Σήμερα ανυπομονούσα να πάω στο μνήμα του Δημητράκη μου
Η Γιάννα Πάνου, ιδρύτρια της σελίδας Όταν γεννήθηκα ξανά και του blog http://otangennithikaxana.blogspot.com/ που μιλάει για το μωράκι της που έχασε, τον Δημητράκη της, δημοσίευσε σήμερα μια συγκινητική ανάρτηση, με αφορμή τον Οκτώβριο, μήνα ευαισθητοποίησης για τη νεογνική απώλεια
Σήμερα ξύπνησα αξημέρωτα. Είχα ανήσυχο ύπνο. Ανυπομονούσα να πάω τον μικρό σχολείο ώστε να πάω να πάρω έναν καφέ, τα ετήσια χρυσάνθεμα μου και να πάω να στολίσω το μνήμα.
Τα τελευταία δύο χρόνια δεν πάω τόσο συχνά. Δεν ξέρω γιατί. Νιώθω πως δεν μου προσφέρει πια γαλήνη. Αντίθετα νιώθω λες και με γυρίζει πίσω στο πένθος. Σήμερα όμως, παραμονή της ουράνιας γιορτής του, είχα ανάγκη όχι μόνο να πάω μα και να κάτσω. Ήπια εκεί τον καφέ μου. Καθάρισα τα πράγματα του, βρήκα την πιο όμορφη μεριά για το γιγάντιο χρυσάνθεμο, άναψα το καντήλι και το λιβάνι και απλώς έκατσα εκεί να νιώθω τη ζεστασιά του ήλιου πάνω μου.
Ίσως έτσι να ένιωσα σαν να ήταν εκεί. Μαζί μου. Δίπλα μου. Έκλαψα δεν το κρύβω. Δεν μου επιτρέπω ανήμερα του Αγίου Δημητρίου να είμαι θλιμμένη – άλλωστε είναι μέρα μεγάλης χαράς αφού γιορτάζει και το άλλο θαύμα μας- οπότε η παραμονή είναι πάντοτε με κάποιο τρόπο αποκλειστικά αφιερωμένη σε εκείνον.
Τον πρώτο Δημήτρη μου. Αυτόν που με δίδαξε την υπομονή, την αδιανόητη αγάπη, τη δύναμη που έκρυβα μέσα μου και που δεν γνώριζα καν.
Χρόνια ουράνια και σε σένα μωρό μου. Σε λατρεύω. Πάντα και για πάντα.
#ΟιΜικρεςΜεγαλεςΣτιγμεςΜας2022 #πιστευωσεεναμονοπατιπουθαειμαστεμαζι #νεογνικηαπωλεια #πιστη #αγαπη #ελπιδα