«Είμαι χωρισμένη εδώ και 8 χρόνια και ερωτευμένη με έναν παντρεμένο άντρα»
«Είμαι χωρισμένη εδώ και 8 χρόνια και ερωτευμένη με έναν παντρεμένο άντρα του οποίου δεν προχωράει το διαζύγιό του. Τι να κάνω;», λέει η Άννα 44 ετών.
Η Άννα, 44 ετών, άνοιξε την καρδιά της και μοιράστηκε την προσωπική της ιστορία στην εκπομπή, αναφέροντας:
«Είμαι χωρισμένη εδώ και οκτώ χρόνια. Στην πορεία της ζωής μου γνώρισα έναν άντρα που με έκανε να ξαναπιστέψω στον έρωτα. Όμως είναι παντρεμένος και –παρότι μου λέει ότι δεν είναι πια καλά με τη σύζυγό του– το διαζύγιο δεν προχωράει ποτέ. Εγώ είμαι βαθιά ερωτευμένη και νιώθω ότι μένω στάσιμη. Δεν ξέρω τι να κάνω, ούτε αν πρέπει να συνεχίσω να ελπίζω».
Η ιστορία της Άννας δεν είναι μοναδική. Πολλές γυναίκες (και άντρες) βρίσκονται εγκλωβισμένοι συναισθηματικά σε σχέσεις χωρίς ξεκάθαρες προοπτικές, βιώνοντας μια διαρκή αναμονή και αβεβαιότητα.
Η σύμβουλος σχέσεων Μάρθα Μαρκάκη, σχολιάζοντας την υπόθεση στην εκπομπή, επισημαίνει ότι τέτοιες καταστάσεις συχνά προκαλούν έντονη ψυχολογική φθορά. «Όταν ένα διαζύγιο δεν προχωράει για χρόνια, ενώ υπάρχουν υποσχέσεις, αυτό από μόνο του λέει πολλά. Το βασικό ερώτημα που πρέπει να απαντήσει η Άννα είναι: αν ο άνθρωπος αυτός δεν πάρει ποτέ διαζύγιο, είναι διατεθειμένη να ζήσει έτσι;», τόνισε η ειδικός.
Στο βίντεο που ακολουθεί, η κ. Μαρκάκη δίνει σαφείς και ανθρώπινες συμβουλές για το πώς μπορεί κάποιος να ξεκαθαρίσει μια τέτοια κατάσταση και να προστατεύσει την ψυχική του ισορροπία. Μια συζήτηση που αξίζει να παρακολουθήσετε, ειδικά αν έχετε βρεθεί ή βρίσκεστε σε παρόμοια θέση.
Τι λέει στην εκπομπή η σύμβουλος σχέσεων Μάρθα Μαρκάκη.
Γιατί δεν πρέπει να δένετε στην βαλίτσα σας τίποτα
Η προειδοποίηση απευθύνεται προς τους επιβάτες που ταξιδεύουν με το αεροπλάνο και αφορά την συνήθεια μερικών να δένουν πάνω στην αποσκευή τους μια κορδέλα, ώστε να μπορούν να την εντοπίσουν γρήγορα ανάμεσα στις αμέτρητες άλλες αποσκευές.
Υπάλληλος αεροδρομίου στο Δουβλίνο, συμβουλεύει ότι αυτό θα μπορούσε να κάνει περισσότερο κακό παρά καλό.
Όταν φεύγουν για διακοπές, οι ταξιδιώτες θέλουν να μπορούν να ξεχωρίσουν κάποιον δικό τους μέσα στο πλήθος αλλά το ίδιο θέλουν να γίνεται και με τις βαλίτσες τους. Επειδή φοβούνται πως κάποιος κατά λάθος θα πάρει την βαλίτσα τους, δένουν πάνω της κάποια χρωματιστή κορδέλα ή κάτι άλλο ώστε να είναι σίγουροι ότι δεν θα μείνουν με τα ρούχα που φοράνε, γιατί κάποιος άλλος τους πήρε την δική τους αποσκευή.
Οι ανήσυχοι ταξιδιώτες προσθέτουν μπιχλιμπίδια, μπρελόκ, ετικέτες αποσκευών, πολύχρωμα κορδόνια ή αυτοκόλλητα στις τσάντες τους, ώστε να είναι εύκολο να παρακολουθήσουν τις βαλίτσες, όταν έρχονται στον κυλιόμενο διάδρομο, ενώ το δέσιμο πάνω στην χειρολαβή φαίνεται πως είναι αυτό που προτιμούν οι περισσότεροι. Κάποιος μάλιστα επιβάτης είχε βάλει και κάποια συσκευή παρακολούθησης ώστε να γνωρίζει που κατευθύνεται η αποσκευή του.
Σύμφωνα με έναν υπεύθυνο χειρισμού αποσκευών στο αεροδρόμιο του Δουβλίνου, η διάκριση των αποσκευών σας με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να καταλήξει στην πλήρη καταστροφή των διακοπών σας. Ο υπάλληλος, εξήγησε ότι η εξατομίκευση των πολύτιμων αποσκευών σας θα μπορούσε στην πραγματικότητα να κάνει περισσότερο κακό παρά καλό, καθώς τα υπάρχοντά σας μπορεί να μην μπουν καν στο αεροπλάνο.
Είπε στο RSVP Live: «Οι κορδέλες που δένουν οι άνθρωποι στις βαλίτσες τους για να τις αναγνωρίσουν, μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα με τη σάρωση της βαλίτσας στο χώρο αποσκευών.»
«Εάν η βαλίτσα δεν μπορεί να σαρωθεί αυτόματα, μπορεί να καταλήξει σε χειροκίνητη επεξεργασία, πράγμα που θα μπορούσε να σημαίνει ότι αυτή δεν θα φτάσει έγκαιρα στην πτήση», πρόσθεσε.
«Βγάλτε τα παλιά αυτοκόλλητα από την αποσκευή σας γιατί μπορεί να προκαλέσει σύγχυση με τη διαδικασία σάρωσης.»
Ο υπάλληλος του αεροδρομίου έδωσε επίσης μερικές χρήσιμες συμβουλές για τους ταξιδιώτες που πρέπει να λάβουν υπόψη τους εάν θέλουν ένα ταξίδι χωρίς άγχος για τις αποσκευές τους, όπως να μαζεύουν τα ροδάκια της βαλίτσας για να αποφύγουν ζημιές.
Αλλά ο χρυσός κανόνας του είναι, να μην πακετάρετε ποτέ Marzipan στις αποσκευές σας. Ο χειριστής αποσκευών εξήγησε ότι η παχύρρευστη πάστα από αλεσμένα αμύγδαλα, ζάχαρη και αυγό έχει την «ίδια πυκνότητα» με ορισμένα εκρηκτικά – οπότε μην εκπλαγείτε αν σας τραβήξουν στην άκρη για μια διεξοδική έρευνα.Το να χάσετε τις οικογενειακές διακοπές για λίγο Marzipan απλά δεν αξίζει τον κόπο, σωστά;
Αφήσετε λοιπόν τις κορδέλες και τα είδη ζαχαροπλαστικής στο σπίτι εάν θέλετε να κάνετε την πτήση σας ήρεμα.
Αδιανόητο να πιστέψουν ότι ο 7χρονος γιος του δεν βρίσκεται πια στην ζωή, με τους γονείς τους να ξεσπούν και να ζητούν απαντήσεις για τον θάνατο του παιδιού τους.
Δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς για τους χαροκαμένους γονείς του 7χρονου Μάριου που “‘εφυγε” από τη ζωή στα Επείγοντα του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου και τα αίτια θανάτου του παραμένουν ακόμα αδιευκρίνιστα.
Παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες των γιατρών, δεν κατάφερε να κρατηθεί στη ζωή. Συγκλονίζει η μητέρα του παιδιού η οποία μίλησε αποκλειστικά στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star.
Χθες το πρωί ετοίμαζε τον μοναχογιό της να πάει στο σχολείο και χθες το απόγευμα του είπε το στερνό αντίο. Μέσα σε μια στιγμή η μαμά του Μάριου έχασε τον κόσμο όλο. «Έχασα το παιδί μου σε μια ώρα ξαφνικά. Όλοι έκαναν το ανθρωπίνως δυνατό.
Τις ευχαριστίες μας στο νοσοκομείο, στη διοίκηση, στους ανθρώπους, τον γιατρό που τον παρέλαβε και προσπάθησε να τον κρατήσει στη ζωή αλλά δεν ήταν δυνατό. Το παιδί δεν είχε κάτι αλλά πολλά μπορεί να συμβούν σε έναν άνθρωπο. Κοιμηθήκαμε, ξυπνήσαμε και έγινε αυτό. Ήταν να πάει σχολείο, όπως όλα τα παιδιά του κόσμου», λέει κλαίγοντας η μητέρα του Μάριου στο Star.
Επί 2,5 ώρες οι γιατροί έδιναν αγώνα μέσα στο Ιπποκράτειο για να σώσουν το παιδί το οποίο τελικά έπαθε ανακοπή. «Είμαστε δύο γονείς που βιώνουμε το δράμα μας. Χάσαμε το αγγελούδι μας. Εγώ σε δέκα ημέρες θα του έκανα πάρτι για τα 7 και είχα καλέσει τα παιδιά και σήμερα τον κηδεύω το καταλαβαίνεις;» λέει η μητέρα στη δημοσιογράφο.
Πως ακριβώς έφυγε από την ζωή ο 7χρονος Μάριος
Το παιδάκι όταν πήγε στο νοσοκομείο δεν είχε πόνους: «Το παιδί δεν είχε τις αισθήσεις του προφανώς. Το είδα μπροστά στα μάτια μου, προσπαθούσαν να κρατήσουν το παιδί μου στη ζωή αυτοί οι άνθρωποι και το παιδάκι μου είχε ήδη γίνει άγγελος,
είχε επιλέξει να φύγει μόνος του, οπότε δεν υπάρχει κάποιος να κατηγορηθεί», λέει επίσης η μητέρα του. Ο 7χρονος Μαριος είχε αναιμία και σε αυτό το γεγονός απέδωσαν αρχικά οι γιατροί ότι το παιδί παρουσίασε πολύ χαμηλό αιματοκρίτη όταν έφτασε στο νοσοκομείο.
Μάλιστα πριν τρεις μήνες είχε κάνει εμβόλιο για covid και δεν παρουσίαζε ύποπτα ηπατικά ευρήματα. Ο μικρός Μάριος είχε πυρετό τις τελευταίες δύο ημέρες και οι γονείς τον πήγαν και στην παιδίατρο του. Χθες, όμως, άρχισε να πονάει και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο όπου και κατέληξε.
Οι σοκαριστικές αναφορές του πατέρα του 7χρονου παιδιού
«Προσπάθησαν το παιδί να το σώσουν, αλλά δεν σώθηκε. Αιμορραγούσε από την μύτη, το στόμα και κατέληξε» ανέφερε ο πατέρας του 7χρονου και πρόσθεσε «Σκεφτείτε να έχετε εσείς ένα παιδί, ένα ωραίο πρωί με ένα μικρό πυρετό που είχε την προηγούμενη ημέρα, να καταλήξει με συνοπτικές διαδικασίες, σε 1,5- 2 ώρες».
Όπως τόνισε ο πατέρας του 7χρονου στο νοσοκομείο οι γιατροί τους ενημέρωσαν ότι για τον θάνατο του παιδιού φταίει το κλιματικό και η νόσος των Λεγεωνάριων, ωστόσο όπως ο ίδιος ανέφερε αρνείται να το πιστέψει.
«Σαν πρώτη φάση μας είπαν ότι υπήρχε ένα μικρόβιο, λεγεώνα λέγεται, και βρέθηκε αυτό στο αίμα του. Μας είπαν μάλιστα να βγάλουμε τα φίλτρα (κλιματισμού) που έχουμε στα σπίτια μας. Εγώ δεν πιστεύω ούτε μία στο δισεκατομμύριο ότι είναι από αυτό το πράγμα.
Δεν μπορεί τώρα από ένα τέτοιο μικρόβιο, ένα παιδί με τόσο δυνατό ανοσοποιητικό να καταλήγει ουσιαστικά σε τέσσερις ώρες» εξηγεί ο πατέρας. Το παιδί από τα εργαστηριακά ευρήματα φαίνεται ότι παρουσίαζε χαμηλό οξυγόνο και πολύ χαμηλό αιματοκρίτη, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες είναι πολύ πιθανό να είχε κάποια πνευμονική αιμορραγία.
Το παρακάτω ποστ αναδημοσιεύουμε αποκλειστικά στο Singlewoman.gr από την ομάδα στο fb “Τμήμα Προσωπικού Δράματος” με την άδεια της συντάκτριάς του, Εμμανουέλας Μαρκέζη, στην οποία και ανήκει το ακόλουθο κείμενο
Πριν ένα χρόνο περίπου άφησα την Αθήνα και ήρθα σε ένα χωριό με 300 κατοίκους. Περίμενα να φρικάρω και να μην αντέξω. Φτάνω σχεδόν αμέσως βρίσκω δουλειά σε καφετέρια και βλέπω πως το αφεντικό είναι ένας άγγελος.
Κάθε πρωί κουλούρι, τυρόπιτα ή ότι ζεστό είχε βγάλει ο φούρνος, το μεσημέρι μου κατέβαζε ένα πιάτο φαγητό από το δικό της, κόλλησα κόβιντ και μου έφερνε φαγητό κάθε μεσημέρι, ψώνια το ίδιο, δεν δέχτηκε ούτε 0,50€.
Ο μισθός κάθε μήνα μπαίνει και βάζει και το κάτι παραπάνω.
Άλλες φορές 10€, άλλες 20€ και άλλες 40€.
Μπορεί να χρειάζεται να ξυπνάω στις 4:30, μπορεί να με περιμένουν 5:30 η ώρα δέκα πελάτες για να πάρουν καφέ και να πάνε στα χωράφια και στα ζώα, μπορεί από τις 6:00 να μαζεύονται οι παππούδες και να μαλώνουν κάθε μέρα για τα κόμματα, μπορεί ώρες ώρες να είναι εκνευριστικοί, αλλά είμαι ένα χρόνο εδώ και νιώθω ότι έχω 10 χρόνια plus ζωής.
Αυτήν την ησυχία, την ηρεμία, το μη άκουσμα βουητών, μηχανών και αυτοκινήτων, ο καθαρός αέρας, το πράσινο δεν το αλλάζω με τίποτα.
ΥΓ: Γατάκια, τα δικά σας tips είναι λεφτά, τα δικά μου είναι πατάτες, πιπεριές, τζάμπα λάδι, καρπούζια, πεπόνια, πράσα, σπανάκι, φρούτα.
Μια γυναίκα που δεν πέρασε απαρατήρητη στην πρεμιέρα του GNTM.
Μονοπώλησε το ενδιαφέρον κριτών και τηλεθεατών η εντυπωσιακή Σοφία η οποία άφησε το στίγμα της -και με το παραπάνω- στην πρεμιέρα του GNTM στο Star.
H 33χρονη σχολιάστηκε ιδιαιτέρως για το καλογυμνασμένο της κορμί και την ευγένειά της, ωστόσο απορρίφθηκε νωρίς από την Ηλιάνα Παπαγεωργίου η οποία… δεν θέλησε καν να τη δει με μαγιό.
Για καλή τύχη των τηλεθεατών, οι υπόλοιποι κριτές έσωσαν την κατάσταση, η Σοφία επέστρεψε στο πλατό με το μικροσκοπικό της μαγιό και τελικά κέρδισε μια θέση στο Bootcamp του GNTM!
Όπως ήταν αναμενόμενο, η «δυνατή» εικόνα της Σοφίας δίχασε κριτές αλλά και τηλεοπτικό κοινό, με τα σχόλια έκαναν την εμφάνισή τους στο X να καθιστούν σαφές πως η 33χρονη μόνο απαρατήρητη δεν πέρασε.
Ορισμένοι, μάλιστα, έσπευσαν να σχολιάσουν πως η Σοφία τους θύμισε την Κλέλια Ρένεση.
με την Κλέλια Ρενεση μοιάζει. Αλλα εκανε το λάθος να λέει ότι είναι μεγάλη στα 33, σα να έχουν στόχο εκεί να βγουν στις διεθνείς πασαρελες κ πρέπει να είναι 18-20 #GNTMgr
Εδώ που τα λέμε οκ, είναι 33 αλλά είναι πολύ όμορφη. Και επίσης ας το σταματήσουν αυτό με τα μαλλιά, καταντάει κουραστικό. Κοντό ΔΕΝ θα της πήγαινε. #GNTMgrpic.twitter.com/Ae3g57lNbk
Διπολική διαταραχή (ονομάζεται επίσης και μανιοκατάθλιψη) είναι μια ψυχική ασθένεια που χαρακτηρίζεται από σοβαρές εναλλαγές της διάθεσης, επαναλαμβανόμενα επεισόδια κατάθλιψης και τουλάχιστον ένα επεισόδιο μανίας.
Η διπολική διαταραχή είναι ένα είδος διαταραχής της διάθεσης που προσβάλλει περισσότερο από 1% των ενηλίκων.
Δείτε μερικά ενδιαφέροντα στατιστικά στοιχεία σχετικά με τη διπολική διαταραχή:
Είναι η 5η κύρια αιτία αναπηρίας στον κόσμο.
Είναι η 9η αιτία πρόωρου θανάτου ή αναπηρίας σε όλο τον κόσμο.
Ο αριθμός των ατόμων με διπολική διαταραχή που αυτοκτονούν είναι 60 φορές υψηλότερος από εκείνον του γενικού πληθυσμού.
Οι άνθρωποι που έχουν αυτό το ψυχικό νόσημα διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο να υποφέρουν από κατάχρηση ουσιών, όπως ο αλκοολισμός, καθώς και από άλλα προβλήματα ψυχικής υγείας.
Οι άντρες την εκδηλώνουν νωρίτερα από τις γυναίκες (κατά μέσο όρο).
Η διπολική διαταραχή έχει διάφορους τύπους, όπως η τύπου-1 και η τύπου-2. Ανάλογα με το πόσο γρήγορα συμβαίνουν οι εναλλαγές της διάθεσης, τα επεισόδια της διπολικής διαταραχής μπορεί επίσης να χαρακτηριστούν ως “ανάμικτα” (επεισόδιο εναλλαγής της διάθεσης που διαρκεί
λιγότερο από το συνηθισμένο που απαιτείται για τη διάγνωση), τα οποία συμβαίνουν με μεγαλύτερη συχνότητα από το σύνηθες (τέσσερα ή περισσότερα σοβαρά επεισόδια ανά έτος).
Περίπου το 40% των ατόμων με διπολική διαταραχή έχει τουλάχιστον μία περίοδο ταχείας εναλλαγής διάθεσης κατά τη διάρκεια της ζωής τους.
Για κάθε είδος και διάρκεια της ασθένειας, ο ασθενής βιώνει σημαντικά προβλήματα που παρεμβαίνουν στην καθημερινότητά του (εργασία, κοινωνικές σχέσεις κλπ) και μπορεί να απαιτηθεί νοσηλεία, ή μπορεί να έχει ψυχωσικά συμπτώματα (για παράδειγμα, παραισθήσεις ή ψευδαισθήσεις).
Η διάγνωση της διπολικής διαταραχής τύπου-1 προϋποθέτει το άτομο να έχει τουλάχιστον ένα μανιακό επεισόδιο, αλλά δεν απαιτεί προϊστορία μείζονος κατάθλιψης. Η διπολική διαταραχή τύπου-2 διαγιγνώσκεται αν το άτομο έχει βιώσει τουλάχιστον ένα επεισόδιο μείζονος κατάθλιψης και τουλάχιστον ένα επεισόδιο υπομανίας (ηπιότερη μορφή μανίας).
Για να εξεταστεί η πιθανότητα διπολικής διαταραχής, το άτομο πρέπει να έχει εκδηλώσει τουλάχιστον ένα μανιακό επεισόδιο.
Τα χαρακτηριστικά ενός τέτοιου επεισοδίου πρέπει να διαρκέσουν τουλάχιστον μια εβδομάδα και να περιλαμβάνουν:
Αυξημένη, επιθετική, ή ευερέθιστη διάθεση
Σκέψεις που “τρέχουν” διαρκώς από το ένα θέμα στο άλλο
Αλλαγές στην ομιλία (γρήγορη, υπερβολική ομιλία)
Μειωμένη ανάγκη για ύπνο
Μεγαλοπρεπείς πεποιθήσεις (για παράδειγμα, το να πιστεύει το άτομο ότι έχει υπερδυνάμεις ή κάποιο υπερβολικό ταλέντο ή αδυναμία)
Διαρκείς αλλαγές θεματικών ενοτήτων στην ομιλία (το άτομο αλλάζει επανειλημμένα αντικείμενο συζήτησης σε θέματα που δεν σχετίζονται μεταξύ τους)
Αυξημένη δραστηριότητα και προσήλωση σε καθημερινούς, απλούς “στόχους”
Παρορμητικότητα και κακή κρίση (όπως οι παράλογες δαπάνες, το υπερβολικό ξεφάντωμα και η ασυδοσία στις πράξεις)
Τα συμπτώματα ενός μανιακού επεισοδίου της πρώιμης (δηλαδή σε νεαρή ηλικία) εμφάνισης διπολικής διαταραχής τείνουν να περιλαμβάνουν ξεσπάσματα θυμού και οργής, καθώς και ευερεθιστότητα, σε αντίθεση με την επεκτατική -υπερβολικά αυξημένη- διάθεση που παρατηρείται στους ενήλικες.
Ο έφηβος με διπολική διαταραχή είναι πιο πιθανό να παρουσιάζει κατάθλιψη και ανάμικτα επεισόδια με γρήγορες εναλλαγές στη διάθεση.
Παρά τις διαφορές στα συμπτώματα της διπολικής διαταραχής σε εφήβους και παιδιά σε σύγκριση με τους ενήλικες, πολλοί άνθρωποι που έχουν διαγνωστεί με ορισμένα είδη παιδικής διπολικής διαταραχής εξακολουθούν να έχουν αυτά τα συμπτώματα και ως ενήλικες. Τα συμπτώματα της ασθένειας σε γυναίκες τείνουν να περιλαμβάνουν περισσότερο καταθλιπτικά επεισόδια και αυξημένο άγχος με μεγαλύτερη συχνότητα επεισοδίων σε σύγκριση με τους άνδρες.
Παρά το γεγονός ότι ένα σημαντικό καταθλιπτικό επεισόδιο δεν αποτελεί από μόνο του προϋπόθεση για τη διάγνωση της διπολικής διαταραχής, τέτοιου τύπου επεισόδια (καταθλιπτικά) συχνά εναλλάσσονται με μανιακά επεισόδια. Μάλιστα η επίμονη και διαρκής θλίψη εμφανίζεται πιο συχνά από ό,τι η μανία σε πολλούς ανθρώπους με διπολική διαταραχή.
Διπολική διαταραχή: Τα βασικά σημάδια – Πώς θα καταλάβετε έναν διπολικό:
Επίμονη κατάθλιψη ή ευερέθιστη διάθεση
Μειωμένο ενδιαφέρον για προηγουμένως ευχάριστες δραστηριότητες
Αλλαγές ή προβλήματα στην όρεξη, το σωματικό βάρος, ή τον ύπνο
Ευερεθιστότητα ή έλλειψη δραστηριότητας
Αυξημένη συχνότητα κόπωσης
Αίσθημα αναξιότητας
Δυσκολία στη συγκέντρωση
Σκέψεις θανάτου ή σκέψεις/σχέδια/πράξεις αυτοκτονίας
Ένα συγκινητικό παράδειγμα του πώς η Μητέρα Φύση μπορεί να κάνει θαύματα
Η Emma, μια μαμά άλογο, γέννησε «ένα θαύμα», καταρρίπτοντας όλες τις πιθανότητες. Ο ιδιοκτήτης της είχε μια ευχάριστη έκπληξη όταν η Emma ετοιμάζονταν να γεννήσει το πουλάρι της. Σύμφωνα με το Κέντρο Υγείας Ίππου του UC Davis, «πολλοί παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν την ικανότητα του αλόγου να συλλάβει, να διατηρήσει μια υγιή εγκυμοσύνη και να γεννήσει ένα υγιές πουλάρι.
Αν και είναι σύνηθες για ένα μεγάλο αριθμό δίδυμων εμβρύων να αποβάλλονται μέσα στις πρώτες έξι εβδομάδες της εγκυμοσύνης, το 80% περίπου των διδύμων που υπάρχουν μετά από τις 40 ημέρες εγκυμοσύνης, αποβάλλονται τον όγδοο μήνα της εγκυμοσύνης.
Δεν είναι ασυνήθιστο για τα άλογα να συλλάβουν δίδυμα, αλλά σίγουρα είναι εξαιρετικά σπάνιο να επιβιώσουν και τα δύο έμβρυα. Αυτό που συμβαίνει συνήθως, είναι το ένα από τα δύο έμβρυα να οδηγήσει το δεύτερο έμβρυο στο θάνατο νωρίς.
Σε άλλες περιπτώσεις, ο κτηνίατρος θα πρέπει να εκτελέσει μια άμβλωση για να αφαιρέσει το δεύτερο έμβυο, ώστε το πρώτο να αναπτυχθεί κανονικά. Οι καθυστερημένες αμβλώσεις, μπορούν να οδηγήσουν σε σημαντικές επιπλοκές.
Ο κτηνίατρος Nicolas Jarvis δήλωσε: «Αν και οι φοράδες γεννούν πολύ συχνά δίδυμα, είναι σπάνιο να επιβιώσουν και τα δύο έμβρυα». Στην ουσία, τα πουλάρια παλεύουν μέσα στη μήτρα για τον χώρο που πρέπει να μεγαλώσουν και συνήθως το ένα κερδίζει τον αγώνα.
Η αναλογία επιβίωσης και των δύο δίδυμων αλόγων είναι πολύ χαμηλή και είναι 10.000 προς 1. Για τον άνθρωπο, το ποσοστό επιβίωσης των διδύμων είναι 27%.
Έτσι, όταν η Emma γέννησε δίδυμα και επέζησαν και τα δύο, τόσο οι κτηνίατροι όσο και οι άνθρωποι στο διαδίκτυο, έμειναν έκπληκτοι. Είχε να συμβεί αυτό το θαύμα από το 2009, που είχαν γεννηθεί και τα δύο πουλάρια Colby και Leo.
Τα δίδυμα πουλάρια που γεννήθηκαν ονομάζονται Grace και Will και είναι σε πολύ καλή κατάσταση υγείας. Ο ιδιοκτήτης της Emma εξακολουθεί να είναι έκπληκτος με την κατάσταση και δεν γνώριζε καν ότι η Emma είχε δίδυμα.
Οι γονείς πρέπει να προσέχουν πολύ να μη μαλώνουν τα παιδιά τους το βράδυ, γιατί το βράδυ τα παιδιά δεν έχουν με τι να διασκεδάσουν την στενοχώρια τους και η μαυρίλα της νύχτας την μαυρίζει πιο πολύ.
Αρχίζουν να σκέφτονται πώς να αντιδράσουν, ψάχνουν διάφορες λύσεις, μπαίνει στην μέση και ο διάβολος, και μπορεί να φθάσουν στην απελπισία… Την ημέρα, και να πουν τα παιδιά: «θα κάνω αυτό ή εκείνο», θα βγουν έξω, θα ξεχαστούν, οπότε διασκεδάζεται η στενοχώρια. –Γέροντα, το ξύλο βοηθάει τα παιδιά να διορθωθούν; –Όσο γίνεται, οι γονείς να το αποφεύγουν.
Να προσπαθούν με το καλό και με υπομονή να δώσουν στο παιδί να καταλάβει ότι αυτό που κάνει δεν είναι σωστό. Μόνον όταν είναι μικρό το παιδί και δεν καταλαβαίνει ότι αυτό που κάνει είναι επικίνδυνο, βοηθιέται, αν φάη κανένα σκαμπίλι, για να προσέχει άλλη φορά.
Ο φόβος, μήπως φάη πάλι σκαμπίλι, γίνεται φρένο και το προστατεύει. Εγώ, όταν ήμουν μικρός, περισσότερο βοηθιόμουν από την μητέρα μου παρά από τον πατέρα μου. Και οι δυο με αγαπούσαν και ήθελαν το καλό μου. Καθένας όμως με βοηθούσε με το δικό του τρόπο. Ο πατέρας μου ήταν αυστηρός.
Όταν κάναμε καμιά αταξία, μας έδινε σκαμπίλια. Εγώ πονούσα λίγο από το ξύλο, μαζευόμουν, όταν όμως περνούσε ο πόνος, ξεχνούσα και τον πόνο και τις συμβουλές του. Όχι ότι δεν με αγαπούσε ο πατέρας μου. Από αγάπη με έδερνε.
Μια φορά, θυμάμαι – τριών ετών ήμουν – , που μου έδωσε ο πατέρας μου ένα σκαμπίλι, με τίναξε πέρα! Τι είχε γίνει; Δίπλα από το σπίτι μας ήταν ένα σπίτι εγκαταλελειμμένο. Οι ιδιοκτήτες είχαν φύγει στην Αμερική και είχε ρημάξει. Στην αυλή είχε μια συκιά που τα κλαδιά της έβγαιναν στον δρόμο.
Ήταν καλοκαίρι και ήταν γεμάτη σύκα. Εκεί που έπαιζα με τα άλλα παιδιά, ήρθε ένας γείτονας και με σήκωσε, για να του κόψω μερικά σύκα, γιατί δεν έφθανε μόνος του να τα κόψη. Του έκοψα πέντε έξι και μου έδωσε κι εμένα δύο. Όταν το έμαθε ο πατέρας μου, θύμωσε πάρα πολύ. Μου έδωσε ένα σκαμπίλι!…
Εγώ έβαλα τα κλάματα. Η μάνα μου που ήταν μπροστά, γύρισε και του είπε: «Τι το χτυπάς το παιδί; Τι ήξερε αυτό; μικρό παιδί είναι. Πως μπορείς να το ακούς να κλαίη;». «Άμα έκλαιγε τότε που το σήκωσε ο άλλος, για να κόψη τα σύκα, δεν θα έκλαιγε τώρα, είπε ο πατέρας μου. Αλλά, φαίνεται, ήθελε να φάη και αυτό σύκα. Ας κλαίη λοιπόν τώρα».
Που να τολμήσω να το ξανακάνω! Και η μητέρα μου έβλεπε τις αταξίες μου και στενοχωριόταν, αλλά είχε μια αρχοντιά. Όταν έκανα καμμιά αταξία, γύριζε το κεφάλι από την άλλη μεριά και έκανε πως δεν με βλέπει, για να μη με στενοχωρήση.
Εμένα όμως αυτή η συμπεριφορά μου ράγιζε την καρδιά. «Κοίταξε, έλεγα μέσα μου, εγώ έκανα τέτοια αταξία και η μητέρα όχι μονάχα δεν με δέρνει, αλλά κάνει και πως δεν με βλέπει! Άλλη φορά δεν θα το ξανακάνω! Πώς να την ξαναστενοχωρήσω;».
Με αυτήν την συμπεριφορά της η μητέρα μου με βοηθούσε περισσότερο, παρά αν μου έδινε ένα σκαμπίλι. Κι εγώ όμως δεν το εκμεταλλευόμουν, να πω: «Ε, τώρα δεν με βλέπει, ας κάνω μεγαλύτερη αταξία». Ενώ ο πατέρας μου, μόλις έκανα κάτι, τακ, σκαμπίλι. Βλέπεις, και οι δύο με αγαπούσαν, εκείνο όμως που με διόρθωνε περισσότερο ήταν η αρχοντική συμπεριφορά της μάνας μου.
–Γέροντα, μερικά παιδιά όμως είναι πολύ άτακτα. Φωνάζουν, τρέχουν, κάνουν ζημιές. Πώς να αποφύγουν οι γονείς το ξύλο; –Κοίταξε, δεν φταίνε τα παιδιά. Τα παιδιά, για να μεγαλώσουν φυσιολογικά, θέλουν αυλή, για να μπορούν να παίξουν. Τώρα τα κακόμοιρα είναι κλεισμένα μέσα στις πολυκατοικίες και ζορίζονται.
Δεν μπορούν να τρέξουν ελεύθερα, να παίξουν, να χαρούν. Δεν πρέπει να στενοχωριούνται οι γονείς, όταν το παιδάκι είναι ζωηρό. Ένα ζωηρό παιδί έχει δυνάμεις μέσα του και μπορεί να προκόψη πολύ στην ζωή του, αν τις αξιοποιήση.
Από το βιβλίο: «Οικογενειακή ζωή» ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Δ´, ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2004.
Οι περισσότεροι από εμάς ταυτίζουν το Αλτσχάιμερ με την απώλεια μνήμης. Δεν είναι αυτό το πρώτο σύμπτωμα, όμως. Το «καμπανάκι» έρχεται από αλλού.
Οι περισσότεροι από εμάς ταυτίζουν το Αλτσχάιμερ με την απώλεια μνήμης, με αποτέλεσμα να ανησυχούν όταν οι ίδιοι ή κοντινά τους πρόσωπα αρχίζουν να μη συγκρατούν τόσες πληροφορίες όσες παλιότερα ή αδυνατούν πότε πότε να θυμηθούν πού άφησαν τα κλειδιά ή τα γυαλιά τους.
Αν και τα όλο και συχνότερα κενά μνήμης αποτελούν σύμπτωμα-κλειδί της κοινής νευροεκφυλιστικής νόσου, επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου ανακάλυψαν ένα πιο πρώιμο σημάδι του Αλτσχάιμερ, το οποίο μάλιστα πολλές φορές περνά απαρατήρητο από τον πάσχοντα ή τους γύρω του.
Σύμφωνα με σχετική μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Alzheimer’s and Dementia, η απώλεια των ικανοτήτων προσανατολισμού στον χώρο ή ο αποπροσανατολισμός του ατόμου ενώ βρίσκεται σε κάποιο οικείο χώρο είναι πιθανώς ένα από τα πρώτα σημάδια που υποδεικνύουν την έναρξη της νόσου Αλτσχάιμερ.
Η διαπίστωση αυτή έγινε από τους επιστήμονες στη Σκωτία στο πλαίσιο ενός μακροχρόνιου πρότζεκτ που βρίσκεται σε εξέλιξη και που έχει σαν στόχο να αποκαλύψει πώς η άνοια και το Αλτσχάιμερ (η συχνότερη αιτία της) επιδρούν στον εγκέφαλο σε αρχικό στάδιο.
Στόχος του πρότζεκτ Prevent, όπως ονομάζεται, στο οποίο συμμετέχουν πολλά ερευνητικά κέντρα του Ηνωμένου Βασιλείου, είναι να εντοπιστούν ενδείξεις και σημάδια της νόσου Αλτσχάιμερ σε πάσχοντες που είναι σχετικά μικροί σε ηλικία.
Το Αλτσχάιμερ συχνά δεν προκαλεί εμφανή συμπτώματα μέχρι την ηλικία των 60-65 ετών, όταν πια έχουν συμβεί σημαντικές αλλοιώσεις στον εγκέφαλο και είναι δύσκολο να επιτύχει οποιαδήποτε παρέμβαση αναχαίτισής του.
«Το Αλτσχάιμερ θεωρείται κατ’ εξοχήν ασθένεια της μνήμης, όμως τώρα πιστεύουμε, βάσει των ευρημάτων μας, ότι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πάσχοντες, τουλάχιστον στην αρχή, δεν έχουν να κάνουν με την αποδυνάμωση της μνήμης αλλά με την εξασθένηση της ικανότητας οπτικοποίησης της θέσης ενός αντικειμένου ή του ίδιου του εαυτού» δηλώνει η Κάρεν Ρίτσι, μία εκ των επιστημόνων του πρότζεκτ Prevent. «Χάνουν την ικανότητα να κινούνται στον χώρο» προσθέτει.
Ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα είναι ο χαρακτήρας της Άλις Χάουλαντ τον οποίο υποδύθηκε με μεγάλη επιτυχία η Τζούλιαν Μουρ στην ταινία Still Alice: Κάθε στιγμή μετράει, αναφέρει η Ρίτσι. Η Άλις αρχίζει να υποπτεύεται ότι πάσχει από Αλτσχάιμερ όταν μια μέρα χάνεται σε έναν γνώριμο χώρο ενώ έκανε τζόκινγκ. «Αυτή η σκηνή στην αρχή της ταινίας σκιαγραφεί τέλεια την κατάσταση» είπε η Ρίτσι.
Η σταδιακή αδυναμία προσανατολισμού, εκτιμούν οι επιστήμονες, οφείλεται πιθανότατα στη συρρίκνωση του ιππόκαμπου, της περιοχής του εγκεφάλου που ελέγχει την κίνηση στον χώρο.
Δείτε απόσπασμα από την ταινία Still Alice:
Κάθε χρόνο, στις 21 Σεπτεμβρίου, τιμάται η Παγκόσμια Ημέρα Αλτσχάιμερ, με στόχο την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση γύρω από τη νόσο που επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Η νόσος Αλτσχάιμερ είναι η συχνότερη μορφή άνοιας και χαρακτηρίζεται από προοδευτική απώλεια μνήμης, σκέψης και ικανότητας καθημερινής λειτουργίας.
Η ημέρα αυτή αποτελεί υπενθύμιση για τη σημασία της έγκαιρης διάγνωσης, της επιστημονικής έρευνας, αλλά και της στήριξης που χρειάζονται οι ασθενείς και οι οικογένειές τους. Παράλληλα, δίνει έμφαση στην ανάγκη να καταρριφθεί το στίγμα που συνοδεύει την άνοια, ενθαρρύνοντας την κοινωνία να δείξει περισσότερη κατανόηση και συμπαράσταση.
Η ενημέρωση, η πρόληψη μέσω υγιεινού τρόπου ζωής και η πρόσβαση σε δομές φροντίδας αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες για την καλύτερη ποιότητα ζωής των ατόμων με Αλτσχάιμερ.
Η στιγμή της άφιξης της Χρυσής Βαρδινογιάννη στον περίβολο της εκκλησίας αποτυπώθηκε από τις κάμερες σε κάθε της βήμα.
Ο γάμος του Παύλου Βαρδινογιάννη με την αγαπημένη του Κατερίνα Μπιρμπίλη-Παπαδημητρίου στον ΙΝ της Αγίας Μαρίνας στην Εκάλη, το απόγευμα του Σαββάτου, 20/09, ήταν μια ευκαιρία για οικογενειακή συγκέντρωση και λαμπερές εμφανίσεις.
Δείτε το βίντεο με την υπόκλιση:
Η στιγμή της υπόκλισης
Πολύ κομψή με μια γαλάζια τουαλέτα με ενσωματωμένη κάπα, η 44χρονη Χρυσή Βαρδινογιάννη προσήλθε στον γάμο του αδελφού της Παύλου, με τα μαλλιά της ξέπλεκα σε ανάλαφρο στυλ, υιοθετώντας όμως, ένα πολύ φροντισμένο στη λεπτομέρειά του ντύσιμο με εμφανείς royal αναφορές.
Χαιρέτησε την πεθερά της με μια ελαφρά υπόκλιση
Όσο για τη στιγμή που συναντήθηκε με την πεθερά της, Άννα-Μαρία, δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη ελαφρά υπόκλιση που έκανε, όπως μπορούμε να δούμε στο παρακάτω βίντεο, πριν την χαιρετίσει με έναν θερμό εναγκαλισμό και ανταλλαγή φιλιών.
Η στιγμή της άφιξης της Χρυσής Βαρδινογιάννη στον περίβολο της εκκλησίας αποτυπώθηκε από τις κάμερες σε κάθε της βήμα. Μετά τον γάμο της στην Πλάκα, τον περασμένο χειμώνα, ήταν η πρώτη εμφάνισή της σε μια τέτοια περίσταση.
Αμέσως μετά, στο κάδρο μπαίνει η μητέρα της Χρυσής Βαρδινογιάνη, Αγάπη Πολίτη, η οποία με τη σειρά της ασπάζεται τη συμπεθέρα της, Άννα-Μαρία, χωρίς να κάνει προηγουμένως γονυκλισία.
Η Άννα-Μαρία βρισκόταν ήδη στον περίβολο έχοντας διαρκώς στο πλευρό της τον γιο της, Νικόλαο, σύζυγο της Χρυσής.
