Η είδηση της σύλληψης της Ρούλας Πισπιρίγκου για τον θάνατο της Τζωρτζίνας έφερε ανακούφιση σε όλους όσους παρακολουθούν τον τελευταίο καιρό την υπόθεση στην Πάτρα. Όμως, πέρα από την ανακούφιση πως επιτέλους έρχεται η δικαίωση για τις μικρές αδελφές, νιώθεις οργή και πόνο. Ο νους δεν μπορεί να συλλάβει τι έχει συμβεί. Τα λόγια στερεύουν και η καρδιά πονάει.
Η πιο “ιερή” λέξη μαγαρίζεται, η μητέρα γίνεται τέρας. Από χθες το απόγευμα τα σχόλια είναι πολλά. Το σοκ μεγάλο. Τα μηνύματα ξεχειλίζουν από οργή. Και ανάμεσα σε αυτά που ανέβηκαν μετά τη σύλληψη της Πισπιρίγκου, εμείς ξεχωρίσαμε εκείνο της Δούκισσας Νομικού. Γιατί με ένα αγαπημένο ποίημα των παιδικών μας χρόνων, έδωσε την απάντηση για την αιώνια αγάπη της μάνας για το παιδί. Η αγάπη όπως πρέπει να είναι, γιατί η μάνα δεν σκοτώνει το παιδί. Σκοτώνει ή σκοτώνεται για παιδί της, όπως η μάνα στο ποίημα του Γάλλου ποιητή, συγγραφέα και δραματουργού Jean Richepin που επέλεξε να ανεβάσει η Δούκισσα Νομικού.
Η καρδιά της μάνας:
Πήγαινα δημοτικό, όταν στο Κατηχητικό ο παπάς του χωριού μας για πρώτη φορά, μας διηγήθηκε ως ιστορία το ποίημα του Jean Richepin, θέλοντας να μας δείξει τη δύναμη της αγάπης της μάνας. Της μάνας που θυσιάζεται για το παιδί της. Της μάνας που νοιάζεται για το παιδί της, ακόμα και όταν εκείνο της ξεριζώνει την καρδιά της. Ένα σπαρακτικό ποίημα που μέχρι και σήμερα μου φέρνει δάκρυα στα μάτια.
Ένα ποίημα – απάντηση στην αιώνια αγάπη της ΜΑΝΑΣ. Γιατί, αυτή είναι η μάνα. Και η Δούκισσα Νομικού θέλησε με αυτό να τοποθετηθεί εκφράζοντας κι εκείνη το σοκ που έχει υποστεί με την υπόθεση στην Πάτρα και τον θάνατο της μικρής Τζωρτζίνας.
Το ποίημα:
Ένα παιδί, μοναχοπαίδι αγόρι,
αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη.
– Δεν αγαπώ εγώ, του λέει, παιδιά,
μ’ αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου,
της μάνας σου να φέρεις την καρδιά
να ρίξω να τη φάει το σκυλί μου.
Τρέχει ο νιος, την μάνα του σκοτώνει
και την καρδιά τραβάει και ξεριζώνει.
Και τρέχει να την πάει, μα σκοντάφτει
και πέφτει ο νιος κατάχαμα με δαύτη.
Κυλάει ο νιος και η καρδιά κυλάει
και την ακούει να κλαίει και να μιλάει.
Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει:
– Εχτύπησες, αγόρι μου; και κλαίει!
Ο Παντελής Θαλασσινός έχει μελοποιήσει το ποίημα “Της καρδιάς η μάνα”: