Γιατρός, δήμαρχος, συλλέκτης έργων τέχνης και … διαδικτυακός υμνητής της κυβέρνησης – Ο Γιώργος Γρηγοριάδης, πατέρας του ηθοποιού Κλέωνα Γρηγοριάδη προκάλεσε σάλο.
«Χειρουργός, ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς, πρώην δήµαρχος, συλλέκτης έργων τέχνης και ανθρωπιστής». Με αυτές τις 12 λέξεις συστήνεται στους φίλους του στο facebook ο πατέρας του ηθοποιού Κλέωνα Γρηγοριάδη, γιατρός κ. Γιώργος Γρηγοριάδης, που έκανε σαρωτική διαδικτυακή εμφάνιση την περασμένη εβδομάδα υμνώντας την κυβέρνηση και εκφράζοντας την στήριξή του στην πολιτική της.
Φορώντας κονκάρδα και λογότυπο ΣΥΡΙΖΑ, με έντονο κόκκινο χρώμα επάνω στην ιατρική του μπλούζα και ανάλογο λογότυπο επάνω στο χειρουργικό σκουφάκι και επιδεικνύοντας την ταμπέλα που υπάρχει έξω από την πόρτα του ιατρείου του σε ιδιωτική κλινική στην Αθήνα η οποία αναγράφει με κατακόκκινα γράμματα πως «Όσο υπάρχει κυβέρνηση της Αριστεράς δεν χρεώνουμε αμοιβή», ο κ. Γρηγοριάδης έδωσε για μια ακόμη φορά το πολιτικό και αλτρουιστικό στίγμα του με τον πληθωρικό τρόπο που τον χαρακτηρίζει γενικά στη ζωή του.
«Έχω εμπιστοσύνη στον Τσίπρα, πιστεύω ότι θα τα καταφέρει. Είναι ευφυής άνθρωπος. Αυτό που θέλει, είναι αυτό που θέλει η πλειοψηφία της κοινωνίας» δήλωνε κατηγορηματικά σε συνέντευξή του στην εφημερίδα, «Η Εποχή» πριν από ενάμισι χρόνο, δίνοντας ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση του κ. Αλέξη Τσίπρα. «Ποιος θα τολμούσε να ψηφίσει δωρεάν περίθαλψη 2,5 εκατομμυρίων ανασφάλιστων ανθρώπων μέσα σε αυτές τις συνθήκες;» διερωτάτο, πιστώνοντας τη δωρεάν περίθαλψη των ανασφάλιστων στην «πρώτη φορά αριστερά» παρασυρμένος ενδεχομένως από την πολιτική του προσήλωση στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η πραγματικότητα που αγνοεί ή αποκρύπτει από τον εαυτό του είναι τελείως διαφορετική: η δωρεάν φαρμακευτική περίθαλψη των ανασφάλιστων και οικονομικά αδύναμων ψηφίστηκε και άρχισε να εφαρμόζεται από τον Ιούνιο του 2014 προτού ο κ. Τσίπρας αναλάβει πρωθυπουργός.
Ο κ. Γρηγοριάδης, βεβαίως, παρότι λέγεται ότι πρόσφερε ανέκαθεν δωρεάν υπηρεσίες υγείας σε όσους είχαν ανάγκη και δεν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν οικονομικά, με την τελευταία «κόκκινη πινακίδα» στο ιατρείο του όπως δημοσιοποιήθηκε στο διαδίκτυο φαίνεται έτοιμος μόνο να προκαλέσει και δύσκολα μπορεί να κατανοήσει κάποιος το σκεπτικό του. Ο ανθρωπισμός, που διατείνεται ότι τον χαρακτηρίζει, και η στήριξη των απόρων ή των ευπαθών ομάδων λαμβάνουν χώρα μόνο επί αριστερής διακυβέρνησης; Θα είναι ανθρωπισμός με ημερομηνία λήξης; Θα εκφραστεί μόνο για να ενισχύσει την αριστερά;
Μάχιμος γιατρός, παρότι έχει συμπληρώσει την όγδοη δεκαετία της ζωής του, χειρουργός ειδικευμένος στις δύσκολες και λεπτές ορθοπρωκτικές και πυελικές επεμβάσεις, που διεκδικεί μεταξύ άλλων ρεκόρ στο πεδίο των σχετικών επεμβάσεων (64.700 επιτυχημένες επεμβάσεις είναι ο απολογισμός που κάνει ο ίδιος στην ιστοσελίδα του αναφέροντας ότι έχουν γίνει με την «παγκόσμια αναγνωρισμένη μέθοδο Γρηγοριάδη), ο κ. Γρηγοριάδης αναζητούσε πάντα δρόμους πέρα από την επιστήμη του. Το 2015 που μπήκε λουκέτο στην ιδιωτική κλινική που διατηρούσε στο Ηράκλειο Αττικής πολλοί πίστεψαν ότι είχε φτάσει στο τέλος της επαγγελματικής του διαδρομής, ωστόσο η επιχειρηματική αποτυχία δεν τον πτόησε. «Η συγκυρία που οδήγησε στο κλείσιμο της « Κλινικής ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗ » ( μια ονομασία που προστέθηκε στην αρχική «Θεραπευτήριο ΣΩΤΗΡ» και δόθηκε από τη διοίκηση πριν εφτά χρόνια ως ανταπόδοση της εκ μέρους μου δωρεάς του 51% του μετοχικού κεφαλαίου) δεν πρόκειται να θίξει την επιστημονική και επαγγελματική μου δραστηριότητα» ανέφερε σε ανακοίνωσή του, η οποία δημοσιεύτηκε στην Αυγή. Πράγματι, έκτοτε εντάχθηκε στο δυναμικό άλλης ιδιωτικής κλινικής στο κέντρο της Αθήνας και παραμένει εν ενεργεία γιατρός.
Η ενασχόληση με τα κοινά – διετέλεσε επί δύο τετραετίες δήμαρχος στο Ηράκλειο Αττικής και στη συνέχεια δημοτικός σύμβουλος- είναι κάτι που επισημαίνει πάντα με περηφάνια ο κ. Γρηγοριάδης. «Η Αριστερά χρησιμοποιούσε πάντοτε την τοπική αυτοδιοίκηση για να κατηγορεί το κεντρικό κράτος ότι δεν της δίνει πόρους και αρμοδιότητες, πράγμα που αληθεύει. Είναι όμως διαφορετικό να παλεύεις γι’ αυτό και άλλο να µην κάνεις τίποτα. Η διαφορά µας µε το ΚΚΕ ήταν ότι πάντοτε παίζαμε µε τους όρους του καπιταλισμού, µε τους όρους της αστικής τάξης. ∆εν παίζουμε σε ένα μυθικό γήπεδο, όταν θα έχει καταρρεύσει ο καπιταλισμός. Όπου διοικήσαμε άνθρωποι της Ανανεωτικής Αριστεράς, οι δήμοι ήταν τελείως αλλιώτικοι» είχε πει σε μια παλαιότερη συνέντευξή του στο περιοδικό ΒΗΜΑΜΕΝ. Ως «κουλτουριάρης του ΚΚΕ Εσωτερικού» όπως προσδιορίζεται ο ίδιος στις ιδιωτικές και δημόσιες συνομιλίες του βρέθηκε και στην Εθνική Λυρική Λυρική, έναν χώρο κι έναν θεσμό τον οποίο όπως λέει υπηρέτησε με πολλή αγάπη ορμώμενος από την αγάπη του γενικά για τις τέχνες. «Η όπερα μπορεί να μιλήσει σε όλους» ήταν η επωδός του όταν υπερασπιζόταν τις περιοδείες της Εθνικής Λυρικής Σκηνής εκτός Αθήνας, σε κοινό διαφορετικό, ευρύτερο, διψασμένο (και) για όπερα.
Αυτή η αγάπη αποτυπώθηκε πιο ξεκάθαρα με την ίδρυση της Πινακοθήκης Γρηγοριάδη στο Νέο Ηράκλειο, πριν από έξι χρόνια. Κατά δήλωσή του, έχει περισσότερα από 2.500 έργα τέχνης του 20ου αιώνα, με κορωνίδα τα έργα του Αλέξη Ακριθάκη. Η αγάπη του κ. Γρηγοριάδη για την τέχνη ωστόσο συνδυάστηκε ιδανικά με τη δυνατότητα του να… επενδύει στην τέχνη, γεγονός που τον κατέστησε σημαντικό συλλέκτη. «Ως γιατρός έβγαζα πολλά λεφτά, παρότι δεν έπαιρνα από τους φτωχούς. Και ενώ έφυγα από το σπίτι για να απεξαρτηθώ από την οικογένεια, έγινα ξανά πλούσιος. Τι να τα κάνω τα λεφτά; Άρχισα να αγοράζω έργα τέχνης» επιχειρεί να εξηγήσει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Η Εποχή» τι τον οδήγησε στην αγορά έργων τέχνης.
Καταλυτική φαίνεται ότι ήταν και η γνωριμία του με τον Αλέξη Ακριθάκη. «Άρχισα να αγοράζω έργα τέχνης συνεπικουρούμενος από τον φίλο συνεργάτη, ζωγράφο και ωραίο αριστερό Αλέξη Ακριθάκη. Πριν πεθάνει, ο Ακριθάκης μου χάρισε αρκετά έργα του. Είπα λοιπόν να κάνω μια συλλογή Ακριθάκη. Αγόρασα έργα του πολλά, μόνο εγώ και ο Ιόλας έχουμε έργα του. Έτσι προέκυψε η πινακοθήκη Γρηγοριάδη» περίγραφε σε άλλη συνέντευξή του πέρυσι στην εφημερίδα «Η Εποχή». Αφιερωμένη στα έργα του Ακριθάκη ήταν και η έκθεση με την οποία άνοιξε την Πινακοθήκη στο κοινό.
Σε άλλη δημόσια αποστροφή του ο κ. Γρηγοριάδης είχε πει «αντί να αγοράζω ακίνητα, αγόραζα έργα τέχνης», παρουσιάζοντας πάντως με τον ένα ή άλλον τρόπο τη δυνατότητά του να αγοράζει. Η αναφορά στα ακίνητα γίνεται συχνά στις δημόσιες συζητήσεις και συνεντεύξεις του, καθώς η γη και η ακίνητη περιουσία ( 27.000 στρέμματα είχε η οικογένειά του στη Δράμα) μετατράπηκε στον οικογενειακό λώρο που προσπάθησε να κόψει: «Όταν γεννήθηκα µε περιέφεραν πάνω σε ένα γαλάζιο µαξιλαράκι για να µε δουν οι περίπου 20.000 κολίγοι του πατέρα µου που ήταν τσιφλικάς, για να δουν όλοι τον διάδοχο της δυναστείας. Όμως ο διάδοχος βγήκε αριστερός… Πήγα στην στρατιωτική ιατρική σχολή ακριβώς για να “ξεκόψω” από την οικογένειά µου».
Ο δικός του γιος, Κλέων, δεν έχει δηλώσει, δημόσια τουλάχιστον, ότι επιθυμούσε ή επιδίωξε να «ξεκόψει» από την οικογένειά του. Απεναντίας, η βασισμένη στην ελευθερία και την εμπιστοσύνη σχέση που είχε χτιστεί μεταξύ πατέρα και γιου λέγεται ότι αποτυπώθηκε όχι μόνο στην απόλυτη στήριξη που είχε ο Κλέων για να ασχοληθεί με το θέατρο αλλά και σε πιο πρακτικά ζητήματα όπως σε αυτό των τηλεοπτικών γυρισμάτων που συμμετείχε ο νέος καλλιτέχνης. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος του Κλέωνα το 1999 στην τηλεοπτική σειρά «Κάτι τρέχει με τους δίπλα» λέγεται ότι…άνοιξε διάπλατα την πόρτα της πολυτελούς οικίας της οικογένειας Γρηγοριάδη στην εταιρία παραγωγής για να φιλοξενήσει τα γυρίσματα της δημοφιλούς σειράς.