Όλοι μας περνάμε πολλές και δύσκολες στιγμές φέτος. Κάποιοι άνθρωποι έχασαν τους αγαπημένους τους, τη δουλειά τους και τα σπίτια τους λόγω της πανδημίας και άλλοι αντιμετωπίζουν προσωπικά προβλήματα. Βλέπουν τα όνειρά τους να καταρρέουν, τη λογική να χάνεται και τις σχέσεις τους να διαλύονται. Είναι σημαντικό να νιώθουμε ευγνώμονες γι’ αυτό που περνάμε γιατί θα βγούμε πιο δυνατοί.
Κάθε χρόνο σαν σήμερα «γιορτάζω» το διαζύγιό μου. Ήμουν μόλις 20 χρονών και αντί να είμαι με τους φίλους μου από το πανεπιστήμιο που έβγαιναν, διασκέδαζαν και ζούσαν όμορφα τα νεανικά τους χρόνια, μάζευα κουτιά και έφευγα από το σπίτι που μοιραζόμουν με το σύζυγό μου για να γυρίσω στο πατρικό μου.
Το διαζύγιο ήταν ό,τι καλύτερο έχω κάνει στη ζωή μου. Έμεινα παντρεμένη λίγο παραπάνω από ένα χρόνο. Όχι μόνο έχασα το σύζυγό μου φεύγοντας, αλλά έχασα και το σπίτι μου, μερικούς από τους καλύτερούς μου φίλους και τη δουλειά μου.
Θα μπορούσα να είχα πάθει κατάθλιψη, να είχα εθιστεί στο ποτό ή στα ναρκωτικά ή στην καλύτερη να κλειστώ στο σπίτι και να κατηγορώ (ή να λυπάμαι) τον εαυτό μου κάθε μέρα, όλη μέρα, αλλά η προσωπικότητα και η νοοτροπία μου με βοήθησαν να παραμείνω θετική και να καταλάβω πως ό,τι συμβαίνει γύρω μου γίνεται για κάποιο λόγο. Δεν έπρεπε να καταρρεύσω.
Το πρώτο διάστημα μετά το διαζύγιό μου το πέρασα στο παιδικό μου δωμάτιο κρύβοντας τη ντροπή μου από την οικογένειά μου. Δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν για το τι περνούσα. Η μόνη μου παρέα, οι μόνοι στους οποίους έλεγα τον πόνο μου ήταν τα δύο μου σκυλάκια που μου προσέφεραν την άνευ όρων αγάπη τους.
Μπορεί να ήμουν μόλις 20 ετών αλλά ένιωθα πολύ μεγάλη ακόμα και για να αποκτήσω παιδί. Ένιωθα σαν να γέρασα ξαφνικά. Είχα πετύχει πολλούς στόχους και είχα ακόμα αρκετούς, αλλά ο πιο σημαντικός ήταν πάντα η μητρότητα.
Όταν ο άντρας μου, μου είπε ότι μετάνιωσε που παντρευτήκαμε κι ότι δεν ήθελε παιδιά, νόμιζα πως η ζωή μου τελείωσε. Δεν υπήρχε λόγος να παραμείνουμε παντρεμένοι. Δεν ήμασταν ευτυχισμένοι ούτε επρόκειτο να γίνουμε, αλλά ευτυχώς το κατάλαβα έγκαιρα.
Λίγα ήξερα τότε αλλά το διαζύγιό μου ήταν μόνο το τέλος της ζωής μου όπως την ήξερα και όχι της ζωής μου γενικότερα. Αν δεν είχα χωρίσει, δεν θα αποκτούσα τη ζωή που πάντα ήθελα.
Δέκα χρόνια μετά είμαι η ζωντανή απόδειξη ότι με τον καιρό η ζωή σου δίνει όλα όσα σου στέρησε. Ξαναπαντρεύτηκα, έκανα δύο παιδάκια που τα λατρεύω, απολαμβάνω την καριέρα μου και ζούμε σε ένα σπίτι που με το σύζυγό μου συνεργαζόμαστε πλήρως. Είμαστε μία ομάδα και σκοπός μας είναι να κάνουμε το καλύτερο για την οικογένειά μας.
Ενάμιση χρόνο παντρεμένη στον πρώτο μου γάμο ένιωσα σαν να έχασα τα καλύτερά μου χρόνια αλλά δεν ήταν έτσι. Τα καλύτερα μου χρόνια τώρα ξεκινούν.