφορες μέρες για τα παιδιά τους όπως την πρώτη μέρα του σχολείου ή η ημέρα του γάμου τους. Εμείς ονειρευόμασταν αυτή τη μέρα για τα παιδιά μας.”
“Ήμασταν όλες οι μαμάδες ενωμένες και παλεύαμε μαζί κάτω από τις πιο οδυνηρές συνθήκες,” είπε η μητέρα της Chloe, η Jacquie Grimes.
“Η Ava διαγνώστηκε με λευχαιμία τον Ιανουάριο του 2016 στην ηλικία των δύο ετών όταν άρχισε να σκοντάφτει και να έχει ανεξήγητους πυρετούς,” είπε η Alyssa.
“Μέχρι το Μάιο εκείνη τη χρονιά, ο καρκίνος ήταν σε ύφεση. Ωστόσο, οι κίνδυνοι επανεμφάνισης μετά από τόσο σύντομο χρονικό διάστημα θεραπείας είναι υψηλοί. Έτσι οι γιατροί της την κράτησαν στη χημειοθεραπεία για περισσότερα από δύο χρόνια – συνολικά 848 ημέρες – για να είναι σίγουροι ότι ο καρκίνος είχε φύγει.”
“Η ναυτία και τα συμπτώματα κατά το τέλος των θεραπειών ήταν σπαρακτικά.”
“Τελευταίους τέσσερις μήνες του 2015, η Chloe φαινόταν σαν να είχε μόνιμα πυρετό,” δήλωσε η μητέρα της Jacquie Grimes στο DailyMail.com.
Κάθε φορά που την πήγαιναν στον γιατρό της έδινε αντιβιοτικά και έλεγαν στη μητέρα ότι ήταν μάλλον κάποια λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος.
Αλλά οι πυρετοί συνέχισαν και επιδεινώνονταν, όπως και το σύγκρυο και ο βήχας.
Τελικά, την παραμονή των Χριστουγέννων, καθώς έφταναν στο σπίτι οι συγγενείς για τη μεγάλη μέρα, η Jacquie παρατήρησε ότι η Chloe φαινόταν πολύ αδύναμη.
“Κάτι μέσα μου μου έλεγε να την πάρω στα επείγοντα,” είπε η Jacquie.
Μόλις έφτασαν, ένας γιατρός έκανε ένα υπερηχογράφημα στην κοιλιά, το οποίο δεν έδειχνε κάτι, αλλά ένα ατύχημα τους οδήγησε στους πνεύμονες.
“Καθώς προσπαθούσαν να την κρατήσουν ήρεμη για να κοιτάξουν την κοιλιά της, εκείνη έκλαιγε, ούρλιαζε και τους κλωτσούσε,” εξήγησε ο Jacquie. “Και το μηχάνημα έδειξε αρκετά ψηλά από την κοιλιά, με αποτέλεσμα οι γιατροί να δουν μια μάζα που τους ανησύχησε αμέσως.”
“Σύντομα κι άλλοι γιατροί μπήκαν στην αίθουσα για να ρίξουν μια ματιά και αμέσως έκαναν μια ακτινογραφία στο στήθος της. Ο όγκος ήταν τόσο μεγάλος που είχε βγάλει εκτός λειτουργίας τον έναν πνεύμονα.”
“Στη συνέχεια, ένας γιατρός ήρθε και μας είπε ότι η μικρή είχε καρκίνο.”
Ο Δρ. Charlie Moore, ο οποίος φρόντισε και τα τέσσερα κορίτσια, δήλωσε ότι η Chloe είναι αυτή που προκάλεσε αίσθηση ακόμη και την παγκόσμια ιατρική κοινότητα.
“Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι πολύ σπάνιος στα παιδιά, τόσο σπάνιος που υπάρχει ένα διεθνές μητρώο για να το αναλύσουμε καλύτερα,” εξηγεί ο Δρ. Moore.
Η ανάκαμψη της Chloe ήταν εκπληκτική, είπε, όπως και των άλλων κοριτσιών.
“Είναι αρκετά δύσκολο να προσπαθείς όταν είσαι μικρό παιδί,” είπε ο γιατρός.
“Τα παιδιά δεν μπορούν πραγματικά να καταλάβουν τι συμβαίνει.
“Δεν είναι όπως μιλάς σε έναν ενήλικα και του λες ‘πρέπει να βάλω μια βελόνα στο χέρι σου για να σου πάρω λίγο αίμα’. Γι’ αυτό βασιζόμαστε στους γονείς τους για να μάθουν πώς να επικοινωνούν μαζί τους. Και αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά με καρκίνο συχνά ωριμάζουν πολύ γρηγορότερα, επειδή πέφτουν ‘με τα μούτρα’ στον πραγματικό κόσμο.”
“Αυτά τα κορίτσια μπόρεσαν να δημιουργήσουν έναν μοναδικό δεσμό, αφού δεν έκαναν παρέα σε παιδότοπο, αλλά στο νοσοκομείο και στην κλινική.”
“Για μας ήταν τεράστια χαρά να τις βλέπουμε να μεγαλώνουν και να περνάνε όμορφα έξω από το νοσοκομειακό περιβάλλον.”
“Αυτό δεν θα έπρεπε ποτέ να τους συμβεί. Κανένα παιδί δεν πρέπει να μπαινοβγαίνει από το νοσοκομείο.”