Ο Γιώργος Λευτεριώτης γεννήθηκε στην Κέρκυρα και μεγάλωσε στην πόλη του νησιού σε μια περίοδο κατά την οποία οι συνθήκες ζωής δεν ήταν δεδομένες για όλους.
Ωστόσο, η δική του οικογένεια διέθετε οικονομική άνεση, γεγονός που του επέτρεψε να λάβει ποιοτική μόρφωση.
Από τα σχολικά του χρόνια ξεχώρισε για την ευρυμάθειά του, καθώς παρακολούθησε ιδιωτικά μαθήματα ξένων γλωσσών, συγκεκριμένα γαλλικών και ιταλικών, κάτι ιδιαίτερα σπάνιο για την εποχή.
Το 1946 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, με στόχο να συνεχίσει ανώτερες σπουδές και να ανοίξει τον δρόμο του στη ζωή. Δύο χρόνια αργότερα, το 1948, η πορεία του άλλαξε καθοριστικά όταν τον ανακάλυψε ο σπουδαίος θεατράνθρωπος Κάρολος Κουν. Ο Κουν διέκρινε αμέσως το ταλέντο του νεαρού Λευτεριώτη και τον προώθησε στις καλλιτεχνικές και θεατρικές σπουδές, δίνοντάς του την ευκαιρία να εξελιχθεί σε ένα ιδιαίτερα ελπιδοφόρο όνομα του ελληνικού θεάτρου.
Δείτε το βίντεο-αφιέρωμα:
Το 1952 αποφοίτησε αριστούχος από τη Δραματική Σχολή, επιβεβαιώνοντας τις υψηλές προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί γύρω από το όνομά του. Λίγο αργότερα, ο Κουν του εμπιστεύτηκε πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο «Το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ». Η ερμηνεία του γνώρισε μεγάλη επιτυχία και ο Τύπος της εποχής τον αποκάλεσε «παιδί-θαύμα», τίτλος που τον ακολούθησε στα πρώτα χρόνια της καριέρας του.
Παράλληλα με το θέατρο, ο Γιώργος Λευτεριώτης έκανε δυναμική παρουσία και στον ελληνικό κινηματογράφο. Συμμετείχε σε σημαντικές ταινίες, αναλαμβάνοντας πρωταγωνιστικούς και καθοριστικούς ρόλους σε έργα όπως «Το Ποντικάκι», «Καταδικασμένη και από το παιδί της», «Τρεις κούκλες κι εγώ», «Ο θησαυρός του μακαρίτη», «Ραντεβού στη Βενετία» και «Η Λίζα και η Άλλη», συμβάλλοντας στη χρυσή εποχή του ελληνικού σινεμά.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει η παρουσία του στο Θέατρο Μουσούρη την περίοδο 1959–1962, όπου σημείωσε μεγάλες θεατρικές επιτυχίες. Εκεί πρωταγωνίστησε στο «Ωραία μου Κυρία» στο πλευρό της Αλίκη Βουγιουκλάκη, καθώς και στο έργο «Φάνη» μαζί με την Τζένη Καρέζη. Οι συνεργασίες αυτές τον καθιέρωσαν οριστικά ως έναν από τους σημαντικούς ηθοποιούς της γενιάς του.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του συνεργάστηκε με σχεδόν όλους τους μεγάλους ηθοποιούς της εποχής. Την περίοδο 1964–1967 προχώρησε σε ένα τολμηρό βήμα, ιδρύοντας τον δικό του θίασο. Για τρία συνεχόμενα χρόνια περιόδευσε σε ολόκληρη την Ελλάδα, φέρνοντας το θέατρο κοντά στο κοινό της επαρχίας. Ωστόσο, μια σοβαρή ασθένεια τον υποχρέωσε να διαλύσει τον θίασο και να παραμείνει σε νοσηλεία για τέσσερα χρόνια.
Κατά τη δύσκολη αυτή περίοδο, η καλλιτεχνική του φύση βρήκε διέξοδο στη ζωγραφική και τη γλυπτική. Οι εικαστικές τέχνες αποτέλεσαν για τον ίδιο τρόπο έκφρασης, αλλά και ψυχική στήριξη, αποδεικνύοντας ότι η δημιουργικότητα μπορεί να ανθίσει ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες.
Φιλμογραφία (Ενδεικτικά)
-
1949: Γκρεμισμένα όνειρα
-
1954: Το ποντικάκι
-
1955: Καταδικασμένη και από το παιδί της
-
1959: Ο θησαυρός του μακαρίτη
-
1960: Ραντεβού στη Βενετία
-
1960: Τρεις κούκλες κι’ εγώ
-
1961: Η Λίζα και η Άλλη
-
1961: Χαμένα όνειρα
Ο Γιώργος Λευτεριώτης άφησε το δικό του αποτύπωμα στο ελληνικό θέατρο και κινηματογράφο, ως ένας καλλιτέχνης με παιδεία, ταλέντο και πολυδιάστατη δημιουργική πορεία, που ξεπέρασε τα όρια της σκηνής και της οθόνης.