Η ατάκα του μαθητή που πήγε να γράψει εξετάσεις “για την εμπειρία” έχει πλάκα. Το ότι δε θα γράψει γιατί θα δουλεύει, δεν έχει πλάκα.
Ας γελάσουμε όσο θέλουμε με την ατάκα του μαθητή, αλλά μετά ας αγωνιστούμε…
Και μέχρι τότε, το παιδί του βίντεο λογικά θα δουλεύει 8ώρα και 10ωρα
Η ατάκα του μαθητή που πήγε να γράψει εξετάσεις “για την εμπειρία” έχει πλάκα.
Το ότι δε θα γράψει γιατί θα δουλεύει, δεν έχει πλάκα. 17 χρονών παιδί και στερείται ευκαιριών γιατί πρέπει να δουλέψει. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΠΛΑΚΑ.
Τα ταξικά εμπόδια που αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος ήδη απ’ τα πρώτα χρόνια της ζωής του, ρυθμίζουν τη μοίρα μας. Το Fatum, των φτωχών.
Γιατί ένα παιδί που οι γονείς του έχουν λεφτά, δε θα χρειαστεί το Σάββατο να πάει να δουλέψει και θα δώσει κανονικά. Ίσως δε θα χρειαστεί κανένα απ’ τα Σάββατα των επόμενων 5 χρόνων και έτσι θα μπορέσει να πάρει πτυχίο νωρίς.
Ίσως δε θα χρειαστεί ούτε μετά, και έτσι θα επιλέξει το μεταπτυχιακό που θέλει. Και ίσως να έχει την άπλα χρόνου και ύστερα, με αποτέλεσμα, (αν χρειαστεί να δουλέψει) να έχει τα περιθώρια να απορρίψει δουλειές και να βρει μια λιγότερο δυσάρεστη, με καλύτερες απολαβές.
Και μέχρι τότε, το παιδί του βίντεο λογικά θα δουλεύει 8-10ωρα. Δε θα ταξιδέψει, δε θα προλάβει να διαβάσει, θα έχει αρχίσει να νιώθει στο σώμα του τις πρώτες φθορές απ’ τον δίσκο ή την οικοδομή. Στη μέση, στους αστραγάλους, στον αυχένα (…).
Όπως θα έγραφε και ο Μπουρντιέ για το Habitus, τα υποκείμενα ευθυγραμμίζουν τις επιθυμίες τους στα όρια που τους επιφύλασσε η αντικειμενική τους ταξική τοποθέτηση. Το οικονομικό, πολιτιστικό & συμβολικό κεφάλαιο που κατέχουν, μέσα από το περιβάλλον τους.
Ας γελάσουμε όσο θέλουμε με αυτήν την όντως χαριτωμένη στιγμή. Αλλά μετά ας διαβάσουμε και ας αγωνιστούμε για να μη βλέπουμε τόσο συχνά στη ζωή μας τέτοιες στιγμές ανισότητας.
Και τόσα όνειρα που πέθαναν πριν καν προλάβουν να γεννηθούν
* Αναδημοσίευση από το Twitter του Χρήστου Αβραμίδη