Πάμε για ένα «σπρώξε-γλύψε»; Ένα ξυλάκι-σφυρίχτρα;
Το διανοείστε πως είναι Ιούλιος και δεν έχουμε φάει ακόμη -άπειρα- παγωτά; Αν και μερικά υπάρχουν ακόμη η γεύση δεν έχει καμία σχέση και ξέρετε πάνω κάτω το γιατί. Ας τρέξουμε πίσω τώρα στο παρελθόν και ας θυμηθούμε εκείνα τα χρόνια που τρέχαμε στο περίπτερο να πάρουν παγωτό πριν καλά καλά μπει το καλοκαίρι…
Παγωτά δεκαετίας του ΄90
Chicago
Μια εικόνα θυμάμαι έντονα από το 1991-92: Δεν ήταν το εμπόριο διπλών/τριπλών αυτοκόλλητων Panini (έχω τον Σαραβάκο διπλό, έχεις τον Χαντζίδη;) στα διαλείμματα ανάμεσα στη Γλώσσα και το Εμείς κι Ο Κόσμος. Ήταν το βράδυ που είδα για πρώτη φορά ταινία (με ανθρώπους, όχι καρτούν) στο σινεμά.
Ήταν το «Hook» με τον Robin Williams στο ρόλο του Peter Pan και τον Dustin Hoffman να υποδύεται τον Captain Ηοοk. Η τρομάρα μου με τις μάχες πειρατών-παιδιών είχε σβηστεί εύκολα μερικά λεπτά μετά το φινάλε, παίρνοντας τη πρώτη κουταλιά από σαντιγί και σοκολάτα να κολυμπάνε σε σιρόπι σοκολάτας. Το μεγαλείο αυτού του παγωτού δεν μπορούσε να μη σε κάνει να νιώσεις λίγο μαφιοζάκος.
Τρινιτά
Παραλλαγή του Chicago, εξωτερικά έμοιαζε λίγο περισσότερο με γιαουρτάκι αγελαδίτσα, ίσως γι`αυτό δεν άντεξε στον ανταγωνισμό.
Laky cap
Laky cap ή «Καραμπόλα» για τους μικρότερους, ήταν το παγωτό που ερχόταν με μια πρόσφορα που δεν μπορούσες να αρνηθείς: Ένα δώρο (κάτι σαν μπρελόκ συνήθως) στο πάτο, που σου έδινε μια «αισθάνομαι τυχερός» αίσθηση.
Παγωτό καϊμάκι
Το έπαιρνε συνήθως η ξαδέλφη σου από το χουριό, που δεν ήταν μυημένη στα «ψαγμένα» παγωτά. Αλλά και πάλι, αυτή η έντονη παρουσία μαστίχας το έκανε ξεχωριστό…
Marengata
Ακριβούτσικο σε σύγκριση με τα υπόλοιπα παγωτά η marengata ήταν το παγωτό της επιλογής μου όταν ήθελα να μεγαλοπιαστώ (κοινώς όταν δεν είχα χαλάσει όλα τα λεφτά μου σε κόμικς).
Βανίλια, σοκολάτα (οκ, δεν ήταν πραγματική σοκολάτα αλλά απομίμηση από κακάο) ένα ολόκληρο κεράσι στην κορυφή (τρελό selling point, κοτζάμ κεράσι, λίγο το ‘χεις) και φυσικά ένας πάτος φτιαγμένος από μαρέγκα ή κάτι που θα ήθελε να ήταν μαρέγκα, εξ’ ου και το όνομά του. Γενικά καλή φάση περισσότερο ως υπόσχεση παρά ως εκτέλεση αλλά, σιγά, μικρό παιδί ήμουν, δεν ζητούσα και πολλά από το παγωτό μου.
Rocket – Cocktail
Παρόμοια παγωτά, που έπαιξαν έξυπνα με το στυλ του σιροπιού που γίνεται «στρόβιλος» ανάμεσα σε δροσερή βανίλια. Τίμια εναλλακτική λύση, όποτε όλες οι παραπάνω επιλογές δεν υπήρχαν.
Σάντουιτς Cucciolone
Με τις ακαταλαβίστικες ιστορίες στο πάνω μέρος του πάνω μπισκότου. Μαγεία η κρέμα ζαμπαγιόνε. Όλα τα λεφτά.
Vienetta
Εμφανισιακά, έμοιαζε σαν να είχες βάλει κομμάτια από κοντοσούβλι μέσα σε λευκό σοβά. Το έβρισκες συνήθως στο ψυγείο κάποιας θείας και η πρώτη κουταλιά έμοιαζε βγαλμένη από τον παράδεισο. Αυτό το βασανιστικό «κράκ» των φύλλων σοκολάτας που βουλιάζουν στη βανίλια, κόλαζε και αγίους.
Recital
Παραλλαγή της Vienneta σε ξυλάκι, που συνήθως όταν έλιωνε γίνονταν ένα παγωμένο τούβλο επάνω στη μπλούζα σου.
Γρανίτες τύπου Τurbo (a.k.a «Σμπρώξε – Γλύψε»)
«Κούνα το, γλέντα το και φάτο»: Πόσα kinky υπονοούμενα χωράνε σε μια διαφήμιση παιδικού παγωτού; Πάντως όλες οι γρανίτες «σπρώξε-γλείψε» είχαν αυτή τη δροσερή, φρουτένια γεύση που τραβούσε ο οργανισμός σου μετά από 8 ώρες παιχνιδιού στη παιδική χαρά.
Πύραυλος Magnum
Υπήρχε μια εποχή που το παγωτό-πύραυλος ήταν μια πραγματική υπερδύναμη του περίπτερου, ένα μεσημεριανό και βραδινό μαζί, μια καλή καβάτζα σε περίπτωση που στο σπίτι σε περίμεναν φασολάκια/ρεβύθια/άλλο «μπλιάχ» φαγητό.
Αυτή η υπερδύναμη που περιείχε βανίλια-σοκολάτα με «πυρήνα» να βουλιάζει κολασμένα στο σιρόπι σοκολάτας και έξτρα σοκολάτα στο πάτο του χωνακιού, ήταν η πιο γλυκιά καλοκαιρινή απόδραση (από τα φασολάκια).
4×4
Ακόμα πιο ενισχυμένο, ακόμα πιο βαρύ πυροβολικό σιροπιού σοκολάτας, μια αρκετά ανταγωνιστική παρουσία ενάντια στο Magnum.
Παγωτό «Taco»
Μια από τις πρώτες μας λάτιν/μέχικαν αναφορές, μετά τους «κουτσούς» λάτιν ποδοσφαιριστές που έρχονταν στην Ελλάδα και το κλάμα του Συρίλλο που δεν του έδινε σημασία η Μαρία Χοακίνα από αυτή την επική σειρά, ήταν το παγωτό Taco. Βανίλια-σιρόπι σοκολάτα σε χωνάκι πνιγμένο στη σοκολάτα και τους ξηρούς καρπούς. Μα γιατί δεν το πουλούσαν στα σουβλατζίδικα για επιδόρπιο;
Solero shots
Εκεί γύρω στα μέσα των 90`s, εμφανίζεται ένα παγωτό που δεν ήταν ούτε ξυλάκι, ούτε πύραυλος, ούτε κυπελλάκι, αλλά μπίλιες! ΜΠΙΛΙΕΣ. Ακόμα κι αν δεν είχες ιδέα τι στο καλό ήταν το rave, αυτή η ξινό-δροσερή αίσθηση που άφηναν τα μπιλάκια στον ουρανίσκο σου, είχαν μια rave αίσθηση.
Γρανίτες τύπου Frutti Bite
Αναφερόμαστε φυσικά σε εκείνη τη γρανίτα που ένωνε λεμόνι και φράουλα και όταν έπιαναν οι μεγάλες ζέστες, μέσα σε περίπου 90 δευτερόλεπτα έλιωνε πάνω στη μπλούζα σου. Γιατί, χρειαζόμαστε πάνω από 60 δευτερόλεπτα για να εξαφανίσουμε μια γρανίτα;
Ξυλάκι MAX
Σε βανίλια/σοκολάτα/φράουλα, ένα τίμιο ξυλάκι με επικάλυψη σοκολάτας και ξηρούς καρπούς, ήταν ένα καλό εφόδιο για πρώτο ραντεβού στη πλατεία με το κορίτσι που είχες γνωρίσει στη κατασκήνωση.
Ξυλάκι Hatman
Παγωτό ξυλάκι, που αξιοποιούσε το ίδιο το ξυλάκι: Το έκανε σφυρίχτρα! Μόνο και μόνο γι`αυτή την καινοτομία, υποκλινόμαστε στο δημιουργό.
Ξυλάκι O-KEY
Επικάλυψη σοκολάτας, που έκρυβε μέσα της μια ακόμα επικάλυψη σοκολάτας σε ένα ξυλάκι γεμάτο μυστικά. Ιδανική απασχόληση για οικογενειακές μαζώξεις, ενώ οι γονείς συζητούσαν για τα Ίμια.
Ξυλάκια πατούσα-μπανάνα.
Περήφανες καβάτζες του ψυγείου, ξυλάκι μπανάνα για τους πιο εκλεκτικούς, ξυλάκι φράουλα με σοκολατένια πόδια για τους 10χρονους εαυτούς μας που ζούσαν στα άκρα. Τα αγαπήσαμε αμφότερα.
Τρόικα
Ίσως η μοναδική φορά που το όνομα Τρόικα σημαίνει απόλαυση! Το ωραιότερο σχεδόν τρίγευστο «ξυλάκι» που γευτήκαμε ποτέ από την ΕΒΓΑ. Ο τέλειος συνδυασμός βανίλιας, κακάο και παγωτού φουντούκι με επικάλυψη γεύσης σοκολάτας γάλακτος και ξηρούς καρπούς!