Παρά το γεγονός πως ο Θόδωρος Πάγκαλος, έχει αποχωρήσει εδώ και χρόνια από την κεντρική πολιτική σκηνή, έχει άποψη επί παντός του επιστητού και δεν διστάζει να την εκφράσει όποτε του ζητηθεί, συνήθως με τον πλέον… άκομψο τρόπο.
Αυτή τη φορά, το θέμα ήταν τα εγκαίνια του Μουσείου στη μνήμη του εκτελεσμένου στελέχους του ΚΚΕ, Νίκου Μπελογιάννη, από το μετεμφυλιακό κράτος και ο “ντόρος” που προκλήθηκε γύρω από αυτό.
“Στα @ρχιδι@ του ο κόσμος για τον Μπελογιάννη. Ποιος είναι ο Ιησούς;” ήταν η φράση του Θεόδωρου Πάγκαλου, στον ραδιοφωνικό αέρα του σταθμού “Βήμα FM”. Η άκομψη φράση του πρώην στελέχους του ΠΑΣΟΚ, προκάλεσε αλγεινή εντύπωση.
Πρόκειται άλλωστε για την φράση ενός ανθρώπου που έχει μείνει στη σύγχρονη ελληνική ιστορία για τον ρόλο του στις υποθέσεις Οτσαλάν και Ιμίων, με τις περίφημες φράσεις οι οποίες του έχουν αποδοθεί “Σάββα παιδί μου, πέταξέ τον έξω” και “πες ότι τη σημαία την πήρε ο αέρας” αλλά και για την πιο πρόσφατη “Μαζί τα φάγαμε”.
Αντίθετα, ο Νίκος Μπελογιάννης στον οποίο και αναφέρεται ο Θόδωρος Πάγκαλος, αποτελεί ακόμα και σήμερα, 65 χρόνια μετά τον θάνατό του, σύμβολο για το κομμουνιστικό κίνημα παγκοσμίως.
Το μετεμφυλιακό κράτος, φοβούμενο τις αντιδράσεις αναγκάστηκε να τον εκτελέσει ξημερώματα Κυριακής, ημέρα που ούτε οι ναζί δεν εκτελούσαν. Η καταδίκη του σε θάνατο, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων σε όλο τον κόσμο, ενώ μεταξύ των ανθρώπων που ζήτησαν να μην εκτελεστεί ήταν ο Σαρλ ντε Γκολ, ο Πωλ Ελυάρ, ο Ζαν Κοκτώ, ο Ζαν Πωλ Σαρτρ, ο Ναζίμ Χικμέτ, ο Τσάρλι Τσάπλιν αλλά και ο Πάμπλο Πικάσσο, στον οποίο και ανήκει το διάσημο πορτρέτο του Μπελογιάννη με το γαρύφαλλο. Το όνομα του “ανθρώπου με το γαρύφαλλο” έχει δοθεί σε πόλεις και συνοικισμούς, σε όλη την ανατολική Ευρώπη.
Και πράγματι, ο Νίκος Μπελογιάννης, μπορεί να μην ήταν ο Ιησούς, όμως κατάφερε να συγκλονίσει με την στάση του απέναντι στους κατηγόρους του ακόμα και ανθρώπους όπως ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σπυρίδων, ο οποίος δήλωνε το 1952 “Έχω συγκλονιστεί από το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο και από των πρώτων χριστιανών, γιατί ο Μπελογιάννης δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή”.