Με σύνθημα «δεν ξεχνώ, 57 ψυχές ζητούν δικαίωση» συγγενείς θυμάτων, επιζώντες και επιβάτες της μοιραίας αμαξοστοιχίας που συγκρούστηκε με εμπορική στα Τέμπη στις 28 Φεβρουαρίου συναντήθηκαν για πρώτη φορά σε ιδιαίτερα φορτισμένο κλίμα στο δημαρχείο Αμπελοκήπων – Μενεμένης, στη Θεσσαλονίκη στην επίσημη παρουσίαση του Σύλλογου Πληγέντων Δυστυχήματος Τέμπη (28-02-23).
ΙΔΡΥΘΗΚΕ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΤΕΜΠΗ 2023» ΑΠΟ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ
Μέλη του συλλόγου πληγέντων δυστυχήματος Τέμπη ζήτησαν να αποδοθούν ευθύνες σε όσους είναι υπαίτιοι όσο ψηλά και αν βρίσκονται. Τόνισαν ότι ενωμένοι θα φτάσουν νικητές στη δικαίωση. Μάλιστα, στα αιτήματα του συλλόγου είναι να σφραγιστεί ο σιδηρόδρομος μέχρις ότου ολοκληρωθούν όλα τα έργα.
Οι συγγενείς των θυμάτων ζητούν το δυστύχημα να θεωρηθεί κακούργημα, να σταματήσει να λειτουργεί ο σιδηρόδρομος, μέχρι να ολοκληρωθούν τα απαραίτητα έργα για την ασφαλή μετακίνηση και η Βουλή που θα προκύψει μετά από τις εκλογές να προχωρήσει στην υλοποίησή τους με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Ακόμη, ζητούν να δοθούν σε σιδηροδρομικούς σταθμούς τα ονόματα των συγγενών τους.
Στις 6 Μαΐου, ο Σύλλογος Πληγέντων θα πραγματοποιήσει ανάλογη εκδήλωση στη Λάρισα, ενώ τις επόμενες ημέρες θα γίνει πορεία διαμαρτυρίας στους δρόμους των Σερρών, με αφορμή την «απαράδεκτη υποψηφιότητα του κ. Καραμανλή, καθώς είναι ασέβεια προς τους ανθρώπους μας. Ο άνθρωπος αυτός θα έπρεπε να εκδιωχθεί με τις πέτρες, την στιγμή που παρουσιάζεται ως άλλος εθνικός ήρωας των Σερρών».
“Προέτρεπα την Μάρθη μου να πάρει το τρένο και τώρα πρέπει να ζήσω με αυτό” ραγίζει καρδιές η μαμά της
Συγκλονιστική ήταν η ομιλία της προέδρου του συλλόγου, Μαρίας Καρυστιανού, μητέρας της Μάρθης, της 20χρονης φοιτήτριας η οποία δεν μπόρεσε να συγκρατήσει την συγκίνησή της.
«Το να λειτουργεί ένα τρένο με ασφάλεια δεν είναι πολυτέλεια, είναι μια αναγκαιότητα για την οποία μάλιστα ξοδεύτηκαν και κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτοί που καρπώθηκαν τα χρήματα, μείωσαν το προσωπικό γιατί ουδόλως τους ενδιέφερε η ασφάλεια, αγνόησαν τις αναφορές των μηχανοδηγών για την επικινδυνότητα των τρένων και δεν φρόντισαν καν να συντηρούν τα ήδη ταλαιπωρημένα και πεπαλαιωμένα συστήματα λειτουργίας των τρένων.
Αυτοί θα έπρεπε να είναι προφυλακιστέοι.
Αντίθετα, είναι τόσο σίγουροι για το ακαταδίωκτο, ότι δεν θα τους αγγίξει κανείς και συνεχίζουν να ζουν με αλαζονεία και προκλητικότητα, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Μάλιστα πολιτεύονται.
Ο πρωθυπουργός της χώρας έκανε λόγο για προσωρινή φθορά του κόμματος, όταν μίλησε για το έγκλημα των Τεμπών και ο υπουργός Ανάπτυξης είπε ότι καλώς στέλναμε τα παιδιά μας με τα τρένα παρά την επικινδυνότητα γιατί κάποιος πρέπει να κόψει και εισιτήρια στην τελική.
Εγώ λοιπόν είμαι μια τέτοια μάνα, που προέτρεπα την κόρη μου να πάρει το τρένο, αλλά δεν γνώριζε για την επικινδυνότητα και τώρα πρέπει να ζήσω το υπόλοιπο της ζωής μου με αυτό
Αυτά τα λόγια τους όμως θα τα θυμόμαστε για πάντα. Εμείς που παλεύουμε με μηνύσεις, αγωγές και εξώδικα απαιτούμε να αποδοθούν ευθύνες», ανέφερε η κα Καρυστιανού.
«Δεν είμαι νομικός.Είμαι μια μάνα που έχασε άδικα και ξαφνικά την κόρη της στο τρένο, στην επιστροφή της από ένα ταξίδι. Θέλω να μιλήσω για ένα ακόμη έγκλημα, που γίνεται απέναντι σε εμάς, που είμαστε η φωνή όσων δεν είναι πια εν ζωή.
Θα μιλήσω για την ψυχή του συλλόγου μας, “Τέμπη 2023” που ιδρύθηκε, με μοναδικό στόχο να αποδοθεί δικαιοσύνη» είπε η κ. Μαρία Καρυστιάνου, πρόεδρος του Συλλόγου, που έχασε την κόρη της Μάρθη.
Η ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ ΕΓΙΝΕ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟΠΟΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ, ΘΡΗΝΟΥ ΚΑΙ ΑΒΑΣΤΑΧΤΟΥ ΠΟΝΟΥ
Το ρολόι έδειχνε 23.25, κανένας από τους επιβάτες του μοιραίου τρένου δεν μπορούσε να φανταστεί πως δευτερόλεπτα μετά θα βρισκόταν σε ένα σκηνικό βγαλμένο από εφιάλτη. Η σύγκρουση του μοιραίου Intercity με την εμπορική αμαξοστοιχία ήταν τόσο σφοδρή, άλλωστε οι ταχύτητες που είχαν αναπτυχθεί ήταν μεγάλες, που δύο από τα βαγόνια του επιβατικού τρένου εξαϋλώθηκαν, ενώ όσοι κατάφεραν να βγουν ζωντανοί από το τρίτο κάνουν λόγο για θαύμα.
Η παιδίατρος Μαρία Καρυστιανού, μαμά της 20χρονης Μάρθης Ψαροπούλου έσπασε τη σιωπή της και μίλησε στο ΟΚ για όλα όσα βιώνει από την στιγμή που έμαθε ότι η μοναχοκόρη της χάθηκε τόσο ξαφνικά, τόσο άδικα το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου.
Την 1η Απριλίου η Μάρθη Ψαροπούλου θα γινόταν 20 ετών. Δεν πρόλαβε. Στο ταξίδι της επιστροφής στην πόλη της, τη Θεσσαλονίκη, ο θάνατος παραμόνευε. Βαθιά συγκλονισμένη από την απουσία της κόρης της, δεν μπορεί να κρύψει τη θλίψη της και τον θυμό της για τον καθέναν και όλους τους ενόχους αυτής της ασύλληπτης για τα ελληνικά χρονικά τραγωδίας.
Όπως δήλωσε μεταξύ άλλων “ Όλη τη μέρα είμαι βαθιά θλιμμένη και θυμωμένη. Θυμωμένη και με τον εαυτό μου που επέτρεψα, με τον τρόπο μου, να συμβαίνουν τέτοια πράγματα στην Ελλάδα μου.
Που αντί να κάνει η κόρη μου μνημόσυνο σε εμένα, της έκανα εγώ. Η απουσία δεν συνηθίζεται ποτέ. Και είμαι εντάξει με αυτό. Δεν θα ήθελα ποτέ να συνηθίσω την απουσία της.
Απλά είναι εξαιρετικά δύσκολο μέσα σε όλο αυτό το πένθος να έχεις επιπλέον έντονα το αίσθημα της αδικίας. Αυτό κάνει την καθημερινότητα έναν γολγοθά.”