Τάσος Ξιαρχό: «6 χρονών με βίασε ένα αγόρι της γειτονιάς, σε ένα χωράφι. Μου έκλεινε το στόμα να μην ακουστώ»
Το διαζύγιο είναι, κατά κανόνα, μια τραυματική εμπειρία για ένα παιδί, όμως στην περίπτωση του Τάσου Ξιαρχό, που ήρθε όταν εκείνος ήταν έντεκα χρονών, του έδωσε του πολλή χαρά, γιατί σήμανε το τέλος μιας δύσκολης περιόδου των παιδικών χρόνων του.
Όπως είπε στον Γρηγόρη Αρναούτογλου, σε μια σοκαριστική εξομολόγηση: «Ο μπαμπάς ήταν αλκοολικός, περάσαμε όλη η οικογένεια τα παιδικά μου χρόνια στο πρόγραμμα απεξάρτησης ναρκωτικών και ποτού. Μαθαίναμε όλοι μαζί, κι εγώ σαν παιδί, πώς να συμπεριφερόμαστε στους ανθρώπους. Πολλή βία, όχι σε εμένα, στις γυναίκες. Η πρώτη μου ανάμνηση σαν παιδί, 3-4 ετών, ήταν αίματα».
«Ο μπαμπάς ήταν αλκοολικός, περάσαμε όλη η οικογένεια τα παιδικά μου χρόνια στο πρόγραμμα απεξάρτησης ναρκωτικών και ποτού. Πολλή βία, όχι σε εμένα, στις γυναίκες. Η πρώτη μου ανάμνηση σαν παιδί, 3-4 ετών, ήταν αίματα».
Ο χορευτής πρόσθεσε στο «The 2Night Show»: «Με τον πατέρα μου είμαστε πολύ καλά τώρα. Μου αρέσει να μετανοούν, να κατανοούν τα λάθη τους οι άνθρωποι. Ο παππούς μου ήταν πολύ πλούσιος άνθρωπος. Είχε κάνει την πρώτη μηχανή κανταϊφιού στον κόσμο και έτσι άφησε τα παιδιά του σε νταντάδες και ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο για να πουλήσει μηχανές. Οπότε το τίμημα πληρώθηκε. Τα λάθη είναι ανθρώπινα και ευτυχώς ζώντας εγώ αυτά τα λάθη, ίσως γίνω καλύτερος άνθρωπος».
«Ο παππούς μου ήταν πολύ πλούσιος άνθρωπος. Είχε κάνει την πρώτη μηχανή κανταϊφιού στον κόσμο και έτσι άφησε τα παιδιά του σε νταντάδες και ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο για να πουλήσει μηχανές»
Δεν ήταν όμως μόνο το οικογενειακό περιβάλλον του τραυματικό, αλλά και μια εμπειρία που έζησε στα έξι χρόνια του: «Περνώντας από ένα χωράφι, στην παλιά μου γειτονιά, μου ήρθε μια σφαλιάρα. Θυμήθηκα μια σκηνή, που μετά έγιναν τρεις σκηνές, με ένα νεαρό αγόρι κοντά στην εφηβεία. Με βίασε, ξεκάθαρα. Ήταν της γειτονιάς. Πριν λίγες μέρες, που έγιναν όλα αυτά που έγιναν στην τηλεόραση, θυμήθηκα και άλλα πράγματα, όπως το να μου κλείνει το στόμα για να μην ακουστώ».
«Περνώντας από ένα χωράφι, στην παλιά μου γειτονιά, μου ήρθε μια σφαλιάρα. Θυμήθηκα μια σκηνή, που μετά έγιναν τρεις σκηνές, με ένα νεαρό αγόρι κοντά στην εφηβεία. Με βίασε, ξεκάθαρα»
Οι γονείς του δεν είχαν καταφέρει να τον προστατεύσουν, με κανέναν τρόπο. «Μου έλεγαν μόνο, για πλάκα, “θα σε πάρει ο γύφτος”. Ποτέ δεν βοήθησαν να με σώσουν από κάτι άλλο. Η μητέρα μου είχε την ανάγκη της επιβίωσης, να μη φάει ξύλο, και ο πατέρας μου ήταν εθισμένος με το ποτό. Δεν καταλάβαινα τι ήταν. Ένα παιδί έξι χρόνων που νιώθει για πρώτη φορά ένα συναίσθημα επαφής μπορεί να νομίσει ότι είναι κάτι που πρέπει να συμβεί. Θυμάμαι για πολλά χρόνια όταν κοιμόμουν με φίλους και συγγενείς ήθελα να κουρνιάζω κοντά τους. Είναι αυτό το παράξενο που λες, τελικά, γεννήθηκα έτσι; Έγινα έτσι;».
Οι γονείς του ποτέ δεν τον ρώτησαν αν είναι «καλά», αλλά παρατηρεί μια έλλειψη επικοινωνίας ακόμα και σήμερα, ανάμεσα σε πολλούς μαθητές του και την οικογένειά τους. «Έχω μαθητές που κρύβονται για να έρθουν να κάνουν χορό. Έχω μαθητές που έκλεβαν από το πορτοφόλι των γονιών τους για να κάνουν μάθημα, τους βάζω δωρεάν. Τι να πεις στο γονιό σου; Είμαι γκέι; Είμαι λεσβία; Δεν το λένε».
«Δεν καταλάβαινα τι ήταν. Ένα παιδί έξι χρόνων που νιώθει για πρώτη φορά ένα συναίσθημα επαφής μπορεί να νομίσει ότι είναι κάτι που πρέπει να συμβεί»
Στις νεότερες γενιές, όπως πιστεύει, τα πράγματα έχουν αρχίσει να αλλάζουν, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις οι ελευθερίες φέρνουν και αυθαιρεσίες. «Από το Gay Pride δεν μου αρέσει να με χαρακτηρίζουν εμένα ως drag queen, ως άνθρωπο που θα βάλει ροζ περούκα και όλη μέρα glitter και θα περπατάει με τακούνια στο δρόμο. Δεν είμαι αυτό. Το Gay Pride δεν με χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο ούτε πάρα πολύ κόσμο με τον οποίο μιλάω. Οι γκέι δεν είναι αυτό, ούτε οι στρέιτ είναι, όμως».
Συνεχίζοντας για την τραυματική εμπειρία του βιασμού και με αφορμή τα όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες, σχολίασε πως «βιασμός είναι πάρα πολλά πράγματα, όπως και το να φυτέψεις ένα μικρό σπόρο σε έναν εγκέφαλο. Ο οποίος κουβαλάει ένα πολύ μεγάλο δέντρο με πολλές “ατασθαλίες” και απωθημένα ανθρώπων και δεκαετιών».
«Από το Gay Pride δεν μου αρέσει να με χαρακτηρίζουν εμένα ως drag queen, ως άνθρωπο που θα βάλει ροζ περούκα και όλη μέρα glitter και θα περπατάει με τακούνια στο δρόμο»
Κατόπιν αφηγήθηκε ένα περιστατικό που συνέβη πριν από περίπου δέκα χρόνια και το οποίο τον σημάδεψε: «Όταν σε δείχνουν με το δάχτυλο και ρωτάνε πόσο κάνεις, είναι πάρα πολύ άσχημο. Πήγα σε ένα μέρος με έναν άνθρωπο που μπορεί να γνωρίζετε, γελούσε και ένιωθα σοκαρισμένος με αυτό που έβλεπα, δεν θέλω να πω τι έβλεπα, και ένας κύριος πολύ μεγάλος σε ηλικία ρώτησε τον μπάρμαν, αυτός πόσο κάνει; Γιατί το μαγαζί μάλλον πουλάει “πράγματα”. Στην Πατησίων είναι. Πρέπει να προσέχουμε πάρα πολύ, γιατί εκεί μέσα ήμουν από τους λίγους ενήλικες».
«Πήγα σε ένα μέρος με έναν άνθρωπο που μπορεί να γνωρίζετε, γελούσε και ένιωθα σοκαρισμένος με αυτό που έβλεπα, δεν θέλω να πω τι έβλεπα, και ένας κύριος πολύ μεγάλος σε ηλικία ρώτησε τον μπάρμαν, αυτός πόσο κάνει;»
Πώς βρέθηκε όμως εκεί ο ίδιος; «Με καλέσανε, πάμε μια βόλτα. Και όταν ένας άνθρωπος είναι στα μάτια σου αξιόλογος και τον σέβεσαι έχει και έναν μαγνητισμό. Δεν θυμάμαι τι έγινε μετά, σοκαρίστηκα, φοβήθηκα. Τα υπόλοιπα νεαρά αγόρια εκεί με είδαν σαν απειλή επειδή ήμουν ο μοναδικός “λευκός” άνθρωπος εκεί μέσα. Οι πελάτες ήταν άντρες Έλληνες μεγάλης ηλικίας, αηδιαστικοί. Πολύ “βρόμικο” μέρος, πολύ “βρόμικοι” άνθρωποι και όταν πεθάνουν θα αφήσουν βρόμα πίσω τους, γιατί έχουν στιγματίσει πολύ κόσμο».
Δείτε τη συνέντευξη του Τάσου Ξιαρχό: