Το μοιραίο βράδυ της Τρίτης 28 Φεβρουαρίου, που εξελίχθηκε στη μεγαλύτερη σιδηροδρομική τραγωδία της χώρας μας, όλα τα δεδομένα άλλαξαν δραματικά για ολόκληρη την Ελλάδα. Στις 23.22 η μετωπική σύγκρουση –με προβλεπόμενη ταχύτητα 166 χλμ./ώρα– της επιβατικής αμαξοστοιχίας Intercity 62 με την εμπορική αμαξοστοιχία 63503 στην περιοχή Ευαγγελισμός κοντά στα Τέμπη έκοψε στα δύο το νήμα της κοινής ευτυχισμένης ζωής πολλών συμπατριωτών μας. Η ανείπωτη οδύνη εκείνου/ης που μένει πίσω για να θρηνεί –για πάντα– την ακαριαία απουσία του/ης συντρόφου αντιγράφει τους μύθους της αρχαίας τραγωδίας που γεννήθηκαν σε αυτό τον τόπο και, δυστυχώς, αναβιώνουν τραγικά.
Σόνια & Νίκος
«Να με προσέχεις από εκεί ψηλά»
«Αχ, ψυχή μου, σε περιμένω εδώ να γυρίσεις. Να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα. Είμαι εδώ και περιμένω. Να με προσέχεις από εκεί ψηλά. Σ’ αγαπώ για πάντα». Η Σόνια περίμενε τον Νίκο να επιστρέψει με το τρένο. Στον Ευαγγελισμό Λάρισας τον έχα – σε για πάντα. Η καρδιά της έσπασε στα δύο όταν έμαθε ότι ο 28χρονος σύντροφός της, μηχανοδηγός, Νίκος Ναλμπάντης ήταν ανάμεσα στους νεκρούς. Τραγική ειρωνεία. Η Σόνια σε μια φωτογραφία τού χαμογελά έχοντας στα χέρια της μια τούρτα σε σχήμα τρένου. Εκείνος την κοιτά στα μάτια. Κανείς τους δεν φανταζόταν τον εφιάλτη. «Θα σε προσέχει από εκεί ψηλά» της γράφουν οι φίλοι της στο Facebook που προσπαθούν να την παρηγορήσουν. Όμως εκείνη ήθελε να τον έχει δίπλα της. Να χαίρονται μαζί τη ζωή, να ονειρεύονται. Η Σόνια δεν είναι η μοναδική που είδε την ευτυχία της να καίγεται από τη μια στιγμή στην άλλη…
Φάνης & Ιφιγένεια
«Την κρατούσα με όλη μου τη δύναμη»
Ο Φάνης, σύντροφος της 23χρονης Ιφιγένειας Μήτσκα, ήταν μαζί της σε αυτό το ταξίδι. Είχαν περάσει μαζί το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας και επέστρεφαν στα σπίτια τους. Είχαν κλείσει τα εισιτήριά τους μαζί ηλεκτρονικά και βρίσκονταν στο τρίτο βαγόνι. Ο Φάνης θυμάται εκείνα τα δραματικά δευτερόλεπτα μετά τη σύγκρουση. Τα τζάμια να σπάνε, να επικρατεί το χάος. «Η Ιφιγένεια κρεμόταν από το παράθυρο. Την κρατούσα με όλη μου τη δύναμη. Φώναζα “βοήθεια”». Ο δικηγόρος της οικογένειας της άτυχης κοπέλας Στέλιος Σούρλας εξηγεί στο ΟΚ!: «Από τις πιο δύσκολες στιγμές ήταν αυτή που παρέλαβα από το αστυνομικό τμήμα το τσαντάκι του κοριτσιού .Όταν το άνοιξα, είδα τα κλειδιά της, το πορτοφολάκι της και ένα λαχείο που είχε ημερομηνία κλήρωσης την 28η Φεβρουαρίου 2023. Αυτό που κληρώθηκε όμως για εκείνη τη μοιραία ημέρα ήταν μια θέση στον ουρανό. Ο σύντροφός της προσπάθησε με όλη τη δύναμή του να τη βοηθήσει. Πάλευε με νύχια και με δόντια να τη βγάλει από την Κόλαση. Δεν μπόρεσε. Το βαγόνι ήταν σε ανηφόρα, η Ιφιγένεια ήταν εγκλωβισμένη και φοβόταν μην της κάνει κακό. Όταν έφτασαν οι διασώστες, το πρώτο πράγμα που τους είπε εκείνος ήταν: “Σας εκλιπαρώ, σώστε την!”». Η Ιφιγένεια όμως χάθηκε για πάντα. Δάκρυα, πόνος και ατελείωτα «γιατί». Ο Φάνης έμεινε μόνος του πια, με τις αναμνήσεις του. Με τις φωτογραφίες που πόζαραν ευτυχισμένοι μαζί. Το κορίτσι του δεν θα είναι δίπλα του να του χαμογελά.
Δημήτρης & Αναστασία
«Αντίο καρδιά μου»
«Όμορφή μου, αγάπη μου, κουτσακοτήρα μου (όπως σε φώναζα και γελούσες). Ήδη μου έλειψες όσο δεν φαντάζεσαι. Δεν ξέρω τι θα κάνω χωρίς εσένα δίπλα μου γιατί ήσουν το στήριγμά μου, τα όνειρά μου, η ζωή μου. Σήμερα θα έπρεπε να ήμασταν μαζί, όπως κάθε Σαββατοκύριακο από τον Σεπτέμβριο μέχρι τώρα, αλλά είμαι μόνος μου πλέον στην πόλη μας, τη Θεσσαλονίκη, που τόσο αγαπούσες (ίσως την αγαπούσες και λίγο περισσότερο από εμένα)». Ο Δημήτρης, ο σύντροφος της 24χρονης Αναστασίας Αδαμίδου, έκανε όνειρα μαζί της. Η ανάρτησή του δείχνει πόσο πολύ πονάει από τη στιγμή που έμαθε ότι την έχασε για πάντα. Η αγάπη τους ήταν δυνατή. Άντεξε παρά το γεγονός ότι εκείνος ήταν στην Αθήνα και εκείνη στη Θεσσαλονίκη. Είχαν απομείνει μόνο λίγοι μήνες για να επιστρέψει κοντά στην αγαπημένη του. Να ζήσουν μαζί, να φτιάξουν το σπίτι τους. Τα όνειρά τους όμως κάηκαν στο μοιραίο τρένο. «Πήγαμε τόσα ταξίδια και στο σημαντικότερο δεν με πήρες μαζί σου, με άφησες μόνο μου και δεν ξέρω τι να κάνω με αυτό. Είχαμε τόσα όνειρα που είχαμε πει ο ένας στον άλλο, είχαμε πει το “για πάντα” και έμεινα εγώ και για τους δυο μας, να μας αποδείξω ότι το εννοούσαμε απόλυτα και όταν σε ξαναδώ να σου πω ότι τα καταφέραμε, να σου επιστρέψω το φιλί που σου έδωσα και το “σ’ αγαπώ” που σου είπα όταν σε άφησα στο βαγόνι. Ελπίζω να σε έκανα χαρούμενη, γιατί από τη δική σου χαρά έπαιρνα και εγώ. Αντίο, καρδιά μου. Σε φιλώ και σε περιμένω στην αγκαλιά μου κάθε βράδυ, δική σου είναι, όπως σου απαντούσα όταν με ρωτούσες. Σ’ αγαπάω για πάντα!»
Αθηνά & Νίκος
«Η Αθηνά δεν είναι κοντά μας»
Η Αθηνά Κατσαρά μαζί με τον σύζυγό της Νίκο επέστρεφαν στην Κατερίνη. Λαχταρούσαν να πάρουν αγκαλιά τον μονάκριβο γιο τους Χρήστο, που είναι μόλις 2 ετών. Ήταν στο τρίτο βαγόνι στις θέσεις τους. Ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν από τη σύγκρουση ο Νίκος σηκώθηκε για να πάει στην τουαλέτα που ήταν σε άλλο βαγόνι. Βάδιζε όταν συνέβη η σύγκρουση. Εκείνος θα μεταφερθεί τραυματισμένος στο νοσοκομείο και εκείνη θα είναι από τους πρώτους αγνοούμενους. Την αναζητά μέσα από το δωμάτιο. Η είδηση τον παγώνει: «Η Αθηνά δεν είναι πια κοντά μας…». Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Όσα λόγια παρηγοριάς και αν ακούσει εκείνος, πάντα θα αναζητά την αγάπη της, το γέλιο της, την κοινή ζωή τους. Μια ζωή που κόπηκε στα δύο τόσο ξαφνικά και τόσο άδικα.
Δημήτρης & Κατερίνα
«Θα είσαι πάντα ο μηχανοδηγός της καρδιάς μου»
«Σε αγαπάω πολύ. Θα είσαι πάντα ο μηχανοδηγός της καρδιάς μου. Τόσο στοργικός, ο άντρας μου, ο σύντροφός μου, ο καλύτερός μου φίλος. Καλό ταξίδι, Δημητράκη μου» είναι τα λόγια της Κατερίνας, της συντρόφου του μηχανοδηγού της μοιραίας αμαξοστοιχίας Intercity 62 Δημήτρη Μασσαλή. Έμεινε πίσω μόνη της, με τα δάκρυά της να μη στερεύουν. Ο θάνατός του ήταν ακαριαίος λόγω της σφοδρότητας της σύγκρουσης. Η Κατερίνα του δεν μπορεί να πιστέψει ότι δεν θα τον αγκαλιάσει ξανά, δεν θα τον καμαρώσει, όπως έκανε κάθε φορά που τον έβλεπε. Η ζωή συνεχίζεται, λένε. Όμως πώς να συνεχίσεις με μια καρδιά σπασμένη; Τα «γιατί» είναι πλέον βουνό για όσους έμειναν πίσω. Για τους συντρόφους, τους γονείς, τα αδέλφια, τους φίλους των αδικοχαμένων ανθρώπων η Κόλαση έχει όνομα και είναι εκεί, στα Τέμπη. Τώρα ζητούν απαντήσεις.