Οι γυναίκες με αναπηρία συχνά απεικονίζονται είτε σαν εύθραυστα άνθη είτε σαν άτομα με υπερβολική σeξουαλικότητα που έχουν ανάγκη κάποιον να τις προστατεύσει από τον έξω κόσμο και από τις ίδιες τους τις σeξουαλικές ορμές.
Στην πραγματικότητα όμως, οι περισσότερες γυναίκες με αναπηρίες βιώνουν την ίδια λαχτάρα για απόλαυση, αγάπη και σωματική επαφή με οποιαδήποτε άλλη γυναίκα.
Μιλήσαμε με πέντε γυναίκες για τις εμπειρίες τους στο σeξ, τις σχέσεις και τη ζωή με ένα σώμα που δε λειτουργεί πάντα όπως θα ήθελαν.
Πόσων χρονών είσαι;
Γυναίκα Α: Εικοσιπέντε.
Γυναίκα Β: Τριάντα εννέα.
Γυναίκα Γ: Είκοσι.
Γυναίκα Δ: Είκοσι οχτώ.
Γυναίκα Ε: Τριανταπέντε.
Ποια αναπηρία έχεις;
Γυναίκα Α: Δυσαυτονομία, που προκαλεί χρόνια κόπωση, αφυδάτωση, λιποθυμίες και επίσης έχω μία πάθηση ανοσοποιητικής ανεπάρκειας, που σημαίνει ότι είμαι πιο ευάλωτη στις μολυσματικές ασθένειες και τις αντιμετωπίζω με μεγαλύτερη δυσκολία.
Γυναίκα Β: Είμαι παραπληγική λόγω τραυματισμού του νωτιαίου μυελού.
Γυναίκα Γ: Σύνδρομο ορθοστατικής ταχυκαρδίας, μια μορφή δυσαυτονομίας. Τα συμπτώματα ποικίλουν, από απλές ζαλάδες και σκοτοδίνες μέχρι ακραία εκφυλιστική δυσλειτουργία του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Στα χειρότερά μου ήμουν κατάκοιτη. Τώρα έχω επανακτήσει την κινητικότητά μου χάρη σε μακροχρόνια θεραπεία βιοανατροφοδότησης και περνάω συνήθως τις μέρες μου με ήπια ως μεσαία συμπτώματα, όπως ταχυπαλμία και πόνο.
Γυναίκα Δ: Πάσχω από σύνδρομο Ehlers-Danlos, που προκαλεί σωματικούς πόνους και προβλήματα στην κινητικότητα- κατάθλιψη και ανορεξία.
Γυναίκα Ε: Πολλαπλή σκλήρυνση κατά πλάκας.
Από πότε πάσχεις;
Γυναίκα Α: Από όταν γεννήθηκα.
Γυναίκα Β: Είκοσι τέσσερα χρόνια.
Γυναίκα Γ: Τέσσερα χρόνια.
Γυναίκα Δ: Είχα Ehlers-Danlos σε όλη μου τη ζωή, αλλά χειροτέρεψε πολύ μετά τα 23. Έχω κατάθλιψη κατά περιόδους από τα 7 μου και ανορεξία τα τελευταία δύο χρόνια.
Γυναίκα Ε: Δέκα χρόνια.
Πώς επηρέασε η αναπηρία τη σχέση σου με το σώμα σου, προς το καλύτερο ή το χειρότερο;
Γυναίκα Α: Έχω αποκτήσει αρκετές δύσμορφες ουλές από χειρουργικές επεμβάσεις και η πάθησή μου προκαλεί συχνές διακυμάνσεις στο βάρος, αλλά με κάνει επίσης να εκτιμήσω όσα μπορεί ακόμη να μου προσφέρει το σώμα μου. Αισθάνομαι ότι έχω απόλυτη συναίσθηση του πόσο εύθραυστο είναι το σώμα. Πραγματικά, η καθεμία μας έχει ένα και μοναδικό. Με ώθησε επίσης να ζητήσω συμβουλές από έναν μαιευτήρα-γυναικολόγο εξειδικευμένο στις περιπτώσεις υψηλού κινδύνου, κυριολεκτικά πολλά χρόνια πριν από όταν σχεδιάζω να αποκτήσω παιδιά, ώστε να έχω μια ιδέα τι θα σήμαινε μια εγκυμοσύνη –ή η στειρότητα- για κάποια με την πάθησή μου. Πριν από αυτό ανησυχούσα πολύ μήπως είμαι στείρα. Ακόμη ανησυχώ ότι κάποια από τα απαραίτητα φάρμακα που παίρνω μπορεί να έχουν βλαβερή επίδραση σε μια εγκυμοσύνη.
Γυναίκα Β: Έχει αλλάξει στο πέρασμα των χρόνων. Ήμουν έφηβη όταν τραυματίστηκα, επομένως το σώμα μου ήταν σε περίοδο αλλαγών ούτως ή άλλως. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι το να μην περπατάω είναι η χειρότερη πλευρά της αναπηρίας μου, αλλά αυτό δεν ισχύει. Θα προτιμούσα να μη χρειαζόμουν καθετήρα, δεν είναι και το πιο καλαίσθητο πράγμα στον κόσμο! Επίσης θα ευχόμουν η παραπληγία μου να άρχιζε σε χαμηλότερο σημείο του σώματος. Αν λειτουργούσαν οι κοιλιακοί μου θα ήμουν πανευτυχής: θα ήταν τέλεια αν είχα μια σχηματισμένη κοιλιά και καλύτερη ισορροπία. Ωστόσο αντιλαμβάνομαι ότι είμαι πολύ τυχερή που το σώμα μου με εξυπηρετεί και που είμαι καλά στην υγεία μου. Το να μπορείς να αυτοεξυπηρετείσαι είναι ανεκτίμητο δώρο!
Γυναίκα Γ: Εξαιτίας της συγκεκριμένης αναπηρίας είμαι υποχρεωμένη να σκέφτομαι μονίμως το σώμα μου και ειδικά τους παλμούς μου.
Γυναίκα Δ: Σίγουρα η ανορεξία σημαίνει ότι έχω δύσκολη σχέση με το σώμα μου. Είχα πρόβλημα ανορεκτικής συμπεριφοράς και στο παρελθόν και το ξεπέρασα εστιάζοντας στο πόσο ισχυρό είναι το σώμα μου και πόσα πράγματα μπορώ να κάνω με αυτό. Καθώς οι πόνοι επιδεινώνονταν και έπρεπε να περιορίζομαι όλο και περισσότερο, δεν υπήρχε πια τέτοια επιλογή. Είμαι δυσαρεστημένη και οργισμένη με το σώμα μου. Υπάρχουν πολλά καθημερινά πράγματα που δεν μπορώ να κάνω λόγω του πόνου και έχω την τάση να ρίχνω το φταίξιμο στο σώμα μου. Αντιμετωπίζω το σώμα μου και το μυαλό μου ως δύο διαφορετικές οντότητες.
Γυναίκα Ε: Έχω σχέση μίσους και πάθους με το σώμα μου. Αισθάνομαι κάποιες φορές ότι με απογοητεύει. Στο μυαλό μου μπορώ ακόμη να κάνω πράγματα που έκανα πριν τη σκλήρυνση, αλλά το σώμα μου απαντάει «μπα, δεν πρόκειται να το κάνουμε αυτό»!
Έχει επηρεάσει η αναπηρία τη σeξουαλική σου επιθυμία και πώς;
Γυναίκα Α: Η κόπωση και τα προβλήματα με τον γλυκαιμικό δείκτη είναι μεγάλο κομμάτι της πάθησής μου, έτσι μου είναι δύσκολο να κάνω σeξ αυθόρμητα και αυτό είναι ένα μείον. Η σeξουαλική μου επιθυμία ήταν σταθερά μειωμένη όταν η πάθηση προχωρούσε. Κάποιες φορές είμαι καλά για μερικές μέρες και έχω πολλή όρεξη για σeξ –αλλά τον περισσότερο καιρό πρέπει να προσπαθήσω πολύ για να μπω στο κλίμα. Και σίγουρα δεν έχει να κάνει με το πόσο προσπαθεί ο σύντροφός μου.
Γυναίκα Β: Δεν επηρεάζει καθόλου τη σeξουαλική μου επιθυμία. Πάντα είχα φυσιολογικά ισχυρές σeξουαλικές ορμές, αν και αφού τραυματίστηκα στα 14 δεν είχα προηγούμενες εμπειρίες για να κάνω σύγκριση, εκτός από τον αυνανισμό. Όπως κάθε γυναίκα, αισθάνομαι επιθυμία και διέγερση, οι αντιδράσεις μου δε διαφέρουν από των άλλων. Πιστεύω ότι εξαρτάται κυρίως από το τι κάνουμε με το σύντροφό μου κάθε φορά!
Γυναίκα Γ: Η αναπηρία σίγουρα επηρεάζει τη σeξουαλική μου επιθυμία και τις ορμές μου. Ο χρόνιος πόνος και η κατάθλιψη μπορούν να μου εξαφανίσουν τη λίμπιντο. Ωστόσο το σeξ μπορεί και να προσφέρει εξαιρετική ανακούφιση από τον πόνο και το άγχος.
Γυναίκα Δ: Η κατάθλιψη έχει μηδενίσει τη σeξουαλική μου επιθυμία και η ανορεξία έχει ως αποτέλεσμα να μην έχω ενέργεια ή όρεξη για σeξ. Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο πόνος.
Γυναίκα Ε: Εξαρτάται πάρα πολύ από το πώς εκδηλώνεται η σκλήρυνση την κάθε μέρα. Η κόπωση, οι πόνοι και οι σπασμοί είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, αλλά πραγματικά προσπαθώ να μη με εμποδίζουν σε οτιδήποτε θέλω να κάνω. Ειδικά το σeξ. Έχω πολλές σeξουαλικές ορμές και μου αρέσει να το κάνω με το αγόρι μου όσο πιο συχνά μου το επιτρέπει το σώμα μου!
Πώς έχει επηρεάσει η αναπηρία σου τον τρόπο που κάνεις σeξ, αν τον έχει επηρεάσει;
Γυναίκα Α: Πρέπει αυτός να κάνει την περισσότερη δουλειά, αλλά αυτό είναι όλο.
Γυναίκα Β: Το τραυματισμός προκάλεσε μεταβολές στους αισθητήρες μου. Η κλειτορίδα μου έχει υπερευαισθησία, κάτι που μπορεί να είναι και καλό και κακό. Ο υπερβολικός ερεθισμός είναι άβολος, έτσι αντίθετα με πολλές γυναίκες, έχω μεγαλύτερη απόλαυση με τη διείσδυση. Άλλα σημεία έχουν επίσης αποκτήσει υπερευαισθησία –αν κάποιος μου ερεθίσει αρκετά το λαιμό, μπορώ να φτάσω σε οpγασμό. Επίσης μου έδωσε λίγο περισσότερη αυτοπεποίθηση. Για τους περισσότερους άντρες είμαι η πρώτη τους ανάπηρη γυναίκα, έτσι πρέπει να βεβαιωθώ ότι αισθάνονται άνετα με την κατάσταση, αν και είναι απίστευτα σeξι όταν κάποιος παίρνει τον έλεγχο και δε μου φέρεται σαν να είμαι κρυστάλλινο βάζο που θα σπάσει αν πέσει.
Γυναίκα Γ: Πρέπει να έχω στο μυαλό μου τα όρια που θέτει το σώμα μου και να τα σέβομαι ώστε να μην το παρακάνω και λιποθυμήσω. Οι παλμοί μου μένουν σταθεροί και χαμηλοί όταν είμαι ξαπλωμένη, αλλά τα συμπτώματα μπορεί κάθε μέρα να είναι διαφορετικά. Το μυστικό είναι να παίρνω ανάσες και να ενυδατώνομαι!
Γυναίκα Δ: Έχω δυσκολίες με τη διείσδυση, πράγμα που σχετίζεται με τους πόνους μου. Δεν έχω καταφέρει ποτέ να κάνω διεισδυτικό σeξ. Έχω προβλήματα και με τις σeξουαλικές πρακτικές που δεν περιλαμβάνουν διείσδυση, όπως το στοματικό ή ο αμοιβαίος αυνανισμός, επειδή τα δάχτυλά μου είναι σχεδόν σε αχρηστία και το σαγόνι μου εξαρθρώνεται. Για μένα το σeξ πρέπει να γίνεται πολύ προσεκτικά με έναν σύντροφο με κατανόηση που έχει καταλάβει καλά τα προβλήματα του Ehlers-Dalos. Μακριά από μένα τα one-night stand!
Γυναίκα Ε: Υπάρχουν κάποιες στάσεις που δεν μπορώ να τις κάνω για πολλή ώρα, όπως το doggy επειδή δεν αντέχουν τα πόδια μου. Επίσης οι αστράγαλοί μου πρέπει να είναι ελεύθεροι, αλλιώς παθαίνω σπασμούς και κράμπες. Αλλά όλα τα υπόλοιπα γίνονται.
Έχει επηρεάσει η αναπηρία σου τον τρόπο που σε αντιμετωπίζουν οι άλλοι ως σeξουαλικό υποκείμενο;
Γυναίκα Α: Όχι. Το μόνο σημείο από όπου η αναπηρία μου γίνεται ορατή είναι μια ουλή κοντά στην κλείδα, που αν δεν την ψάξει κανείς δε την βλέπει. Γι’ αυτό δεν έχω αντιδράσεις σε αυτό το ζήτημα.
Γυναίκα Β: Είχα μόνο θετικές σeξουαλικές εμπειρίες, αλλά είμαι πολύ επιλεκτική για το ποιον θα βάλω στο κρεβάτι μου. Με την παραμικρή αμφιβολία λέω όχι. Κάποιες φορές αναρωτιέμαι πόσο διαφορετικές θα ήταν οι σχέσεις μου αν περπατούσα. Έχω κάνει ατέλειωτες συζητήσεις με άντρες που έπαθαν σοκ όταν έμαθαν ότι οι ανάπηροι έχουν τις ίδιες σeξουαλικές ορμές με αυτούς και έχουν και αυτοί σeξουαλική ζωή. Πρόσφατα μίλησα με έναν παλιό μου συμμαθητή και μου εξομολογήθηκε ότι παλιά του άρεσα, αλλά δεν μπορούσε να φανταστεί πώς ή αν μπορούσα να έχω σeξουαλικές επαφές. Πραγματικά, παιδιά, απλώς είμαι παράλυτη, δεν μου έχουν ράψει το αιδοίο!
Γυναίκα Γ: Όταν χρησιμοποιούσα αναπηρικό αμαξίδιο, ο κόσμος συνήθως θεωρούσε ότι δεν ήμουν σeξουαλικά ενεργή, ή ότι πήγαινα με αυτούς που έχουν φετίχ με τα αναπηρικά αμαξίδια. Ακόμα και οι γιατροί δίσταζαν να μιλήσουν για την αναπαραγωγική μου υγεία ή για την αντισύλληψη, αφού «είχα τόσα άλλα προβλήματα να σκεφτώ».
Γυναίκα Δ: Νομίζω ότι ο κόσμος με αντιμετωπίζει ως μη-σeξουαλικό ον. Μπορεί να γίνει ενοχλητικό να σε βλέπουν όλοι σαν φίλη και να μην έχει περάσει από το μυαλό κανενός ότι μπορεί να είσαι ελκυστική. Νομίζω ότι υπάρχει και η αντίληψη ότι αν τα φτιάξεις με ένα άτομο με αναπηρία θα πρέπει να του κάνεις το νοσοκόμο. Στην πραγματικότητα, έχω ανθρώπους που με φροντίζουν και ακόμη κι αν ένας σύντροφος μπορεί να με φροντίζει σε κάποιες περιπτώσεις, θέλω να διατηρώ υψηλό επίπεδο ανεξαρτησίας.
Γυναίκα Ε: Ο τωρινός μου σύντροφος αισθάνεται ότι πρέπει να με προστατεύει, αλλά αυτό δε μας προκαλεί προβλήματα.
Έχει επηρεαστεί η σχέση σας με τους άντρες λόγω της αναπηρίας;
Γυναίκα Α: Είμαι με το σύντροφό μου από τα 17, επομένως δεν έχω ζήσει αυτή την άβολη δεκαετία που θα έπρεπε να συνδυάσω την αναζήτηση συντρόφου με την αναπηρία μου. Αλλά μου έχουν πει ότι είναι σκατά. Όσον αφορά την ασθένεια στη διάρκεια μιας μακροχρόνιας σχέσης, επηρεάζει την αυτοεκτίμησή σου –θέλει στ’ αλήθεια να είναι μαζί μου; Μήπως θέλει να διακόψει; Προσθέτει ένα επιπλέον επίπεδο δεσίματος και θα υπάρχει πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού η σκέψη ότι όλο αυτό δεν είναι «δίκαιο» για το σύντροφό σου.
Γυναίκα Β: Μάλλον είμαι κάπως υπερβολικά αμυντική. Δεν ανοίγομαι πολύ από την αρχή και κρατάω τα χαρτιά μου κλειστά. Νομίζω πως φοβάμαι ότι οι άντρες ξαφνικά θα φρικάρουν με την αναπηρία μου και θα με εγκαταλείψουν, γι’ αυτό φέρομαι σαν να αδιαφορώ, κι αυτό έχει συνέπειες. Έχω παρατηρήσει μεγαλύτερη διαφορά στην αναζήτηση συντρόφου από το ίντερνετ. Αν δε με έχουν δει από κοντά, το μόνο που βλέπουν οι άντρες στο διαδίκτυο είναι το αμαξίδιο και η αναπηρία και θέλουν να με προστατέψουν –μπλιαχ.
Γυναίκα Γ: Ακόμα μαθαίνω πώς να συμπεριφερθώ στα πρώτα ραντεβού, έχοντας μια αόρατη αναπηρία. Δεν είναι υποχρεωμένος ο άλλος να κατανοήσει απόλυτα την αναπηρία μου ή να αισθανθεί υπεύθυνος για την υγεία μου, αλλά πρέπει να υπάρχει αυξημένη εμπιστοσύνη και επικοινωνία όταν πρόκειται για σeξ. Συχνά σκέφτομαι ότι η αναπηρία είναι ένα φίλτρο: αν δεν αντέχεις να συζητάμε για το σώμα μου, τότε σίγουρα δε σου αξίζει να έχεις επαφές μαζί του.
Γυναίκα Δ: Χώρισα πριν πέντε χρόνια και ένας από τους λόγους ήταν ότι δεν είχα όρεξη για σeξ και δεν μπορούσα να κάνω σeξ με διείσδυση. Το να βγω ραντεβού είναι εξαιρετικά δύσκολο. Μου είναι δύσκολο να βγω από το σπίτι επειδή πονάω, έτσι δεν έχω πολλές ευκαιρίες να κοινωνικοποιούμαι φιλικά, πόσο μάλλον εpωτικά. Μια έξοδος για φαγητό ή ποτό θα ήταν επίσης δύσκολη λόγω της ανορεξίας.
Γυναίκα Ε: Κατά κάποιον τρόπο ναι. Ήμουν με τον πατέρα του παιδιού μου για 14 χρόνια και στην περίοδο αυτή διαγνώστηκα με πολλαπλή σκλήρυνση. Στην πράξη με υποστήριζε, βοηθούσε στα ψώνια και στο νοικοκυριό, αλλά δε με ρώτησε ούτε μια φορά πώς αισθανόμουν ή αν είχα φόβους για το μέλλον. Όταν χωρίσαμε, ανάμεσα σε άλλα μου είπε: «Αν καταλήξεις σε καροτσάκι, δεν είμαι σίγουρος αν θα το αντέξω». Ορίστε;; Πρώτον μπορεί να μην καταλήξω ποτέ σε καροτσάκι και δεύτερον πώς πρέπει να αισθανθώ για τα λόγια αυτά κατά τη γνώμη σου; Αυτά τα λόγια πόνεσαν περισσότερο από το να κάνει σeξ με άλλη. Μου πήρε καιρό να ξαναγαπήσω τον εαυτό μου αρκετά ώστε να ξαναβγώ ραντεβού. Αλλά τώρα έχω έναν υπέροχο σύντροφο που έχει κι αυτός αναπηρία, έτσι υπάρχει μεταξύ μας κατανόηση του ενός για τις ανάγκες του άλλου.
Ποιες είναι οι πιο λανθασμένες αντιλήψεις που έχετε αντιμετωπίσει όσον αφορά το σeξ και την αναπηρία;
Γυναίκα Α: Για μένα είναι μάλλον το αντίθετο από ό,τι περιμένετε. Αντιμετωπίζω την απορία των άλλων για το ότι δεν κάνω σeξ τόσο συχνά όσο δείχνω να μπορώ. Οι φίλοι μου με θεωρούν υγιές, σeξουαλικό άτομο. Δε καταλαβαίνουν ότι μπορεί να φαίνομαι μια χαρά αλλά μονίμως πασχίζω να διατηρήσω και να κατανείμω την ενέργειά μου. Το σeξ δεν είναι πάντοτε η πρώτη προτεραιότητα.
Γυναίκα Β: Ότι δεν έχουμε επιθυμία, ότι δε φτάνουμε σε διέγερση, ότι δεν είμαστε σeξουαλικά όντα, ότι κατουράμε και χέζουμε το κρεβάτι μας (μπλιααααχ, όχι!), ότι αν δεν μπορείς να κινηθείς δεν μπορείς και να αισθανθείς το άγγιγμα (αυτό είναι λάθος, τα κινητικά και τα αισθητηριακά νεύρα είναι εντελώς διαφορετικά), ότι όλες οι αναπηρίες είναι ίδιες και ότι λογικά είμαστε τόσο απελπισμένες που δεν έχουμε πια κριτήρια επιλογής και πηγαίνουμε με κάθε ενοχλητικό γέρο.
Γυναίκα Γ: Οι πιο λανθασμένες αντιλήψεις που μου έχουν τύχει περιλαμβάνουν την άποψη ότι οι γυναίκες με αναπηρία δεν μπορούν ή δε θέλουν να κάνουν σeξ. Είναι συχνά δύσκολο για τα άτομα που δεν έχουν αναπηρία να σκεφτούν κάτι πέρα από τη (βαρετή) ιδέα του ετεροκανονικού σeξ ή να «δουν πέρα από την αναπηρία».
Γυναίκα Δ: Ότι δεν ενδιαφερόμαστε για σeξ.
Γυναίκα Ε: Δεν έχει τύχει κάτι τέτοιο σε εμένα, αλλά έχω ακούσει για άτομα που τους είπαν ότι δεν μπορούν να κάνουν σeξ αν έχουν αναπηρία. Ε, αυτά είναι βλακείες.
Αισθάνεσαι ότι η αναπηρία σου έχει επηρεάσει τη σeξουαλικότητά σου ή τις σχέσεις σου με θετικό τρόπο;
Γυναίκα Α: Θα έλεγα ότι όλες αυτές οι αλλαγές μιας χρόνια πάθησης –τα συμπτώματα, το απρόβλεπτο, οι οικονομικές δυσκολίες, η νοσηλεία, ο φόβος μήπως προχωρήσει- έχουν κάνει την επικοινωνία στη σχέση μας δυνατότερη. Είμαστε υποχρεωμένοι να ασχοληθούμε με τέτοια ζητήματα, έτσι όταν προκύπτει κάποιο άσχετο πρόβλημα είμαστε πιο προετοιμασμένοι να το αντιμετωπίσουμε σε σχέση με άλλα ζευγάρια.
Γυναίκα Β: Είναι χρήσιμη για να φιλτράρει τους μαλάκες. Οι ρηχοί, ηλίθιοι φιγουρατζίδες που ενδιαφέρονται μόνο για την εικόνα τους θα αποφύγουν μια γυναίκα με αναπηρία, καθώς δε θεωρούμαστε κελεπούρια που θα κάνουν τους άλλους να ζηλέψουν. Αυτό με απαλλάσσει από το κόπο να τους διώξω. Οι σeξουαλικοί μου σύντροφοι, για μικρά ή μεγάλα χρονικά διαστήματα, ήταν οι περισσότεροι ανοιχτόμυαλοι και προοδευτικοί άνθρωποι. Κάποιοι είχαν και αυξημένη συναισθηματική νοημοσύνη, αλλά όχι όλοι –δεν είναι και 100% ασφαλές φίλτρο!
Γυναίκα Γ: Σίγουρα έχει επηρεάσει τη σχέση μου με τον εαυτό μου, με το σώμα μου και με τους άλλους θετικά! Η αυτογνωσία που απαιτείται λόγω της αναπηρίας μού έχει χαρίσει μια σeξι αυτοπεποίθηση για να πειραματιστώ με τους άλλους. Με κάνει να αμφισβητήσω την άποψη που έχω για το τι σημαίνει να είμαι ευάλωτη και τελικά οδηγεί στο να περάσω πολύ καλά.
Γυναίκα Δ: Σίγουρα σημαίνει ότι πολλοί βλαμμένοι αποκλείονται από μόνοι τους επειδή δε θα τους περνούσε καν απ’το μυαλό να κάνουν σχέση με μια ανάπηρη. Όσον αφορά τη σeξουαλική δραστηριότητα, πρέπει να ξέρω κάποιον πολύ καλά και αυτό μειώνει τα λάθη.
Γυναίκα Ε: Σίγουρα. Δεν αφήνω ποτέ τη σκλήρυνση να μπει ανάμεσά μας, έτσι πάντα βρίσκουμε τρόπους να δίνουμε δύναμη ο ένας στον άλλο.
Τι θα ήθελες να μοιραστείς με τις αναγνώστριες σχετικά με το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα με αναπηρία;
Γυναίκα Α: Να είστε ευγνώμονες για κάθε στιγμή ενέργειας που έχετε. Μη θεωρήσετε ποτέ ότι η λίμπιντο είναι δεδομένη και βεβαιωθείτε ότι προστατεύεστε ώστε να μην καταλήξετε με κάποια χρόνια μολυσματική ασθένεια. Αυτό θα ήταν το χειρότερο.
Γυναίκα Β: Δεν έχει διαφορά από το να μην είσαι ανάπηρη. Έχουμε πόθους, αισθήματα, επιθυμίες. Απλώς έχουμε λίγο διαφορετική όψη και πρέπει να δείχνουμε μεγαλύτερη δύναμη για να κάνουμε τους άλλους να μη σκέφτονται την αναπηρία μας. Γι’αυτό πάψτε να μας κρίνετε! Δεν είναι και ό,τι πιο αδελφικό!
Γυναίκα Γ: Δεν είμαστε απελπισμένες. Είμαστε γυναίκες και είμαστε ανάπηρες –δώστε χώρο για όλες μας τις ταυτότητες.
Γυναίκα Δ: Μιλήστε μαζί της. Η καθεμία είναι διαφορετική, μη βγάζετε συμπεράσματα. Ένα άτομο μπορεί να έχει πολύ ενεργή σeξουαλική ζωή, ένα άλλο μπορεί να δυσκολεύεται. Και μη βάζετε όρια στο τι είναι «σeξ». Δε χρειάζεται να είναι διείσδυση. Να είστε δημιουργικές και περιπετειώδεις!
Γυναίκα Ε: Είσαι ο εαυτός σου και μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, φτάνει να το πάρεις απόφαση.