Έχοντας στους ώμους τους την ελληνική σημαία δεν σταμάτησαν να χαμογελούν και να απολαμβάνουν τις μοναδικές στιγμές…
Κατερίνα Στεφανίδη και Νικόλ Κυριακοπούλου πέτυχαν κάτι το μοναδικό με την κατάκτηση της 1ης και της 2ης θέσης στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ανοικτού στίβου, αλλά τα δύο χρυσά κορίτσια ακόμη και σ’ αυτή τη μεγάλη προσωπική στιγμή δεν ξέχασαν τα όσα συνέβησαν τις τελευταίες εβδομάδες στην πατρίδα μας.
«Πραγματικά ήταν περίεργη περίοδος. Η επιτυχία αυτή δε θα φέρει πίσω ανθρώπους, ωστόσο ελπίζω σήμερα να δώσαμε λίγη χαρά στον κόσμο», είπε η Κατερίνα για να συμπληρώσει η Νικόλ: «Είχα πει θα γίνει συγκλονιστικός αγώνας, τον ευχαριστήθηκα πολύ. Ευχαριστώ όλο τον κόσμο, ελπίζω να δώσαμε λίγη χαρά στη χώρα μετά από ότι συνέβη».
Για την Κατερίνα το βράδυ της Πέμπτης ήταν γεμάτο από ρεκόρ κι όπως παράδεχθηκε: «ήρθα εδώ μια εντελώς διαφορετική νοοτροπία γιατί για πρώτη φορά έπρεπε να υπερασπιστώ τον τίτλο που είχα κατακτήσει το 2016. Ήταν λίγο αγχωτικό ειδικά από τη στιγμή που υπήρχαν τόσες πολλές καλές αθλήτριες. Είδατε σήμερα τι έπαθε η Αντζέλικα (Σιντόροβα) κι ήταν κάτι πραγματικά αναπάντεχο. Είμαι πολύ χαρούμενη με το χρυσό και αυτός ήταν ο μεγάλος στόχος της χρονιάς. Ελπίζω και στο μέλλον να μπορέσω να υπερασπιστώ τους τίτλους που έχω κατακτήσει, ξεκινώντας από το παγκόσμιο κλειστού την επόμενη χρονιά».
Η Στεφανίδη μίλησε για μια ακόμη φορά για την σχέση της με τον προπονητή και σύζυγο της Μιτς Κρίερ λέγοντας. «Ζώντας και δουλεύοντας μαζί ποτέ δεν ήταν πρόβλημα για εμάς και ελπίζω ούτε και στο μέλλον. Είμαστε σαν ζευγάρι στη ζωή και στην προπόνηση από το 2015 και προσωπικά το βλέπω ως πλεονέκτημα», είπε χαρακτηριστικά.
«Είμαι πολύ χαρούμενη, που επιτέλους άλλαξε το χρώμα του μεταλλίου. Είχα δύο χάλκινα και τώρα απέκτησα το ασημένιο. Ηξερα πως είμαι σε καλή κατάσταση και αυτό που περίμενα ήταν να βρω τις συνθήκες να κάνω έναν καλό αγώνα. Το τελευταία διάστημα επιλέξαμε να κάνουμε προπόνηση και να αφήσουμε τους αγώνες και αυτό ήταν κάτι που λειτούργησε υπέρ μου», είπε αρχικά η Κυριακοπούλου και συμπλήρωσε: «Ενιωθα σιγουριά και πριν και στη διάρκεια του αγώνα και πίστευα πως θα πάρω μετάλλιο. Ηταν σημαντικό για εμένα να επιστρέψω στο και πάλι στο βάθρο, μετά τη γέννα της κόρης μου. Αφιερώνω το μετάλλιο στον κόσμου που υπέφερε στα τελευταία θλιβερά γεγονότα, στην κόρη, αλλά και στην ομοσπονδία που ήταν δίπλα μου μετά την επιστροφή μου. Φυσικά και στους χορηγούς μου. Προχωράω μπροστά, συνεχίζω για τα επόμενα»