Πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν πόση δουλειά απαιτεί η φροντίδα ενός μωρού. Γι’ αυτό λοιπόν η Skorobogatova Yuliya αποφάσισε να καταγράψει την καθημερινότητα της ως νέα μητέρα χρησιμοποιώντας ένα selfie stick. Αν μη τι άλλο, φαίνεται εξαντλητική…
Δείτε τις φωτογραφίες.
Μια νεαρή μητέρα που δεν είχε πληρώσει κάποια ενοίκια και λογαριασμούς, πήρε την τρίχρονη κόρη της στην αγκαλιά και πήδηξε μπροστά από ένα τρένο βάζοντας με τον πιο τραγικό τρόπο τέλος στη ζωή τους.
Η 27χρονη Leighane Melsadie Redmond πριν αυτοκτονήσει στις 18 Φεβρουαρίου 2019 είχε οδηγηθεί στο δικαστήριο για απλήρωτους λογαριασμούς.
Την είδαν τυλιγμένη σε ένα πόντσο να περπατάει χέρι-χέρι με την κόρη της Melsadie, στο σταθμό μία ώρα και 12 λεπτά πριν από το θάνατό τους.
Περιγράφοντας το υλικό από κάμερες κλειστού κυκλώματος που δείχνει τη μητέρα και την κόρη σήμερα, ο βοηθός ιατροδικαστή δήλωσε στο δικαστήριο: «Δυστυχώς, αυτό που βλέπουμε είναι ότι παίρνει τη μικρούλα στην αγκαλιά της, πηδάει στις ράγες και στη συνέχεια χτυπιέται από το τρένο».
Η βρετανική αστυνομία είχε αναφέρει τους θανάτους ως ύποπτο περιστατικό.
Ο ντετέκτιβ που ερευνούσε την υπόθεση δήλωσε στην ανάκριση ότι ένας οικονομικός ερευνητής είχε εξετάσει τις συνθήκες διαβίωσης της Redmond πριν εκείνη αποφασίσει να βάλει τέλος στη ζωή της.
Το δικαστήριο άκουσε ότι η νεαρή μητέρα είχε ανεξόφλητους λογαριασμούς στο ρεύμα και ενοίκια.
Τραγική ειρωνεία είναι ότι η γυναίκα θα προέβαινε σε ρυθμίσεις των χρεών της αλλά προφανώς δεν άντεξε τις πιέσεις.
Όπως πολλοί διδακτορικοί φοιτητές, η Aimée Lê χρειαζόταν την ωριαία αμειβόμενη εργασία της – ως λέκτορας αγγλικών – για να τα φέρνει βόλτα. Αυτό όμως που δεν φαντάστηκαν ποτέ οι μαθητές της, ήταν ότι για δύο χρόνια ενώ τους δίδασκε ζούσε σε μια σκηνή.
Η Lê αποφάσισε να ζήσει έξω ως έσχατη λύση όταν αντιμετώπισε μια απότομη αύξηση ενοικίου στο τρίτο έτος του διδακτορικού της στο Royal Holloway του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και συνειδητοποίησε ότι δεν θα μπορούσε να αντέξει οικονομικά ένα διαμέρισμα και να καλύψει όλα της τα έξοδα βάσει των εισοδημάτων της στην έρευνα και τη διδασκαλία. Την ιδιαίτερη ιστορία της, παρουσιάζει η Guardian.
«Έκανε κρύο. Ήταν μια μικρή σκηνή για ένα άτομο, πράγμα που σήμαινε ότι μετά από λίγο ζέσταινε. Υπήρχαν όμως μέρες που θυμάμαι ότι ξυπνούσα και η σκηνή μου ήταν σε έναν κύκλο χιονιού. Όταν δεν έκανα το διδακτορικό μου ή άλλη δουλειά, μάθαινα πώς να κόβω ξύλα ή να ανάβω φωτιά», θυμάται.
Αποθήκευσε τα βιβλία της στο μεταπτυχιακό γραφείο για να μην καταστραφούν και έκανε ντους στο πανεπιστήμιο. «Δεν το είπε ακριβώς» στους γονείς της, λέγοντάς τους ότι έμενε σε μια οικολογική φάρμα για να μην τους ανησυχήσει.
Ούτε το είπε στο πανεπιστήμιό της, το οποίο ανέφερε ότι η ευημερία όλων των φοιτητών του ήταν πρωταρχικής σημασίας και ότι ενθάρρυνε όποιον δυσκολεύεται να ζητήσει υποστήριξη. Η Lê λέει ότι έκανε διπλή ζωή, φοβούμενη ότι θα μπορούσε να βλάψει την επαγγελματική της φήμη αν οι άνθρωποι γνώριζαν ότι ήταν άστεγη.
«Έλαβα καλές κριτικές από μαθητές. Βαθμολόγησα 300 Γενικά Πιστοποιητικά Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σε ένα λόμπι ξενοδοχείου. Οργάνωσα ακόμη και ένα διεθνές συνέδριο. Δούλευα σε πολύ υψηλό επίπεδο και ήμουν απίστευτα συγκεντρωμένη», λέει.
Σύμφωνα με την Ένωση Πανεπιστημίων και Κολλεγίων, τα δεινά των νέων ακαδημαϊκών που επιθυμούν απεγνωσμένα να εδραιώσουν σταθερά την καριέρα τους, επιδεινώνεται. Ανάμεσα στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, είναι οι άδικες αμοιβές, ο «μη βιώσιμος» φόρτος εργασίας και οι περιστασιακές συμβάσεις.
«Νομίζω ότι οι μαθητές είχαν κάθε προσδοκία ότι έπαιρνα μισθό για τη δουλειά μου. Νομίζω ότι αυτό υποθέτουν παντού οι φοιτητές: ότι είμαστε καθηγητές με σωστές συμβάσεις. Τους είπα ότι δεν ήταν έτσι, αλλά σκέφτηκα ότι το να τους πω ότι μένω έξω ήταν ένα βήμα πολύ μακριά», αναφέρει η Lê.
Έρευνα που δημοσιεύτηκε αυτόν τον μήνα διαπίστωσε ότι σχεδόν τα μισά από τα προπτυχιακά μαθήματα για τα οποία είναι διάσημο το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ παραδίδονται από επισφαλώς απασχολούμενο προσωπικό χωρίς κατάλληλες συμβάσεις. Η UCU (University and College Union) λέει ότι αυτή είναι μια γνωστή ιστορία σε όλη τη χώρα.
Η Lê έλαβε ετήσια υποτροφία 16.000 λιρών για τρία χρόνια από το Royal Holloway για να κάνει το διδακτορικό της σε μειονοτικές εθνοτικές ομάδες στην αμερικανική λογοτεχνία και κέρδισε μια επιπλέον υποτροφία από τις ΗΠΑ, από όπου κατάγεται, στο πρώτο της έτος. Αλλά ως διεθνής φοιτήτρια έπρεπε να πληρώνει 8.000 λίρες ετησίως ως δίδακτρα στο πανεπιστήμιο (δίδακτρα που έχουν αρθεί για τους υποτρόφους του Ηνωμένου Βασιλείου), αφήνοντάς της 12.000 λίρες ετησίως για να ζήσει, συμπεριλαμβανομένου του μισθού της από τη διδασκαλία.
Λέει ότι τα κατάφερνε ίσα-ίσα έως ότου η φτηνή αίθουσα μεταπτυχιακών σπουδών στην οποία έμενε έκλεισε για ανακαινίσεις στο τέλος του δεύτερου έτους της. Αντιμετώπισε το ενδεχόμενο να βρει επιπλέον 3.000 λίρες ετησίως για ενοίκιο, το οποίο λέει ότι δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά. Αποφασισμένη να μην τα παρατήσει, δανείστηκε τη σκηνή από μια φίλη της.
Η Lê παραδέχεται ότι στην αρχή φοβήθηκε. «Τρόμαξα πολύ. Έμαθα ότι υπήρχε ένας καταυλισμός διαμαρτυρίας κοντά στην πανεπιστημιούπολη, οπότε πήγα με τη σκηνή μου και ρώτησα αν μπορούσα να μείνω εκεί για να μην είμαι μόνη. Και αυτή ήταν η αρχή των επόμενων δύο χρόνων μου».
Ενώ βρισκόταν στη σκηνή της, ανυπομονούσε για την «ανταμοιβή της σταθερότητας» μετά το διδακτορικό της. Ήξερε ότι θα μπορούσε να καταλήξει να συνάψει κάποια πιο βραχυπρόθεσμα συμβόλαια και δεν θα χρειαζόταν ποτέ να ανησυχεί ξανά για την ασφαλή στέγαση.
Σήμερα η Lê αισθάνεται ότι αυτή η αισιοδοξία ήταν άστοχη. Απέκτησε το διδακτορικό της το 2018, δίδαξε μαθητές και εργάστηκε σε έναν βοτανικό κήπο για να τα βγάλει πέρα πριν εξασφαλίσει δύο χρόνια με σύμβαση ορισμένου χρόνου για διδασκαλία δημιουργικής γραφής στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ. Τώρα ζει με τους γονείς της και ψάχνει ξανά δουλειά.
«Δεν ξέρω τι πρόκειται να συμβεί. Είχα πολλές συνεντεύξεις, συμπεριλαμβανομένης μιας στο Κέμπριτζ πρόσφατα, αλλά άρχισα να ψάχνω τον Απρίλιο ενώ ήμουν ακόμη απασχολημένη. Νιώθω πολύ αγχωμένη».
Δεν ξέρει αν έχει δίκιο που δεν τα παρατάει. «Για να είμαι ειλικρινής, παλεύω με αυτήν την ερώτηση. Η ειρωνεία είναι ότι νομίζω ότι είμαι πολύ κατάλληλη για τη δουλειά. Ξέρω ότι είμαι πολύ καλή δασκάλα. Είναι σαν λειτούργημα».
Το Ρόγιαλ Xόλογουεϊ (Royal Holloway), δεν ήξερε ότι η Lê δυσκολευόταν οικονομικά. Ένας εκπρόσωπος είπε: «Έχουμε αφοσιωμένες συμβουλευτικές ομάδες φοιτητών και ομάδες ευημερίας που είναι εδώ για να υποστηρίξουν τους φοιτητές μας, συμπεριλαμβανομένων των διδακτορικών, με την υγεία και την ευημερία τους». Οι υπηρεσίες περιελάμβαναν δωρεάν παροχή συμβουλών, βοήθεια για κρίσεις και μια ομάδα οικονομικής ευημερίας που θα μπορούσε να προσφέρει πληροφορίες σχετικά με επιπλέον χρηματοδότηση για την οποία οι φοιτητές μπορεί να είναι επιλέξιμοι, είπε.
Η Βίκι Μπλέικ, πρόεδρος της UCU, δήλωσε: «Πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να σοκάρονται όταν μαθαίνουν ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι ένας από τους πιο επισφαλείς τομείς της βρετανικής οικονομίας. Υπάρχουν τουλάχιστον 75.000 υπάλληλοι με επισφαλείς συμβάσεις: εργαζόμενοι που υφίστανται εκμετάλλευση, είναι κακοπληρωμένοι και συχνά ωθούνται στο χείλος του γκρεμού από ανώτερες διευθυντικές ομάδες που βασίζονται στην καλή θέληση και την κουλτούρα του φόβου».
Η έρευνα του συνδικάτου δείχνει ότι το ένα τρίτο των ακαδημαϊκών απασχολούνται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και το 41% των ακαδημαϊκών που διδάσκουν μόνο, είναι με ωρομίσθιες συμβάσεις.
Η Aimée Lê / Φωτογραφία: royalholloway
Η Γιασμίν Γουόρεν, η οποία διδάσκει ψυχολογία με μερική απασχόληση παράλληλα με το διδακτορικό της στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ, λέει: «Ως γυναίκα που τελειώνεις το διδακτορικό σου και μπαίνεις κατευθείαν σε επισφαλή συμβόλαια, πρέπει να ρωτήσεις: σε ποιο σημείο επιλέγω να κάνω οικογένεια; Σε ποιο σημείο μπορώ να αγοράσω σπίτι; Δεν έχω δει καμία πανεπιστημιακή διαφήμιση θέσεων καθηγητών με συμβόλαιο άνω του ενός έτους πρόσφατα. Αναμένεται να το δεχτούμε αυτό ως φυσιολογικό».
Η Σιάν Τζόουνς (δεν είναι το πραγματικό της όνομα) πέρασε έξι μήνες να κοιμάται στα πατώματα φίλων της, ενώ έκανε έρευνα για το διδακτορικό της και διδάσκοντας ιστορία για 15 λίρες την ώρα σε ένα πανεπιστήμιο του Russell Group. Η Τζόουνς έχει αναπηρία και στο τρίτο έτος του διδακτορικού της πάγωσε η χρηματοδότησή της όταν χρειάστηκε να μείνει ένα μήνα εκτός μετά την επέμβαση. Λίγο αργότερα αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι της λόγω ενδοοικογενειακής βίας. Δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά κάποιο ενοίκιο.
«Ήταν μια πραγματικά δύσκολη στιγμή, να συνεχίσω να διδάσκω και να κάνω την έρευνά μου ενώ δεν είχα πού να ζήσω», λέει. «Κατέληξα με σοβαρό PTSD (μετατραυματική αγχώδη διαταραχή)».
Η Τζόουνς ολοκλήρωσε τελικά το διδακτορικό της, ενώ έκανε έτρεχε κάνοντας δύο περιστασιακές δουλειές διδασκαλίας σε δύο ιδρύματα με διαφορά μίας ώρας. «Είμαι ακόμα κουρασμένη», λέει. «Είμαι τώρα ένας από τους τυχερούς γιατί έχω συμβόλαιο τριών ετών, οπότε μπορώ επιτέλους να χαλαρώσω λίγο. Αλλά το να ξέρεις σε δυόμισι χρόνια θα είσαι ξανά άνεργος είναι απολύτως τρομακτικό».
Ο Ρατζ Τζέθουα, διευθύνων σύμβουλος της Ένωσης Εργοδοτών Πανεπιστημίων και Κολλεγίων, δήλωσε: «Παρά το γεγονός ότι η UCU απορρίπτει επανειλημμένα ευκαιρίες συνεργασίας με εργοδότες σε αυτόν τον σημαντικό τομέα, οι εργοδότες συνέχισαν τις προσπάθειές τους να μειώσουν την εξάρτηση του κλάδου από συμβάσεις ορισμένου χρόνου».
Δήλωσε ότι τα τελευταία πέντε χρόνια οι ακαδημαϊκές συμβάσεις ορισμένου χρόνου μειώθηκαν και «η συντριπτική πλειονότητα της διδασκαλίας παραδίδεται από προσωπικό με συμβάσεις αορίστου χρόνου».
Πηγή: iefimerida.gr
Όταν θέλεις πάρα πολύ να πετύχεις κάτι, κανένα σύμπαν δεν συνωμοτεί υπέρ σου, όπως φανταζόταν ο Κοέλιο. Πρέπει πάνω απ’ όλα να προσπαθήσεις ο ίδιος. Και μια νεαρή Χανιώτισσα που ήθελε πάρα πολύ να σπουδάσει φιλολογία, βλέπει τώρα το όνειρό της να πραγματοποιείται, αποκλειστικά χάρη στη δική της προσπάθεια.
Ε, και τι έγινε, θα έλεγε κάποιος. Τόσοι μαθητές έγραψαν καλά στις Πανελλήνιες. Όμως, αν αναλογιστεί κανείς ότι η πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας διάβαζε μόνη της, δεν είχε φροντιστήρια, ούτε καθοδήγηση και μένει σε ένα μικρό χωριό στον Αποκόρωνα, γίνεται σαφές ότι ήταν σημαντικό επίτευγμα.
Η Ελένη Κουράκη από τα Κυριακοσέλλια, ένα χωριό τριάντα μόλις κατοίκων στον Αποκόρωνα στα Χανιά, συγκέντρωσε 16.770 μόρια και ετοιμάζει βαλίτσες για Θεσσαλονίκη, στη σχολή Φιλολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου που εξαρχής ήταν ο στόχος της. Έχοντας συγκεντρώσει περίπου 3.500 μόρια περισσότερα από την περσινή βάση, θεωρείται απίθανο να μην περάσει στη σχολή αυτή. Και η προσπάθειά της ξεκίνησε από πολύ νωρίς:
“Ξεκίνησα απ’ το περασμένο καλοκαίρι με γραμματική και συντακτικό, διάβαζα μόνη μου πριν αρχίσει η χρονιά. Αγόρασα και το βιβλίο της ιστορίας για να το μελετήσω από πριν. Εξαρχής ο στόχος ήταν η φιλολογία αλλά ξεκίνησα στα τυφλά, ενώ όλα τα παιδιά είχαν βοήθεια από φροντιστήρια και από συγγενείς”, λέει η Ελένη στο Το λύκειο όπου φοιτούσε είναι στον Βάμο κι όταν επέστρεφε σπίτι, καθόταν να διαβάσει. Μόνη της.
“Δεν είχα φροντιστήρια ή κάποια άλλη στήριξη. Τους τελευταίους δύο μήνες μόνο με βοήθησε στο διάβασμα μια κυρία που ήξερε το αντικείμενο. Και ενώ είχα άγχος, όταν πήγα να γράψω Πανελλήνιες ήμουν συγκεντρωμένη και πήγα καλά. Ξεκίνησα και με το αγαπημένο μου μάθημα, τη γλώσσα, έγραψα 18.100, τον καλύτερο βαθμό που πήρα. Κι όταν βγήκαν τα αποτελέσματα τα έστειλα πρώτα σε εκείνη, ενώ στους γονείς μου το είπα μετά.”
Η νεαρή Χανιώτισσα λέει ότι στην οικογένειά της φαίνεται περίεργο που η ίδια αποφάσισε να φύγει σε άλλη πόλη, τονίζει όμως πως τη στήριξαν σε όλη αυτή τη δύσκολη χρονιά:
“Οι γονείς μου ήταν κοντά μου. Βέβαια δεν έχουν ζήσει τέτοια κατάσταση κι εγώ ήμουν κλεισμένη όλη μέρα σε ένα δωμάτιο, αλλά ένιωθα πάντα ότι είναι μαζί μου, έστω και σιωπηλά”, λέει η Ελένη Κουράκη. “Είμαστε μια τρίτεκνη οικογένεια όμως και έχω δυο μικρότερα αδέλφια, 14 και 8 ετών. Πανελλήνιες έδινα μόνο εγώ από το χωριό και ήρθαν αρκετοί άνθρωποι που μου είπαν συγχαρητήρια”.
Η αγάπη για την ελληνική γλώσσα ξεκίνησε για την Ελένη στο γυμνάσιο, χάρη σε μια εξαιρετική φιλόλογο, την κυρία Κατερίνα:
“Αυτή μου έδωσε την πρώτη ώθηση, αυτή με έφερε σε επαφή με τη λογοτεχνία. Μου είχε δώσει βιβλία να διαβάσω και μου άρεσε πολύ. Είχα γράψει και ποίημα που είχε δημοσιευτεί, τόσο πολύ με τράβηξε αυτό. Και είμαι πολύ χαρούμενη που περνάω στη σχολή φιλολογίας, γιατί είναι αυτό που θέλω, να μελετήσω την ελληνική γλώσσα”.
Η νεαρή Χανιώτισσα, που προτιμάει τον Καβάφη, ενώ διαβάζει και αστυνομικά μυθιστορήματα της Άγκαθα Κρίστι, είναι απόλυτα προσγειωμένη και καταλαβαίνει, έστω και σε γενικές γραμμές, τι της επιφυλάσσει το άμεσο μέλλον:
“Δεν πιστεύω ότι θα είναι όλα ρόδινα, καταρχάς θα χρειαστεί να βρω μια δουλειά. Αλλά το Αριστοτέλειο είναι ένα πολύ ωραίο πανεπιστήμιο. Έχει και μια τεράστια βιβλιοθήκη που εμένα είναι η αγάπη μου και σίγουρα θα περάσω πολύ χρόνο εκεί”, δηλώνει στο zarpanews.gr η Ελένη και γι’ αυτή την τελευταία λεπτομέρεια, δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφιβάλλουμε…
Κανείς δεν θα διαφωνήσει πως η προσήλωση στον στόχο είναι προτέρημα για έναν άνθρωπο. Κρίνοντας από τη ζέση με την οποία η Ελένη μιλούσε για το αντικείμενο που αγαπάει, μάλλον έχει διαλέξει την κατεύθυνση που της ταιριάζει.
Κι αν συνεχίσει έτσι, ίσως να πείσει τελικά και το σύμπαν να συνωμοτήσει.
Πηγή: https://www.daynight.gr/
Οι Αρχές προειδοποιούν συνέχεια το κοινό να μην στέλνει μηνύματα, ενώ οδηγεί. Μπορεί να φαίνεται ως μια ασήμαντη πράξη, αλλά μπορεί να αποδειχθεί πολύ επικίνδυνη και μοιραία. Από ότι φαίνεται, τώρα οι Αρχές θα πρέπει να προειδοποιήσουν το κοινό να μην στέλνει μηνύματα, ενώ περπατάει, καθώς αυτό το κορίτσι στην Κίνα παγιδεύτηκε σε ένα φρεάτιο αποχέτευσης την ώρα που περπατούσε και έστελνε μήνυμα από το κινητό της.
Το περιστατικό συνέβη στην πόλη Mianyang και η μικρή παραδέχτηκε, ότι ήταν τόσο απορροφημένη στο κινητό της, που δεν παρατήρησε το φρεάτιο που ήταν στον δρόμο της. Όλο της πόδι μπήκε μέσα στο φρεάτιο.
Όσοι ήταν τριγύρω πήγαν να την βοηθήσουν, αλλά κανένας δεν μπορούσε να βγάλει το πόδι της μέσα από το φρεάτιο.
Στο σημείο έφτασε η Πυροσβεστική, η οποία μπόρεσε να την απεγκλωβίσει μετά από 45 λεπτά!
“Καταφέραμε να απομακρύνουν την μεταλλική μπάρα και να ελευθερώσουμε την κοπέλα, μόλις φτάσαμε. Το πόδι της ήταν λίγο γρατζουνισμένο και πρησμένο, λόγω της πίεση από την μεταλλική πλάκα, αλλά ανάρρωσε γρήγορα και δεν χρειάστηκε να πάει στο νοσοκομείο”, δήλωσε ο Ming Lai, εκπρόσωπος της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας.
Πηγή: Metro.co.uk, Wereblog
Όταν η Ally Del Monte ήταν στο λύκειο, άνοιξε δικό της blog. Εκεί είδε 172 σχόλια που της έλεγαν να αυτοκτονήσει. Αυτό δεν ήταν κάτι νέο. Απλά ήταν η αποκορύφωση.
Από την δευτέρα δημοτικού δεχόταν άγρια και κακόγουστα πειράγματα από τους συμμαθητές της, λόγω του βάρους της.
‘Ζούσα με αυτά κάθε μέρα’ είπε η Ally στο USA Today. ‘Μου έχουν πει κάθε άσχημο πράγμα που μπορείτε να φανταστείτε.’
Την νύχτα που αυτή διάβασε τα σχόλια που έσταζαν μίσος, αποφάσισε να αυτοκτονήσει με τα φάρμακα του πατέρα της. Ευτυχώς η μητέρα της μπήκε στο δωμάτιο και πρόλαβε την τραγωδία.
Δείτε παρακάτω τις λεπτομέρειες της ιστορίας
Από την δευτέρα δημοτικού η Ally Del Monte δεχόταν άγριο πείραγμα για το σώμα της. Λόγω χρόνιας ασθένειας, το κορίτσι έπαιρνε φάρμακα που την έκαναν να παίρνει βάρος. Όταν πήρε όμως 27 κιλά, το πείραγμα έγινε ανελέητο.
‘Με έφτυναν, με κλωτσούσαν, με έσπρωχναν στις σκάλες και με πετούσαν μέσα στα ντουλάπια’ είπε η Ally στο PEOPLE.
‘Έκλαιγα συνεχώς γιατί ήμουν πολύ χοντρή για πριγκίπισσα ’, έγραφε στο blog της. ‘Σπάραζε η καρδιά μου γιατί πίστευα πως ποτέ δεν θα γίνω αυτή που ήθελα. Ωραία και λεπτή σαν πριγκίπισσα. Δεν θα γινόμουν ποτέ πριγκίπισσα.’
Όταν η Ally διάβασε τα σχόλια των συμμαθητών της στο blog της, που της έλεγαν να αυτοκτονήσει, αποφάσισε να το κάνει.
‘Εκείνη την νύχτα προσπάθησα να αυτοκτονήσω’, είπε. ‘Ήταν σαν όλα μαζί τα πειράγματα τόσων χρόνων έγιναν ξαφνικά αβάσταχτα. Αισθανόμουν ότι κανείς δεν θα ενδιαφερόταν αν πέθαινα. Αφού μου έλεγαν ξανά και ξανά να πεθάνω.’
Ευτυχώς, η μητέρα της ήταν εκεί και επενέβη.
Με την βοήθεια της μητέρας της και με θεραπεία, η Ally άρχισε να βλέπει το blog της σαν έναν τρόπο να βοηθήσει άλλους ανθρώπους της ηλικίας της με παρόμοιο πρόβλημα.
‘ Ήθελα να μην αισθάνεται κανείς άλλος όπως είχα αισθανθεί εγώ και ήθελα να κάνω κάτι για αυτό. Άρχισα να γράφω για τις εμπειρίες μου και να μιλάω με ανθρώπους από όλον τον κόσμο. Έπαιρνα μηνύματα από αυτούς και είτε τους έπειθα να μην αυτοκτονήσουν ή τους έδινα άλλες πηγές όπως την γραμμή ΣΟΣ της περιοχής τους, ή συμβουλές τι να κάνουν όταν τους πειράζουν.’
Η Ally πήρε πολύ σοβαρά την μουσική και μάλιστα έγραψε τους στίχους δυο τραγουδιών, το
‘Ίσως’ και ‘Να είσαι γενναίος ’ που μιλάνε για τις εμπειρίες της.
‘Λένε πως η μουσική σώζει ζωές και είναι αλήθεια, αφού έσωσε την δική μου’ είπε.
Τέσσερα χρόνια μετά την προσπάθεια να βάλει τέλος στη ζωή της, η Ally μεγαλουργεί διαδίδοντας παντού το μήνυμά της κατά του bulling. Επισκέπτεται σχολεία και μαθαίνει στα παιδιά τι επίδραση μπορούν να έχουν τα λόγια τους.
Ακούστε στο βίντεο πιο κάτω, το όμορφο τραγούδι της Ally που μιλάει για το πως να επιβιώσετε από το bulling και δείτε την ιστορία της,
Δεν είναι λίγο πράγμα να μετατρέψει κανείς μια προσωπική τραγωδία σε τόση ελπίδα και θετική ενέργεια. Δεν συμφωνείτε; Εσείς τι νομίζετε για το bulling;
Στο βίντεο που κατέγραψε η Ντεμπ Γκρέις από την Πενσυλβάνια, η κόρη της Ρέιτσελ διακρίνεται να διαβάζει φωναχτά το γράμμα από το πανεπιστήμιο του East Stroudsburg.
Ως εδώ, τίποτα το ασυνήθιστο. Αυτό που κάνει τη στιγμή ιδιαίτερα συγκινητική είναι ότι η Ρέιτσελ είναι ένα κορίτσι με σύνδρομο Down, που όμως ούτε η ίδια ούτε η οικογένειά της πίστεψαν ποτέ ότι αυτό θα φρενάρει τα όνειρα της.
Και επαληθεύτηκαν με τον καλύτερο τρόπο. «Σας ενημερώνουμε ότι γίνατε δεκτή…» ακούγεται να διαβάζει η Ρέιτσελ πριν αρχίσει να γελά και να φωνάζει «μπήκα»!
«Το σχεδίαζε όλη της τη ζωή. Πάντα της λέγαμε ότι «θα πας στο πανεπιστήμιο και θα παντρευτείς και θα έχεις στη ζωή σου ό,τι έχουν και οι άλλοι»» είπε σε τοπικά μέσα η μητέρα της.
Δείτε το βίντεο
Πηγή: dailymail.co.uk
Πάντα με εμπνέουν οι γυναίκες, που καταφέρνουν να ξεπεράσουν τα εμπόδια που βρίσκουν μπροστά τους και να τα μετατρέψουν σε πλεονεκτήματα.
Είτε μέσω της τέχνης, είτε μιλώντας δημόσια πολλές γυναίκες έχουν υψώσει το ανάστημά τους στα προβλήματα.
Όταν άκουσα την ιστορία της Harley Dadd πραγματικά συγκινήθηκα.
Σε ηλικία μόλις 21 ετών ή Harley ήταν θύμα bullying σχεδόν σε όλη της την ζωή. Ο λόγος; Η νεαρή κοπέλα έχει μια διαφορετική εμφάνιση από τις άλλες κοπέλες της ηλικίας της.
Όταν ακόμα μικρό παιδί η τραγωδία χτύπησε την πόρτα της οικογένειάς της: το σπίτι τους έπιασε φωτιά και ως αποτέλεσμα η Harley κάηκε και είχε πολλά εγκαύματα στο σώμα της. Αν και οι γιατροί είπαν στην οικογένειά της, ότι η Harley κατά 98% δεν θα κατάφερνε να επιβιώσει, η μικρή τους διέψευσε όλους. Έζησε την ζωή της με τους δικούς της όρους.
Η Harley Dadds γεννήθηκε ήταν ένα πολύ όμορφο μικρό κοριτσάκι με 2 πολύ περήφανους γονείς, που ζούσε μια φυσιολογική ζωή στην πόλη Eden στην Βόρεια Καρολίνα. Αλλά, όταν ήταν μόλις 3 ετών η τραγωδία χτύπησε την πόρτα της οικογένειάς της.
Το σπίτι τους τυλίχτηκε στις φλόγες. “Η μαμά μου προσπαθούσε να βάλει πλυντήριο και μάλλον κάποια σύρματα ζεστάθηκαν παραπάνω και έτσι ξεκίνησε η πυρκαγιά”, ανέφερε η Harley στο δίκτυο Fox 8. Οι γονείς της βρίσκονταν έξω και η μικρή ήταν παγιδευμένη μέσα στο σπίτι.
Το 80% του σώματος της ήταν καλυμμένο με εγκαύματα και οι γιατροί της έδιναν λιγότερο από 2% πιθανότητες να επιβιώσει. Η μικρή, όμως, τους διέψευσε όλους, όχι μόνο επειδή επιβίωσε, αλλά επειδή είχε μια ευτυχισμένη ζωή.
Ωστόσο, τα τελευταία 18 χρόνια η Harley έπρεπε να περάσει από πολλές μεταμοσχεύσεις δέρματος και εγχειρήσεις. Παρόλα αυτά η Harley νιώθει ευλογημένη: “Ο Θεός μου επέτρεψε να ζήσω”, δηλώνει η ίδια στην Daily Mail.
Ευτυχώς, γνώρισε και άλλους ανθρώπους που έχουν επιβιώσει από τόσο άσχημα εγκαύματα. “Το νοσοκομείο Shriner είναι το δεύτερο σπίτι μου. Ένιωθα σαν να ήμουν από άλλο κόσμο, αλλά όταν πήγαινα εκεί αισθανόμουν άνετα, γιατί υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι σαν εμένα. Ένιωθα, ότι επιτέλους ανήκα κάπου.”
Όσο μεγάλωνε, όμως, η Harley αντιμετώπισε πολλές φορές σκληρές συμπεριφορές bullying και ένιωθε απίστευτα μελαγχολική και κάποιες φορές είχε αυτοκτονικές τάσεις. “Δεν πήγαινα πουθενά. Δεν ήθελα να βγαίνω έξω από το σπίτι μου”, υποστηρίζει η Harley.
“Αν πήγαινα κάπου, κάλυπτα όλο μου το σώμα, άσχετα από το πόση ζέστη έχει έξω. Φόραγα παλτό και μακρυά παντελόνια.”
Ήξερε, ότι έπρεπε να κάνει την διαφορά. Οπότε, για να αποτυπώσει την προσωπική της μεταμόρφωση έκανε τατουάζ έναν φοίνικα, που αναγεννάτε από τις στάχτες το και έγραψε αυτά τα λόγια: “ Είμαι φτιαγμένη με έναν θαυμάσιο και τρομερό τρόπο.”
“Τώρα είμαι αγωνίστρια, είμαι δυνατή. Είμαι αυτή που είμαι, γιατί πάλεψα για να γίνω αυτός ο άνθρωπος. Πήγα στην κόλαση και ξαναγύρισα και θα το κάνω ξανά αν χρειαστεί”,δηλώνει η ίδια.
Το πιο σημαντικό είναι, ότι η Harley θέλησε να μοιραστεί την ιστορία της με τον κόσμο και έτσι την ανήρτησε στο προφίλ της στο Facebook. Η συγκινητική και ελπιδοφόρα ιστορία της συγκέντρωσε παραπάνω από 8.400 likes και 1.400 κοινοποιήσεις.
“Ελπίζω η ιστορία μου να εμπνεύσει και άλλους που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα. Ό,τι και να έχει συμβεί μπορούν να τα καταφέρουν και να έχουν μια όμορφη ζωή”, δήλωσε στην Daily Mail.
Η Harley επίσης, θέλησε να ευχαριστήσει τον σύντροφό της, που της στάθηκε και την βοηθούσε πάντα να βλέπει την θετική πλευρά των πραγμάτων. “Με κάνει και αισθάνομαι όμορφη, ακόμα και τις μέρες που νιώθω άσχημη. Όταν χάνω το κουράγιο μου, παραμένει αυτός δυνατός και για τους δυο μας. Με κράτησε από το χέρι, ειδικά στις πιο σκοτεινές στιγμές μου”, γράφει η ίδια στο Facebook.
Η καταπληκτική αυτή κοπέλα έχει μεγάλα σχέδια για το μέλλον. “Θέλω να γίνω νοσοκόμα και ομιλήτρια που εμψυχώνει όσους έχουν ανάγκη. Θέλω να βοηθάω τους άλλους, άσχετα από το αν έχουν εγκαύματα ή όχι. Να τους δώσω να καταλάβουν, ότι είναι όμορφοι, άσχετα από τα πρότυπα που επιβάλλει η κοινωνία.”
Τώρα βλέπει τον εαυτό της ως τον ευλύγιστο φοίνικα που έχει στην πλάτη της.
Η ιστορία της Harley υπενθυμίζει σε όλους μας, ότι είμαστε μοναδικοί και όμφοι. Επιπλέον, βοηθάει άλλους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα να δουν, ότι δεν είναι μόνοι τους.
Η επιθυμία της Harley να μιλήσει δημόσια ενάντια στο bullying που δέχθηκε και υπέρ της αποδοχής και της αυτοεκτίμησης, δείχνει σε όλο το μεγαλείο της την δύναμη του ανθρώπου και της θετικής σκέψης.
Πηγή: dailymail.co.uk
Σίγουρα για να κάνει κάποιος κάτι τέτοιο απαιτεί μεγάλη βαθμό βλακείας κι όμως μια νεαρή από την Βραζιλία το επιχείρησε η μητέρα της ανέβασε το βίντεο στο διαδίκτυο για να δείξει αυτή την πράξη της και να υπενθυμίσει το τι μπορούν να κάνουν τα παιδιά χωρίς πρώτα να σκεφτούν.
Στο βίντεο η νεαρή φαίνεται να πονάει αρκετά αλλά ευτυχώς μετά από λίγο το ψεύτικο μάτι της κούκλας βγήκε. Ευτυχώς δεν έπαθε κάτι σοβαρό.
Ideia errada de criança colocar olho de boneca ,olha o q aconteceu com minha filha. .
Δημοσιεύτηκε από Rayssa Ivanny Ficag στις Σάββατο, 1 Ιουλίου 2017
Το βίντεο κάνει το γύρο του κόσμου με πολλούς ανθρώπους να γελούν ενώ άλλοι να σχολιάζουν νευριασμένη πως η μητέρα της την άφησε να κάνει κάτι τέτοιο.
Σε μία ιδιαίτερα σοβαρή καταγγελία για την αντιμετώπισή της από την δημοτική αστυνομία προχώρησε νεαρή μέσω βίντεο στο TikTok. Η ίδια υποστηρίζει πως μετέβη στα κεντρικά για να πάρει τις πινακίδες της, αλλά την παρενόχλησαν και δεν την εξυπηρέτησαν.
Η Δήμητρα Λιαράκου στο βίντεό της λέει πως την παρενόχλησαν τρεις άνδρες της δημοτικής αστυνομίας και κλαίγοντας αναφέρει πως συγχύστηκε αφού όσο «μεγαλώνω συνειδητοποιώ πού σκ… ζω!».
«Ένα βίντεο που δυστυχώς μόνο οι γυναίκες θα καταλάβουν. Είχα πάει στο κέντρο της Αθήνας για να πάρω τις πινακίδες μου επειδή είχα φάει πρόστιμο, στη δημοτική αστυνομία. Είχα πάρει τηλέφωνο νωρίτερα και είχα ρωτήσει τι χρειάζεται να έχω μαζί μου και μου είπαν ταυτότητα και δίπλωμα.
Τέλος πάντων πάω, μου λένε πως χρειάζεται η ασφάλεια και η άδεια του αυτοκινήτου. Τα πάω μου λένε χρειάζονται φωτοτυπίες, έχει εδώ δίπλα ένα φωτοτυπάδικο. Μου λέει “θέλεις να σε πάω, είναι επικίνδυνα εδώ τέτοια ώρα στον Άγιο Κωνσταντίνο” και ήταν πρωί, είναι πρωί! Λέει ο άλλος “έλα συνόδευσε την κούκλα, πήγαινε την κοπέλα, έλα πήγαινέ την εσύ” και κάτι τέτοια.
Πάω να βγάλω φωτοτυπίες και συνειδητοποιώ ενώ έχω πληρωμένη την ασφάλεια, δεν βρίσκω το χαρτί της. Όλα αυτά γίνονται και ηλεκτρονικά. Λέω να βρούμε ηλεκτρονικά την ασφάλεια και αρχίζει να μου λέει ο ένας αστυνομικός να πάμε σπίτι του για να βρούμε την ασφάλεια», είπε βάζοντας τα κλάματα.
«Ο άλλος χασκογελούσε δίπλα του. Έλεγα ξανά και ξανά “μπορούμε να βρούμε την ασφάλεια” και έλεγαν “τι μπορεί να κάνεις εσύ για εμένα για να σου βρω την ασφάλεια”. Είμαι τόσο συγχυσμένη, τόσο συγχυσμένη. Ένιωσα να με υποτιμούν τόσο πολύ, δεν μπορείτε να φανταστείτε. Ήταν τρεις άνδρες και οι τρεις με συγχωρείτε και για την έκφραση, με κ….
Έχω δυνατή προσωπικότητα, θα μπορούσα να μην έχω. Θέλω να βρούμε την ασφάλεια, θέλω απλά να μου πείτε τι να κάνω. Και απλά συνέχισαν να μου την πέφτουν. Και ο μόνος λόγος που είμαι έτσι είναι επειδή όσο μεγαλώνω συνειδητοποιώ πού σκ… ζω! Και νιώθω ότι δεν μπορεί να καταλάβει κανένας άνδρας πως νιώθω αυτή τη στιγμή. Όχι ότι όλες οι γυναίκες μπορούν εδώ πέρα, πάνε και χορεύουν ζεϊμπέκικα».
https://www.tiktok.com/@dimitra_liarakou/video/7312462203360234785