Μία μητέρα, αγανακτεί με την κριτική που ασκείται από γονείς για τα υλικά αγαθά που μπορεί και παρέχει ο καθένας στο παιδί του.
“✓ Όχι δεν θα πάρω καινούργια τσάντα στο παιδί μου. Μια χαρά είναι η περσινή. Λίγο τριμμένη από το σούρσιμο αλλά μια χαρά.. Ναι, και η κασετίνα του περσινή θα είναι.”
“✓ Και όχι καλή μου, δεν θα το ντύσω στην πένα. Φόρμα και σπορτέξ θα φοράει για να παίζει, να τρέχει, να σέρνει την τσάντα του και να ματώνει γόνατα.”
“✓ Όχι δεν θα πιάνω το δάσκαλο κάθε μέρα να μου πει αν είναι άριστος. Μόνο να μου πει αν είναι ευτυχισμένος. Ίσως είμαι από τους λίγους που δεν έκανα σπατουλαριστό τον τοίχο στο σαλόνι για τα αριστεία που θα φέρει. Άλλωστε τα δικά μου είναι σε μία κούτα και σαπίζουν στην αποθήκη… Και ναι, ήμουν δυστυχισμένος μαθητής γιατί όλο έτρεχα να προλάβω κάποια πρωτιά και κάποιο «πρέπει». Ευτυχισμένο να ναι το παιδί. Δώδεκα χρόνια ευτυχίας θέλω να ‘χει. Έχει ζωή μπροστά για να φάει τα ακροδάχτυλα του από το άγχος.”
“✓ Όχι δεν θα το ντύσω μέσα στη μάρκα. Γιατί είναι παιδί και θέλω τα ρούχα να μου τα φέρνει κομμάτια, και όχι να κάνω εγώ το …κομμάτι μου. Δεν το νοιάζει το παιδί τώρα, αλλά αν το κάνω συνεχεία θα τον νοιάζει μετά και αν δεν μπορεί να την έχει την μάρκα θα είναι δυστυχισμένο.”
Μία μητέρα, που της έχουν πέσει τα μαλλιά με αυτά που διαβάζει, απαντά:
«Καλοί οι εντυπωσιασμοί για τα likes με λαικίστικα κείμενα που και καλά πιάνουν τον παλμό του μέσου μεροκαματιάρη ή απλά του μέσου μίζερου σύμφωνα με τον οποίο για όλα φταίει το κράτος και “πώς μας κατάντησαν οι αλήτες”, αλλά να είμαστε και λογικοί.
Φυσικά και θα πάρω καινούρια τσάντα στο παιδί μου. Όχι μόνο επειδή έλιωσε και τρίφτηκε, αλλά επειδή βρήκαμε μια άλλη καλύτερη. Ή επειδή αυτή που έχει είναι απο την Πεμπτη δημοτικού με σούπερ ήρωες και φέτος θα πάει Γυμνάσιο και δεν ασχολείται πια με Μίκυ Μάους. Μάλιστα θα μπορέσω να δώσω την προηγούμενη τσάντα σε καλή κατάσταση σε ένα άλλο παιδι να τη χαρεί.
Φυσικά και θα ντυθεί στην πένα. Πλυμένος σιδερωμένος καθαρός με ωραία ρούχα. Σε σχολειο πάει όχι σε στάβλο. Αύριο θα βγάλει ραντεβού μια κοπέλα ή θα πάει σε έναν χώρο να εργαστει, πρέπει να μάθει να σεβεται.
Όχι δεν θα πιάνω τον δάσκαλο να μου πει αν είναι ευτυχισμένος. Γιατί αν το κάνω σημαίνει ότι εγώ δεν ξέρω αν το παιδι μου είναι καλά και ρωτάω τους άλλους να μου πουν.
Και ναι θα το ντύσω μέσα στη μάρκα αν θελήσω. Γιατί ό,τι πληρώνεις παίρνεις. Γιατί συνήθως μια ακριβή μάρκα κρατάει περισσότερο στον χρόνο από ένα μπλουζάκι των 5 ευρώ που θα μου χαλάσει σε ένα μήνα και καθε μηνα θα αγοράζω άλλο, άρα θα εχω δώσει όσα θα έδινα για το ενα ακριβό ρούχο. Γιατί όταν πια δεν θα του κάνουν, θα μπορέσω να δώσω ποιοτικά ρούχα σε ένα άλλο παιδί που τα έχει ανάγκη. Γιατί τα δουλεύω, δεν τα κλέβω.
Και τα δουλεύω κυρίως για να τα χαίρομαι εγώ και το παιδί μου. Και γιατί με έχει κουράσει η μιζέρια σας, η ζήλια σας και η άρνησή σας να θέλετε μια καλύτερη ποιότητα ζωής, λοιδορώντας την ποιότητα ζωής των άλλων μέσα από ηλίθια κείμενα που απαγορεύουν στον κόσμο να κάνει όνειρα ακόμα και για τα αυτονόητα….»
