Είμαι 59 ετών και παντρεμένη 23 χρόνια με πέντε μεγάλα παιδιά. Ζούμε σε μεζονέτα στα βόρεια προάστια, ο καθένας μας έχει το δικό του, ολοκαινούργιο και πανάκριβο αυτοκίνητο και με τον άντρα μου έχουμε δική μας εταιρεία που πάει πολύ καλά και χρόνο με το χρόνο αυξάνει τα κέρδη της. Γενικά ζω μία όμορφη και άνετη ζωή.
Μέσα μου όμως νιώθω μόνη. Νιώθω άδεια, κενή. Με το σύζυγό μου έχουμε πάψει από χρόνια να επικοινωνούμε και συχνά σκέφτομαι πώς θα ήταν η ζωή μου αν τον χώριζα. Θέλω δίπλα μου κάποιον που να μπορώ να του μιλήσω, κάποιον που να με αγγίζει και να λιώνω, κάποιον που να με νιώθει, θα με «απογειώνει» σαν γυναίκα και θα ικανοποιεί τις ανάγκες μου.
Με τον άντρα μου έχει χαθεί η επικοινωνία. Πλέον δεν έχουμε να πούμε τίποτα ο ένας στον άλλον. Βαριόμαστε και μόνο που βλεπόμαστε. Κάποτε ήμασταν φουλ ερωτευμένοι και κάναμε τα πάντα μαζί, αλλά πλέον δείχνουμε να μην έχουμε τίποτα κοινό και καμία διάθεση να διορθώσουμε την κατάσταση.
Πριν από 10 χρόνια, όταν ήμουν 49 ετών, γνωρίστηκα με κάποιον που ήταν 35. Με έκανε να νιώθω ξεχωριστή, σαν να ήμουν η μοναδική γυναίκα στον κόσμο.
Η σχέση μας εξελίχθηκε γρήγορα. Επικοινωνούσαμε καθημερινά και βρισκόμασταν τακτικότατα για φαγητό, βόλτες και σεξ. Έπεσα με τα μούτρα πάνω του και παρόλο που ήξερα ότι ήταν λάθος, δεν σκόπευα να τον αφήσω. Για πρώτη φορά μετά από καιρό ένιωθα και πάλι γυναίκα.
Τον προσέλαβα στην εταιρία που έχουμε με το σύζυγό μου και ήμουν πολύ ευτυχισμένη που μπορούσα να τον βλέπω καθημερινά και να δουλεύουμε μαζί. Σε κάθε διάλειμμα τρώγαμε μαζί γεγονός που έκανε τη σχέση μας ακόμα πιο δυνατή. Του αγόρασα ολοκαίνουργιο αυτοκίνητο, καινούργια ρούχα και γενικά ξόδεψα ένα πολύ μεγάλο ποσό για χάρη του. Χαλάλι του, το άξιζε. Ποτέ δεν πίστεψα ότι με χρησιμοποιούσε. Ο, τι έκανα το έκανα από αγάπη. Και εκείνος όμως με αγαπούσε και ήθελε να είναι μαζί μου.
Μοιραζόμασταν τα προβλήματά μας και τις πιο βαθιές σκέψεις μας. Μου έδωσε όλα όσα μου έλειπαν από τη σχέση μου με το σύζυγό μου.
Τα πράγματα άλλαξαν, όταν του σύστησα τη μεγαλύτερή μου κόρη.
Τον ερωτεύτηκε αμέσως μόλις τον είδε, αλλά εκείνος μου εκμυστηρεύτηκε ότι δεν είχε συναισθήματα για εκείνη. Η κόρη μου, από τη μεριά της μού είχε δηλώσει ξεκάθαρα ότι ήθελε να τον παντρευτεί. Ζήλεψα, αλλά όταν το σκέφτηκα καλύτερα, είπα «Καλύτερα έτσι. Θα γίνει γαμπρός μου, άρα θα μένει μαζί μας». Όσο τρελό και παράλογο και αν ακούγεται, αυτό είπα. Θα μπορούσα να τον βλέπω κάθε μέρα, όλη μέρα! Θα βγαίναμε όλοι μαζί για φαγητό, θα πηγαίναμε για ψώνια, θα ταξιδεύαμε! Μπορεί να ήταν παντρεμένος με την κόρη μου, αλλά πίστευα ότι έτσι η σχέση μας θα γινόταν ακόμα πιο ισχυρή. Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι έβλαπτα την ίδια μου την κόρη και μόνο που σκεφτόμουν αυτά που σκεφτόμουν.
Τελικά και παντρεύτηκαν και ανακάλυψε η κόρη μου το κρυφό μου παρελθόν με τον πλέον σύζυγό της. Τον πήρε και έφυγαν μακριά χωρίς να μας πουν καν που πηγαίνουν.
Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε και ακόμα αισθάνομαι πολύ άσχημα. Με το σύζυγό της και πρώην εραστή μου είμαστε σε επαφή, αλλά η κόρη μου δεν θέλει ούτε να με βλέπει. Δεν μου έχει πει που μένουν. Σε ένα από τα τηλεφωνήματά του μου είπε ότι του έλειπα πολύ και ευχόταν να μπορούσε να γυρίσει πίσω για να είμαστε και πάλι μαζί.
Από εκείνη την ημέρα που μου είπε αυτή την κουβέντα, κόλλησα και πάλι μαζί του. Τον παρακολουθώ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μέχρι που προσέλαβα ιδιωτικό ντετέκτιβ. Θέλω να γνωρίζω οτιδήποτε τον αφορά με κάθε λεπτομέρεια. Δεν μπορώ να τον ξεπεράσω. Εξαιτίας του κοντεύω να χάσω το μυαλό μου και κλαίω κάθε βράδυ όταν μένω στο δωμάτιο μόνη μου. Ο άντρας μου που βλέπει το χάλι μου, πιστεύει ότι μου λείπει η κόρη μου, αλλά στην πραγματικότητα μου λείπει ο άντρας της.
Το ξέρω ότι είμαι κακή μητέρα, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Χωρίς εκείνον, είμαι μόνη και χαμένη. Καμιά φορά μου στέλνει μηνύματα και με ρωτάει τι κάνω. Νιώθω ευτυχισμένη που με σκέφτεται, που βλέπω το όνομά του στην οθόνη του κινητού μου και τον περιμένω να επιστρέψει κοντά μου. Λέει ότι με αγαπάει ακόμα και ότι βαριέται την κόρη μου. Πιστεύω όσα μου λέει. Γνωριζόμαστε τόσα χρόνια. Τον γνωρίζω καλύτερα απ’ ότι τον ξέρει η κόρη μου και τίποτα δεν μπορεί να σπάσει το δέσιμο που έχουμε μεταξύ μας. Είναι ο ιδανικός για μένα. Δεν μπορώ να ξεχάσω τον τρόπο που με φιλούσε και με άγγιζε.
Θα μπορέσει ποτέ η κόρη μου να με συγχωρέσει; Ξέρω ότι δεν μπορώ να έχω και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο, αλλά θα προσπαθήσω. Πιστεύω πως μόνο αν της μιλήσω θα μπορέσει να καταλάβει πως νιώθω. Δεν θέλω να τον μοιράζομαι, τον θέλω δικό μου. Τι να κάνω;
Κική