Θέλω να ζητήσω ένα μεγάλο συγγνώμη από έναν άνθρωπο που είχαμε σχέση λίγους μήνες που όμως ήταν οι πιο ωραίοι μήνες της ζωής μου.
Είμαι στρατιωτικός και πέρσι στο νησί που μετατέθηκα, γνώρισα έναν ντόπιο τον Τ. Γρήγορα κάναμε σχέση και ήμασταν κάθε μέρα όλη μέρα μαζί. Είχαμε φοβερή χημεία, σαν να ήμασταν από πάντα μαζί. Πολύ σύντομα μιλούσαμε και για συγκατοίκηση ώσπου έγινε κάτι που δεν θα μου συγχωρέσω ποτέ.
Ήταν καλοκαίρι, είχα πάει στην υπηρεσία μου και μου είπαν πως είχα μπερδευτεί και εκείνη τη μέρα είχα ρεπό. Κατέβηκα λοιπόν στο λιμάνι να πιω έναν καφέ στο μαγαζί του και να του κάνω έκπληξη. Μόνο που την έκπληξη την έκανε εκείνος σ’ εμένα. Στρίβοντας τη γωνία τον είδα μέσα στο αμάξι του με μια άλλη κοπέλα.
Δεν είπα τίποτα και γύρισα στο σπίτι μου σχεδόν άρρωστη. Το μεσημέρι που με πήρε τηλέφωνο δεν απάντησα. Ούτε πιο μετά. Ούτε το βράδυ. Ούτε στα μηνύματά του στο facebook. Ήρθε από το σπίτι, βάραγε τις πόρτες και τα κουδούνια. Του άνοιξα. Έκανε σαν τρελλός. Του είπα πως θέλω να τελειώσουμε, πως άλλαξα γνώμη. Τράβαγε τα μαλλιά του, φώναζε γιατί. “Γιατί σε είδα με άλλη, γι’ αυτό!” του είπα. “ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΙΔΕΣ. Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ! ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΕΚΠΛΗΞΗ!” μου είπε. “Ναι εντάξει είμαστε τόσους μήνες μαζί δεν μου ειχες πει ποτέ ότι έχεις παιδί και τώρα ξαφνικά φύτρωσε μια κόρη οκ” του είπα. Κέρωσε. Και έτσι απλά χωρίς να μου πει τίποτα άλλο, έφυγε.
Έκατσα ένα μήνα ακόμα στο νησί. Σε αυτό τον μήνα, η κοπέλα δεν υπήρχε πια στο νησί οπότε θεώρησα ότι μου είχε πει ψέματα. Αν ήταν κόρη του, δεν θα την έφερνε να μου τη συστήσει; Εκείνος έκανε κάποιες κινήσεις να με πλησιάσει αλλά αρνιόμουν. Ήμουν σίγουρη ότι μου είχε πει ψέματα. Το πιο παγωμένο καλοκαίρι της ζωής μου ήταν εκείνο. Ειδικά η στιγμή που έφευγα για πάντα απ’ το νησί, σέρνοντας τη βαλίτσα μου και κοιτάζοντας πίσω το λιμάνι και το μαγαζί του που τόσο αγαπηθήκαμε, ήταν η πιο σκοτεινή. Εκείνος έμαθε ότι έφευγα και ήρθε να με χαιρετήσει. Δεν μιλήσαμε. Μόνο που έγνεψε από μακριά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα του. Το πρόσωπό του.
Πέρασε ένας χρόνος από τότε. Δεν έκανα άλλη σχέση, δεν μπόρεσα. Τον αγαπούσα ακόμα. Δεν υπήρχε βράδυ που να ξαπλώσω χωρίς να του πω καληνύχτα. Και ας μην με άκουγε.
Φέτος άνοιξα λογαριασμό στο Τικτοκ. Πριν λίγες μέρες τυχαία έπεσα πάνω σε ένα βίντεό του, που έλεγε την ιστορία του. Όταν ήταν 18 χρονών άφησε έγκυο μια κοπέλα και αποφάσισαν να κρατήσουν το παιδί. Η κόρη του σήμερα είναι 17 ετών και ζει στην Αθήνα με τη μητέρα της. Αραιά και που πηγαίνει στο νησί και τον βλέπει. Ήταν όντως η κοπέλα που είχα δει στο αμάξι. Πάγωσα.
Νιώθω άθλια. Νιώθω ότι χάλασα τη μεγαλύτερη αγάπη της ζωής μου, για ένα λάθος. Μέρες τώρα με τρώει η σκέψη να τον πάρω τηλέφωνο. Να του πω πόσο τον αγαπώ,πόσο πολύ θέλω να γυρίσω πίσω στο νησί να ζήσουμε ξανά μαζί, να τα φτιάξουμε όλα απ’ την αρχή. Να του πω πόσο πιο άθλια νιώθω μ εμένα που ανέλαβε μια τέτοια ευθύνη τόσο μικρός κι εγώ αντί να δω πόσο σπουδαίος άνθρωπος είναι, τον νόμιζα για άπιστο. Μα δεν ξέρω αν έχει κάτι άλλο στη ζωή του πια και δεν θέλω να του τη χαλάσω γιατί έφταιξα.
Θέλω αν με διαβάζει, να του ζητήσω συγγνώμη. Δεν ξέρω αν φτάνει αλλά είναι το λιγότερο που νιώθω ότι πρέπει να κάνω.
Και να του πω ότι τον αγαπώ ακόμα. Πάντα θα τον αγαπώ ακόμα.
Αφροδίτη
Πηγή: singleparent.gr