Η διερμηνέας νοηματικής γλώσσας Σοφία Ρομπόλη βρέθηκε χθες (30/01) στο «Στούντιο 4», για μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση σχετικά με την αναγκαιότητα της διερμηνείας και τους περιορισμούς που αντιμετωπίζουν τα κωφά άτομα.
«Δεν είχα στην οικογένειά μου κάποιον άνθρωπο με πρόβλημα ακοής. Είχα τελειώσει ψυχολογία και έκανα την πρακτική μου στο Δρομοκαϊτειο. Εκεί, είδα έναν κωφό, που ήταν πάρα πολλά χρόνια έγκλειστος, προφανώς γιατί τότε, το 1967, έκανε αντιδράσεις και τον έβλεπαν ως ψυχιατρικό περιστατικό, ενώ δεν είχε καμία σχέση, απλά δεν ήξεραν τη γλώσσα του και δε μπορούσε να επικοινωνήσει. Βλέποντας αυτόν τον άνθρωπο, σκέφτηκα ότι θα πρέπει να μπορώ να μιλήσω και με αυτούς τους ανθρώπους. Έτσι άρχισε αυτό το μεγάλο ταξίδι…» ανέφερε η Σοφία Ρομπόλη για τον άνθρωπο που αποτέλεσε την αφορμή να ξεκινήσει τις διερμηνείες.
Δείτε το βίντεο
«Όταν έφτασα να κάνω διερμηνείες, μετά από 6 χρόνια σπουδών, ανοίχτηκε ένας νέος κόσμος,γιατί άρχισαν να καταλαβαίνω πόσους περιορισμούς έχουν οι κωφοί στην καθημερινότητα. Για παράδειγμα στα νοσοκομεία… Η ειδικότητα που εγώ έχω διαλέξει, πέρα από το κομμάτι των ειδήσεων, είναι το ιατρικό κομμάτι. Το να δίνεις πρόσβαση σε μία γυναίκα που γεννά ένα παιδί ή στις τελευταίες ώρες ενός ασθενή. Όπως οι ακούοντες έτσι και οι κωφοί ασθενείς θα πρέπει να ξέρουν τα δικαιώματά τους» σημείωσε αργότερα για το πολύ σημαντικό κομμάτι της συμπερίληψης των κωφών ανθρώπων στην υγεία.
«Δεν υπάρχουν δομές. Ερχόμαστε να κάνουμε τα βλεμματικά βιβλία. Σκεφτείτε ότι ένα κωφό παιδί δεν έχει ακούσει ποτέ παραμύθι, δεν είναι κρίμα; Θα μπορούσε να είναι ένα πολύ μικρό παράθυρο, δίπλα σε μια αφηγήτρια. Επίσης πολύ σημαντικό είναι στις δημόσιες υπηρεσίες. Οι κωφοί, όπως και οι υπόλοιποι άνθρωποι με αναπηρία, έχουν μεγάλο πρόβλημα σε σχέση με την προσβασιμότητα στην εργασία. Πρέπει να τους συμπεριλαμβάνουμε» τόνισε σε άλλο σημείο, για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι κωφοί άνθρωποι.