Με λένε Ράνια και αποφάσισα να σας πω την ιστορία μου.
Είμαι 60 ετών έχω μια κόρη και ένα εγγονάκι. Με τον άντρα μου χωρίσαμε πριν 25 χρόνια όμως έχοντας κάνει το λάθος να αγοράσουμε σπίτι μαζί, μετά τον γάμο.
Ενώ όλα ήταν υπέροχα και ήμασταν ευτυχισμένοι με το που έμεινα έγκυος, άλλαζε γκόμενες σαν τις κάλτσες του. Ξενυχτούσε, έβγαινε, είχε κάνει το σπίτι ξενοδοχείο και εγώ λεχώνα με ένα μωρό, να έχω τα ορμονικά και τα ξενύχτια μου, να έχω και τις απιστίες του.
Έτσι χωρίσαμε. Ήθελε να φύγω από το σπίτι αλλά φυσικά δεν γινόταν διότι το μισό ήταν δικό μου και δεν υπήρχε περίπτωση μετά από όλα όσα πέρασα εξαιτίας του, να του το αφήσω συν ότι συμφωνήσαμε να παραιτηθώ για να μεγαλώσω το παιδί και να εργάζεται αυτός, οπότε δεν είχα και χρήματα δικά μου για να φύγω.
Συμφωνήσαμε λοιπόν να μένουμε στο ίδιο σπίτι, το χωρίσαμε κάπως για να μπορεί ο καθένας να κινείται μέσα σε αυτό και βάλαμε και κανόνες φυσικά, κανείς να μην φέρνει σύντροφο μέσα. Το γράψαμε στο παιδί μας και έτσι πορευόμαστε εδώ και 25 χρόνια.
Δεν μιλάμε, δεν έχουμε επαφή καμία απολύτως, εκείνος πληρώνει λογαριασμούς και εγώ προσφέρω εργασία, πλένω μαγειρεύω σκουπίζω.
Όταν φέρνω φίλες στο σπίτι απομονώνεται στο δωμάτιό του το ίδιο κι εγώ όταν φέρνει εκείνος φίλους του.
Σας φαίνονται όλα αυτά μοιρασμένα και τακτοποιημένα αλλά δεν είναι έτσι ακριβώς.
Δεν ξέρω πώς έγινε αυτή η σιωπηρή συμφωνία, διότι από κάποιο σημείο και μετά σιωπηρή ήταν,ξέρω μόνο ότι από τη μία είναι μια κάποια λύση για να μην ξεβολευτούμε όμως από την άλλη, είναι τρομερά ψυχοφθόρο. Δεν σας κρύβω πως όποτε φεύγω διακοπές στο χωριό μου νιώθω ελεύθερη, ανασαίνω, δεν χρειάζεται να τον βλέπω, δεν χρειάζεται να περιορίζομαι.
Κι όταν γυρίζω πίσω, πρέπει να τον ανέχομαι.
Διαζύγιο δεν έχουμε πάρει για ευνόητους λόγους ώστε ο ένας να εξασφαλίσει τον άλλον, όποιος φύγει πρώτος από τη ζωή.
Όμως θέλω να συμβουλέψω τις νεότερες να μην κάνουν το λάθος και αγοράζουν σπίτια και αυτοκίνητα και να μην χτίζουν περιουσίες μετά τον γάμο.
Ό,τι κάνετε πριν ή με συμφωνητικό σε συμβολαιογράφο πριν τον γάμο, τί ανήκει στον καθένα.
Ακούγεται πεζό και ψυχρό όμως κοιτάξτε σήμερα σε τί θέση βρίσκομαι και τί πίεση υφίσταμαι και θα καταλάβετε γιατί είναι αναγκαίο.
Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία!
Ράνια