Ο υπ. Δικαιοσύνης υποστηρίζει ότι δεν υπήρξε βιασμός – Από τον «Ευαγγελισμό» επιμένουν για τραυματισμό στην περιοχή του πρωκτού, που δεν αποδίδεται σε «παρά φύσιν συνουσία»

Σε θρίλερ εξελίσσεται η υπόθεση της επίθεσης που δέχθηκε στις φυλακές Αυλώνα από τουλάχιστον επτά συγκρατούμενούς του ο 19χρονος Αλβανός που έχει προφυλακιστεί για την υπόθεση της δολοφονίας της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο καθώς ο υπουργός Δικαιοσύνης Μιχάλης Καλογήρου με ανακοίνωσή του το βράδυ της Τρίτης υποστήριξε ότι η ιατροδικαστική εξέταση στην οποία υποβλήθηκε είχε «αρνητικό αποτέλεσμα ως προς την ύπαρξη ευρημάτων βιασμού».

Από τον «Ευαγγελισμό», το νσοκομείο, δηλαδή, στο οποίο μεταφέρθηκε ο 19χρονος μετά την επίθεση που δέχθηκε το απόγευμα της Δευτέρας, επιμένουν, ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες ότι υπάρχει τραυματισμός στην περιοχή του πρωκτού του 19χρονου, αν και δεν οφείλεται σε «παρά φύσιν συνουσία».

Στο συμπέρασμα ότι είχε πέσει θύμα βιασμού είχε οδηγήσει και η κατάθεση του 19χρονου στους αστυνομικούς ότι «όταν ξύπνησα (σ.σ. μετά την επίθεση) ήμουν σε άλλο χώρο, χωρίς παντελόνι και εσώρουχο. Δεν ξέρω τι μου έκαναν» σε συνδυασμό με το βίντεο ντοκουμέντο στο τελευταίο “καρέ” του οποίου εμφανίζεται με το εσώρουχο.

Κρατούμενοι φυλακών Αυλώνα: Ψευδείς οι φήμες για βιασμό

Ανακοίνωση με την οποία χαρακτηρίζουν «παντελώς ψευδείς» τις «φήμες» για βιασμό του 19χρονου Αλβανού εξέδωσαν κρατούμενοι των φυλακών Αυλώνα με κείμενό τους στη σελίδα του Δικτύου Αλληλεγγύης Κρατουμένων στο Facebook.

«Ο τύπος εκτός από μερικές σφαλιαρες και κλωτσιες δεν έπαθε τίποτα» αναφέρουν στο κείμενό τους καλύπτοντας τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους για τους οποίους γράφουν ότι «τα όσα έγιναν δεν είχαν καμία σχέση με την σωφρονιστικη υπηρεσία, οποιαδήποτε κάλυψη ή ανοχή της. Απεναντίας, ο βιαστης τοποθετήθηκε εξαρχης σε απομονωμένο χώρο».

Σημειώνουν τέλος ότι αν και «δεν θεωρούμε τους εαυτούς μας ως υποκατάστατο της δικαιοσύνης {…} Δε θα μας ξεριζώσει όμως κανείς το δικαίωμα να αφουγκραζομαστε την κοινωνία από την οποία προερχομαστε και να αποδίδουμε ένα μικρό κομμάτι κοινωνικής δικαιοσύνης στο χώρο που ζούμε».

Το κείμενου που αναρτήθηκε έχει ως εξής:

Επειδή πολύς λόγος έγινε για τον ξυλοδαρμό του ενός από τους δυό βιαστές της Ελένης απο τη Ροδο στη φυλακή οπού κρατουμαστε, οφείλουμε να ξεκαθαρισουμε τα εξής:

Καταρχάς, στο βίντεο πού παρακολούθησε το πανελλήνιο ειπώθηκαν πολλα περισσότερα από όσα έγιναν. Εμείς είμαστε φυλακισμένοι, όχι κτήνη. Ο τύπος εκτός από μερικές σφαλιαρες και κλωτσιες δεν έπαθε τίποτα. Τουλάχιστον πολύ λιγότερα από ο, τι αξίζει σε έναν βιαστή.

Τα όσα έγιναν, και στα οποία δε θα μπούμε τώρα σε λεπτομέρειες για προφανείς λόγους, δεν είχαν καμία σχέση με την σωφρονιστικη υπηρεσία, οποιαδήποτε κάλυψη ή ανοχή της. Απεναντίας, ο βιαστης τοποθετήθηκε εξαρχης σε απομονωμένο χώρο.

Αμέσως μετά την δημοσιοποίηση του βιντεο, παρέλασαν από τις φυλακές Αυλώνα δεκάδες αξιωματουχοι του υπουργείου και ο βιαστης διακομίστηκε σε νοσοκομείο. Σε αντίθεση βέβαια με συγκρατουμενο μας που βρισκόταν επί μία ημέρα πολύ βαρύτερα χτυπημένος, από μία συμπλοκή μεταξύ κρατουμένων, σε χώρο της φυλακής και πήγε τελικά μετά από παραινέσεις μας.

Η υποκρισία του υπουργείου δικαιοσύνης χτύπησε κόκκινο με τη σημερινή παρέλαση από τη φυλακή Αυλώνα, την ίδια ώρα που ανήλικοι κρατούμενοι περνούν το χειμώνα χωρίς θέρμανση και με νερά να στάζουν στους διαδρόμους. Η πολυδιαφημισμένη ευαισθησία για τις ανήλικες ψυχές εξαντλήθηκε στην προστασία ενός βιαστή.

Δε θεωρούμε τους εαυτούς μας ως υποκατάστατο της δικαιοσύνης. Ακόμα και αυτή τη δικαιοσύνη που μας έχει στοιβάξει εδώ, μας εχει συντρίψει κάθε όνειρο για το μέλλον, δε θα την υποκαταστήσουμε. Δε θα μας ξεριζώσει όμως κανείς το δικαίωμα να αφουγκραζομαστε την κοινωνία από την οποία προερχομαστε και να αποδίδουμε ένα μικρό κομμάτι κοινωνικής δικαιοσύνης στο χώρο που ζούμε.

Κρατούμενοι των φυλακών Αυλώνα

Υγ. Οι φήμες για βιασμό του είναι παντελώς ψευδείς.

Τι ερευνά η αστυνομία

Την έρευνα έχουν αναλάβει αξιωματικοί της Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Βορειοδυτικής Αττικής. Με απόφαση του υπουργείου Δικαιοσύνης ο 19χρονος Αλβανός θα μεταφερθεί σε άλλο σωφρονιστικό κατάστημα για τη δική του ασφάλεια, αν και σχεδόν τίποτα μπορεί να του τη διασφαλίσει. Ο “άγραφος νόμος” των φυλακών θέλει τους δράστες σεξουαλικών και άλλων αποτρόπαιων εγκλημάτων να δεινοπαθούν στα χέρια άλλων κρατουμένων. «Πήρε το ελάχιστο που του αξίζει. Και εγώ είμαι ληστής και θα ξαναπάω στην τράπεζα για ληστεία. Δεν έχω σκοτώσει» δήλωσε ένας των κρατουμένων που συμμετείχαν στο ξυλοδαρμό του.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά το εξιτήριο που πήρε ο 19χρονος από το νοσοκομείο, όπως έκανε γνωστή η διοικήτρια του “Ευαγγελισμού” Νάγια Μητσάκη, επισήμως παραμένει άγνωστο πού κρατείται σήμερα. Πάντως σύμφωνα με πληροφορίες, οδηγήθηκε πίσω στις φυλακές Αυλώνα, όπου εξάλλου κλήθηκαν να μεταβούν οι αστυνομικοί του Τμήματος Ασφαλείας Καπανδριτίου για να πάρουν καταθέσεις.

Το υπουργείο Δικαιοσύνης διέταξε πειθαρχική και ποινική έρευνα για τον ξυλοδαρμού του νεαρού κρατουμενου. Εντύπωση έχει προκαλέσει το γεγονός ότι το συμβάν καταγράφηκε από κινητό τηλέφωνο και μάλιστα εστάλη στη συνέχεια μέσω διαδικτύου σε άλλες συσκευές εκτός των φυλακών. Στο πλαίσιο της ΕΔΕ θα καταθέσουν και σωφρονιστικοί υπάλληλοι που είχαν βάρδια, οι οποίοι θα πρέπει να εξηγήσουν πώς τουλάχιστον επτά κρατούμενοι μπήκαν στο κελί του και επί αρκετά λεπτά τον κακοποιούσαν, χωρίς ουδείς να το αντιληφθεί.

Για τους παραπάνω λόγους, στις φυλακές Αυλώνα μετέβη κλιμάκιο ανώτατων στελεχών του υπουργείου Δικαιοσύνης, ενώ παράλληλα δόθηκε παραγγελία στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών για πειθαρχική έρευνα σχετικά με τυχόν ευθύνες σωφρονιστικών υπαλλήλων του καταστήματος.

Πηγή: protothema

Ας πάρουμε το πλοίο που θα μας ταξιδέψει στα νερά του Ιονίου πελάγους και θα μας οδηγήσει στο πανέμορφο νησί των Φαιάκων, την περίφημη Κέρκυρα. Εκεί μας περιμένει ένα εκπληκτικό θαύμα: Ο Αγιος Σπυρίδων, ο οποίος έζησε πριν από 1700 χρόνια περίπου κι όμως το ιερό λείψανότου διατηρείται ολόσωμο και άφθο ρο και επιτελεί διαρκώς θαύματα!

Ο άγιος Σπυρίδων έζησε τον 4ο αιώνα στην Κύπρο. Ήταν άνθρωπος ολιγογράμματος και εργαζόταν ως βοσκός. Ξεχώριζε για την πίστη στο Θεό, την απλότητα, την ταπείνωση αλλά και την αγάπη του, που εκδηλωνόταν με διαφόρους τρόπους σε κάθε άνθρωπο που είχε κάποια ανάγκη. Η φήμη της μεγάλης αρετής του έγινε αιτία να τον
εκλέξουν επίσκοπο της μικρής πόλης της Τριμυθούντος της Κύπρου. Ως επίσκοπος συνέχισε να φέρεται με την ίδια απλότητα που είχε και ως βοσκός.

Όταν λειτουργούσε, τον υπηρετούσαν άγγελοι και μαζί τους ο ενάρετος επίσκοπος δοξολογούσε τον Θεό! Προσευχόταν με τόσο δυνατή πίστη, ώστε έφερνε βροχή σε καιρό ξηρασίας, θεράπευε ασθενείς, οδηγούσε στη μετάνοια, ανάσταινε ακόμη και νεκρούς!

Αν και δεν είχε αποκτήσει κοσμική μόρφωση, γνώριζε καλά την ορ θόδοξη πίστη και την υπερασπίστηκε με απλό και θαυμαστό τρο πο στην Α´ Οικουμενική Σύνοδο, ντροπιάζοντας τον αιρετι κο Άρειο και όλη τη συνοδεία του. Ο ταπεινός αυτός επίσκοπος παρέδωσε ειρηνικά την ψυχή του στον άγιο Θεό στις 12 Δεκεμβρί ου 348 μ.Χ.,σε ηλικία 78 ε των.
Ο άγιος Σπυρίδων υπήρξε γέννημα και θρέμμα της νήσου των Αγίων, της Κύπρου, η οποία τον τιμά με σεμνή καύχηση και καταφεύγει στην προστασία του.

Πως όμως συνδέθηκε ο Άγιος με την Κέρκυρα, αφού ούτε μια φορά δεν την επισκέφθηκε όσο ζούσε;
Αφού πέρασαν μερικά χρόνια μετά την κοίμηση του αγίου Σπυρίδωνος, έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του
κι οι πιστοί χριστιανοί διαπίστωσαν με θαυμασμό ότι το σώμα του είχε διατηρηθεί ακέραιο κι αλώβητο από τη φυσική φθορά. Έτσι τοποθέτησαν το ιερό του λείψανο σε ειδική λάρνακα για να το προσκυνούν και να λαμβάνουν χάρη και ευλογία. Ωστόσο, όταν άρχισαν οι αραβικές επιδρομές στην Κύπρο (648 μ.Χ.) το ιερό λείψανο μεταφέρθηκε για ασφάλεια στην Κωνσταντινούπολη, όπου παρέμεινε μέχρι την Άλωση. Έπειτα το τίμιο σκήνωμα του Αγίου, προκειμένου να μην βεβηλωθεί από τους Τούρκους, μεταφέρθηκε κρυφά στην Κέρκυρα, ο που φυλάσσεται μέχρι σήμερα.

Από τότε η ιστορία της Κέρκυρας και η ζωή των κατοίκων της συνδέθηκε σε τόσο μεγάλο βαθμό με τον Άγιο, ώστε Κέρκυρα και άγιος Σπυρίδωννά αποτελούν πλέον έναν αδιάρρηκτο δεσμό, μία ενιαία ταυτότητα. Αυτόδέν συμβαίνει μόνο επειδή η Κέρκυρα αξιώθηκε να διαφυλάττει τον ανεκτίμητο θησαυρό του ιερού του λειψάνου, αλλά και διότι ο άγιος Σπυρίδων από την πρώτη κιόλας στιγμή που το άφθαρτο σκήνωμά του βρέθηκε στην Κέρκυρα α νέλαβε τόνησί κάτω από την προστασία του. Αυτό άλλωστε αποδεικνύει η τιμή και η ευγνωμοσύνη με την οποία περιβάλλουν τον Άγιο οι Κερκυραίοι, οι οποίοι ε κτος από την ημέρα της μνήμης του στις 12 Δεκεμβρίου, εορτάζουν και άλλες ημέρες την ανάμνηση διαφόρων θαυμάτων του και περιφέρουν το ιερό σκήνωμά του με λαμπρές λιτανείες τέσσερις φορές το χρόνο.

Τέσσερις ξεχωριστές ημέρες κατά τις οποίες η βενετοκρατούμενη Κέρκυρα σώθηκε είτε από θανατηφόρες ασθένειες, είτε από την πείνα είτε από εχθρικές επιδρομές.
Πιο συγκεκριμένα, το 1553 ο Άγιος ε σωσε το νησί από την έλλειψη σιταριού και την πείνα. Ήταν Μέγα Σάββατο και τρία πλοία φορτωμένα με σιτάρι ταξίδευαν προς την Ιταλία. Ξαφνικά οι ναύτες είδαν ένα ρασοφόρο γέροντα να τους δείχνει άλλη κατεύθυνση. Την ίδια ώρα άκουσαν επιβλητική και δυνατή μία φωνή: «Στην Κέρκυρα να πάτε. Πεινούν οι άνθρωποι… Πηγαίνετε και θα πληρωθείτε εκεί». Και πράγματι πήγαν. Και οι Κερκυραίοι, όταν συνειδητοποίησαν με ποιο τρόπο ήλθε το απρόσμενο δώρο, ευχαρίστησαν τον Θεό και τον άγιο προστάτη τους. Για το λόγο αυτό καθιερώθηκε η λιτανεία του Μεγάλου Σαββάτου.

Το 1630 αλλά και το 1673, όταν η επιδημία της πανώλης σκόρπιζε το θάνατο στο νησί, οι παρακλήσεις στον άγιο Σπυρίδωνα προκάλεσαν την επέμβασή του, ώστε να εξαφανιστεί κα θε ίχνος από την α σθένεια. Έτσι καθι ερώ θηκαν αντιστοίχως η λιτανεία της Κυριακής τώνΒαίων και η λιτανεία κάθε πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου. Τέλος, το 1716 ο Άγιος απάλλαξε το νη σι από την πολιορκία των Τούρκων. Για το λόγο αυτό καθιε ρώθη κε η λιτανεία της 11ης Αυγούστου.
Το 1718, όταν ο Βενετός διοικητής Αν δρέας Πιζάνης επέμενε να τοποθετήσει αγία Τράπεζα για να λειτουργούν οι παπικοί μέσα στο ναό του αγίου Σπυρίδωνος, ο Άγιος με θαυμαστό τρόπο επενέβη και απέτρε ψε τη βεβήλωση αυτή. Η ανάμνηση του θαύματος εορτάζεται κα θε χρόνο στις 12 Νοεμβρίου.
Αλλά και στις 28 Οκτωβρίου 1940, χάρη στην θαυματουργική επέμβαση του αγίου Σπυρίδωνος, η Κέρκυρα ε μεινε αλώβητη στις επιθέσεις των Ιταλών. Οι εχθρικές βόμβες δεν έβρισκαν το στόχο τους, αλλά έπεφταν στη θάλασσα. Μία μόνο βόμβα έπεσε μέσα στο γυναικωνίτη του ναού του αγίου Σπυρίδωνος, αλλά αυτή δεν εξερρά γη, για να γίνει ακόμη πιο χειροπιαστό το θαύμα της προστασίας του Αγίου.
Κι είναι πολλά ακόμη –αμέτρητα– τα γνωστά και άγνωστα θαύματα του αγίου Σπυρίδωνος, τα οποία έζησαν προσωπικά ο σοι ευλαβούνται τον Άγιο και ζητούν με πίστη τη βοήθειά του. Είναι ολοφάνερο λοιπόν γιατί ο άγιος Σπυρίδων είναι και θεωρείται πολιούχος της Κέρκυρας. Κι είναι ακόμη πιο ολοφάνε ρο ότι κάθε πόλη και χώρα που καταφεύγει στη χάρη των Αγίων, απολαμβάνει τη θαυματουρ γική προστασία τους.

Ο άγιος Σπυρίδωνας είναι ένας από τους πλέον τιμημένους αγίους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, που τον επικαλούνται οι χριστιανοί στις περιστάσεις όπως τον άγιο Νικόλαο, τον άγιο Γεώργιο και τον άγιο Δημήτριο. Το τίμιο λείψανό του το έχει η Κέρκυρα, όπως η Ζάκυνθος έχει το λείψανο του αγίου Διονυσίου κ᾿ η Κεφαλληνία τον άγιο Γεράσιμο.

Γεννήθηκε στον καιρό του αυτοκράτορος Κωνσταντίνου του Μεγάλου στο νησί της Κύπρου, από γονιούς φτωχούς. Γι᾿ αυτό στα μικρά χρόνια του ήτανε τσομπάνης και φύλαγε πρόβατα. Ήτανε πολύ απλός στη γνώμη σαν τους ψαράδες που διάλεξε ο Χριστός να τους κάνει μαθητές του. Σαν ήρθε σε ηλικία, παντρεύθηκε, και μετά χρόνια χήρεψε, και τόση ήτανε η αρετή του, που τον κάνανε επίσκοπο σε μία πολιτεία λεγόμενη Τριμυθούντα, μ᾿ όλο που ήτανε ολότελα αγράμματος. Παίρνοντας αυτό το πνευματικό αξίωμα έγινε ακόμα απλούστερος και ταπεινός, και ποίμανε τα λογικά πρόβατα που του εμπιστεύθηκε ο Χριστός με αγάπη, αλλά και με αυστηρότητα ωσάν υπεύθυνος όπου ήτανε για τη σωτηρία τους. Ήτανε προστάτης των φτωχών, πατέρας των ορφανών, δάσκαλος των αμαρτωλών. Και είχε τέτοια καθαρότητα και αγιότητα, που του δόθηκε η χάρη άνωθεν να κάνει πολλά θαύματα, για τούτο ονομάσθηκε θαυματουργός. Με την προσευχή του μάζευε τα σύννεφα κ᾿ έβρεχε σε καιρό ξηρασίας, γιάτρευε τις αρρώστιες, τιμωρούσε τους πονηρούς ανθρώπους, όπως έκανε με κάποιους μαυραγορίτες που γκρέμνισε τις αποθήκες που φυλάγανε το σιτάρι, ενώ ο κόσμος πέθαινε από την πείνα, και καταπλακωθήκανε μαζί με το σιτάρι: «και μελετώμενον λιμόν παρά των σιτοκαπήλων, έλυσε, συμπεσουσών αυτοίς, των αποθηκών αίς τον σίτον συνέσχον». Και μ᾿ όλα αυτά εζούσε με τόση φτώχεια, που σαν πήγε κάποτε ένας φτωχός να τον βοηθήσει για να πληρώσει κάποιο χρέος του, δεν είχε να του δώσει τίποτα, και με θαύμα έκανε μαλαματένιο ένα φίδι που βρέθηκε σ᾿ εκείνο το μέρος, και το έδωσε στον φτωχό, κ᾿ εκείνος το έλιωσε και πλήρωσε το χρέος του.

Άλλη φορά πάλι έγινε κατακλυσμός, και τα ποτάμια ξεχειλίσανε και πλημμύρισε η χώρα, κι᾿ ο άγιος Σπυρίδωνας προσευχήθηκε και τραβήξανε τα νερά και στέγνωσε ο νεροπατημένος τόπος. Γιάτρεψε και τον βασιλέα Κωνσταντίνον που είχε αρρωστήσει από κάποια αγιάτρευτη αρρώστια, ένα διάκο που βουβάθηκε τον έκανε καλά, κακούς και πλεονέκτες ανθρώπους ετιμώρησε με υπερφυσική δύναμη, και πλήθος άλλα θαύματα έκανε, ώστε να τον φοβούνται οι άδικοι κ᾿ οι αδικημένοι να τον έχουνε για προστάτη και καταφύγιο. Αλλά πάντα είχε μεγάλη αγάπη και συμπάθεια στους αμαρτωλούς, γι᾿ αυτό κάποιοι κλέφτες που πήγανε μία νύχτα να κλέψουνε πρόβατα από τη μάνδρα του, που τη συντηρούσε για να βοηθά τους πεινασμένους, τυφλωθήκανε και δεν μπορούσανε να φύγουνε, και πιάσανε και φωνάζανε να τους ελεήσει. Κι᾿ ο άγιος όχι μοναχά τους ξανάδωσε το φως τους, αλλά τους χάρισε κ᾿ ένα κριάρι, γιατί, όπως τους είπε, είχανε κακοπαθήσει όλη τη νύχτα, κι᾿ αφού τους νουθέτησε νάναι καλοί άνθρωποι, τους έστειλε στα σπίτια τους χωρίς να μάθει τίποτα η εξουσία για την κλεψιά που θέλανε να κάνουνε. Προέλεγε δε και όσα ήτανε να γίνουνε με ακρίβεια, ώστε να τον θαυμάζει ο κόσμος σαν ένα υπεράνθρωπο πρόσωπο, αφού από τσομπάνης αξιώθηκε να ανεβεί σε τέτοιο ύψος. Και στην Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο που έγινε στη Νίκαια, ήτανε κι᾿ ο άγιος Σπυρίδωνας ανάμεσα στους τριακοσίους δέκα οκτώ θεοφόρους πατέρας και, παρ᾿ όλο που δεν γνώριζε γράμματα, αποστόμωσε τον αιρεσιάρχην Άρειο που ήτανε ο πιο σπουδασμένος στα γράμματα από όλους τους δεσποτάδες.

Όλον τον καιρό που έζησε δεν έπαψε να κάνει θαύματα. Το μεγαλύτερο ήτανε η ανάσταση της πεθαμένης κόρης του που σηκώθηκε από το μνήμα και μαρτύρησε σε ποιο μέρος είχε φυλάξει τα χρήματα που της εμπιστεύθηκε κάποια γυναίκα, και πάλι ξανακοιμήθηκε. Κάποτε πήγε στον άγιο μία γυναίκα που είχε ένα παιδάκι και της πέθανε, και τον παρακαλούσε με δάκρυα πολλά να το αναστήσει, τόσο συνηθισμένοι ήτανε οι άνθρωποι, που τον γνωρίζανε, στα θαύματα που έκανε ο άγιος. Και εκείνος το ανάστησε με την προσευχή του. Μα η μητέρα του σαν το είδε ζωντανό, από την πολλή χαρά της πέθανε η ίδια. Κι᾿ ο άγιος Σπυρίδωνας ανέστησε και τη γυναίκα.

Αυτά τα μεγάλα θαύματα ξακουσθήκανε στον κόσμο, κι᾿ ο άγιος Σπυρίδωνας, ζωντας ακόμα, τιμήθηκε σαν άγιος και θαυματουργός. Και έως τώρα κάνει πολλά θαύματα το σκήνωμά του που είναι ο θησαυρός των Κερκυραίων.

Όταν ελειτουργούσε, παραστεκότανε Άγγελοι που τους βλέπανε με τα μάτια τους πολλοί από τους ευσεβείς χριστιανούς, και που έλεγε το «Ειρήνη πάσι», οι Άγγελοι αντιφωνούσανε «Και τω πνεύματί σου» αντί των ψαλτάδων, και τον περιέλουζε κάποια υπερφυσική φωτοχυσία.

Με τέτοια αγγελική πολιτεία αφού έζησε κ᾿ έφθασε σε βαθύ γήρας ποιμαίνοντας τα λογικά πρόβατα, μετέστη προς Κύριον. Το δε άγιο λείψανό του έμεινε κάμποσον καιρό στην Τριμυθούντα κι᾿ από κεί το πήγανε στην Κωνσταντινούπολη και το εβάλανε στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων όπου φυλαγότανε τα άγια λείψανα πολλών αγίων. Κατά τη βασιλεία των Τούρκων ευρέθη εις τα χέρια ενός ευλαβούς χριστιανού που τον λέγανε Βούλγαρη, κι᾿ αυτός με μεγάλα βάσανα και κόπους το έφερε έως την Αλβανία κρυμμένο μέσα σε τσουβάλια, κι᾿ από κεί το πέρασε μ᾿ ένα καίκι στην Κέρκυρα που την κρατούσανε οι Βενετσιάνοι, κι᾿ από τότε βρίσκεται σ᾿ αυτό το νησί, απείραχτο από τον καιρό, με όλο όπου περάσανε 1600 χρόνια από την κοίμησή του. Στο κουβούκλιο στέκεται όρθιος ο άγιος, με χέρια σταυρωμένα, ντυμένος με τα άμφιά του και τον βγάζουνε σε λιτανεία δυό φορές το χρόνο. Οι Κερκυραίοι έχουνε το ιερό σκήνωμα σε μεγάλη ευλάβεια και το θεωρούνε θησαυρό του νησιού τους. Τον καιρό που δούλεψα στο Μουσείο της Κέρκυρας γνώρισα τον πάπα-Βούλγαρη, που ήτανε εφημέριος του ναού, κατά κληρονομικό δικαίωμα, άνθρωπος που αγαπούσε την τέχνη και τα γράμματα. Το άγιο λείψανο θαυματουργεί πάντα έως σήμερα σε όποιους επικαλεσθούνε με πίστη τον άγιο.

Στην ορθόδοξη αγιογραφία ο άγιος Σπυρίδωνας παριστάνεται γηραλέος με γυριστή μύτη και με διχαλωτό κοντό άσπρο γένι, «γέρων διχαλογένης φορών σκούφον». Ο σκούφος του είναι παράξενος, σαν κινέζικος, μυτερός στην κορυφή. Δεν ζωγραφίζεται ποτέ ξεσκούφωτος. Εκτός από τις εικόνες απάνω σε σανίδι είτε σε τοίχο σε άλλο μέρος της εκκλησίας, ζωγραφίζεται συχνά στο άγιο Βήμα μαζί με τους άλλους μεγάλους ιεράρχας Βασίλειο, Χρυσόστομο και Γρηγόριο κάτω από την Πλατυτέρα. Στο χαρτί που βαστά είναι γραμμένο: «Έτι προσφέρομέν Σοι την λογικήν ταύτην και αναίμακτον θυσίαν».

Η υμνολογία μας τον στόλισε με τα αμάραντα άνθη της, που πολύ λίγοι από μας τα μελετήσανε για να δούνε πως αληθινά είναι αμάραντα.

«Χαίροις αρχιερέων κανών, της Εκκλησίας αδιάσειστον έρεισμα· το κλέος των Ορθοδόξων, η των θαυμάτων πηγή, της αγάπης ρείθρον μη κενούμενον…». «Πράος και κληρονόμος της γης, Συ, των πραέων αληθώς αναδέδειξαι, Σπυρίδων, πατέρων δόξα, ο ταίς νευραίς των σοφών και απλών σου λόγων, θεία χάριτι, εχθρόν τον παμπόνηρον και παράφρονα Άρειον εναποπνίξας, και το δόγμα το ένθεον και σωτήριον ανυψώσας εν Πνεύματι…». «Εκ ποιμνίων ώσπερ τον Δαυίδ, σε αναλαβόμενος ο Πλαστουργός, λογικής ποίμνης έθετο ποιμένα πανάριστον, τη απλότητι και πραότητι λάμποντα και τη ακακία, όσιε, Ποιμήν καλλωπιζόμενον». «Μωυσέως το άπλαστον, Δαυΐδ το πράον, Ιώβ του Αυσίτιδος το άμεμπτον κτησάμενος, του Πνεύματος γέγονας κατοικητήριον, μέλπων, Ιερώτατε: Ο ων ευλογημένος και υπερένδοξος». «Σε εξ αλόγου ποίμνης μετήγαγεν εις λογικήν το Πνεύμα, πνευματοφόρε, ως τον Μωσέα και Δαυΐδ ων εμιμήσω το πράον, Σπυρίδων, φως οικουμένης». Το απολυτίκιον λέει: «Της Συνόδου της πρώτης ανεδείχθης υπέρμαχος, και θαυματουργός θεοφόρε, Σπυρίδων, πατήρ ημών. Διό νεκρά Συ εν τάφω προσφωνείς, και όφιν εις χρυσούν μετέβαλες· και εν τω μέλπειν τας αγίας Σου ευχάς, Αγγέλους έσχες συλλειτουργούντάς Σοι, Ιερώτατε. Δόξα τω σε δοξάσαντι· δόξα τω σε στεφανώσαντι· δόξα τω ενεργούντι διά Σού πάσιν ιάματα».

“Κάντε υπομονή, ο Άγιος Σπυρίδων θα μας φέρη ψάρια”
Από το βιβλίο του Γέροντος Παισίου “Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα”
Ο Άγιος Σπυρίδων φροντίζει για την Πανήγυρη
Κάποτε στο Κουτλουμουσιανό Κελλί του Αγίου Σπυρίδωνος, το Κερκυραίικο ενώ είχε πλησιάσει η εορτή του Αγίου, δεν είχαν βρει ακόμη ψάρια και οι Πατέρες ανησυχούσαν. Τα Καλογέρια έλεγαν στον Γέροντα να αγοράσουν βακαλάο, μια που δεν βρήκαν ψάρια. Ο Γέροντας τους έλεγε:
– Κάντε υπομονή, ο Άγιος Σπυρίδων θα μας φέρη ψάρια. Και συνέχεια έκανε κομποσχοίνι.
Ενώ είχαν χάσει πια την υπομονή τους τα Καλογέρια και ήταν καταστεναχωρημένα, γιατί η ώρα είχε πλησιάσει και έπρεπε να μαγειρέψουν, ακούνε ξαφνικά να χτυπάν την πόρτα. Ανοίγουν και τι να ιδούν! Δύο ψαράδες με δυό πανέρια γεμάτα ψάρια να ζητάνε τον Γέροντα. Φώναξαν οι υποτακτικοί τον Γέροντα, αλλά οι ψαράδες είπαν:
– Δεν είναι αυτός ο Γέροντας. Σ’ εμάς ήρθε ένας άλλος Γέροντας και μας είπε: “Να πάτε τα ψάρια στο Κελλί του Αγίου Σπυρίδωνος, που πανηγυρίζει, και θα πληρωθείτε με καλή τιμή. Αν θέλετε, να σας δώσω και καπάρο”.

Ο Γέροντας κατάλαβε το θαύμα και τους πέρασε στο Ναό να προσκυνήσουν. Μόλις αντίκρισαν την Εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνος είπαν:
– Να αυτός ήταν ο Γέροντας που μας είπε να φέρουμε εδώ τα ψάρια!
Τους λέει τότε ο Γέροντας
– Αχ βρε παιδιά δεν παίρνατε το καπάρο από τον Άγιο για να το έχουμε ευλογία!

Γέροντος Παισίου Αγιορείτου, Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα, εκδ. Ιερό Ησυχαστήριο “Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος”, Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 1993, σελ.134. πηγή

«Και ιστορία οι παρέες»… Κάπως έτσι περιέγραψε κάποτε ο Διονύσης Σαββόπουλος τον τρόπο που συχνά στην Ελλάδα μικρές ομάδες ανθρώπων, με χαρακτηριστικά διαπροσωπικής και όχι θεσμικής σχέσης, έχουν αφήσει το δικό τους χάσμα και έχουν γράψει ιστορία.

Ο χώρος της πολιτικής δεν θα μπορούσε να είναι εξαίρεση από αυτόν τον κανόνα, έστω και εάν συχνά σημαντικές προσωπικότητες της νεότερης ιστορίας, όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής χαρακτηρίζονταν ακριβώς από το ότι δεν είχαν «παρέα».

Ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη ήταν κατεξοχήν ένας χώρος όπου οι παρέες, δηλαδή ομάδες ανθρώπων που γνωρίστηκαν κάποια στιγμή και ακολούθησαν κοινή διαδρομή έπαιζε πάντα σημαντικό ρόλο.

Η παρέα της Καισαριανής

Το στοιχείο αυτό ήρθε στο προσκήνιο με το θόρυβο που προκλήθηκε για τον Μανώλη Πετσίτη και τα ερωτήματα για τον ιδιαίτερο ρόλο ενός ανθρώπου που βρέθηκε στο Μαξίμου, ενώ λίγο πριν ήταν ένα γκαρσόνι που εξελίχτηκε σε κάποιον που εισέπραξε δεκάδες χιλιάδες ευρώ από σημαντικούς επιχειρηματίες, ανάμεσά τους και τον Λαυρέντη Λαυρεντιάδη.

Και αυτό γιατί ο Πετσίτης ήταν τμήμα της «παρέας της Καισαριανής», δηλαδή μιας ομάδας στελεχών που γνωρίζονται από τον τοπική του ΣΥΡΙΖΑ στην Καισαριανή και η οποία ήταν κοντά στο Νίκο Παππά. Τμήμα αυτής της παρέας και ο έτερος πρώην στενός συνεργάτης του Λαυρεντιάδη Θόδωρος Κιτσάκος, ο οποίος στη συνέχεια βρέθηκε στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της ΔΕΠΑ, πριν απομακρυνθεί από αυτή τη θέση στα τέλη του 2017 και βρεθεί τελικά κατηγορούμενο για τη σκανδαλωδώς προνομιακή μεταχείριση που είχε από τη ΔΕΠΑ η εταιρεία ELFE, συμφερόντων του Λαυρεντιάδη. Πετσίτης και Παππάς στα μαθητικά τους χρόνια ήταν κολλητοί φίλοι αλλά τους χώρισε η ζωή. Ο υπουργός πήγε για σπουδές στο εξωτερικό, ο Πετσίτης έμεινε περιμένοντας την ημέρα που θα δικαιώνονταν οι αγώνες των… ανθρώπων που πίστεψαν ότι θα αλλάξουν τον κόσμο. Και τον άλλαξαν μέσω… Λαυρεντιάδη.

Η παρέα της Κομοτηνής

Κοντά στον Νίκο Παππά ήταν και μια άλλη «παρέα» του ΣΥΡΙΖΑ, η λεγόμενη «παρέα της Κομοτηνής». Εδώ το κλειδί ήταν το κοινό πέρασμα διαφόρων τη Νομική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης.

Εξέχουσα μορφή της παρέας της Κομοτηνής ο νυν υφυπουργός Αθλητισμού Γιώργος Βασιλειάδης, ο οποίος μάλιστα φρόντισε να τοποθετήσει διαφόρους συμφοιτητές του σε καίριες θέσεις. Μάλιστα, και ένας διδάσκων της Νομικής Σχολής του ΔΠΘ, ο Δημοσθένης Κασσαβέτης τοποθετήθηκε στη θέση του ειδικού γραμματέα του Σώματος Επιθεωρητών-Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης.

Η παρέα του ΕΜΠ

Ο Αλέξης Τσίπρας, φοιτητής στο ΕΜΠ και μεταπτυχιακός στην πολεοδομία – χωροταξία, δεν θα μπορούσε να ξεχάσει τους παλιούς του φίλους, ειδικά τους καθηγητές που τον βοήθησαν να πάρει το πτυχίο. Μέντοράς του ο καθηγητής Α. Μπαλτάς που πέρασε μια περίοδο από την κυβέρνηση, αλλά και η νυν υφυπουργός Εργασίας, Θεανώ Φωτίου, επίσης καθηγήτρια. Αλλά και ο Νίκος Μπελαβίλας, πάντα κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα υποψήφιος για το δήμο Πειραιά. Στην παρέα από τα φοιτητικά χρόνια και ο Ν. Πρωτονοτάριος ο οποίος γνωρίζει στον Τσίπρα τον τότε πρόεδρο του ΤΕΕ, Χρ. Σπίρτζη, σήμερα υπουργό Μεταφορών και Υποδομών. Με τον Πρωτονοτάριο μάλιστα συγκροτούν την παρέα της Νάξου όπου εκεί πηγαίνουν διάφοροι άλλοι. Ο Αντώνης Πρωτονοτάριος, πατέρας του Νίκου (ο οποίος διορίστηκε στο γραφείο του Σπίρτζη), γίνεται και στέλεχος της τράπεζας Αττικής το 2015.

Η παρέα της Σκωτίας

Καμιά φορά παρέες και φιλίες χτίζονται και στο εξωτερικό. Εκεί για παράδειγμα σφυρηλατήθηκε η φιλία του Νίκου Παππά με τον Λευτέρη Κρέτσο, φιλία αρκετά έντονη ώστε ο Παπάς να του εμπιστευθεί νευραλγικές θέσεις στο χώρο της κυβερνητικής πολιτικής για τα ΜΜΕ, παραβλέποντας το γεγονός ότι η επιστημονική ειδίκευση του Κρέτσου δεν είναι η επικοινωνία αλλά οι εργασιακές σχέσεις.

Η παρέα της Αίγινας

Μια από τις πιο γνωστές παρέες του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι φυσικά και η «παρέα της Αίγινας». Αφορμή εδώ το γεγονός ότι συχνά ο πρωθυπουργός προτιμούσε να πηγαίνει στην Αίγινα όπου εκτός όλων των άλλων παραθερίζει και ο υπουργός Επικρατείας Αλέκος Φλαμπουράρης. Η «παρέα της Αίγινας» είχε διάφορες συνθέσεις, εάν αναλογιστούμε ότι π.χ. και ο Γιάνης Βαρουφάκης χρησιμοποιούσε το νησί του Σαρωνικού για τις «αποδράσεις του».

Πρόσωπο κλειδί πάντα εδώ ο Αλέκος Φλαμπουράρης, που καθόλου τυχαία θα αναλάβει σε κυβερνητικό επίπεδο ρόλο επικοινωνίας του Μαξίμου με επενδυτές, επιχειρηματίες αλλά και τις τράπεζες.

Μάθημα από Μπαλτά σε Τσίπρα, Σακελλαρίδη, Τζανακόπουλο

Όμως, στην «παρέα της Αίγινας» ανήκε και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χριστόφορος Παπαδόπουλος με τη σύζυγό του Όλγα Χαρίτου. Η τελευταία που από φλογερή συνδικαλίστρια στη δεκαετία του 1980 στην τότε τράπεζα Πίστεως εξελίχτηκε σε υψηλόβαθμο στέλεχος της τράπεζας, είναι πλέον και μέλος της διοίκησης του Υπερταμείου. Σπίτι στο νησί έχει και η Θ. Φωτίου ενώ από εκεί τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ περνούσαν σχεδόν όλοι οι φίλοι του Αλέξη, ο Τ. Κορωνάκης, ο Γ. Μπουρνούς, ο Χρ. Σπίρτζης κ.λπ.

Κούλουμα στην Αίγινα με Πολάκη, Φλαμπουράρη κ.λπ.

Οι διακοπές στην Κρήτη και ο Παύλος Πολάκης

Πάντως ειδικά οι παρέες του πρωθυπουργού και σε άλλα μέρη παραθερισμού κάποιες φορές αποκτούν και πολιτική διάσταση. Για παράδειγμα είναι γνωστό ότι για χρόνια ο πρωθυπουργός προτιμούσε να περνά τις διακοπές του στο γραφικό Ροδάκινο στη νότια Κρήτη, κοντά σχετικά στα μέρη του Παύλου Πολάκη.

Η συμπάθεια του πρωθυπουργού για το δήμαρχο Σφακίων θα αποτυπωθεί και αργότερα με τη συμμετοχή του όχι μόνο στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στη κυβέρνηση, όπως και στην ανοχή που απολαμβάνει ο κρητικός πολιτικός για όλες τις περιπτώσεις που εμφανώς ξεπερνά τα όρια μιας παραδοσιακής αντίληψης της πολιτικής ευπρέπειας.

Η παρέα των «Ρηγάδων»

Άλλες παρέες μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ πάλι ακολουθούν περισσότερο κλασικές κομματικές διαδρομές. Για παράδειγμα η ιδιότυπη τάση των «παλαιών Ρηγάδων» που περιλαμβάνει τον Πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση, τον Νίκο Φίλη και τον νυν γενικό γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ Πάνο Σκουρλέτη, προέκυψε μέσα από δεσμούς που σφυρηλατήθηκαν από την εποχή που ήταν τα στελέχη του «Ρήγα Φεραίου» που ήταν κατεξοχήν κοντά στον αείμνηστο Γιάννη Μπανιά. Είναι η παρέα με τους «Νέστορες» του ΣΥΡΙΖΑ που παίζουν το ρόλο του… θεματοφύλακα των αριστερών ιδεών, για τα μάτια του κόσμου τις πιο πολλές φορές.

Οι παρέες της νεολαίας

Όμως, υπάρχουν και άλλα πεδία όπου διαμορφώνονται παρέες. Για παράδειγμα είναι σαφές ότι μια ιδιότυπη δικτύωση υπάρχει μεταξύ των διαφόρων στελεχών που πέρασαν από το χώρο της νεολαίας, από τον Δημήτρη Τζανακόπουλο και την Έφη Αχτσιόγλου μέχρι τον Νάσο Ηλιόπουλο, ιδίως εάν αναλογιστούμε ότι πέρασαν και σημαντικό μέρος της νεότητας τους σε κοινά κομματικά όργανα. Υπήρχαν κι άλλοι από τη νεολαία που έμειναν (ο Μπουρνούς) ή αποχώρησαν πικραμένοι (Κορωνάκης, Σακελλαρίδης).

Σε κάθε περίπτωση, για ένα κόμμα που υποτίθεται ότι έρχεται από μια αριστερή παράδοση που αποδίδει μεγαλύτερη σημασία στις διαδικασίας παρά στις προσωπικές σχέσεις ο ΣΥΡΙΖΑ έχει θα έλεγε κανείς ικανό αριθμό από «παρέες», θυμίζοντας κάπως τα παραδοσιακά κόμματα όπου οι προσωπικοί μηχανισμοί συχνά είναι σημαντικότεροι από τα κομματικά όργανα.

Με Τζανακόπουλο και Φλαμπουράρη

Πηγή: in.gr

Εδώ και 10 χρόνια πάλευαν τα Σκόπια για να αποσπάσουν το όνομα Βόρεια Μακεδονία, αλλά και να φθάσουν σε μια συμφωνία που θα τους έδινε μακεδονική γλώσσα και ταυτότητα.

Αυτό προκύπτει από το έγγραφο που έφεραν στη δημοσιότητα τα Wikileaks. Πρόκειται για ένα εμπιστευτικό έγγραφο της πρέσβειρας των ΗΠΑ στα Σκόπια Τζίλιαν Μιλοβάνοβιτς, με ημερομηνία 29 Ιουλίου 2008, για τις επιδιώξεις της τότε σκοπιανής ηγεσίας (πρωθυπουργός ο Νίκολα Γκρουέφσκι και πρόεδρος ο Μπράνκο Τσερβενκόφσκι).

Οπως φαίνεται από το έγγραφο αυτό, παρότι ο σημερινός πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, Ζόραν Ζάεφ, παρουσιάζει τον εαυτό του να έχει κάνει πολλές υποχωρήσεις για να φθάσει σε συμφωνία, όλα όσα πέτυχε στη διαπραγμάτευση με την ελληνική πλευρά, είναι οι στόχοι που είχαν τα Σκόπια και προ 10 ετών, επί Γκρούεφσκι.

Ουσιαστικά, δηλαδή, η ΠΓΔΜ όχι μόνο, δεν υποχώρησε αλλά κατοχύρωσε πλήρως τις θέσεις που είχε διατυπώσει από το 2008.

Συγκεκριμένα, στις 29 Ιουλίου 2008 τηλεγράφημα της Αμερικανίδας πρεσβευτού στα Σκόπια, Τζίλιαν Μιλοβάνοβιτς, παρουσιάζει τα συμπεράσματά της από τις επαφές με τη σκοπιανή ηγεσία, τον πρόεδρο Τσερβενκόφσκι και τον πρωθυπουργό Γκρουέφσκι. Το τηλεγράφημα τιτλοφορείται «Μακεδονία/Ελλάδα: Τι χρειάζονται οι Μακεδόνες για την επίλυση του προβλήματος της ονομασίας».

Η κ. Μιλοβάνοβιτς στην εισαγωγή του τηλεγραφήματός της αναφέρει τα «Στοιχεία της Λύσης»: «ΟΝΟΜΑ: Republic of Northern Macedonia (ή Republic of North Macedonia)

Στο έγγραφο που έφεραν στο φως τα Wikileaks γράφει:

«Τι χρειάζονται οι Μακεδόνες για να επιλυθεί το θέμα του ονόματος

Στοιχεία μιας Συμφωνίας

1. (C) Η πρεσβεία στα Σκόπια εκτιμά ότι στο πλαίσιο μιας συμφωνίας που ανοίγει το δρόμο για συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων στην ΕΕ η “μακεδονική” κυβέρνηση θα αποδεχόταν τελικά τους ακόλουθους όρους:

–Όνομα: Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας

–Εύρος εφαρμογής: σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς και διμερώς με κάθε χώρα που δεν θέλει να κάνει χρήση του συνταγματικού ονόματος. (Αν και δεν το έχουμε συζητήσει ρητώς, πιθανώς οι διεθνείς συμφωνίες να ακολουθούσαν το ίδιο μοτίβο, με τις πολυμερείς να χρησιμοποιούν το νέο όνομα και στις διμερείς να αφήνεται η επιλογή). Η Μακεδονία θα χρησιμοποιούσε το συνταγματικό της όνομα αναφερόμενη στον εαυτό της, σε διαβατήρια, ετικέτες προϊόντων, στα ΜΜΕ, κτλ.

–Ταυτότητα: Η γλώσσα και η εθνικότητα θα αποκαλούνταν μακεδονική, αλλά αυτό θα μπορούσε να γίνει με σιωπηρούς χειρισμούς, ίσως ως ένα συμπληρωματικό παράρτημα σε ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ή σε κάποιο εσωτερικό έγγραφο των Ηνωμένων Εθνών που δεν θα χρειάζεται ελληνική έγκριση. Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι η Μακεδονία χρειάζεται διαβεβαίωση ότι η γλώσσα και η εθνικότητά τους θα συνέχιζαν να ονομάζονται μακεδονική και όχι βορειομακεδονική».

Ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στο τώρα κατεχόμενο χωριό Άσσια (Άσκια) της Κύπρου (και όχι στην Τριμυθούντα – σημερινή Τρεμετουσιά – όπως γράφουν πολλοί) από οικογένεια βοσκών, που ήταν κάπως εύπορη. Αν και μορφώθηκε αρκετά δεν άλλαξε επάγγελμα. Συνέχισε και αυτός να είναι βοσκός.

Σαν χαρακτήρας, ο Άγιος Σπυρίδων, ήταν απλός, αγαθός, γεμάτος αγάπη για τον πλησίον του. Τις Κυριακές και τις γιορτές, συχνά έπαιρνε τους βοσκούς και τους οδηγούσε στους ιερούς ναούς, και κατόπιν τους εξηγούσε την ευαγγελική ή την αποστολική περικοπή. Ο Θεός τον ευλόγησε να γίνεται συχνά προστάτης χήρων και ορφανών.

Νυμφεύθηκε ευσεβή σύζυγο και απέκτησε μια κόρη, την Ειρήνη. Γρήγορα, όμως, η σύζυγός του πέθανε. Για να επουλώσει το τραύμα του ο Σπυρίδων αφοσιώθηκε ακόμα περισσότερο στη διδαχή του θείου λόγου.

Μετά από πολλές πιέσεις, χειροτονήθηκε ιερέας. Και πράγματι, υπήρξε αληθινός ιερέας του Ευαγγελίου, έτσι όπως τον θέλει ο θείος Παύλος: «Ἀνεπίληπτον, νηφάλιον, σώφρονα, κόσμιον, φιλόξενον, διδακτικόν, τέκνα ἔχοντα ἐν ὑποταγῇ μετὰ πάσης σεμνότητας» (Α’ προς Τιμόθεον γ’ 2-7).

Δηλαδή ακατηγόρητο, προσεκτικό, εγκρατή, σεμνό, φιλόξενο, διδακτικό, και να έχει παιδιά που να υποτάσσονται με κάθε σεμνότητα. Έτσι και ο Σπυρίδων, τόσο σωστός υπήρξε σαν ιερέας, ώστε όταν χήρεψε η επισκοπή Τριμυθούντος στην Κύπρο, δια βοής λαός και κλήρος τον εξέλεξαν επίσκοπο.

Από τη θέση αυτή ο Σπυρίδων προχώρησε τόσο πού στην αρετή, ώστε τον αξίωσε ο Θεός να κάνει πολλά θαύματα.

Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Άγιος Σπυρίδων με το κύρος της αγίας και ηθικής ζωής του στην Α’ Οικουμενική σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας (Μικρά Ασία) και στην οποία συμμετείχε, κατατρόπωσε τους Αρειανούς και αναδείχτηκε από τους λαμπρούς υπερασπιστές της Ορθόδοξης πίστης.

Μάλιστα, όπως αναφέρει η παράδοση, αφού μίλησε για λίγο, κατόπιν έκανε το σημείο του Σταυρού και με το αριστερό χέρι, που κρατούσε ένα κεραμίδι, εις τύπον της Αγίας Τριάδος είπε: «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός» και έκανε να φανεί προς τα επάνω απ’ το κεραμίδι φωτιά, δια της οποίας είχε ψηθεί αυτό.

Όταν δε είπε: «Καὶ τοῦ Υἱοῦ», έρρευσε κάτω νερό, δια του οποίου ζυμώθηκε το χώμα του κεραμιδιού. Και όταν πρόσθεσε: «Καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» έδειξε μέσα στη χούφτα του μόνο το χώμα που απέμεινε.

Ο Άγιος Σπυρίδων κοιμήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 350 μ.Χ.

Τα 648 μ.χ. η Κύπρος αντιμετώπιζε μεγάλες επιδρομές από τους Σαρακηνούς και το λείψανο μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό. Τοποθετήθηκε στον Ναό των Αγίων Αποστόλων μαζί με το λείψανο της Αυγούστας Θεοδώρας (βλέπε 11 Φεβρουαρίου).

Παρέμεινε στην βασιλίδα των πόλεων μέχρις ότου ο ιερέας Γρηγόριος Πολύευκτος λίγες μέρες πριν την πτώση πήρε τα δύο λείψανα και τα μετέφερε μέσω Σερβίας, Θράκης και Μακεδονίας στη Παραμυθιά της Ηπείρου.

Τρία χρόνια περιπλανήθηκε από τόπο σε τόπο μέχρις ότου φτάσει στην Κέρκυρα. Όλο αυτό το διάστημα είχε τοποθετήσει τα λείψανα σε σακιά με άχυρα και όποιος τον ρωτούσε τους έλεγε πως είναι τροφή για το υποζύγιό του.

Το 1456 μ.Χ. έφτασε στην Κέρκυρα γιατί πίστευε πως τα λείψανα θα ήταν ασφαλισμένα. Τα Επτάνησα εκείνη την εποχή βρίσκονταν κάτω από την εξουσία των Ενετών.

Ο ιερέας Γρηγόριος Πολύευκτος βρήκε ένα συμπολίτη του πρόσφυγα τον ιερέα Γεώργιο Καλοχαιρέτη και του κληροδότησε το λείψανο του Αγίου.

Μετά τον θάνατο του ο Γεώργιος Καλοχαιρέτης άφησε κληρονομιά στους γιούς του στο Λουκά και Φίλιππο το λείψανο του Άγιου Σπυρίδωνα Οι δύο αδελφοί θέλησαν να μεταφέρουν το λείψανο στην Βενετία. Η υπόθεση μάλιστα εκδικάστηκε από την Ενετική Γερουσία.

Το ανώτατο δικαστικό όργανο του κράτους αποφάσισε ότι το λείψανο αποτελεί ιδιοκτησία των αδελφών, άρα διατηρούν το αναφαίρετο δικαίωμα να το μεταφέρουν όπου εκείνοι επιθυμούν.

Τελικά όμως η μεταφορά δεν πραγματοποιήθηκε διότι υπήρξαν έντονες αντιδράσεις από τον Κερκυραϊκό λαό και το ανώτατο δικαστικό όργανο δεν επέμεινε και επικράτησε η σκέψη ότι δεν έπρεπε να δημιουργούνται δυσαρέσκειες στους λαούς οι οποίοι βρίσκονται κάτω από τη Βενετική σημαία.

Το 1512 μ.Χ. συντάχθηκε στην Άρτα δωρητήριο συμβόλαιο στο όνομα της Ασημίνας Καλοχαιρέτη, κόρη του Φιλίππου, η οποία παντρεύτηκε τον Σταμάτιο Βούλγαρη και η οποία με τη σειρά της άφησε διαθήκη που χρονολογείται από τις 25 Νοεμβρίου 1571 μ.Χ. και ορίζει πως το Ιερό Λείψανο του Αγίου παραμένει ως κληρονομιά στους γιούς της και στους απογόνους τους.

Ο ναός ο οποίος στεγάζει σήμερα το σκήνωμα του σγίου, κτίστηκε στα 1589 μ.Χ. και ανήκει στο ρυθμό της μονόκλιτης βασιλικής.

Το ψηλό και πυργωτό καμπαναριό, ως συμπλήρωμα του ναού, κτίστηκε το 1620 μ.Χ. Το σημερινό τέμπλο του ναού, κατασκευασνμένο από μάρμαρο της Πάρου, κατασκευάστηκε το 1864 μ.Χ. και είναι έργο του αυστριακού αρχιτέκτονα Μάουερς.

Η ουρανία είναι ζωγραφισμένη από τον Κερκυραίο ζωγράφο Νικόλαο Ασπιώτη το 1852 μ.Χ., ενώ οι εικόνες του τέμπλου είναι φτιαγμένες από τον επίσης Κερκυραίο ζωγράφο, Σπύρο Προσαλένδη. Η σημερινή λάρνακα φτιάχτηκε στη Βιέννη το 1867 μ.Χ. Είναι από σκληρό, πολυτελές ξύλο με εξωτερική ασημένια επένδυση.

Βρίσκεται τοποθετημένη μέσα στην κρύπτη, η οποία δημιουργήθηκε ειδικά για να δεχθεί το λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνα, το οποίο επισκέπτονται χιλιάδες ξένοι και ντόπιοι επισκέπτες. Είναι ένα από τα τρία άφθορα λείψανα στο Ιόνιο, του Άγιου Σπυρίδωνα, του Άγιου Γεράσιμου και του Αγίου Διονυσίου.

Στην Κέρκυρα το σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνος λιτανεύεται τέσσερις φορές το χρόνο. Την Κυριακή των Βαΐων για την απαλλαγή του νησιού από επιδημία πανώλης το 1629 μ.Χ. Το Μεγάλο Σάββατο γιατί το έτος 1533 μ.Χ. το νησί επλήγη από μεγάλη καταστροφή της σοδιάς των σιτηρών.

Την 11η Αυγούστου για την διάσωση του νησιού από σφοδρή επιδρομή των Τούρκων το 1716 μ.Χ. και την πρώτη Κυριακή του μηνός Νοεμβρίου για δεύτερη επιδημία πανώλης το 1673 μ.Χ.

Το Λείψανο του Αγίου βρίσκεται αδιάφθορο στον ομώνυμο Ναό Κερκύρας. Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στη Λαύρα Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως και στο Ναό του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας.

Το παράδειγµα ενός οργανωµένου προβατοτρόφου από το Κάστρο Βοιωτίας (το οποίο παρουσίασε στο φύλλο 682 η εφημερίδα Agrenda), είναι χαρακτηριστικό της πίεσης που δέχονται αυτό τον καιρό οι αγρότες, είτε δραστηριοποιούνται στη ζωική είτε ακόµα και στη φυτική παραγωγή.

Ο Αθανάσιος Φλούδας, έχει δηµιουργήσει τα τελευταία χρόνια µια καλά δοµηµένη εκµετάλλευση µε 500 πρόβατα της φυλής  Λακόν (Lacaune), παράγει κάθε χρόνο περί τους 120-150 τόνους γάλα. Καλλιεργεί ταυτόχρονα περί τα 200 στρέµµατα µε καλαµπόκι και ψυχανθή για να τροφοδοτεί τη µονάδα του µε δικές του ζωοτροφές. Για πολύ καιρό είχε συνεργασία µε µια καλοκουρδισµένη γαλακτοκοµική επιχείρηση από τη Θεσσαλία, η οποία παραλάµβανε το σύνολο της παραγωγής του σε καλή τιµή και χωρίς να παραβαίνει ποτέ το χρόνο στις πληρωµές. Το µόνο το οποίο του είχε ζητήσει εξ αρχής ο παραλήπτης του γάλακτος, ήταν οι ζωοτροφές και ειδικότερα η σόγια που θα χρησιµοποιούσε να είναι απαλλαγµένη από γενετικά τροποποιηµένο καρπό (NO GMO) και ταυτόχρονα το γάλα που θα παραδίνει να τηρεί τις προδιαγραφές σε λιπαρά και πρωτεϊνες. Για πολύ καιρό όλα πήγαιναν µια χαρά. Μέχρι τη στιγµή που από την πλευρά της γαλακτοβιοµηχανίας άρχισε να έχει οχλήσεις, όχι για την ποιότητα της παραγωγής του αλλά για το γεγονός ότι επέµενε να ταίζει τα ζώα µε ιδιοπαραγόµενες ζωοτροφές. Άρχισε να ασκείται σιγά – σιγά µια πίεση για αλλαγή τακτικής σ’ αυτό το θέµα και µάλιστα µε υποδείξεις για την προµήθεια των ζωοτροφών από συγκεκριµένη εταιρεία. Παρ’ ότι στην αρχή δεν έδωσε πολύ σηµασία, µε τον καιρό οι πιέσεις έγιναν αφόρητες. Μπήκε λοιπόν στη διαδικασία να ρωτήσει, για το κόστος αυτών των ζωοτροφών και για τα λοιπα χαρακτηριστικά τους.

Το µέτρησε από δω, το µέτρησε από κει, είδε ότι δεν τον συνέφερε. Όχι µόνο γιατί η τιµή των ζωοτροφών θα ήταν περίπου διπλάσια απ’ αυτή που του εξασφάλιζε η ιδιοπαραγωγή αλλά και γιατί, το σιτηρέσιο που του πρόσφεραν ήταν πολύ διαφορετικό και µάλλον υποδεέστερο αυτού που του έδινε η ιδιοπαραγωγή. ∆εν του παρείχαν µάλιστα καµιά αξιόλογη έκπτωση, ακόµα και στην περίπτωση µεγάλης παραγγελίας η οποία θα κάλυπτε τις ανάγκες του για  µεγάλο διάστηµα. Αντίθετα απαιτούσαν, οι ζωοτροφές που θα αγόραζε να µην πληρώνονται ξεχωριστά αλλά το κόστος τους να συµψηφίζεται µε τις παραδόσεις γάλακτος.

Ο φίλος µας έβλεπε καθαρά ότι µ’ αυτή τη συνεργασία εγκλωβίζονταν σε µια διαδικασία από την οποία δύσκολα θα µπορούσε να βγάλει λογαριασµό και ακόµα δυσκολότερα να βγει κερδισµένος. Όταν εξέφρασε µε ζωηρό τρόπο την άρνησή του να µπει σ’ αυτή τη διαδικασία, τον ενηµέρωσαν ότι διακόπτουν την παραλαβή του γάλακτος, κάτι που τελικά και έγινε. Σήµερα, υποχρεώνεται να παραδίνει την παραγωγή του σε µια µικρή τοπική τυροκοµική µονάδα από την οποία δεν ξέρει ούτε πόσο, ούτε πότε, ούτε αν θα πληρωθεί. Αυτή είναι η ιστορία του Θανάση Φλούδα από το Κάστρο Βοιωτίας, κι αυτή είναι η θέση στην οποία περιέρχονται αυτό τον καιρό οι περισσότεροι παραγωγοί.

Πηγή: agronews

Με κίτρινα γιλέκα θα υποδεχτούν οι Θεσσαλονικείς τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα που θα βρίσκεται την Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου στην πόλη προκειμένου να πραγματοποιήσει ομιλία σε κομματική εκδήλωση στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο.

Το κίνημα ξεκίνησε η επιτροπή Μακεδονικού αγώνα Θεσσαλονίκης η οποία καλεί τους πολίτες «να κατέβουν στους δρόμους με κίτρινα γιλέκα την Παρασκευή στις 7μμ».

Στις αρνητικές αντιδράσεις που υπάρχουν τις τελευταίες μέρες απάντησε ο ΣΥΡΙΖΑ καταδικάζοντας τες.

Δείτε αναλυτικά τη αναφέρει η επιτροπή Μακεδονικού αγώνα Θεσσαλονίκη:

Η επιτροπή Μακεδονικού αγώνα Θεσσαλονίκης άκουσε το κάλεσμα των Γάλλων καθώς το κίνημα των κίτρινων γιλέκων εξαπλώνεται στην Ευρώπη και καλούμε όλους τους συνελληνες που θα βρίσκονται την Παρασκευή στις 7μμ στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας στον Λ. Πύργο, εκτός απ τις σημαίες που θα κρατάμε όλοι, να φορέσουν και κίτρινο γιλέκο.

Μετά την Γαλλία, το Βέλγιο και την Ολλανδία τασομεθα κι εμείς στο πλευρό των αγωνιστών κατά της παγκοσμιοποίησης και των βρωμικων σχεδίων τους.

Καλούμε τους συνελληνες σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας να κατέβουν στους δρόμους με κίτρινα γιλέκα την Παρασκευή στις 7μμ.

Η ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΏΣΕΙ

Δείτε τη σχετική ανάρτηση στο facebook: