Η τότε μαθήτρια που σήμερα είναι δικηγόρος σώθηκε από θαύμα και έχει κρατήσει τη σφαίρα που δέχθηκε ενθύμιο
Έχει μείνει στην ιστορία ως «το κορίτσι με τη σφαίρα». Ο λόγος για τη δικηγόρο Ειρήνη Μουστάκα
η οποία είχε δεχθεί μία σφαίρα στο πρόσωπο και συγκεκριμένα στο μάγουλα κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 73. Η σφαίρα πρόλθε από πυρά ελεύθερων σκοπευτών που βρίσκονταν στην ταράτσα του ΟΤΕ. Μάλιστα κράτησε ως ενθύμιο τη σφαίρα για να μην ξεχάσει πως σώθηκε από θαύμα. Για να θυμίζει την ιστορία σε όσους ακόμα και αρνούνται τα γεγονότα εκείνων των ημερών. Η κυρία Μουστάκα μίλησε στην ΕΡΤ και μέσα από τη διήγησή της γύρισε το χρόνο 48 πριν. «Ήμουν μαθήτρια τότε και είχα κατέβει στην Αθήνα για φροντιστηριακά μαθήματα. Φύγαμε από το φροντιστήριο κάποια στιγμή και πήγαμε προς Κάνιγγος και Ομόνοια, όπου μαζευόταν ο κόσμος, καθώς ακούσαμε ότι γίνεται εξέγερση» λέει χαρακτηριστικά η κυρία Μουστάκα δείχνοντας στην κάμερα τη σφαίρα.
«Εκεί υπήρχαν μπλόκα αστυνομικών και η παρέα διασπάστηκε. Έμεινα μόνη μου. Έβλεπα τους αστυνομικούς να ρίχνουν ξύλο και να κυνηγούν κόσμο. Έφτασα στην πλατεία Βικτωρίας για να πάρω τον συρμό για να επιστρέψω σπίτι. Φοβόμουν. Ήμουν μικρή, μαθήτρια», προσθέτει η Ειρήνη Μουστάκα.
Μαθήτρια τότε κατέβηκε τις σκάλες του σταθμού και κατά λάθος βρέθηκε στην πλατφόρμα προς Πειραιά ενώ ήθελε να πάει προς Κηφισιά. Έπειτα από λίγο έφτασε στο σημείο μια ομάδα ατόμων, που ήταν κυνηγημένα. Φοβήθηκε ότι θα εγκλωβιστεί και ότι θα δείρουν και εκείνη και προσπάθησε να φύγει.
«Με πυροβόλησαν από την ταράτσα του ΟΤΕ»
«Εκεί άκουγα τις σφαίρες να… σφυρίζουν πάνω από το κεφάλι μου. Σκέφτηκα όμως, ότι έπρεπε να ειδοποιήσω τους γονείς μου και ότι κάτι πρέπει να κάνω», σημειώνει. «Πήγα σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο που υπήρχε στην πλατεία Βικτωρίας και πήρα τηλέφωνο τους γονείς μου. Ο πατέρας μου μού είπε “μείνε εκεί που είσαι και έρχομαι να σε πάρω”. Με το που πήγα να βγω, είχα μια ζεστή αίσθηση στο μάγουλο, έναν βόμβο μέσα στο στόμα και είδα να βγαίνει ένας πίδακας αίματος. Με είχαν πυροβολήσει από την ταράτσα του ΟΤΕ με στρατιωτικό όπλο», θυμάται με συγκίνηση.
«Αυτή τη σφαίρα έδειξα στη δίκη του Πολυτεχνείου το 1975. Ήταν ένα φοβερό αποδεικτικό στοιχείο, καθώς αμφισβητείτο τότε όπως και σήμερα από κάποιους ότι υπήρξαν θύματα ή ότι έριχναν αληθινές σφαίρες», τονίζει ακόμη. Συνεχίζοντας να περιγράφει εκείνες τις στιγμές η κυρία Μουστάκα αναφέρει ότι όταν κατάλαβε το αίμα, έπειτα από λίγο λιποθύμησε. Πριν λιποθυμήσει, είδε κόσμο να πετάγεται στην πλατεία. «Κόσμος που ήταν κρυμμένος», όπως περιγράφει.
Κάποιοι από αυτούς την μετέφεραν στο κοντινότερο νοσοκομείο. Στο νοσοκομείο, επειδή δεν είχε χάσει εντελώς τις αισθήσεις της, είδε αιμόφυρτους ανθρώπους να κάθονται στα σκαλιά. «Με πήγαν στο δωμάτιο. Το πρόσωπό μου ήταν άμορφη μάζα. Κι εκεί μπήκε κάποια στιγμή αστυνομικός με καπαρντίνα και περίστροφο στο χέρι για να με ελέγξει και να με συλλάβει. Φυσικά οι γιατροί του είπαν “ποια να συλλάβεις; Δεν βλέπεις πώς είναι;” Ήμουν ετοιμοθάνατη. Η σφαίρα είχε καθίσει κάτω από τη γλώσσα, ανάμεσα στο γευστικό και κινητικό νεύρο. Αν είχε βγει από το λαιμό, θα είχα πεθάνει. Όπως θα είχα πεθάνει εάν δεν είχε κάνει τόσο καλή δουλειά και ο χειρουργός, που είχαν καλέσει ο πατέρας μου και η μητέρα μου, οι οποίοι ήρθαν από την Κηφισιά με τα πόδια», καταλήγει η Ειρήνη Μουστάκα.