Καλεσμένος στο εορταστικό πρόγραμμα της ΕΡΤ με τον Σπύρο Παπαδόπουλο βρέθηκε ο Χρήστος Λούλης.
Ο γνωστός ηθοποιός διασκέδασε καλωσορίζοντας το 2023 δίπλα στη σύζυγό του, Έμιλυ Κολιανδρή. Το ζευγάρι κατά την διάρκεια της βραδιάς έπιασε το μικρόφωνο τραγουδώντας το «Ο ωραίος και η ωραία».
Ο ηθοποιός εκδήλωσε τον έρωτά του κατά το φινάλε του τραγουδιού, δίνοντας ένα παθιασμένο φιλί στην Έμιλυ Κολιανδρή την οποία σήκωσε στην αγκαλιά του.
«Δουλεύουμε πολύ και εγώ και ο Χρήστος. Νιώθουμε ότι λείπουμε στα παιδιά μας και αυτό μας δημιουργεί ενοχή. Εάν δεν θαύμαζα τον Χρήστο δεν θα ήταν το ίδιο. Αν δεν συνέβαιναν πράγματα σε αυτόν πράγματα επαγγελματικά και συνέβαιναν σε εμένα δεν θα μου άρεσε», δήλωσε πρόσφατα η Έμιλυ Κολιανδρή για τον σύζυγό της σε συνέντευξή της στην εκπομπή «Ελένη»
Η Ολυμπία Χοψονίδου και ο Βασίλης Σπανούλης άλλαξαν τον χρόνο οικογενειακώς και μοιράστηκαν ένα στιγμιότυπο με τους διαδικτυακούς τους φίλους.
Το μοντέλο και ο πρώην μπασκετμπολίστας του Ολυμπιακού αποτελούν ένα πολύ αγαπημένο ζευγάρι και έχουν φτιάξει μαζί μια όμορφη οικογένεια.
Έχουν αποκτήσει μαζί έξι παιδιά, τρία αγόρια και τρία κορίτσια και μετά την λήξη της καριέρας του στο μπάσκετ, ο Βασίλης Σπανούλης προσπαθεί να τους αφιερώνει όσο παραπάνω χρόνο μπορεί, αφού οι σκληρές προπονήσεις όλα αυτά τα χρόνια τον είχαν απομακρύνει από την οικογένειά του.
Σύσσωμη η οικογένεια Σπανούλη φωτογραφήθηκε μπροστά στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος και η Ολυμπία Χοψονίδου δημοσίευσε το στιγμιότυπο στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram.
Ο Μέγας Βασίλειος, μία από τις μεγαλύτερες μορφές της Εκκλησίας, εγεννήθηκε περί το 330 μ.Χ. στην Καισάρεια της Καππαδοκίας.
Ο πατέρας του Βασίλειος, ήταν ρήτορας, εγκατστημένος στη Νεοκαισάρεια του Πόντου, και ήταν υιός της Μακρίνης, η οποία υπέστη πολλά μετά του συζύγου της κατά το διωγμό του Μαξιμίνου για την πίστη τους στον Χριστό.
Η Μακρίνα ήταν μαθήτρια του Γρηγορίου του Θαυματουργού και διετέλεσε η πρώτη στην πίστη διδάσκαλος του εγγονού της Βασιλείου.
Η μητέρα του Μεγάλου Βασιλείου ονομαζόταν Εμμέλεια, καταγόταν από την Καππαδοκία, ήταν θυγατέρα Μάρτυρος, ευλαβέστατη και πολύ φιλάνθρωπη. Από το γάμο της με τον Βασίλειο γεννήθηκαν εννέα παιδιά, από τα οποία τα τέσσερα ήσαν αγόρια. Το πρωτότοκο παιδί τους ήταν η Μακρίνα, η οποία μετά το θάνατο του μνηστήρος της, επιδόθηκε στην άσκηση. Από τα τέσσερα αγόρια, τρεις έγιναν Επίσκοποι, ο Βασίλειος στην Καισάρεια, ο Γρηγόριος στη Νύσσα και ο Πέτρος στη Σεβαστεία· ο Ναυκράτιος απέθανε νέος, σε ηλικία 27 ετών. Προ του Πέτρου εγεννήθη η Θεοσεβία.
Ο Μέγας Βασίλειος έλαβε την πρώτη χριστιανική διαπαιδαγώγησή του από τη μητέρα και τη γιαγιά του και διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα από τον πατέρα του στην πατρίδα του. Εσπούδασε στις σχολές της Καισαρείας της Καππαδοκίας και του Βυζαντίου, όπου « ηυδοκίμει σοφιστών τε και φιλοσόφων τοις τελειοτάτοις» , και τέλος «εις τας χρυσάς Αθήνας» , που τότε ήταν το κέντρο της ρητορικής και στην οποία ήκμαζαν οι σοφιστές Ιμέριος, Προαιρέσιος και άλλοι και όπου συνέρρεαν από παντού μαθητές, μεταξύ των οποίων και ο μετέπειτα αυτοκράτορας Ιουλιανός, τον οποίο ο υπέρμετρος θαυμασμός του προς την εθνική σοφία παρέσυρε στον πόλεμο κατά της Ορθοδοξίας. Εκεί ευρισκόταν ήδη και ο Άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός, μετά του οποίου συνδέθηκε με στενή φιλία. Είναι χαρακτηριστικοί οι λόγοι του Αγίου Γρηγορίου για τον ιερό του σύνδεσμο με τον Μέγα Βασίλειο: « Τα πάντα ήμεν αλλήλοις, ομόστεγοι, ομοδίαιτοι, συμφυείς…ίσαι μεν ελπίδες ήγον ημάς, πράγματος επιφθονωτάτου του λόγου· φθόνος δε απήν, ζήλος δε εσπουδαζετο· αγών δ’ αμφοτέροις, ούχ όστις αυτός το πρωτείον έχοι, αλλ’ όπως τω ετέρω τούτου παραχωρήσειεν. Μία μεν αμφοτέρους εδόκει ψυχή, δύο σώματα φέρουσα· εν δ’ αμφοτέροις έργον: η αρετή και το ζην προς τας μελλούσας ελπίδας, προς ο βλέποντες και βίον και πράξιν άπασαν απηυθύνομεν»
Ο Βασίλειος εδιδάχθηκε στην Αθήνα ρητορική, φιλοσοφία, αστρονομία, γεωμετρία και ιατρική. Επέστρεψε στον Πόντο, περί το 356 μ.Χ., και εβαπτίσθηκε Χριστιανός υπό του Επισκόπου Καισαρείας Διανίου. Στη συνέχεια μετέβη στην Αίγυπτο, Μεσοποταμία, Παλαιστίνη και Συρία, για να γνωρίσει τους ασκητές και καθηγητές της ερήμου. Τότε, αφού διένειμε και αυτός τα υπάρχοντά του στους πτωχούς, εμόνασε στον Πόντο, κοντά στον Ίρι ποταμό, ασκούμενος στη μελέτη και την προσευχή.
Αργότερα, το 362 μ.Χ., εχειροτονήθηκε πρεσβύτερος από τον Επίσκοπο Καισαρείας Ευσέβιο, αλλά μετά από λίγο αναγκάσθηκε να φύγει στον Πόντο, λόγω του φθόνου του Επισκόπου Ευσεβίου. Ο Γρηγόριος συμβίβασε τα πράγματα μεταξύ των δύο ανδρών και ο Μέγας Βασίλειος επέστρεψε το 365 μ.Χ., για να βοηθήσει τον Επίσκοπο Ευσέβιο στον αγώνα του κατά των Αρειανών. Έγινε έτσι «σύμβουλος αγαθός, παραστάτης δεξιός, των θείων εξηγητής, των πρακτέων καθηγητής, γήρως βακτηρία, πίστεως έρεισμα».
Το έτος 370 μ.Χ., μετά το θάνατο του Ευσεβίου, εξελέγη Επίσκοπος Καισαρείας, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις των Αρειανών. Σε καιρό λιμού προσέφερε στους πάσχοντες κάθε είδους βοήθεια. Αγκάλιασε τους γέροντες, τα παιδιά, τις γυναίκες και τους άνδρες, τους ασθενείς και εφρόντιζε καθημερινά για την τροφή τους. Οικοδόμησε κοντά στην Καισάρεια ένα συγκρότημα πτοχωκομείου και νοσοκομείου, τη Βασιλειάδα, που έγινε το ταμείο της ευσέβειας και της αγάπης.
https://www.youtube.com/watch?v=9NQ3EafufPM
Κατά τα χρόνια της επισκοπικής του διακονίας είχε να αντιπαλαίψει κατά πολλών δυσχερειών. Ο αυτοκράτορας Ουάλης αποφάσισε να εισαγάγει με τη βία στην Καππαδοκία τον Αρειανισμό. Γι’ αυτό, το 372 μ.Χ., έστειλε τον έπαρχο Μόδεστο, για να πείσει τον Άγιο να δεχθεί τις κακοδοξίες των αιρετικών. Μάταια προσπάθησε να πείσει τον Μέγα Βασίλειο μεταχειριζόμενος κάθε μέσο: δήμευση της περιουσίας, εξορία, βασανιστήρια, θάνατο. Ο Βασίλειος σε απάντηση εδήλωσε, ότι δεν φοβάται, αφού περιουσία δεν είχε, παρά μόνο λίγα παλαιά ενδύματα και λίγα βιβλία· εξορία δεν φοβάται, διότι η γη που κατοικεί δεν είναι ιδιοκτησία του και στον κόσμο αυτό είναι πάροικος και παρεπίδημος· τα βασανιστήρια δεν τον πτοούν, διότι το ασθενικό του σώμα δεν μπορεί να αντέξει σε αυτά, το δε θάνατο θεωρεί ως ευεργέτη, διότι αυτός θα τον οδηγήσει νωρίτερα κοντά στον Θεό. Ο Μόδεστος εξεπλάγη από την πνευματική γενναιοψυχία του Αγίου και επέστρεψε άπρακτος. Ακόμη, και όταν ο ίδιος ο αυτοκράτορας Ουάλης ήλθε στην Καισάρεια και αντιλήφθηκε το μεγαλείο του Βασιλείου, τον άφησε ανενόχλητο στον επισκοπικό του θρόνο. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφέρουμε τη μαρτυρία του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου για τον Μέγα Βασίλειο: Ήταν ημέρα των Θεοφανείων· πέλαγος λαού εγέμιζε το ναό· η ψαλμωδία και η ευκοσμία του βήματος ήταν αγγελική μάλλον παρά ανθρώπινη. Και ο Μέγας Βασίλειος προτεταγμένος του λαού, όρθιος, ακλινής κατά το σώμα και την όψη και τη διάνοια, « εστηλωμένος τω Θεώ και τω βήματι». Και ο αυτοκράτορας Ουάλης μπροστά στο θέαμα αυτό και στο άκουσμα « κατεβροντήθη».
Με τον ανεκτίμητο αυτό πλούτο των αρετών του καθοδήγησε τ ο πο ι μνιο του Χριστού και κοσμημένος με αυτές εξεδήμησε προς Κύριον, το 378 μ.Χ., λίγο μετά το θάνατο του αυτοκράτορος Ουάλεντος, σε ηλικία 48 ετών.
Όταν πλησίαζε η ώρα να παραδώσει την αγία του ψυχή στο Θεό, προσήλθαν στην κλίνη του όλοι σχεδόν οι Χριστιανοί της πόλεως. Εκείνος τους εδίδασκε και τους ευλογούσε. Προσευχόμενος στον Κύριο είπε: « Εις χείράς Σου, Κύριε, παραθήσομαι το πνεύμά μου», και κοιμήθηκε. Στην εξόδιο ακολουθία συμμετείχαν μυριάδες λαού και τόσος ήταν ο συνωστισμός, ώστε πολλοί απέθαναν « εκ της του ωθισμού βίας και συγκλονήσεως»46 . Η σύναξη του Μεγάλου Βασιλείου ετελείτο στο ναό της Αγίας Σοφίας (Μεγάλη Εκκλησία). Ναός αφιερωμένος στον Άγιο Βασίλειο υπήρχε στο παλάτι των Βυζαντινών αυτοκρατόρων κατά τον Ι΄ αιώνα μ.Χ. και σ’ αυτόν εκκλησιαζόταν ο αυτοκράτορας την 1η Ιανουαρίου μέχρι της απολύσεως του Ευαγγελίου.
Ο αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου, Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης, παραβάλλει αυτόν προς τα πρόσωπα της Αγίας Γραφής, τον Προφήτη Ηλία και το Σαμουήλ, τον Απόστολο Παύλο και τον Ιωάννη τον Πρόδρομο.
Ο Μέγας Βασίλειος κατέλιπε πλήθος σπουδαιοτάτων συγγραμμάτων, από τα οποία, ευτυχώς, τα περισσότερα διασώθηκαν μέχρι σήμερα. Για την Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία το μεγαλύτερο έργο του Μεγάλου Βασιλείου είναι η Θεία Λειτουργία αυτού που τελείται και σήμερα σε καθορισμένες ημέρες του λειτουργικού έτους: την ημέρα της μνήμης του Μεγάλου Βασιλείου, τις παραμονές των τριών μεγάλων Δεσποτικών εορτών, Χριστουγέννων, Θεοφανείων και Πάσχα (Μέγα Σάββατο), τις πέντε Κυριακές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και τη Μεγάλη Πέμπτη. Κατά παλαιότερη διάταξη, η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου ετελείτο και κατά την εορτή της Πεντηκοστής και κατά την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού48.
Ο πως συμβαίνει συνήθως με τα λειτουργικά χειρόγραφα, είναι γραμμένο και αυτό με εξαιρετικά επιμελημένη γραφή, με μαύρη μελάνη στο κείμενο των ευχών και κόκκινη στους τίτλους, και κοσμείται με επίτιτλα και αρχικά γράμματα. Kαι τα δύο αυτά κοσμήματα έχουν μεγάλες διαστάσεις και διαμορφώνονται από πλούσια και ποικίλα φυτικά και ανθικά σχέδια, καθώς και με ανθρώπινες μορφές, ολόκληρες ή σε προτομή, με δράκοντες και πουλιά. Στο πρώτο επίτιτλο εικονίζονται τα τρία πρόσωπα της Δεήσεως (Ιησούς Xριστός, Θεοτόκος, Πρόδρομος) μαζί με δύο Αγίους (Nικόλαος, Γεώργιος) σε ισάριθμους κύκλους, και στα πρώτα αρχικά ο αντίστοιχος συγγραφέας της κάθε λειτουργίας. Περιέχει τις τρεις Θείες Λειτουργίες, Ιωάννου του Xρυσόστομου, Bασιλείου του Mεγάλου και των Προηγιασμένων. Ακολουθούν οι απολύσεις των δεσποτικών εορτών, ευχές των κολλύβων, συγχωρητική ευχή για μετανοούντα και άλλη ευχή, με την οποία ευλογείται το φαγητό. Η στάχωση είναι από καστανό δέρμα στη ράχη και μαύρο χαρτί στα δύο καλύμματα. Διατήρηση μέτρια, (Mονή Ξηροποτάμου, κώδικας 129, έτος 1698, χάρτης, 29 x 21,5 εκ., φφ. 67).
Το πρώτο δογματικό έργο, το οποίο συνέγραψε ο Άγιος, έχει τον τίτλο « Ανατρεπτικός του απολογητικού του δυσσεβούς Ευνομίου»49 . Περίφημα είναι και τα ασκητικά, τα δογματικά, τα παιδαγωγικά συγγράμματα του Μεγάλου Βασιλείου, ως και τα κηρύγματα, οι ομιλίες, και οι επιστολές αυτού. Μέσα από αυτά καταδεικνύεται ότι ο Μέγας Βασίλειος ήταν στην πραγματικότητα οργανωτής της κοινωνικής και ηθικής διδασκαλίας της Εκκλησίας, στηρίζοντας την ηθική δεοντολογία του κυρίως στην Αγία Γραφή και ειδικώτερα στην Παλαιά Διαθήκη. Η Αγία Γραφή για τον Μέγα Βασίλειο ήταν το υπέρτατο δογματικό κριτήριο και αποτελούσε καθ’ εαυτήν μυστήριο θείας οικονομίας και ανθρώπινης σωτηρίας. Γι’ αυτό και θεωρούσε την Αγία Γραφή ως θεόπνευστο βιβλίο, προερχόμενο εκ του Αγίου Πνεύματος και κατά συνέπεια εθεωρούσε απαραίτητο για την ορθή κατανόηση του περιεχομένου αυτής το χάρισμα της πνευματικής διακρίσεως. Η μελέτη της Αγίας Γραφής, κατά τον Μέγα Βασίλειο, πρέπει να γίνεται με βαθειά πίστη και μέσα στην κοινότητα των πιστών. Η ερμηνεία δε αυτής απέβλεπε κυρίως στην οικοδομή των πιστών και τη σωτηρία αυτών. Γι’ αυτό η παράδοση της πίστεως, όπως αυτή παραδόθηκε από τους Αποστόλους, ήταν απαραίτητος οδηγός στην ερμηνεία και μελέτη της Αγίας Γραφής.
Θλίψη σκορπά το άγγελμα του θανάτου της Δέσποινας Γεωργ. Καραγεώργου, που έφυγε από την ζωή σε ηλικία 40 ετών σήμερα παραμονή της Πρωτοχρονιάς.
Η κηδεία της θα γίνει την Δευτέρα 2 – 1 – 2023 στις 12.00 στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Τρικάλων.
Αφήνει πίσω τον σύζυγό της Κωνσταντίνο Τζέλη, την κόρη της Μαρία – Στυλιανή, τους γονείς της Γεώργιο και Μαρία Καραγεώργου, Θωμά και Μαρία Τζέλη, τα αδέλφια Νικόλαο Καραγεώργο & Γεωργία Παπαβασιλείου, Σπύρο Τζέλη, ανίψια, θείους, ξαδέλφια και λοιπούς συγγενείς.
Την πολυαγαπημένη μας σύζυγο , μητέρα , κόρη , αδελφή, θεία , ανεψιά και εξαδέλφη ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΓΕΩΡΓ. ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΟΥ ΕΤΩΝ 40
Θανούσα κηδεύουμε την Δευτέρα 2 – 1 – 2023 και ώρα 12η μεσημβρινή , στο Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Τρικάλων .
Παρακαλούμε τους συγγενείς και φίλους να προσέλθουν και συνοδεύσουν την εκφορά της .
Ο ΣΥΖΥΓΟΣ Κωνσταντίνος Τζέλης
Η ΚΟΡΗ Μαρία – Στυλιανή
ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ Γεώργιος και Μαρία Καραγεώργου
Θωμάς και Μαρία Τζέλη
ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ Νικόλαος Καραγεώργος & Γεωργία Παπαβασιλείου
Σπύρος Τζέλης
ΤΑ ΑΝΗΨΙΑ ΟΙ ΘΕΙΟΙ ΤΑ ΞΑΔΕΛΦΙΑ
ΟΙ ΛΟΙΠΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ
Σημ. 1) Η σορός θα μεταφερθεί στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου , τη Δευτέρα 2 – 1 – 2023 και ώρα 11.30π.μ..
2) Ο καφές θα δοθεί στην αίθουσα κοινωνικών εκδηλώσεων του Α΄ Νεκροταφείου Τρικάλων .
Την τελετή επιμελείται το γραφείο τελετών « Παναγιώτου ».
Είναι ίσως από τα πρώτα πράγματα που σκέφτεσαι όταν γεννάς. Συχνά το έχεις ήδη κουβεντιάσει (με τους υποψηφίους) όταν το μωρό είναι ακόμη μέσα στην κοιλιά.
Για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Ο ρόλος του νονού δεν είναι και ο ευκολότερος στον κόσμο. Ή μάλλον δεν είναι ο ίδιος για όλους τους ανθρώπους. Άλλοι το έχουν κάνει κάτι σαν επάγγελμα και άλλοι έχουν αποφασίσει να δεσμευθούν για μία μόνο φορά προκειμένου να είναι όσο συνεπείς θα ήθελαν.
Το χειρότερο είναι όταν κάποιος με τον οποίο δεν έχεις και τις καλύτερες σχέσεις σού προτείνει να βαφτίσει το παιδί σου ή να «βάλεις» λάδι εσύ στο δικό του, χωρίς όμως να είναι αμοιβαίο το στοιχείο της εκτίμησης.
Μιλάμε για σχέση ζωής, όχι για μια τελετουργία που γίνεται για μία φορά μέσα στην εκκλησία, με λίγους ή περισσότερους μάρτυρες και τελειώνει η ιστορία. Όχι, όχι. Η ιστορία έχει μόλις αρχίσει. Ο άνθρωπος ή οι άνθρωποι που αναλαμβάνουν να γίνουν νονοί ενός παιδιού θεωρούνται πνευματικοί γονείς του από τη στιγμή που γεννιέται. Πρόκειται για σχέση στοργής, που απαιτεί δουλειά απ’ όλες τις πλευρές.
Το πρόβλημα είναι ότι η συγκεκριμένη ιστορία δεν έχει πάντα αίσιο τέλος. Ας δούμε πρώτα την πλευρά των γονιών. Τι ζητούν οι γονείς από τον νονό. Κατ’ αρχάς να έχει επαφή με το παιδί. Να μην το δει για πρώτη και τελευταία φορά στο μυστήριο.
Να παρέχει τα απαραίτητα την ημέρα της βάφτισης. Να θυμάται πότε γιορτάζει και πότε έχει γενέθλια. Να έχει ουσιαστική επικοινωνία μαζί του, σε όλα τα στάδια της ηλικίας του. Να μη θεωρεί ότι με ένα δώρο τα Χριστούγεννα και μια λαμπάδα κι ένα σοκολατένιο αυγό ή ένα ζευγάρι παπούτσια το Πάσχα έχει ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις του.
Νονοί για κλάματα
Είναι λίγες οι φορές -δυστυχώς- που ο ρόλος του νονού ή της νονάς γίνεται όπως θα έπρεπε, έτσι ώστε και το παιδί να μπορεί να βασιστεί και σε κάποιον τρίτο, σε κάποιον που θεωρεί δικό του άνθρωπο, όταν η μαμά ή ο μπαμπάς δεν μπορούν να το καταλάβουν.
Έχουμε δει να χαλούν κουμπαριές επειδή τσακώθηκαν οι ενήλικες. Να ξηλώνονται φωτογραφικά άλμπουμ και να γίνεται φωτομοντάζ για να πιστεύει το παιδάκι ότι ο νονός του είναι κάποιος άλλος τελικά. Να έχει προγραμματιστεί να γίνει βάφτιση σε νησί και να τσακώνεται η μητέρα με τη μέλλουσα νονά και να βρίσκεται τελικά στην κολυμπήθρα η επιλογή της τελευταίας στιγμής.
Έχουμε ακούσει για νονούς που δεν ξανασυνάντησαν τα βαφτιστήρια τους και τους γονείς τους. Ποιους εξαιρούμε; Τους νονούς – θείους, μαζί και τις νονές – θείες. Όσους βλέπουν ακόμη τα βαφτιστήρια τους κι ας έχουν ασπρίσει τα μαλλιά και των δύο.
Όσους δεν αγοράζουν σταυρό επειδή προσβλέπουν σε μια οικονομική συμφωνία. Τις νονές που πιστεύουν στις καλές νεράιδες του παραμυθιού, όπως τις τρεις στρουμπουλές κυρίες στην «Ωραία κοιμωμένη» και τώρα πιστεύουν στην καλή «ντεϊντέι» και τα βαφτιστήρια τους. Είναι η νονά τους.
Πάντα άξιος! Δύσκολη η ανταπόκριση
Ακόμα κι ένας νονός μπορεί να έχει τα παράπονά του. Να έχει «μετανιώσει» για την επιλογή του ή να μην ήταν έτοιμος για μια τέτοια ευθύνη. Να μην έχει παιδιά, αλλά ούτε και τη διάθεση να μάθει πώς είναι να φροντίζεις και να νοιάζεσαι για ένα μικρό ή μεγάλο παιδί.
Να μη θέλει να ξοδεύει μια περιουσία για τα πανάκριβα ρούχα που μπορεί να απαιτεί με διακριτικό τρόπο η μαμά για το τέκνο της ή να αγοράσει το -εκτός προϋπολογισμού- ηλεκτρονικό παιχνίδι που ζητάει επίμονα ο 12χρονος Φίλιππος επειδή βαρέθηκε να παίζει με την επαγγελματική κιθάρα που του έκανε δώρο ο νονός τα Χριστούγεννα.
Σίγουρα είναι μεγάλο το βάρος να ξέρεις ότι στην περίπτωση που πάθει κάτι ο γονιός, αναλαμβάνεις εσύ ως πνευματικός πατέρας. Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν μόνο καθήκοντα και ευθύνες στον ρόλο του νονού. Είναι βασικό να είναι ένας άνθρωπος που αγαπάει τα παιδιά, γι’ αυτό και δεν κάνει τίποτα καταναγκαστικά. Εκείνος που απλώς πάντρεψε το ζευγάρι και νιώθει την υποχρέωση να βαφτίσει και το πρώτο τους παιδί μπορεί να μην είναι τελικά και ο καταλληλότερος.
Ο «σωστός» νονός θα πρέπει να είναι στο πλάι του παιδιού όσο μεγαλώνει και σε κάθε σημαντική στιγμή γι’ αυτό. Να είναι ο καλύτερος και πιο έμπιστος φίλος του. Ο ανάδοχος θα πρέπει να ξέρει τι πρέπει να κάνει χωρίς να του το έχει υποδείξει κανείς. Οι κοινωνικοπολιτικοί λόγοι δεν αφορούν κανένα. Ούτε οι οικονομικές συναλλαγές.
Σημασία δεν έχουν τα δώρα, αλλά η επικοινωνία. Τα ρούχα δεν ενδιαφέρουν κανένα παιδί και ένα παιχνίδι είναι σίγουρα προτιμότερο. Καλύτερα ακόμη, μια βόλτα ή μια εκδρομή μαζί, πολύ απλά γιατί θα χαροποιήσει στ’ αλήθεια τον άμεσα ενδιαφερόμενο.
Πάντα άξιοι; Οχι απαραίτητα. Δικαιολογίες δεν υπάρχουν. Τουλάχιστον όχι για τα παιδιά, που δεν θέλουν να ακούν λόγια του αέρα. Νονός δεν γίνεσαι με το ζόρι. Αν πεις το «ναι», δεν υπάρχει επιστροφή. Πείτε καλύτερα «απεταξάμην». Πριν από την εκκλησία.
Η Βίκυ Κουλιανού σε συνέντευξή της στο περιοδικό “ΕΓΩ”, μίλησε για τις δύσκολες στιγμές της ζωής της και τις κακές συνεργασίες της, τόσο στο μόντελινγκ, όσο και στο θέατρο.
Η απώλεια του πατέρα της Βίκυς Κουλιανού
Όπως υπογράμμισε το πρώην μοντέλο «δεν μπορώ να θυμηθώ ένα έντονο τραύμα, πλην της απώλειας του πατέρα μου. Ήταν κάτι άγριο, που δύσκολα μπορεί να ξεπεραστεί».
Και πρόσθεσε η Βίκυ Κουλιανού «είμαι μια γυναίκα που θεωρώ τον εαυτό μου δυνατό και διανύω τη ζωή μου κυρίως μόνη μου, γιατί δεν έχω πάντα κάποιον να με βοηθάει. Ό,τι έχω φτιάξει και έχω χτίσει τα έκανα κυρίως μόνη μου, δεν μου χάρισε κανείς τίποτα. Βεβαίως, στην πορεία της ζωής μου υπήρχαν άνθρωποι που επαγγελματικά με βοήθησαν με τον τρόπο τους. Δεν έμενα πάντως ποτέ στη “φωλιά” της ασφάλειας, γιατί είμαι ένα άτομο που μονίμως ρισκάρει».
Τα υπέρογκα ποσά που έπαιρνε η Βίκυ Κουλιανού για ένα σόου
Σχετικά το κασέ που έπαιρνε στο παρελθόν και ξεπερνούσε το 1 εκατ. δραχμές για ένα μόνο σόου, επεσήμανε «υπήρχαν εποχές που πραγματικά τα χρήματα ήταν σε άλλο επίπεδο από αυτό που είναι τώρα. Δεν έχω ξοδέψει τα λεφτά μου και θεωρώ ότι αυτό που έπρεπε να κάνω, το έχω κάνει. Από την άλλη, βέβαια, τα λεφτά είναι για να ξοδεύονται».
Ερωτηθείσα αν έχει αντιμετωπίσει κακοποιητικές συμπεριφορές, η Βίκυ Κουλιανού σημείωσε «ποτέ. Ούτε μια φορά, ούτε στο μόντελινγκ, ούτε στο θέατρο. Δεν έχω αισθανθεί αυτή την απειλή που ακούω δεξιά και αριστερά και με πληγώνει βαθύτατα».
Ένα θαύμα βίωσε μία κοπέλα τα Χριστούγεννα, η οικογένεια της οποίας βρισκόταν σε άσχημη οικονομική κατάσταση, μη έχοντας ούτε τα απαραίτητα.
Όπως περιγράφει: “Αυτή είναι μια ιστορία που κάθε χρόνο τέτοιες μέρες τη θυμάμαι με συγκίνηση.
Μερικά χρόνια πίσω, γιορτές, ζούσα τότε με τη μητέρα μου και τον αδερφό μου, (ο πατέρας μου είχε αποχωρήσει από το σχήμα), άνεργη και μετά από μία δουλειά που μου είχε αφήσει αρκετά απλήρωτα. Η οικονομική κατάσταση ήταν πραγματικά δύσκολη. Η ημιαπασχόληση του αδερφού και το επίδομα της μαμάς ίσα που έφταναν να πληρώνουμε τους ήδη μειωμένους λογαριασμούς μιας και όλα γινόντουσαν με μέτρο. Τίποτε δε θύμιζε την άλλοτε καλοστεκούμενη οικογένεια που είμασταν.
Η κρίση μας είχε χτυπήσει την πόρτα κι εμείς όπως και τόσες οικογένειες την είχαμε δεχτεί. Και το πρόβλημα του τι θα φάμε Χριστουγεννιάτικα δεν είχε λυθεί.
Ένα πρωί σηκώθηκα και ήθελα τόσο να πιω έναν καφέ διαβάζοντας την εφημερίδα μου (συνήθεια από παλιά) σε μια στολισμένη καφετέρια. Εκεί ήταν που θυμήθηκα το υπόλοιπο σε έναν ξεχασμένο τραπεζικό λογαριασμό που είχα χρόνια να κινήσω. Θυμόμουν πως ήταν περίπου 10€. Δεν ήμουν σίγουρη αν είχε διαγραφεί, ή αν η τράπεζα είχε τραβήξει το υπόλοιπο για έξοδα αλλά άξιζε να δοκιμάσω την τύχη μου. Αν ήμουν τυχερή θα έφταναν και για καφέ και για εφημερίδα!
Ντύθηκα και ξεκίνησα για την τράπεζα.
Στη διαδρομή σκεφτόμουν πως θα ζητούσα να κάνω ανάληψη ένα τόσο μικρό ποσό στο ταμείο μιας και ούτε κάρτα είχα.. Όταν έφτασα το είχα ήδη βρει – Θα ζητούσα να κλείσει, οπότε και θα μου επέστρεφαν το υπόλοιπο. Έτσι και έκανα. Κατά τη διαδικασία με ρώτησε η υπάλληλος αν είχα χρήματα στο λογαριασμό και αδιάφορα της απάντησα «Κάτι ψιλά, 5-10€ ίσως». «Είστε σίγουρη? Το υπόλοιπο που βλέπω είναι μεγαλύτερο». «Δηλαδή?», «311€». Έχασα τη γη κάτω απο τα πόδια μου.
Η κοπέλα θυμάται το θαύμα που έζησε τα Χριστούγεννα, κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες
Μετά από αρκετό ψάξιμο βρήκαμε πως κάποιος κατά λάθος είχε κάνει κατάθεση στο λογαριασμό μου πριν περίπου δύο χρόνια. Μάταια προσπαθήσαμε να βρούμε τον καταθέτη για να του τα επιστρέψω έστω και καθυστερημένα.
Έτσι επέστρεψα σπίτι με 310 €.Εξήγησα στη μαμά μου το απίθανο που μου είχε συμβεί και κλαίγαμε σα μωρά παιδιά. Της έδωσα τα 300 για το σπίτι και κράτησα τα 10 όπως ήταν το αρχικό σχέδιο για τον καφέ και την εφημερίδα.
Εκείνες τις απελπισμένες γιορτές φάγαμε γιορτινό φαΐ και πήραμε και μια φιάλη υγραερίου παραπάνω. Κανένα μήνα μετά βρήκα δουλειά και ορθοπόδησαν κάπως τα πράγματα.
Το λογαριασμό δεν τον έκλεισα ποτέ και έκτοτε τον χρησιμοποιώ για μισθοδοσία και δόξα το θεό υπάρχει πλέον καλή κίνηση.
Ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία κάποτε να αποκαταστήσω εκείνο το λάθος που τελικά όμως μου έσωσε το σπίτι και την πίστη μου στα θαύματα”.
Η Μελίνα Ασλανίδου σε συνέντευξή της στο περιοδικό OK και στη δημοσιογράφο Μαρία Παπαϊωάννου, αποκάλυψε, για πρώτη φορά, τον αρραβώνα που είχε κάνει στο παρελθόν.
Η άποψη της Μελίνας Ασλανίδου για τον γάμο
Αναφερόμενη στον γάμο, η τραγουδίστρια υπογράμμισε «ο γάμος είναι η ιερή ένωση δύο ψυχών. Έτσι το αισθάνομαι εγώ. Μπορεί να μην έχεις παντρευτεί με παπά και με κουμπάρο στην εκκλησία και να είσαι παντρεμένος με έναν άνθρωπο. Υπάρχει βέβαια και το κομμάτι της ευλογίας της εκκλησίας. Για κάποιους είναι δεδομένο ότι πρέπει να γίνει και για κάποιους άλλους όχι. Δεν είναι απαραίτητο να παντρευτούν όλοι με αυτόν τον τρόπο. Και δεν έχουν έρθει όλοι σε αυτόν τον κόσμο για να παντρευτούν. Όταν δύο ψυχές ενώνονται και επιδιώκουν να ζουν μαζί και να είναι αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλον, αυτό είναι ο γάμος. Τουλάχιστον για μένα. Τώρα, αν συνοδεύεται με νυφικά; Μπορεί και να συνοδεύεται».
Η Μελίνα Ασλανίδου αποκάλυψε τον άγνωστο αρραβώνα της
Ερωτηθείσα αν έφτασε κοντά στην ιδέα του γάμου, η Μελίνα Ασλανίδου επεσήμανε «αν έφτασα στην ιδέα; Ναι, εντάξει. Έχω υπάρξει και αρραβωνιασμένη. Είναι κάτι που δεν θέλω να το βγάλω πολύ προς τα έξω. Τι σημασία έχει; Η προσωπική ζωή είναι προσωπική. Το λέει και η ίδια η λέξη. Αφορά το πρόσωπο. Αν, ας πούμε, μέσα από τα λεγόμενα μου μπορώ κάποιον άνθρωπο να τον βοηθήσω ή κάποιον να φωτίσω ή κάποιον να προβληματίσω, μακάρι να γίνει. Μου αρέσει να υπάρχει ουσία μέσα στα πράγματα που κάνω. Ακόμα και σε μια συνέντευξη».
Βουτηγμένη στο πένθος η Κρήτη, καθώς λίγες ώρες πριν την εκπνοή του 2022 το νησί έζησε δύο πολύ δυσάρεστα περιστατικά.
Ειδικότερα, στις 8 το βράδυ της Παρασκευής (30/12), στο Ρέθυμνο εντοπίστηκε από την σύζυγό του χωρίς τις αισθήσεις του ένας 53χρονος Αλβανός, ο οποίος φέρεται να αντιμετώπιζε προβλήματα με το αλκοόλ. Εκλήθη ασθενοφόρο όμως ήταν ήδη αργά.
Την ίδια ακριβώς ώρα, στο Ηράκλειο, ένας 46χρονος Αλβανός άφηνε την τελευταία του πνοή μέσα στο σπίτι του, στην περιοχή του Ατσαλένιου. Και σε αυτή την περίπτωση, ο άνδρας βρέθηκε νεκρός από την σύζυγό του, και δίπλα του βρέθηκαν σύνεργα για τη χρήση ναρκωτικών.
Φως στα ακριβή αίτια θανάτου και των δύο περιπτώσεων στην Κρήτη, θα ρίξει η νεκροψία – νεκροτομή.
