Όπως καταγγέλλει λέει στο newsit πρώην φιλοξενούμενη σε επαρχιακή δομή της «Κιβωτού του Κοσμού, «με είχαν στην απομόνωση και ξεχνούσαν να μου φέρουν φαγητό και νερό».
- Η 16χρονη περιγράφοντας τα όσα βίωσε κατά τη διάρκεια της παραμονή στις εγκαταστάσεις της ΜΚΟ, κάνει λόγο για συνθήκες τρομοκρατίας, ρατσισμού αλλά και για εκδικητικές συμπεριφορές από εργαζόμενους.
«Ζούσα στην Κιβωτό του Κόσμου έξι χρόνια, από τα 7 μου χρόνια μέχρι τα 13. Μετά με έδιωξαν και τα τελευταία δύο χρόνια μένω σε ξενώνα. Οι καταστάσεις δεν ήταν καθόλου καλές, όλη μέρα είχε τιμωρίες, έπρεπε να δουλεύεις και αν δεν το κάναμε δεν μας άφηναν να φάμε, δεν μας έδιναν χαρτζιλίκι και δεν μας άφηναν να βγαίνουμε με τους φίλους μας», λέει στο newsit η 16χρονη και συμπληρώνει: «Μας έβαζαν να μαζεύουμε κουκουνάρια, τα βάζαμε σε σακούλες και μας τα ξανά έριχναν κάτω για να τα ξαναμαζέψουμε και όλο αυτό μέσα στον ήλιο. Ήταν κανόνας στην δομή και αν δεν το έκανε κάποιος ή του έβαζαν τιμωρία, ή δεν έτρωγε, ή καθόταν για την υπόλοιπη μέρα στο δωμάτιό του».
- «Τα παιδιά άλλου χρώματος τα είχαν συνέχεια στην κουζίνα»
Συνεχίζοντας την αφήγηση της μιλάει για το βάναυσα χτυπήματα που είχε δεχτεί από παιδαγωγούς της προκειμένου να συνετιστεί, ενώ αναφέρεται και στις ρατσιστικές συμπεριφορές εργαζομένων.
- «Μέχρι και τρεις μέρες μπορεί κάποιο παιδί να μην είχε φάει αν δεν έκανε τις δουλειές. Με είχαν χτυπήσει. Με χτυπούσαν και μετά είχαν την απορία γιατί τους χτυπάω εγώ και προσπαθούσαν να με βγάλουν τρελή όταν τα έλεγα και δεν με άκουγε κανένας», αναφέρει η πρώην φιλοξενούμενη σε επαρχιακή δομή της “Κιβωτού του Κόσμου” και προσθέτει: «Με χτυπούσαν οι παιδαγωγοί, αν παράκουγα κάποιον κανόνα, το έκαναν και στα άλλα παιδιά αυτό.
Η δομή ξεχωρίζει επίσης τα παιδιά, είναι πολύ ρατσιστές με τα έγχρωμα παιδιά, τους έβαζαν περισσότερη δουλειά, τους μιλάνε πιο άσχημα. Για παράδειγμα ένα παιδί που έμενε στην κιβωτό και ήταν μελαμψός, το είχαν όλη μέρα στην κουζίνα αντί να βγει έξω να παίζει. Υπάρχουν επίσης διακρίσεις, κάποια παιδιά έχουν δικό τους πρόγραμμα και δεν ακολουθούν τους κανόνες. Ο πατέρας Αντώνιος τα ήξερε όλα αυτά, του είχα μιλήσει άπειρες φορές και πολλές φορές κλαίγοντας κιόλας και μου είχε πει χαρακτηριστικά “δεν βάζω εγώ τους κανόνες, ότι πει το κράτος”.
- Οι τιμωρίες και η απομόνωση
Η ίδια μπήκε δύο μήνες στην απομόνωση και κάποιες φορές έμεινες νηστική, καθώς οι υπεύθυνοι ξεχνούσαν να την πάνε φαγητό. «Καθόμουν σε μια καρέκλα και αν έφευγα χωρίς να σηκώσω το χέρι μου για να πάρω άδεια, θα έπαιρνα τιμωρία επιτόπου, αυτοί ήταν για παράδειγμα οι κανόνες. Επίσης, απαγορεύεται να πας τουαλέτα χωρίς άδεια. Απαγορεύονταν τα κινητά για να μην μιλάμε με τους γονείς μας, απαγορευόταν να σου μιλάνε τα άλλα παιδιά ενώ σε έχουν βάλει τιμωρία. Μια από τις τιμωρίες ήταν να κάθεσαι στην γωνία με το ένα πόδι ψηλά, μπροστά σε όλους, για να σκεφτείς το λάθος σου και ήταν και η απομόνωση. Η απομόνωση ήταν κάτι μικρά σπιτάκια. Εμένα, με είχαν εκεί για δύο μήνες σε ένα από αυτά τα δωμάτια, ξεχνούσαν να μου φέρουν φαγητό και νερό κάποιες φορές, δεν επιτρεπόταν να διαβάζω ούτε βιβλίο εκεί, μόνο να βλέπω τέσσερις τοίχους για δύο μήνες. Με έβαλαν τιμωρία γιατί ένας εργαζόμενος της δομής με είχε χτυπήσει και επειδή του το ανταπόδωσα με έβαλαν εκεί. Έβλεπα τα άλλα παιδιά να πηγαίνουν στο λούνα παρκ και εμένα με είχαν αφήσει πίσω και ας έκλαιγα».
- Η 16χρονη εκδιώχθηκε από τη δομή της «Κιβωτού του Κόσμου», όταν τόλμησε να εκμυστηρευτεί στα συγγενικά της πρόσωπα τον εφιάλτη που βίωνε.«Μου είχαν πει ότι σε περίπτωση που μιλούσα, κανένας δεν θα με πίστευε γιατί ήμουν πολύ μικρή. Όταν είχε έρθει ο αδερφός μου με τον πατέρα μου να με δουν, τους τα είπα όλα και είχε κάνει φασαρία ο πατέρας μου. Σχεδόν μετά από αυτό έφυγα, έφυγα γιατί ξεκίνησα να τα λέω παραέξω όσα γινόντουσαν και με έδιωξαν».