Το μόνο που έχει απομείνει είναι ένα μεσαιωνικό καμπαναριό που ξεπροβάλλει από τη λίμνη σε ένα θέαμα εντυπωσιακό και μάλλον τρομακτικό.
Από τα ρωμαϊκά χρόνια μέχρι και το 1939 τα αλπικά χωριά Graun και Reschen στα σύνορα με την Ελβετία και την Αυστρία κατοικούνταν από ανθρώπους που αρνούνταν να τα εγκαταλείψουν παρά τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης.
Το 1939, όμως, η εταιρία ηλεκτρισμού αποφάσισε να ενώσει δύο μικρές λίμνες και να δημιουργήσει μια γιγάντια τεχνητή λίμνη που θα βοηθούσε στη λειτουργία του υδροηλεκτρικού εργοστασίου.
Τα σχέδια διακόπηκαν λόγω του Β’ Παγκοσμίου πολέμου αλλά, παρά τις αντιδράσεις των ντόπιων, η περιοχή πλημμύρισε τελικά το 1950 και έτσι τα δύο χωριά βυθίστηκαν κάτω από τα νερά της τεχνητής λίμνης Resia, αφού η στάθμη του νερού ανέβηκε κατά πέντε μέτρα και “έπνιξε” τα πάντα.
Το μόνο που διασώθηκε ως ιστορικό μνημείο, ήταν το καμπαναριό του 14ου αιώνα της εκκλησία του χωριού Graun που στέκει μέχρι σήμερα μέσα στο νερό, δημιουργώντας ένα άκρως σουρεαλιστικό σκηνικό.
Το νέο χωριό χτίστηκε μερικά μέτρα μακρύτερα από το παλιό, στις όχθες της Resia. Το καλοκαίρι, το καμπαναριό ξεπροβάλλει μέσα από τα γαλαζοπράσινα νερά ενώ το χειμώνα η παγωμένη λίμνη μετατρέπεται σε ένα απέραντο παγοδρόμιο και έτσι μπορείτε να φτάσετε περπατώντας ως το καμπαναριό.
Κι επειδή δεν θα μπορούσε να λείπει και ο τοπικός θρύλος, οι ντόπιοι λένε πως τις κρύες νύχτες του χειμώνα μπορεί κανείς να ακούσει την καμπάνα να χτυπά ακόμα. Κάτω από το νερό τα απομεινάρια των 163 κτιρίων κατοικούνται πλέον μόνο από ψάρια και χέλια.
Ακόμα κι αν δεν μιλάτε ιταλικά ή γερμανικά, αξίζει να δείτε το υπέροχο βίντεο της λίμνης όπως είναι το χειμώνα:
Απολαύστε και την, ακόμα πιο ειδυλλιακή, ανοιξιάτικη όψη της λίμνης: