Μόλις στα 63 του χρόνια χτυπημένος από τον καρκίνο -Ποιος ήταν, οι συμμετοχές του σε θέατρο και τηλεόραση
«Έφυγε» σήμερα από τη ζωή ο γνωστός ηθοποιός Νίκος Χύτας σε ηλικία 63 ετών έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο. Άνθρωπος απλός, προσηνής ο Νίκος υπηρέτησε την τέχνη στο θέατρο, την τηλεόραση, τον κινηματογράφο. Είχε συμμετάσχει σε δεκάδες τηλεοπτικά σίριαλ, ταινίες και θεατρικές παραστάσεις όπως οι Μήδεια, Κρείσσων των Εμών Βουλευμάτων (2016), Το τρίτο στεφάνι (2011), «Μυστικά της Εδέμ», 7 θανάσιμες πεθερές, Γκασταρμπάιτερ, Μαντώ Μαυρογένους (1983), Οι ιστορίες του αστυνόμου Μπέκα, Δανεικός πατέρας, Σοφία… Ορθή, Σύνορα αγάπης, Φάκελος Πολκ στον αέρα (1992), Η μικρή μας πόλη (2003), Ποντικοπαγίδα (1995), Η γυνή να φοβείται τον άνδρα (2003) κ.ά.
Λάτρευε τη γη και το χωριό του
Εκτός από την τέχνη, ο Νίκος Χύτας λάτρευε τη γη, το χωριό του και την ακριτική Κάσο, νησί από το οποίο κατάγεται η σύζυγός του Βιργινία Βιντιάδη με την οποία απέκτησε τον 23χρονο σήμερα Μάνο, και στο οποίο πέρασε το τελευταίο καλοκαίρι απολαμβάνοντας την αύρα και το νερό της θάλασσας παρά την καταπόνηση της υγείας του. Είχε επιλέξει να κατοικεί μακριά από το κέντρο, κοντά στο βουνό, καλλιεργώντας στον κήπο του λαχανικά και φρούτα που μοίραζε στους φίλους του πάντα μαζί με το χαμόγελο της ικανοποίησης που τον γέμιζε η χαρά της προσφοράς. Ο Νίκος Χύτας συμμετείχε στα «Μυστικά της Εδέμ» και παρότι ο ρόλος του δεν ήταν και τόσο συμπαθής στο κοινό, οι τηλεθεατές τον εκτίμησαν ιδιαίτερα ως ηθοποιό.
«Προσπαθώ αν είμαι άνθρωπος της ουσίας»
Ιδού πως είχε αποκαλύψει ο ίδιος στοιχεία του εαυτού του στο περιοδικό «Τηλέραμα»: Παρακολουθώ περισσότερο ταινίες και αθλητικά που μου αρέσουν. Όταν ήμουν μικρός κι επειδή ο πατέρας μου ήταν ιερέας ήθελα να ασχοληθώ με τα εκκλησιαστικά. Βλέποντας όμως ότι υπήρχε περιορισμός και δεν υπήρχε ελευθερία στη σκέψη το απαρνήθηκα. Θα ήθελα όμως να ασχοληθώ με τη γη. Αγαπώ ιδιαίτερα τη φύση και γι’ αυτό επέλεξα να μείνω μακριά από το κέντρο κοντά σε δάσος. Το μότο της ζωής μου είναι «πάλευε και φέρε αποτελέσματα». Ότι έχω φτιάξει μέχρι τώρα είναι αποτέλεσμα πολλής δουλειάς. Γενικά προσπαθώ να είμαι άνθρωπος της ουσίας» δήλωσε ο ηθοποιός.
Ασχολήθηκε και με τα κοινά
Εκτός από ηθοποιός, ο Νίκος ασχολήθηκε και με τα κοινά ως δημοτικός σύμβουλος Παιανίας συμβάλλοντας στην καλλιτεχνική ανάδειξη της περιοχής μόνιμης κατοικίας του.
Πρωτοστάτησε στην ίδρυση και διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής ενός νέου πολιτιστικού σωματείου, ενός διαρκούς φεστιβάλ, τη «Θύρα Τέχνης» Παιανίας, με στόχο να δώσει νέα πνοή στα Μεσόγεια.
«Δεν ταλαιπωρούμαι γιατί δεν θέλω να είμαι ο πρώτος», έλεγε για την ηθοποιία
Την πραγματική αίσθηση για τον κόσμο του Νίκου Χύτα διαπιστώνει κανείς ανατρέχοντας σε μια παλιά συνομιλία του με την ηθοποιό, συγγραφέα και δημοσιογράφο Μαρία Κυριάκη δίπλα στη Λίμνη Πλαστήρα όπου συναντήθηκαν και δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο, στο site www.episkinis.gr (Επί σκηνής: Το Θέατρο στο Διαδίκτυο):
– Tι θα έλεγες σ’ ένα νέο ηθοποιό για την τέχνη που διάλεξε να υπηρετήσει;
Αφού αυτό θέλει να το κάνει, αλλά πρέπει να το αγαπήσει πάρα πολύ. Γιατί θα τον πονέσει πάρα πολύ και θα του δώσει και πάρα πολλές χαρές. Όταν αγαπάμε κάτι πάρα πολύ του επιτρέπουμε και να μας πονάει και να μας ευχαριστεί. Όταν όμως δεν το αγαπάμε, απλά μας ταλαιπωρεί. Δεν μ’ αρέσει να βλέπω τους ανθρώπους να ταλαιπωρούνται. Ωραίο είναι να αφοσιώνονται, να ταξιδεύουν μέσα από την τέχνη τους. Αλλά οι καιροί είναι δύσκολοι όπως βλέπεις και συ, δύσκολα παίρνει τα λεφτά του ένας καλλιτέχνης, σχεδόν τα περισσότερα πράγματα γίνονται με εκπτώσεις, πρέπει κανείς να αγαπάει πάρα πολύ το θέατρο για να αντέξει όλο αυτό που συμβαίνει γύρω μας.
– Εσύ πως το αντέχεις;
Δόξα τω θεώ δεν υποφέρω μ’ αυτή τη δουλειά. Με τιμάει, την τιμάω κι εγώ. Δεν ταλαιπωρούμαι γιατί δεν θέλω να είμαι ο πρώτος. Μ’ ενδιαφέρει μόνο ο ρόλος που θα υποδυθώ να είναι κάτι ιδιαίτερο, να κάνω κάτι που να με εξιτάρει, κάτι που να με ταξιδεύει, κάτι που να το θυμάμαι μετά σαν ένα όμορφο σταθμό στην πορεία μου. Το να θέλω να είμαι πρώτος το είχα παλιά, όταν ήμουν μικρός, τώρα το έχω αφήσει πίσω μου.
– Ποια είναι η γνώμη σου για την σημασία της σωστής θεατρικής παιδείας όχι μόνο για τους καλλιτέχνες του θεάτρου αλλά και για τους θεατές του. Διότι και αυτοί την χρειάζονται εξ ίσου. Αν δεν έχεις θεατρική παιδεία είναι μοιραίο να προτιμήσεις από το θέατρο, ένα σκυλάδικο.
Έχεις δίκιο σ’ αυτό. Το να έχεις θεατρική παιδεία δεν είναι απαραίτητο μόνο όταν σκέφτεσαι να ακολουθήσεις τον κλάδο του ηθοποιού ή κάποιο ανάλογο επάγγελμα. Όταν όμως είσαι γνώστης του αντικειμένου και να το κριτικάρεις μπορείς και να το εξελίξεις. Το πιο βασικό είναι κατά τη γνώμη μου πως ένας πάρα πολύ καλός θεατής και γνώστης του αντικειμένου, μπορεί να πετάξει το άχρηστο και να κρατήσει το καθαρό. Αυτό είναι αρκετό. Να διώξει τον παρείσακτο που έρχεται να μπει σε μια δουλειά και να αποδεχτεί εκείνον που παράγει κάτι ιδιαίτερο, κάτι που να μπορεί να κρατήσει και την κοινωνία και τη μονάδα σ’ ένα αξιόλογο επίπεδο.
– Στη χώρα μας όμως…
Η άποψή μου είναι ότι λίγο τυχάρπαστα γίνονται τα πράγματα στη χώρα κι αυτό είναι ένας πόνος. Είναι κάτι άσχημο που περνάει από πάνω μας, μας ταλαιπωρεί και μας βρoμίζει. Το χειρότερο για μένα είναι πως πολλοί σημαντικοί άνθρωποι κρύφτηκαν γιατί δεν τους δόθηκε η δυνατότητα να αρθρώσουν κι αυτοί λόγο. Αυτά είναι τα άσχημα που συμβαίνουν στη χώρα. Μακάρι οι μέρες που έρχονται να φέρουν κάτι καλύτερο. Άμα δεν φέρουν τι να κάνουμε, δεν θα αυτοκτονήσουμε κιόλας…
– Μια ανάμνηση που φέρνεις συχνά στο μυαλό σου;
Όταν ξεκινούσα την καριέρα μου ο πατέρας μου, μου είπε μια μέρα. Θα πας ψηλά εσύ παιδάκι μου. Σ’ είχα δει στον ύπνο μου και ήσουν σ’ ένα αεροπλάνο και πήγες να πέσεις και τρόμαξα. Αλλά μετά σηκώθηκες και πήγες ψηλά στον ουρανό κι έκανες βόλτες εκεί πάνω. Αυτή η ανάμνηση για μένα είναι συχνά ένα σπρώξιμο. Στόχει πει ένας γονιός, λες λοιπόν «θα τα καταφέρω. Αφού το ΄χει πει αυτός που αγαπάω, αφού αυτός πιστεύει σε μένα, θα τα καταφέρω».