Δευτέρα 11 Αυγούστου 2025
Blog Σελίδα 5365

Στο στήνουν όπου θες σε 3 μέρες, είναι 37 τμ, χωράει άνετα 7 άτομα και το εσωτερικό του είναι πολυτελές σαν βίλα

0

Ένα μικρό ξύλινο σπίτι μόλις 37 τ.μ., χρειάζεται λίγο περισσότερο από τρεις ημέρες για να στηθεί, μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι 7 άτομα και το εσωτερικό του θα σας εντυπωσιάσει.

Μικρό ξύλινο σπίτι: Ασύγκριτη ομορφιά σε καταπληκτική τιμή

Όσο περνάει ο καιρός, βλέπουμε όλους και περισσότερους να επιλέγουν τα μικροσκοπικά σπίτια. Προκάτ σπίτια από 10-40 τ.μ., έχουν αποδείξει πως μπορεί να είναι λειτουργικά και οικονομικά.

31 8 730x521 1

Αυτό το πολυτελές σπίτι, αν και δεν του φαίνεται, είναι εκπληκτικά ευρύχωρο και κομψό στο εσωτερικό του.

Με λίγη αρχιτεκτονική ευφυΐα, αυτά τα σπίτια μπορούν να γίνουν πολύ βιώσιμα.

32 8 730x521 1

Αυτό το μικρό σπίτι είναι πολυτελές και νιώθεις σαν να έχεις πολύ χώρο, με ψηλό ταβάνι και πανέμορφα ξύλινα πατώματα.

Μικρό ξύλινο σπίτι: Κουζίνα και μπάνιο είναι ιδιαίτερα ευρύχωρα

Το ταβάνι είναι και αυτό από ξύλο, η κουζίνα είναι άψογα σχεδιασμένη για να έχει χώρο για έναν κανονικό φούρνο, νεροχύτη, ψυγείο και τραπεζαρία.

33 10 730x521 1

Ακόμα και το μπάνιο είναι ευρύχωρο και φαίνεται απίστευτα πολυτελές με πλακάκια στους τοίχους και λεπτομέρειες από ανοξείδωτο χάλυβα.

Το σπίτι αυτό έχει μία ευρύχωρη κρεβατοκάμαρα!

34 7 730x521 1

Και στην σοφίτα υπάρχει ακόμα περισσότερος χώρος για την οικογένεια ή τους φιλοξενούμενους.

Μικρό ξύλινο σπίτι: Συνδυάζει τέλεια την πολυτέλεια και την απλότητα

Το σπίτι αυτό συνδυάζει τέλεια την πολυτέλεια και την απλότητα! Είναι σίγουρα μία πολύ καλή επιλογή για όσους προτιμούν το τρεχούμενο νερό και ένα άνετο κρεβάτι από το να κοιμούνται σε μία σκηνή στο δάσος.

35 6 730x521 1

Οσοι από εσάς λοιπόν, θέλετε να έχετε ένα τέτοιο όμορφο σπιτάκι σε πολύ οικονομική τιμή… Να η ευκαρία! Εμείς να σας ευχηθούμε να το απολαύσετε και να καλύψει όλες σας τις ανάγκες.

36 6 730x521 1 37 5 730x521 1

Άρτα: Εσπευσμένα στην ψυχιατρική ο πατέρας που ξέχασε το μωρό του στο αυτοκίνητο

0

Σε άθλια ψυχολογική κατάσταση βρίσκεται ο πατέρας του 5,5 μηνών βρέφους στην Άρτα που το ξέχασε κλειδωμένο στο αυτοκίνητο, με αποτέλεσμα να βρει μαρτυρικό θάνατο.

Ο 37χρονος πατέρας που χθες λιποθύμησε όταν συνειδητοποιήσε τι είχε συμβεί, ενώ πληροφορίες ανέφεραν ότι προσπάθησε να βάλει τέλος στη ζωή του, μεταφέρθηκε στην ψυχιατρική κλινική του νοσοκομείου της Άρτας.

Την ίδια στιγμή σε θάλαμο στο ίδιο νοσοκομείο παραμένει και η μητέρα η οποία λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή και βρίσκεται υπό την εποπτεία ψυχολόγων και συγγενών.

Το παιδί πέθανε από θερμοπληξία και έλλειψη οξυγόνου

Σύμφωνα με το πόρισμα της νεκροψίας-νεκροτομής, αιτία θανάτου βρέφους είναι η συσσώρευση υγρών στον πνεύμονα που προκάλεσαν πνευμονικό οίδημα, το οποίο προήλθε από θερμοπληξία και έλλειψη οξυγόνου. Όπως αναφέρεται, το βρέφος υπέστη αίσθημα ασφυξίας εφίδρωση, συριγμό στους πνεύμονες, δύσπνοια, βήχα, δυσκολία αναπνοής, υποξία, με αποτέλεσμα να υποστεί πνευμονικό οίδημα που οδήγησε σε καρδιακή ανακοπή λόγω υποξυγοναιμίας ταχυκαρδία και κυάνωση.

«Αντί να στρίψω αριστερά στον βρεφονηπιακό σταθμό, έστριψα δεξιά και πήγα στη δουλειά μου»

Ο 37χρονος πατέρας που διώκεται για έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο παραμένει σοκαρισμένος μη μπορώντας να πιστέψει την τραγωδία που προκάλεσε. Περιγράφοντας τι συνέβη το μοιραίο πρωινό, ο ίδιος ανέφερε ότι αντί να στρίψει στον βρεφονηπιακό σταθμό όπου θα άφηνε το μωρό, έστριψε και συνέχισε για τη δουλειά του. Δηλαδή όταν ξεκίνησε, ξέχασε ότι είχε μέσα στο αυτοκίνητο το παιδί του, το οποίο όπως λέει κοιμόταν και δεν έκλαιγε:

«Ξεκινήσαμε από το σπίτι στις 07:00. Αντί να στρίψω αριστερά στον βρεφονηπιακό σταθμό, έστριψα δεξιά και πήγα στη δουλειά μου. Το παιδί στο πίσω κάθισμα πρέπει να κοιμόταν, δεν έκλαιγε και δεν το άκουγα. Το κάθισμα ήταν χαμηλό και δεν το έβλεπα από τον καθρέφτη» ανέφερε, σύμφωνα με πληροφορίες της εκπομπής Live News.




Άρτα: Σε καταστολή η μητέρα του βρέφους – Το μοιραίο τηλεφώνημα στον πατέρα πριν ξεχάσει το παιδί στο αυτοκίνητο

Ο πατέρας του παιδιού βρίσκεται σε κατάσταση σοκ και κατέρρευσε χθες στο νοσοκομείο όταν συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί. Τραγική φιγούρα η μητέρα του αδικοχαμένου παιδιού η οποία λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή με οδηγία των γιατρών και βρίσκεται σε καταστολή, μη μπορώντας να διανοηθεί ότι έχασε με αυτόν τον τρόπο το αγγελούδι της. «Μη ζήσει κανένας άνθρωπος» ήταν η πρώτη δήλωση του 37χρονου πατέρα σε βάρος του οποίου ασκήθηκε κατηγορία για θανατηφόρα έκθεση.

Την ίδια στιγμή, συγγενείς και φίλοι του ζευγαριού κάνουν λόγο για έναν πατέρα τρυφερό που περνούσε χρόνο με την κόρη του: «Ναι, ναι το είχε μόνιμα μαζί του. Και το πήγαινε κάθε πρωί και το μεσημέρι το έπαιρνε η μητέρα, η Μαρία» δήλωσε ο θείος του 37χρονου στο Live news.




O 37χρονος πατέρας που κατάγεται από την Άρτα εργάζεται ως υπάλληλος στο ΔΕΔΔΗΕ, όπως και ο πατέρας του. Έχοντας εργαστεί σε ορυχείο στην Τρίπολη και έπειτα στην Κόρινθο, τα τελευταία χρόνια είχε πάρει μετάθεση και εργαζόταν στην Άρτα. Με την αγαπημένη του παντρεύτηκαν και απέκτησαν ένα κοριτσάκι τον περασμένο Δεκέμβριο.

Το μοιραίο πρωινό, ο πατέρας έδεσε το παιδί στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και ξεκίνησε για τον βρεφονηπιακό σταθμό, ωστόσο, σύμφωνα με τον θείο του έλαβε ένα έκτακτο τηλεφώνημα για βλάβη στη Λευκάδα και πιθανόν αυτό να έπαιξε ρόλο στο ότι μια διαδρομή ρουτίνας μετατράπηκε σε εφιάλτη. «Κάποιος πρέπει να τον πήρε τηλέφωνο ότι κάπου έχει βλάβη και αντί να αφήσει το παιδί πήγε και το άφησε στο αυτοκίνητο» δήλωσε ο θείος του 37χρονου.




Όπως λέει ο θείος του 37χρονου πατέρα, είδε τον ανιψιό του αναίσθητο μέσα στον θάλαμο της πνευμονολογικής. Δεν μπορούσε να πιστέψει τι είχε κάνει. «Αναίσθητος, κάτω στην πνευμονολογική είναι. Δεν μπορεί να πει ούτε κουβέντα. Έχει αφασία. Είναι αναίσθητος εντελώς» περιέγραψε ενώ o πατέρας του 37χρονου ανέφερε: «Ακόμα δεν μιλάει… Έχει πάθει σοκ. Δεν έχουμε (επαφή), είναι με ψυχολόγους και τέτοια. Του κάνουν ψυχολογική υποστήριξη, έχει πάθει σοκ σου είπα. Το ξέχασε μέσα και πήγε για δουλειά».

mitera

Την ίδια ώρα, στη μητέρα χορηγήθηκε φαρμακευτική αγωγή και παρακολουθείται από ψυχολόγους. «Ναι, ναι εδώ στο νοσοκομείο είναι αλλά δεν ξέρω κι εγώ τίποτα. Η μητέρα είναι ακόμα με τους ψυχολόγους» ανέφερε συγγενής της 27χρονης που είχε αναγκαστεί να αποχωριστεί το παιδί της για να επιστρέψει στη δουλειά της.







Debate-υποκλοπές: Η Ρ. Τζίμα ρώτησε τον Μητσοτάκη γιατί δεν παραιτήθηκε -Τι απάντησε

0

Kράτος, Θεσμοί, Διαφάνεια ήταν η τρίτη θεματική ενότητα στο ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ρωτήθηκε από την δημοσιογράφο Ράνια Τζίμα για το αν σκέφτηκε ποτέ να παραιτηθεί για το σκάνδαλο των υποκλοπών.

«Όχι, δεν σκέφθηκα να παραιτηθώ αλλά ανέλαβα με θάρρος τις ευθύνες μου και οι υποβλήθηκαν παραιτήσεις. Ζητήθηκε άμεση διαλεύκανση από την δικαιοσύνη και χάρηκα που άκουσα τον κ. Ανδρουλάκη να λέει ότι της έχει εμπιστοσύνη. Διόρθωσα αστοχίες ρυθμιστικού χαρακτήρα γιατί υπήρχαν παρακολουθήσεις χωρίς φίλτρα. Οι δυο δικαστικές αποφάσεις αλλά και η σύμφωνη γνώμη της Βουλής. Έχουμε εκσυγχρονίσει την ΕΥΠ με έναν νόμο που ψηφίστηκε για να έχουμε μια ΕΥΠ που να λειτουργεί με την διαφάνεια στις απαιτήσεις της. Θέλω να ελπίζω ότι μπορεί να παρέχει στον εκάστοτε πρωθυπουργό τις πληροφορίες για την προάσπιση των συμφερόντων της χώρας»

Στο ερώτημα γιατί παρακολουθήθηκε ένας πολιτικός αρχηγός αλλά και ο αρχηγός του στρατεύματος και ένας εν ενεργεία υπουργός απάντησε ότι «οι εξηγήσεις που δόθηκαν δεν ήταν επαρκείς. Ο κ. Ανδρουλάκης δεν αποτελεί κίνδυνο για την ασφάλεια της χώρας και δεν έπρεπε να είναι υπό καθεστώς παρακολούθησης», τόνισε ο πρωθυπουργός.

Υποκλοπές: Ξέσπασμα Τσίπρα στο debate κατά Μητσοτάκη: «Συγνώμη αλλά…»

0

Μπορεί η ερώτηση που έγινε στον Αλέξη Τσίπρα στο debate να είχε άλλο περιεχόμενο (για την απλή αναλογική), αλλά ο ίδιος «εκμεταλλευόμενος» το χρόνο που είχε… απάντησε στον Μητσοτάκη, για όσα είπε προηγουμένως για τις υποκλοπές!

«Συγνώμη αλλά… Κάθομαι ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές του μεγαλύτερου σκανδάλου της μεταπολίτευσης: Στον κ. Μητσοτάκη που παρακολουθούσε τον κ. Ανδρουλάκη. Και ρωτήθηκε ο πρωθυπουργός σήμερα εδώ, και λέει πως «οι εξηγήσεις που έδωσα δεν ήταν επαρκείς». Ε, ας δώσει σήμερα επαρκείς εξηγήσεις. Υπήρχε εθνικός λόγος που παρακολουθούνταν ο κ. Ανδρουλάκης; Ποιος ήταν αυτός; Πώς εγώ θα συνεργαστώ μαζί του αύριο εάν είναι πράγματι κατάσκοπος και εθνικά επικίνδυνος; Και για ποιον λόγο παρακολουθείτο ο αρχηγός του στρατεύματος; Αδιανόητα πράγματα, τη στιγμή που το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο λέει ότι ενορχηστρωτής ήταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός» τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας κατά τη διάρκεια της συμμετοχής του στο ντιμπέιτ.




Τραγωδία στην Άρτα: «Ο γιος μου είναι σε σοκ–Πήγαινε στη δουλειά του και είχε πάρει το μωρό για να το πάει στον Παιδικό»-Τι λέει ο παππούς του βρέφους

0

«Παγώνει» το αίμα η τραγωδία με το νεκρό βρέφος 5,5 μηνών στην Άρτα, το οποίο ξεχάστηκε στο αυτοκίνητο για ώρες από τον πατέρα του.

Ο 37χρονος πατέρας αλλά και η μητέρα του μωρού είναι σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση, φανερώνοντας τάσεις αυτοκτονίας, την ίδια στιγμή που αναμένεται η νεκροψία –νεκροτομή του βρέφους.

Ο παππούς του μωρού μίλησε στην εκπομπή του Alpha “T-live” και στην Πόπη Παπαδοπούλου, μη μπορώντας να πιστέψει το κακό που βρήκε την οικογένειά τους…

«Δεν μπορεί ακόμα να… Έχει πάθει σοκ. Ο γιος μου πήγαινε στη δουλειά του… Είχε πάρει μαζί του το μωρό για να το πάει στον παιδικό σταθμό.

Η νύφη μου το πήγαινε στον παιδικό σταθμό συνήθως, αλλά δεν ξέρω τι έγινε χθες και δεν το πήγε. Παντρεύτηκαν τον Σεπτέμβριο με πολιτικό γάμο, επειδή ήταν έγκυος η νύφη μου», δήλωσε στον Alpha ο πατέρας του 37χρονου που χθες προσπάθησε να βάλει τέλος στη ζωή του.

Σημειώνεται, πως από την πλευρά του, ο συνήγορος του πατέρα, Δημήτρης Λαμπράκης, είπε σε δηλώσεις του στους δημοσιογράφους ότι το μήνυμα που στέλνει ο εντολέας του είναι να «μη ζήσει κανένας άνθρωπος αυτή την κατάσταση».




Αuτό είναι το πρώτο σημάδι του Αλτσχάιμερ

0

Οι περισσότεροι από εμάς ταυτίζουν το Αλτσχάιμερ με την απώλεια μνήμης. Δεν είναι αυτό το πρώτο σύμπτωμα, όμως. Το «καμπανάκι» έρχεται από αλλού.

Οι περισσότεροι από εμάς ταυτίζουν το Αλτσχάιμερ με την απώλεια μνήμης, με αποτέλεσμα να ανησυχούν όταν οι ίδιοι ή κοντινά τους πρόσωπα αρχίζουν να μη συγκρατούν τόσες πληροφορίες όσες παλιότερα ή αδυνατούν πότε πότε να θυμηθούν πού άφησαν τα κλειδιά ή τα γυαλιά τους.

Αν και τα όλο και συχνότερα κενά μνήμης αποτελούν σύμπτωμα-κλειδί της κοινής νευροεκφυλιστικής νόσου, επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου ανακάλυψαν ένα πιο πρώιμο σημάδι του Αλτσχάιμερ, το οποίο μάλιστα πολλές φορές περνά απαρατήρητο από τον πάσχοντα ή τους γύρω του.

Σύμφωνα με σχετική μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Alzheimer’s and Dementia, η απώλεια των ικανοτήτων προσανατολισμού στον χώρο ή ο αποπροσανατολισμός του ατόμου ενώ βρίσκεται σε κάποιο οικείο χώρο είναι πιθανώς ένα από τα πρώτα σημάδια που υποδεικνύουν την έναρξη της νόσου Αλτσχάιμερ.

Η διαπίστωση αυτή έγινε από τους επιστήμονες στη Σκωτία στο πλαίσιο ενός μακροχρόνιου πρότζεκτ που βρίσκεται σε εξέλιξη και που έχει σαν στόχο να αποκαλύψει πώς η άνοια και το Αλτσχάιμερ (η συχνότερη αιτία της) επιδρούν στον εγκέφαλο σε αρχικό στάδιο.

Στόχος του πρότζεκτ Prevent, όπως ονομάζεται, στο οποίο συμμετέχουν πολλά ερευνητικά κέντρα του Ηνωμένου Βασιλείου, είναι να εντοπιστούν ενδείξεις και σημάδια της νόσου Αλτσχάιμερ σε πάσχοντες που είναι σχετικά μικροί σε ηλικία.

Το Αλτσχάιμερ συχνά δεν προκαλεί εμφανή συμπτώματα μέχρι την ηλικία των 60-65 ετών, όταν πια έχουν συμβεί σημαντικές αλλοιώσεις στον εγκέφαλο και είναι δύσκολο να επιτύχει οποιαδήποτε παρέμβαση αναχαίτισής του.

«Το Αλτσχάιμερ θεωρείται κατ’ εξοχήν ασθένεια της μνήμης, όμως τώρα πιστεύουμε, βάσει των ευρημάτων μας, ότι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πάσχοντες, τουλάχιστον στην αρχή, δεν έχουν να κάνουν με την αποδυνάμωση της μνήμης αλλά με την εξασθένηση της ικανότητας οπτικοποίησης της θέσης ενός αντικειμένου ή του ίδιου του εαυτού» δηλώνει η Κάρεν Ρίτσι, μία εκ των επιστημόνων του πρότζεκτ Prevent. «Χάνουν την ικανότητα να κινούνται στον χώρο» προσθέτει.

Ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα είναι ο χαρακτήρας της Άλις Χάουλαντ τον οποίο υποδύθηκε με μεγάλη επιτυχία η Τζούλιαν Μουρ στην ταινία Still Alice: Κάθε στιγμή μετράει, αναφέρει η Ρίτσι. Η Άλις αρχίζει να υποπτεύεται ότι πάσχει από Αλτσχάιμερ όταν μια μέρα χάνεται σε έναν γνώριμο χώρο ενώ έκανε τζόκινγκ. «Αυτή η σκηνή στην αρχή της ταινίας σκιαγραφεί τέλεια την κατάσταση» είπε η Ρίτσι.

Η σταδιακή αδυναμία προσανατολισμού, εκτιμούν οι επιστήμονες, οφείλεται πιθανότατα στη συρρίκνωση του ιππόκαμπου, της περιοχής του εγκεφάλου που ελέγχει την κίνηση στον χώρο.

Δείτε απόσπασμα από την ταινία Still Alice:

[onmed] [guardian] [independent]

22 αστείες φωτογραφίες αφιερωμένες στις Εκλογές 2023

0

Μια ιστορική ημέρα σήμερα μιας και ο ελληνικός λαός αποφασίζει για την επόμενη κυβέρνηση. Εμείς συγκεντρώσαμε μερικές χιουμοριστικές φωτογραφία για σήμερα και σας ευχόμαστε… Καλή ψήφο!

346468052 779255507241691 2238294560254396200 n 347001913 216268197828009 239629456395423330 n 347102918 921270545610493 481615481801354358 n 347111148 795060542275912 915278250039318474 n 347119292 197103702751837 1943145602038446624 n 347231647 185838950630873 5024087276768882181 n 347235773 554266563565823 3099908140594848952 n 347247227 1283483945876610 3348234147516608892 n 347247950 3404639873136698 8757813217373203861 n 347256707 266680345804539 7861992877892602981 n 347422759 222366620520467 5254592429437603600 n 347552358 6945073232176165 3258348510632064764 n 347558004 583572537203248 6996371501219626477 n

345655347 2426430937518295 1938763919087276431 n

Χώρισε με τον αρραβωνιαστικό της ενώ ήταν δύο μηνών έγκυος και μόλις γέννησε παντρευτήκαμε. Είμαστε ευτυχισμένοι

0

Ακόμα θυμάμαι την πρώτη μέρα που την είδα… με κοίταγε με τα σπινθηροβόλα μάτια της έτοιμα να ανάψουν φωτιές, σαν κάτι να θέλουν να μου πουν.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.  Ήταν ένα πολύ ζεστό καλοκαίρι του 2010.
Αύγουστος, καύσωνας, η πόλη είχε ερημώσει για τα καλά… εγώ δεν μπορούσα να αφήσω το μαγαζί οπότε δούλευα συνεχόμενα εκείνη την περίοδο.

Εκείνη δούλευε στην πολυεθνική απέναντι από το μαγαζί μας… την έβλεπα κάθε πρωί να πηγαίνει στο γραφείο και την χάζευα από μακριά με θαυμασμό. Μελαχρινήψηλόλιγνη και πολύ γοητευτική.

Οι υπόλοιποι στο μαγαζί με είχαν πάρει στο ψιλό για τον τρόπο που την κοίταζα. Με κορόιδευαν.

Όταν μπήκε για πρώτη φορά να πάρει καφέ από εμάς, ένιωσα το σύμπαν να παγώνει. Σάστισα αλλά έτρεξα να την εξυπηρετήσω εγώ πρώτος. Ήταν γλυκιά και χαμογελαστή, αλλά και αρκετά μελαγχολική. Δεν είχα καμιά ελπίδα. Δεν μου έδινε καμιά υπόσχεση, αν και τα μάτια της μου έλεγαν άλλα…

Επί μέρες ερχόταν έπαιρνε τον πρωινό καφέ της και έφευγε.

Προσπάθησα όσο γινόταν να της βγάλω μια κουβέντα αλλά μάταια. Νομίζω ήταν απλώς ευγενική και φιλική.

Το κακό είναι πως είχα αρχίσει να την ερωτεύομαι αλλά μάλλον ερωτευόμουν ένα άπιαστο όνειρο.

Τα ΣΚ που δεν δούλευε η εταιρεία και δεν θα την έβλεπα, έπεφτα σε «κατάθλιψη». Οι φίλοι μου και οι γνωστοί με κορόιδευαν, εγώ  όμως μετρούσα τις ώρες να την δω.

Ήξερα ότι αυτή η ιστορία δεν οδηγούσε πουθενά, αλλά κάτι μέσα μου, μου έλεγε να το παλέψω…

Ένα απόγευμα, ξαφνικά, λίγη ώρα πριν κλείσω το μαγαζί και ενώ δεν είχε εμφανιστεί όλη μέρα, εμφανίζεται.

Δεν ήταν σε πολύ καλή ψυχολογία, έκατσε σε ένα τραπέζι και άρχισε να μου μιλάει. Ένιωθα ότι κάποιος μου κάνει πλάκα.

Αμέσως άδραξα την ευκαιρία να κάτσω δίπλα της να την ακούσω.

Ήταν σε πολύ άσχημη ψυχολογία γιατί χώρισε με τον αρραβωνιαστικό της μετά από 3 χρόνια σχέσης και μάλιστα ήταν δύο μηνών έγκυος. ‘

Ήθελε κάπου να μιλήσει, να ξεσπάσει.

Ο χωρισμός τους ήταν αρκετά επώδυνος μιας και πήγαιναν για γάμο. Δεν μπορώ να πω ότι στεναχωρήθηκα που χώρισε, θα ήταν υποκριτικό.

Με αυτά και με εκείνα, χωρίς να το καταλάβουμε μιλήσαμε για όλα, για τις ζωές μας, τον έρωτα, τον πόνο, τους ανθρώπους, τις δουλειές μας, τα όνειρά μας, τα πάντα. Με γοήτευε το μυαλό της και εκείνης δεν φαινόταν να της περνάω απαρατήρητος.

Είχαμε απίστευτη χημεία. Κλείσαμε το μαγαζί και συνεχίσαμε να μιλάμε έως τις 12 το βράδυ.

Μετά εξαφανίστηκε πάλι και σταμάτησε να έρχεται στο μαγαζί. Δεν ήξερα τι να κάνω. Της έστελνα καφέ στο γραφείο  της και σημειώσεις… μάταια.  Δεν εμφανιζόταν και άρχισα να αποθαρρύνομαι ξανά. Νόμιζα ότι την έχασα..

Ρώτησα το συνάδελφο της και μου είπε πως λείπει σε ταξίδι αναψυχής. Γύρισε και ήταν πιο όμορφη από ποτέ. Δεν άντεξα, στην επόμενη ευκαιρία της ζήτησα τον αριθμό της. Αυτή η γυναίκα έπρεπε να γίνει δική μου.

Δείλιασε, φοβόταν, δεν ήθελε να ξανά πληγωθεί. Δεν ανταποκρίθηκε.  Άρχισε πάλι να αραιώνει τις εμφανίσεις της στο μαγαζί, φοβήθηκα ότι τα ξαναβρήκε με τον πρώην της, όσο εγωιστικό και αν ακούγεται.  Άρχισα να γίνομαι νευρικός, κοφτός και απότομος.

Ήξερα ότι αυτή η ιστορία δεν οδηγούσε πουθενά, αλλά κάτι μέσα μου, μου έλεγε να το παλέψω.

Μια μέρα δεν άντεξα, την περίμενα κάτω από την εταιρεία να σχολάσει, έρχεται, με βλέπει, χαμογελάει πλατιά, την άρπαξα και την φίλησα με ότι θάρρος μου είχε περισσέψει και έκτοτε ήμαστε αχώριστοι.

Πέρασε καιρός για να την κάνω να εμπιστευτεί ξανά τους ανθρώπους και να αφήσει όλες τις φοβίες της πίσω..

Μετά από λίγους μήνες γέννησε και παντρευτήκαμε…

Σήμερα έχουμε δύο υπέροχα παιδιά και είμαστε πιο ερωτευμένοι από ποτέ. Όταν δύο άνθρωποι είναι γραφτό να είναι μαζί θα το καταφέρουν παρά τις δυσκολίες.

Όσα κανείς δεν θα σου πεί για την έκτρωση…

0

Τρεις μέρες αφού έκλεισα τα 21, έκανα έκτρωση. Κι αυτό δεν είναι κάτι που μετανιώνω. Ποτέ δεν θα είναι κάτι που μετανιώνω επειδή δεν μπορώ να φανταστώ που θα ήμουν αν δεν το είχα κάνει.

Ή μάλλον μπορώ.

Θα ήμουν δεσμευμένη για πάντα μ’ έναν άνδρα που ήξερα μόνο μερικούς μήνες και θα ζούσα σε άλλη πόλη, κατά πάσα πιθανότητα χωρίς να έχω πτυχίο ή δουλειά με προοπτικές.

Υπάρχουν άνθρωποι που με αποκαλούν εγωίστρια, αλλά δεν με νοιάζει επειδή δεν ήταν επιλογή τους, ήταν δική μου.

Ομολογώ όμως πως υπάρχουν πράγματα που δεν σου λένε για την έκτρωση. Σου λένε τα πάντα για την επέμβαση, πως θα νιώσεις, για την ευαισθησία που θα έχεις και τι πρέπει να κάνεις στο μέλλον ώστε να μη γίνεις μόνιμη πελάτισσα. Αλλά υπάρχουν πράγματα που δεν σου λένε.

Δεν θα σου πουν πως θα περάσεις τις λίγες βδομάδες ανάμεσα στην “ανακάλυψη” ότι είσαι έγκυος και το ραντεβού της άμβλωσης. Την πρωινή ναυτία, της μεταβολές της διάθεσης, τον θυμό, τον φόβο, την πικρία, το να κλαις μέσα στο αμάξι σου και να λες ψέματα στους φίλους και την οικογένεια σου.

Δεν θα σου πουν πως θα νιώσεις όταν το πεις στους δικούς σου και δείς τα πρόσωπα τους σκυθρωπά. Όταν σε ρωτήσουν τι θα κάνεις και τους απαντήσεις – χωρίς δισταγμό – ότι πρόκειται να κάνεις έκτρωση. Δεν θα σου πουν για την απογοήτευση στα πρόσωπα τους και πως αυτοί που γνωρίζουν δεν θα σε δουν ποτέ με τον ίδιο τρόπο.

Δεν θα σου πουν ότι θα μιλήσεις στο μωρό που μεγαλώνει μέσα σου, γνωρίζοντας ότι ποτέ δεν θα μπορέσεις να του πεις την ιστορία για το πώς γεννήθηκε. Πώς το είχες ονομάσει χωρίς καν να ξέρεις αν ήταν “εκείνος” ή πώς του είπες πόσο το αγαπάς, ακόμα κι αν ποτέ δεν θα το συναντήσεις.

Δεν θα σου πουν για την ταπείνωση και την αμηχανία που θα νιώσεις όταν θα πρέπει να πας στην κλινική και δεν θα σου πουν για την ανακούφιση που θα νιώσεις όταν τελειώσει, γιατί αυτό θα σε κάνει να νιώσεις άκαρδη. Ή ότι θα αισθανθείς αμέσως ελεύθερη και αμέσως μετά άρρωστη από την ενοχή και έπειτα χαρούμενη γιατί το μέλλον σου εξακολουθεί να απλώνεται μπροστά σου.

Δεν θα σου πουν ότι κάθε χρόνο, την ημέρα που συνέβη αυτό, θα σκέφτεσαι την απώλεια. Επειδή είναι μια απώλεια. Σκόπιμη ή όχι, έχεις χάσει κάτι που δεν μπορεί ν’ αντικατασταθεί και θα είναι πάντα η πρώτη επιλογή στη ζωή σου που δεν θα μπορείς να ξεχάσεις ότι έχεις κάνει, αλλά για την οποία δεν θα μπορείς ποτέ να μιλήσεις.

Δεν θα σου πουν ότι θα έχεις υπολογίσει την ημερομηνία γέννησης και την ηλικία του παιδιού σου αν είχε γεννηθεί. Δεν θα σου πουν ότι κάποιες φορές θα το βλέπεις στον ύπνο σου πότε σαν μωρό και πότε στην ηλικία που θα είχε αν το γεννούσες. Ότι θα ξυπνήσεις την επόμενη μέρα και όλη μέρα θα αναρωτιέσαι πώς θα ήταν. Θα ήταν γλυκός; Έξυπνος; Σκυθρωπός; Μοναχικός; Χαρούμενος;

Δεν θα σου πουν ότι τις περισσότερες ημέρες δεν θα το θυμάσαι. Γιατί, δεν είναι τατουάζ κολλημένο πάνω σου. Είναι απλά μια ανάμνηση, κάτι που συνέβη στη ζωή σου, μια επιλογή που έκανες. Μια επιλογή σωστή για σένα αλλά όχι εύκολη.

Πηγή:  http://thoughtcatalog.com/jackson-madigan/

Ο αδερφός μου παράτησε το παιδί του για τη νέα του σύζυγο. Ντρέπομαι για εκείνον

0

Ανήμερα των γενεθλίων του αδερφού μου η μητέρα μου του έκανε ένα μεγάλο πάρτι, μάλλον για να χορτάσει την ανάγκη της για φιγούρα, παρά για να χαρεί ο αδερφός μου. Είχε διακοσμήσει το σπίτι με λευκές και κίτρινες λεπτομέρειες και όλα ήταν άψογα. Όλα εκτός από ένα πράγμα. Κάτω από αυτήν την τελειότητα κρυβόταν ένα μυστικό, μία προδοσία, μία ντροπή. Κάτω από αυτή την τελειότητα κρυβόταν ένα πληγωμένο κοριτσάκι.

Παρακολουθούσα τους γύρω μου να γελούν και να τρώνε, να του εύχονται, να τον ακούν να περιγράφει με χαρά και ενθουσιασμό τη νέα του δουλειά και να είναι υπερήφανος, περηφάνια όμως δεν θα έπρεπε να νιώθει. Το μόνο που μπορούσα να πω από μέσα που ήταν «πού να ξέρατε»…

Ο αδερφός μου που κάποτε σεβόμουν όσο κανένας άλλος εγκατέλειψε την κόρη του. Παντρεύτηκε μία άλλη γυναίκα, η οποία τον πίεσε όσο δεν πήγαινε να μετακομίσουν στην άλλη άκρη της χώρας και έτσι μία ωραία πρωία μάζεψε τα πράγματά του και με τη δεύτερη γυναίκα του και το γιο τους και έφυγαν. Η κόρη του από τον πρώτο του γάμο έμεινε πίσω. Φυσικά έχει τη μητέρα της, η οποία τη λατρεύει αλλά τι γίνεται με τον πατέρα της; Απλά την εγκατέλειψε.

Σε κάποιες περιπτώσεις αναγνωρίζω ότι ο πατέρας δεν έχει άλλη επιλογή από το να φύγει, αλλά στην περίπτωσή μας είχε κι άλλες επιλογές. Πώς μπόρεσε ένας άνθρωπος που χαρακτηρίζεται λογικός να πει «θα αφήσω την κόρη μου και θα φύγω. Προτιμώ τη νέα μου δουλειά και τη νέα μου οικογένεια από εκείνη»;

Ποιος κάνει κάτι τέτοιο; Τι είδους γονιός «πουλάει» ουσιαστικά την αγάπη του παιδιού του; Ίσως κάποιος που δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε κάνει παιδιά.

Πείτε με τρελή, πείτε με όπως θέλετε, αλλά αν δεν μπορείτε να είστε εκεί για το παιδί σας μη γίνεστε γονείς. Μην αναπαράγεστε αν δεν σκοπεύετε να δώσετε τον εαυτό σας. Η φύση ορίζει να φεύγουν τα παιδιά από το σπίτι όταν μεγαλώσουν και όχι οι γονείς από το σπίτι όταν τα παιδιά είναι μικρά. Πάντα πίστευα ότι είναι στη φύση του ανθρώπου, είναι ένστικτο το να θες να προστατεύσεις τα παιδιά σου αλλά όπως αποδείχθηκε το ένστικτο αυτό δεν το έχουν όλοι.

Μπορεί να είναι αδερφός μου αλλά ο σεβασμός μου χάθηκε. Τον θεωρούσα ήρωα αλλά προτίμησε να θυσιάσει το παιδί του στο βωμό του νέου του έρωτα.

Δεν μπορώ πια να τον κοιτάξω στα μάτια. Κάθε φορά που μου μιλάει νιώθω την ανάγκη να τον περιφρονήσω.

Πολλοί πιστεύουν ότι δεν θα αντέξει πολύ μακριά από την κόρη του και ότι θα επιστρέψει αλλά εγώ δεν το πιστεύω.Το μόνο που πιστεύω είναι ότι δεν τον νοιάζει καθόλου, ότι δεν ενδιαφέρεται. Είμαι σίγουρη ότι το ίδιο πιστεύει και η κόρη του.

Ευτυχώς που το παιδί αυτό έχει μία εξαιρετική μητέρα και μία ευρύτερη οικογένεια που του στέκονται και το βοηθούν με κάθε τρόπο.

Εγώ από τη μεριά που θα είμαι πάντα εκεί για εκείνη και δεν θα την αφήσω ποτέ. Να είστε σίγουροι ότι κάθε φορά που θα με ρωτάει γιατί ο μπαμπάς της δεν την αγαπά και γιατί την παράτησε θα είμαι η πρώτη που θα της λέει «να τον πάρουμε τηλέφωνο να τον ρωτήσουμε».