“Δεν περιγράφονται με λόγια τα συναισθήματα που ένιωσα εκείνες τις στιγμές, να δω Κρήτη, όχι απο την Σαντορίνη αλλα απο ενα πολύ πιο μακρινό νησί.”
Με αφορμή την δημοσίευση της φωτογραφίας του χιονισμένου Ψηλορείτη που φαίνεται από την Σαντορίνη, ο Ηρακλειώτης Γιάννης Κρητικάκης, μας δείχνει μια φωτογραφία, που τα Λευκά Όρη φαίνονται από την Νάξο ενώ δίνει και μια εξήγηση για όσους σχολίαζαν ότι η φωτογραφία από την Σαντορίνη πρόκειται για μοντάζ.
Μάλιστα όπως αναφέρει δεν είχε σκοπό να δημοσιοποιήσει την συγκεκριμένη φωτογραφία αλλά η προηγούμενη από την Σαντορίνη σχολιάστηκε από πολλούς ως προιόν μοντάζ ή φαινομένου mirage, αποφάσισε να ανεβάσει την δική του φωτογραφία από την Νάξο έξι χρόνια πριν!
Ο ίδιος μάλιστα στην φωτογραφία που ανέβασε φρόντισε να εξηγήσει ότι όντως πρόκειται για τα Λευκά Όρη, ενώ μάλιστα δεν παρέλειψε να αναφέρει πόσο τυχερός ένιωσε που κατάφερε να απαθανατίσει μια τέτοια φωτογραφία, κάτι που προσπαθούσε επι χρόνια.
Το προσωπικό του σχόλιο
“Με αφορμή την πρόσφατη δημοσίευση φωτογραφίας (χιονισμένος ψηλορείτης απο την Σαντορίνη) η οποία έλαβε δημοσιότητα και παράλληλα αμφισβητήθηκε απο πολλούς άσχετους επι του θέματος και ξερόλες με βλακώδη σχόλια περι μοντάζ ή… φαινομένου mirage (!) (δεν γνωρίζουν οτι με εστιακό μήκος τηλεφακού το μακρινό αντικειμενο φαινεται μεγαλύτερο λόγω προοπτικής και πιστεύουν οτι είναι μονταζ ή ατμοσφαιρικό φαινόμενο παραμόρφωσης), παραθέτω σήμερα μετά απο 6 χρόνια δική μου φωτογραφία όπου διακρίνονται τα Λευκά όρη της Κρήτης απο την Νάξο (σχεδόν διπλάσια απόσταση απο Θήρα-Ψηλορείτη). Δεν είχα σκοπό να την δημοσιοποιήσω όλα αυτα τα χρόνια, αλλα μιας και το φερε η κουβέντα στο διαδίκτυο της τελευταίες ημέρες περι του θέματος…
Απο μικρός προσπαθούσα να δω την Σαντορίνη απο την Κρήτη (130 χλμ απόσταση περίπου), μάταια όμως αφου δεν έτυχε ποτέ το κατάλληλο timing, θεωρούσα δε οτι πιθανόν δεν υπάρχει περίπτωση να φαίνεται λόγω μεγάλης αποστάσεως. Τον Σεπτέμβρη του 2011 βρισκόμουν στην Νάξο και προσπάθησα πολλές φορές απο την νότια πλευρα του νησιού ή την κορυφή του Ζα (1004m) να δω την Σαντορίνη (γυρω στα 70 χλμ απόσταση) αλλα πάλι μάταια, μέχρι την 15η Σεπτέμβρίου, όπου κυριολεκτικά εκείνη την “ημέρα της αποκάλυψης” έγινε το θαύμα, με μυθιστορηματικό τρόπο θα έλεγα. Εκείνη την ημέρα ξεπρόβαλαν πεντακάθαρα στον ορίζοντα της Νάξου όλα τα νησιά κρυστάλλινα στον ορίζοντα, τέτοιες ατμοσφαιρικές συνθήκες δεν έχω ξαναδεί. Ήταν σαν να μην υπήρχε καν ατμόσφαιρα.
Αντικρίζοντας πεντακάθαρα την Σαντορίνη και τα άλλα γύρω νησιά απο το Αλυκό, ανέβηκα το απόγευμα στον Άγιο Τρύφωνα με σκοπό να αποθανατίσω την Σαντορίνη με μια κομπακτ φωτογραφική μηχανή -με μισοάδεια δυστυχώς μπαταρία-. Βλέποντας πεντακάθαρα τα Κυκλαδονήσια και φωτογραφίζοντας την Σαντορίνη απο εκεί πάνω (570μ υψόμετρο), διέκρινα κάποια στιγμή καθαρά έναν μακρινό ορεινό όγκο μεταξύ Θηρασίας-Ίου πίσω απο τις βραχονησίδες Χριστιανά. Ένιωσα μια απο τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της ζωής μου αφου συνειδητοποίησα ότι πρόκειται για τον Ψηλορείτη!!! (207 χλμ στην ευθεία). Δεν περιγράφονται με λόγια τα συναισθήματα που ένιωσα εκείνες τις στιγμές, να δω ΚΡΗΤΗ όχι απο την Σαντορίνη αλλα απο ενα πολύ πιο μακρινό νησί. Και οι εκπλήξεις δεν σταμάτησαν. Με το που έπεφτε ο ήλιος αποκαλύφθηκαν πεντακάθαρα δεξιά της Ίου τα ΛΕΥΚΑ ΟΡΗ!!! των Χανιών (απόσταση 230-240 χλμ στην ευθεία, δλδ με άλλα λόγια αντίστοιχη απόσταση Αθήνα-Χανιά). Απο την άλλη, η μπαταρία της φωτογραφικής παρέδιδε το πνεύμα της. Ίσα ίσα που πρόλαβα να τραβήξω αυτη την τελευταία φωτογραφία (με εστιακό μήκος ευρυγωνίου καθώς αμα άνοιγα το ζουμ έκλεινε η φωτογραφική λόγω μπαταρίας).
Στην συνέχεια καθώς βράδυαζε έβλεπα τα Λασιθιώτικα όρη (αριστερά της Σαντορίνης) τόσο έντονα ώστε ενώθηκαν κυριολεκτικά με την Σαντορίνη την ώρα που άρχισε να νυχτώνει, και τα πρώτα φώτα πάνω στο νησί να κάνουν την εμφάνισή τους.
Δεν ξέρω εάν ποτέ μου ξαναδωθεί σε αυτή την ζωή η ευκαιρία να ξαναζήσω τέτοια απίστευτη σπάνια εμπειρία, το θέλω πολύ όμως. Και ελπίζω εάν μου ξανατύχει, να έχω μαζί μου τον κατάλληλο φωτογραφικό εξοπλισμό με γεμάτες μπαταρίες και τρίποδο.
Να προσθέσω ότι οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες με μια απλή κομπακτ και δεν καταδεικνύουν επακριβώς αυτά που έβλεπα, με το μάτι φαινόταν όλα ΠΟΛΥ πιο έντονα και καθαρά. Εκείνη την ημέρα -που αντίστοιχή της απο ατμοσφαιρική διαύγεια δεν εχω ξαναδεί ποτέ στην ζωή μου- είμαι πεπεισμένος και θα τολμήσω να γράψω ότι η Κρήτη φαινόταν κατα την δύση του ηλίου ακόμα ΚΑΙ απο τις ψηλές κορυφές της ΑΤΤΙΚΗΣ! -οι αποστάσεις είναι σχετικά αντίστοιχες- (ενώ μέχρι τότε θεωρούσα αδιανόητο κάτι τέτοιο, ουτε την Σαντορίνη δεν είχα καταφέρει να δω).
Ευχαριστώ την συμπαντική δύναμη που μου έδωσε την ευκαιρία να ζήσω αυτή την αποκάλυψη, αυτές τις συγκλονιστικές στιγμές την ευλογημένη 15η Σεπτεμβρίου του 2011. Ένιωσα οτι οι προσπάθειές μου δεν πήγαν χαμένες. Μόνη πίκρα μου έδωσε η μπαταρία της κομπακτ, με πρόδωσε πάνω στο καλύτερο. ΕΑΝ εκείνη την ημέρα είχα στα χέρια μου κατάλληλο φωτογραφικό εξοπλισμό… Άντε τώρα να ξανατύχει τέτοια ευκαιρία…
Τέλος, είναι πιστεύω η μεγαλύτερη απόσταση στον ορίζοντα που έχει φωτογραφηθεί και δημοσιοποιηθεί στο διαδίκτυο, ατμοσφαιρική διαύγεια στον ορίζοντα 150 μίλια (240 χιλιόμετρα) δεν έχω δει μέχρι σήμερα να αναφέρεται πουθενά. Είναι σαν να ανέβεις Πάρνηθα και να δεις Άγιον Όρος (230χλμ).”