Τη δεκαετία του 1950, η κυβέρνηση των ΗΠΑ έκανε πολλά πειράματα με ψυχομιμητικά φάρμακα. Σε ένα από τα πειράματα, έδωσαν στους ανθρώπους συγκεκριμένες ποσότητες LSD και στη συνέχεια παρακολούθησαν τη συμπεριφορά τους.
Σε ένα συγκεκριμένο πείραμα, ο Όσκαρ Τζάνιγκερ, ψυχίατρος του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Έρβεν, γνωστός για την εργασία του πάνω στο οξύ, έδωσε σε έναν καλλιτέχνη ένα κουτί με μπογιές και του ζήτησε να ζωγραφίσει αντλώντας τις εμπειρίες του από το LSD. Και όπως μπορείτε να δείτε από αυτές τις 9 φωτογραφίες, τα αποτελέσματα είναι επηρεασμένα από το εν λόγω ναρκωτικό, όπως θα περίμενε κανείς.
Τα πράγματα ξεκινούν κανονικά, αλλά σύντομα η αντίληψη του καλλιτέχνη γύρω από την πραγματικότητα αρχίζει να στρεβλώνεται και τα σκίτσα του (που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα από κάποιον με το όνομα jurganyeri) καταγράφουν με εντυπωσιακή λεπτομέρεια τα διάφορα στάδια του παραισθησιογόνου ταξιδιού του, από την αρχή ως την αντίστροφη μέτρηση. Δείτε και μόνοι σας παρακάτω και παρακαλούμε πολύ, μην το δοκιμάσετε στο σπίτι.
#1 Στιγμή: 20 λεπτά μετά την πρώτη δόση (50μg)
Ένας παρευρισκόμενος γιατρός παρακολουθεί – Ο ασθενής επιλέγει να αρχίσει να σχεδιάζει με κάρβουνο. Ο υπεύθυνος του πειράματος αναφέρει: “Η κατάσταση είναι φυσιολογική… δεν υπάρχει καμία επίδραση από το φάρμακο”.
#2 Στιγμή: 85 λεπτά μετά την πρώτη δόση και 20 λεπτά μετά τη δεύτερη δόση (50μg+50μg)
O ασθενής είναι γεμάτος ευφορία. “Σε βλέπω καθαρά, τόσο καθαρά. Αυτό… εσύ… είναι όλα… Δεν μπορώ να ελέγξω καλά το μολύβι μου. Μοιάζει να θέλει να συνεχίσει μόνο του…”
#3 Στιγμή: 2 ώρες και 30 λεπτά μετά την πρώτη δόση
Ο ασθενής φαίνεται πολύ συγκεντρωμένος στη δημιουργία του. “Τα περιγράμματα είναι κανονικά, αλλά πολύ ζωηρά – όλα αλλάζουν χρώμα. Το χέρι μου πρέπει να ακολουθήσει τη φορά των γραμμών. Αισθάνομαι σαν η συνείδησή μου να είναι στα μέρη του σώματός μου, που βρίσκονται ενεργά αυτή τη στιγμή – στο χέρι μου, τον αγκώνα μου… τη γλώσσα μου”.
#4 Στιγμή: 2 ώρες και 32 λεπτά μετά την πρώτη δόση
Ο ασθενής φαίνεται να παγιδεύεται από το χαρτί του. “Δοκιμάζω άλλο σχέδιο. Τα περιγράμματα του μοντέλου είναι φυσιολογικά, αλλά τώρα τα σχέδια μου δεν είναι. Το περίγραμμα του χεριού μου είναι επίσης παράξενο. Δεν είναι πολύ καλό σχέδιο, έτσι; Το παρατάω – θα προσπαθήσω πάλι…”
Ο ασθενής συνεχίζει σύντομα με ένα άλλο σχέδιο. “Θα φτιάξω άλλο σχέδιο μονομιάς… χωρίς να σταματήσω… μια γραμμή, κανένα διάλειμμα!” Μετά την ολοκλήρωση του σκίτσου, ο ασθενής αρχίζει να γελάει και μετά δείχνει τρομαγμένος από κάτι στο πάτωμα.
#6 Στιγμή: 2 ώρες και 45 λεπτά μετά την πρώτη δόση
Ο ασθενής είναι γενικά αναστατωμένος – απαντάει αργά στην πρόταση να ζωγραφίσει κάτι ακόμα. Έχει γίνει σε μεγάλο βαθμό μη λεκτικός. “Είμαι… όλα είναι… διαφορετικά… καλούν… το πρόσωπό σου… συνυφασμένος… ποιος είναι…” Ο ασθενής μουρμουράει πολύ χαμηλόφωνα. Μοιάζει με κάποια μελωδία. Αλλάζει μέσο σε τέμπερα.
#7 Στιγμή: 4 ώρες και 25 λεπτά μετά την πρώτη δόση
Ο ασθενής πήγε στην κουκέτα, πέρασε περίπου 2 ώρες ξαπλωμένος, κουνώντας τα χέρια του στον αέρα. Η επιστροφή του στο δωμάτιο δραστηριότητας είναι ξαφνική και σκόπιμη, αλλάζοντας τώρα μέσο σε πενάκι και νερομπογιές. “Αυτό θα είναι σαν την πρώτη ζωγραφιά, μόνο καλύτερο. Αν δεν είμαι προσεκτικός, θα χάσω τον έλεγχο των κινήσεών μου, αλλά δε θα το κάνω επειδή το ξέρω. Το ξέρω” – (αυτή η φράση επαναλαμβάνεται πολλές φορές) Ο ασθενής βάζει τις τελευταίες πινελιές στο σκίτσο, καθώς τρέχει μπρος και πίσω μέσα στο δωμάτιο.
#8 Στιγμή: 5 ώρες και 45 λεπτά μετά την πρώτη δόση
Ο ασθενής συνεχίζει να κινείται μέσα στο δωμάτιο, διασχίζοντας τον χώρο με πολύπλοκες παραλλαγές. Είναι 1,5 ώρα πριν ξανακάτσει να σκιτσάρει – οι επιδράσεις του ναρκωτικού μοιάζουν να μειώνονται. “Μπορώ να νιώσω πάλι τα γόνατά μου, νομίζω ότι αρχίζει να φθίνει. Αυτό το σκίτσο είναι πολύ καλό – αυτό το μολύβι είναι πολύ σκληρό για να το κρατήσω” (κρατάει μια κηρομπογιά).
#9 Στιγμή: 8 ώρες μετά την πρώτη δόση
Ο ασθενής κάθεται πάλι στην κουκέτα. Αναφέρει ότι έχει τελειώσει η επίδραση του ναρκωτικού, εκτός από την περιστασιακή στρέβλωση των προσώπων τους. Ζήτησαν ένα τελευταίο σχέδιο, το οποίο εκτελεί με ελάχιστο ενθουσιασμό. “Δεν έχω τίποτα να πω για αυτό το τελευταίο σχέδιο, είναι κακό και αδιάφορο, θέλω να πάω σπίτι τώρα”.