Ο Στίβεν Ριτζ είναι ένας δάσκαλος που εργάζεται στο Bronx και δεν διέφερε πολύ από τους συναδέλφους του. Μέχρι που μια μέρα συνέβη το χειρότερο δυνατό που μπορεί να φανταστεί κανείς: ένας από τους μαθητές του απεβίωσε.
Αυτή η τραγωδία είχε σημαντική επίδραση στον Στίβεν αλλά δεν τον έκανε να τα παρατήσει.
Σύντομα, πήρε την απόφαση να επικεντρώσει την ενέργειά του στο να βοηθήσει τα πιο άτυχα παιδιά στη γειτονιά του. Άρχισε να διδάσκει σε ένα σχολείο από το οποίο μόλις το 17% των μαθητών αποφοίτησε, ενώ το υπόλοιπο απέτυχε στις εξετάσεις και τα παράτησαν.
Το σχολείο είχε διασπαστεί από τη φτώχεια και τη βία καθώς μεγάλος αριθμός μαθητών ήταν πεινασμένος τον περισσότερο καιρό. Το 99% των μαθητών του Στίβεν λάμβανε δωρεάν σχολικά γεύματα.
© greenbronxmachine.org
Το Bronx είναι μια περιοχή που θεωρείται «έρημος τροφής» από τους διαιτολόγους. Αυτό σημαίνει ότι οι κάτοικοι δεν έχουν την ευκαιρία να αποκτήσουν υγιεινά τρόφιμα. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού αγοράζει φθηνά ανθυγιεινά προϊόντα ή fast food από τα μικροσκοπικά γωνιακά μαγαζιά.
Το κακής ποιότητας φαγητό, εκτός από σωματικές ασθένειες μπορεί να οδηγήσει σε ψυχολογικά προβλήματα, ειδικά στην περίπτωση ενός παιδιού που δεν ξέρει πότε και από πού θα έχει το επόμενο γεύμα του.
Το αποτέλεσμα ήταν ο Στίβεν να καταλήξει να διδάσκει παιδιά που αγωνίζονταν ενάντια σε όλα τα είδη προβλημάτων. Πολλοί μαθητές του ήταν σε ανάδοχες οικογένειες ή ακόμη και άστεγοι. Συνολικά, το 70% από αυτά τα παιδιά είχαν ειδικές ανάγκες στη μάθηση και αυτό ήταν άμεσο αποτέλεσμα από την μη σωστή προγεννητική διατροφή τους.
Ευτυχώς, αυτό δεν είναι το τέλος του Στίβεν και των μαθητών του. Αυτό που ακολούθησε προκαλεί πραγματικά έμπνευση.
© Green Bronx Machine / facebook.com
Μια μέρα, ο Στίβεν είχε μια υπέροχη ιδέα. Όλα ξεκίνησαν όταν κάποιος του έδωσε ένα κουτί με βολβούς ναρκίσσου ως δώρο. Τα έκρυψε την αίθουσα πίσω από το καλοριφέρ γιατί ανησύχησε μήπως τους ανακάλυπταν τα παιδιά και τους πετούσαν το ένα στο άλλο σαν παιχνίδι. Οι βολβοί ξεκίνησαν να μεγαλώνουν και μετατράπηκαν σε λουλούδια. Φαίνεται πως η ανάπτυξή τους εντυπωσίασε τους μαθητές σε ασυνήθιστο βαθμό.
Ο Στίβεν τότε σκέφτηκε πως αν στα παιδιά άρεσαν οι νάρκισσοι, τότε ίσως να ενδιαφέρονταν και για άλλα φυτά για παράδειγμα, μερικά βρώσιμα. Με άλλα λόγια, οι μαθητές του Στίβεν ίσως έχουν την ικανότητα να καλλιεργήσουν και να φροντίσουν τρόφιμα για τον εαυτό τους στην τάξη.
Έτσι ξεκίνησε το φιλανθρωπικό ταμείο που ονομάζεται Green Bronx Machine. Διδάσκει τα παιδιά και τους εφήβους τα βασικά της υγιεινής διατροφής, τους δίνει την ευκαιρία να μάθουν πώς να μεγαλώσουν τα δικά τους λαχανικά και τους δίνει ακόμη τη δυνατότητα να πάρουν τα προϊόντα τους στο σπίτι για να τα μοιραστούν με τις οικογένειές τους. Κατέστη δυνατή τη δημιουργία ενός σχολικού προγράμματος γύρω από την υγιεινή διατροφή και την κηπουρική.
© Green Bronx Machine / facebook.com
Σήμερα, χάρη στην οργάνωση αυτή, έχει δημιουργηθεί πλήθος σχολικών κήπων και θερμοκηπίων όχι μόνο στο Bronx, αλλά και σε άλλα μέρη της Νέας Υόρκης, ακόμη και σε άλλες πόλεις των ΗΠΑ. Βοηθά τους μαθητές να τρώνε καλύτερα και προσφέρει εργασία για τους εφήβους. Την ίδια στιγμή, η υγιεινή διατροφή βοηθά τα παιδιά να εστιάζουν, να λειτουργούν καλύτερα στο σχολείο και να έχουν ακαδημαϊκές επιτυχίες. Η παρουσία αυξήθηκε όσο ποτέ πριν σε νέους κηπουρούς. Στην τάξη του δασκάλου, η προσέλευση έχει φτάσει από το 40% στο 93% και όλοι οι μαθητές του πέρασαν με επιτυχία τις εξετάσεις τους.
© Stephen Ritz / facebook.com
Ο Στίβεν Ριτζ με την εφεύρεση του «πράσινου τοίχου» επιτρέπει σε αυτόν και τους μαθητές του να μεγαλώνουν τα μαρούλια και τα άλλα χόρτα μέσα στην τάξη.
Ο Στίβεν παρατήρησε και ανέφερε:
Εκθέτοντας τα παιδιά σε υγιεινά τρόφιμα, καλλιεργώντας, προσέχοντας, αναλύοντας και καταλαβαίνοντάς τα, κατάφεραν να εμπλακούν με κάτι που χρειάζονται και μάλιστα στο σχολείο.
Με αυτό το σύστημα είναι σε θέση να τα πάρουν στο σπίτι και για τους γονείς τους.
Λοιπόν, τι θα μπορούσε να είναι καλύτερο;
Εμείς προσωπικά συμφωνούμε απόλυτα. Μπράβο στον δάσκαλο Στίβεν και τους μαθητές του για το εκπληκτικό επίτευγμα.