Τετάρτη 23 Ιουλίου 2025
Blog Σελίδα 4873

ΕΦΕΤ: Ο θάνατος βρίσκεται στον αέρα – Το αόρατο καρκινογόνο που δεν γνωρίζει κανείς

0

Υγεία: Μια χημική ουσία που εντοπίζεται σε πλήθος προϊόντων διατροφής αλλά και σε φάρμακα βρίσκεται στο «μικροσκόπιο» των ευρωπαϊκών ελεγκτικών αρχών.

Πρόκειται για τις νιτροζαμίνες, τις χημικές ουσίες που προκύπτουν από τη χημική αντίδραση νιτρικών και νιτρωδών αλάτων (που χρησιμοποιούνται ως συντηρητικά ή υπάρχουν φυσικά στα τρόφιμα) και από ορισμένες αμίνες (λόγω αλκαλικής διάβρωσης).

Οι νιτροζαμίνες θεωρούνται καρκινογόνες και γονιδιοτοξικές, δηλαδή μπορούν να βλάψουν το DNA.

«Για όλες τις ηλικιακές ομάδες στον πληθυσμό της ΕΕ, το επίπεδο έκθεσης σε νιτροζαμίνες στα τρόφιμα εγείρει ανησυχία για την υγεία», έχει προειδοποιήσει η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA).

Προειδοποίηση είχε εκδώσει και ο Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων (ΕΦΕΤ) τονίζοντας τους κινδύνους που διατρέχει η υγεία των πολιτών λόγω των νιτροζαμινών που μπορεί να παραχθούν στα τρόφιμα κατά την προετοιμασία και την επεξεργασία τους.

Σύμφωνα με αξιολόγηση της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA), τουλάχιστον δέκα νιτροζαμίνες που βρίσκονται στα τρόφιμα είναι καρκινογόνες και γονιδιοτοξικές.

«Η αξιολόγησή μας καταλήγει στο συμπέρασμα ότι για όλες τις ηλικιακές ομάδες στον πληθυσμό της Ε.Ε., το επίπεδο έκθεσης σε νιτροζαμίνες στα τρόφιμα εγείρει ανησυχία για την υγεία» επεσήμανε ο Δρ. Dieter Schrenk, πρόεδρος της Επιτροπής για τους Επιμολυντές στην Τροφική Αλυσίδα, και συμπλήρωσε:

«Με βάση τις μελέτες σε ζώα, θεωρήσαμε τη συχνότητα των ηπατικών όγκων στα τρωκτικά ως την πιο κρίσιμη επίδραση στην υγεία».

Οι νιτροζαμίνες έχουν βρεθεί σε διάφορους τύπους τροφίμων.

Μια από τις πιο σημαντικές ομάδες τροφίμων στις οποίες έχουν εντοπιστεί είναι το κρέας και τα προϊόντα κρέατος.

Εντοπίζονται επίσης και σε πολλά άλλα τρόφιμα, συμπεριλαμβανομένων των επεξεργασμένων λαχανικών, των δημητριακών, του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων, των ψαριών και των θαλασσινών ή των τροφών που έχουν υποστεί ζύμωση.

Έχουν εντοπιστεί ακόμα στο τουρσί, στο κακάο και στα καρυκεύματα, στις μπύρες και σε άλλα αλκοολούχα ποτά, ακόμη και σε φάρμακα.

Σημειώνεται πως τα νιτρικά και τα νιτρώδη άλατα, από την αντίδραση των οποίων προκύπτουν οι νιτροζαμίνες, αποτελούν νόμιμα πρόσθετα στα τρόφιμα, καθώς καταστέλλουν τον πολλαπλασιασμό επιβλαβών βακτηρίων (όπως για παράδειγμα αυτών που προκαλούν αλλαντίαση) και επιμηκύνουν την διάρκεια ζωής των τροφίμων.

Επίσης στο κρέας και τα αλλαντικά χρησιμοποιούνται για να διατηρηθεί το έντονο κόκκινο/ροζ χρώμα και βελτιώνοντας την γεύση.

Ασκούν επίσης, αντιοξειδωτική δράση, ενώ στα λαχανικά εμφανίζονται από το έδαφος στο οποίο φύονται/καλλιεργούνται.

Η περιεκτικότητα του εδάφους σε νιτρικά και σε νιτρώδη εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως τα λιπάσματα, η ποιότητα του εδάφους και του νερού και οι συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα.

Φαίνεται ωστόσο να υπάρχει μια σημαντική διαφορά μεταξύ του τρόπου με τον οποίο τα νιτρικά και τα νιτρώδη συσκευάζονται στο κρέας σε σχέση με την φυσική ύπαρξή τους στα λαχανικά και αυτή η διαφορά ενδεχομένως να επηρεάζει και την καρκινογόνο δράση τους.

Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Γαλλικού Πρακτορείου, η EFSA παραδέχεται πως υπάρχουν αρκετά γνωστικά κενά σχετικά με τη παρουσία νιτροζαμινών σε συγκεκριμένες κατηγορίες τροφίμων.

«Για να διασφαλίσουμε υψηλό επίπεδο προστασίας των καταναλωτών, δημιουργήσαμε το χειρότερο σενάριο για την αξιολόγηση επικινδυνότητας. Υποθέσαμε ότι όλες οι νετροζαμίνες που βρίσκονται στα τρόφιμα είχαν την ίδια δυνατότητα να προκαλέσουν καρκίνο στους ανθρώπους με την πιο επιβλαβή νιτροζαμίνη, αν και αυτό είναι απίθανο», δήλωσε ο Dieter Schrenk.

Η αρμόδια ρυθμιστική αρχή εκτιμά πως η εξισορρόπηση της διατροφής με την κατανάλωση μεγαλύτερης ποικιλίας τροφών θα μπορούσε να βοηθήσει τους καταναλωτές να μειώσουν την πρόσληψη νιτροζαμινών.

Έρευνες αποκαλύπτουν πως οι νιτροζαμίνες θα μπορούσαν να «μολύνουν» και ορισμένα φάρμακα, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει μια επανεκτίμηση της άδειας κυκλοφορίας τους, ιδιαίτερα εάν τα επίπεδα των επικίνδυνων ουσιών υπερβούν ένα αποδεκτό όριο.

Σύμφωνα με άρθρο στη Pharmaceutical Journal, όπου αναφέρθηκε για πρώτη φορά η είδηση, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (EMA) είχε βρει περίπου 20 φαρμακευτικά προϊόντα που μπορεί να περιέχουν υπερβολικά επίπεδα νιτροζαμινών.

Εκπρόσωπος του EMA δήλωσε ότι οι αρχές «εξετάζουν προσεκτικά» την ανάγκη λήψης ρυθμιστικών μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας διασφαλίζοντας παράλληλα ότι τα κρίσιμα φάρμακα θα παραμείνουν διαθέσιμα στους ασθενείς.

Υπενθυμίζεται πως το 2019 η ρανιτιδίνη – ένα μη συνταγογραφούμενο αντιόξινο φάρμακο που πωλούταν με την εμπορική ονομασία Zantac – αποσύρθηκε από τις αγορές των ΗΠΑ και της ΕΕ λόγω της παρουσίας νιτροζαμίνης.

Σε αυτή την περίπτωση υπήρχαν εναλλακτικές θεραπείες, οπότε οι ασθενείς είχαν τη δυνατότητα να επιλέξουν κάποιο άλλο φάρμακο.

Επίσης το 2018 οι φαρμακοβιομηχανίες που παράγουν σαρτάνες, μια συγκεκριμένη κατηγορία ρυθμιστών αρτηριακής πίεσης, αναγκάστηκαν να αναδιαμορφώσουν την παραγωγή τους μετά από μαζικές ανακλήσεις λόγω της παρουσίας νιτροζαμινών.

Προσοχή: Ποιες επιφάνειες δεν πρέπει να καθαρίζετε ποτέ με χαρτί κουζίνας

0

Ποιες επιφάνειες δεν πρέπει να καθαρίζετε ποτέ με χαρτί κουζίνας;

Ένα από τα βασικά… υλικά που υπάρχει σ’ όλα τα σπίτια είναι το χαρτί κουζίνας.

Χρησιμοποιείται σχεδόν για όλες τις δουλειές, ενώ αμέσως μετά την χρήση μπορεί να απομακρυνθεί άμεσα, καταλήγοντας στα σκουπίδια.

Ωστόσο, αν και στην αρχή φαίνεται πως το χαρτί κουζίνας μπορεί να βοηθήσει σημαντικά ένα νοικοκυριό, υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν πρέπει ποτέ να καθαριστούν με κομμάτι από το συγκεκριμένο ρολό.

Ο λόγος έχει να κάνει με τις φθορές που θα προκληθούν στις επιφάνειες που θα προσπαθήσετε να καθαρίσετε και αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να γίνουν τα πράγματα… χειρότερα, αν και μπορεί να μην το περιμένατε.

Για παράδειγμα οι οθόνες είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες και ο καθαρισμός πρέπει να γίνεται με ειδικό πανάκι ή με μικροΐνες.

Τα γυαλιά οράσεως καλύπτονται από ειδικό φιλμ και ο καθαρισμός με χαρτί κουζίνας ίσως προκαλέσει φθορές.

Κάτι ανάλογο ισχύει κα με τους καθρέφτες και η καλύτερη λύση είναι τα πανάκια με μικροΐνες.

Χώρισα κι έχω να δω το γιό μου, 13 χρόνια!

0

Με λένε Μαίρη και είμαι λίγο μεγαλύτερη από ότι συνηθίζεται στη παρέα σας. Είμαι 50 ετών κι έχω να δω το γιο μου 13 χρόνια.

Όταν στα 19 μου έφευγα για σπουδές στην Αγγλία, ούτε που τα φανταζόμουν όλα αυτά. Πολλές φορές σκέφτομαι, αν δεν είχα πάει στην Αγγλία, αν είχα χάσει τη πτήση, αν με είχαν πάρει σε άλλο Πανεπιστήμιο πώς θα ήμουν τώρα; Θα είχα κοντά μου τα παιδιά μου; Θα έτρωγα ξύλο;

Στο Πανεπιστήμιο γνώρισα το Στέφανο. Στην αρχή ήμασταν φίλοι, μετά γίναμε ζευγάρι κι όταν τελειώσαμε τις σπουδές μας, ανοίξαμε ένα τεχνικό γραφείο και γίναμε και συνέταιροι. Από τα φοιτητικά μας χρόνια, έτρωγα ξύλο. Ξύλο που το δικαιολογούσα. Τασάκια, βάζα, έσπαγαν στο κεφάλι μου με την παραμικρή αφορμή. Στην αρχή πίστευα πως έφταιγα για κάτι που είχα πεί ή είχα κάνει. Μετά από καιρό όμως κι αφού με είχε χτυπήσει σε κάθε έπιπλο και σε κάθε γωνιά του δωματίου, αφού πήγαινα στο μάθημα με πρησμένα μάτια και ραμμένα χείλη, πίστευα μόνο στις συγγνώμες του. Πολλές συγγνώμες κι ύστερα τα ίδια. Από φόβο μην με ξαναχτυπήσει, ανεχόμουν να φέρνει τις ερωμένες του στην εστία και να κάνει έρωτα μαζί τους ενώ εγώ κοιμόμουν στο διπλανό δωμάτιο και το ήξερα. Έπρεπε να είχα φύγει από τότε.

Γυρίζοντας στην επαρχιακή πόλη που έμενε ο άντρας μου, κάναμε δύο παιδιά ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Αφοσιώθηκα στη μητρότητα και στο γραφείο που είχαμε ανοίξει και το ξύλο είχε σταματήσει για λίγο ώσπου ο γιός μου έγινε ενός έτους. Κι επειδή μια μέρα, έκανε εμετό στο χαλί του σαλονιού, ο Στέφανος μου έριξε κλωτσιά στη κοιλιά την ώρα που ήμουν σκυμμένη και καθάριζα. Τη στιγμή που ήμουν έγκυος και το γνώριζε.

Δύο χρόνια μετά τον ερχομό του γιού μας  ήρθε και η κόρη μας. Άφησα το γραφείο που ανοίξαμε μαζί και αφοσιώθηκα ολοκληρωτικά στα παιδιά ή τουλάχιστον, έτσι νόμιζα. Την ημέρα που ήρθε και με απείλησε με μαχαίρι μπροστά τους, επειδή δεν του έδινα την πιστωτική μου να σηκώσει λεφτά, πήρα τα παιδιά και πήγα στην αδερφή μου στην Αθήνα. Μόλις άνοιξε τη πόρτα και με είδε κατασημαδεμένη και ταλαίπωρη, τρόμαξε.

Είχε το θράσσος να πάρει τηλέφωνο τους πάντες. Παρακαλούσε έκλαιγε φώναζε απειλούσε. Τότε υπήρχε η εγκατάλειψη συζυγικής στέγης την οποία και επικαλέστηκε. Δεν με ενδιέφερε, ήθελα να είμαι ήρεμη για τα παιδιά μου αλλιώς ή θα πέθαινα ή θα τρελλαινόμουν. Ένα μήνα μετά, τον βρήκαμε με την αδερφή μου έξω από τη πόρτα του σπιτιού της τύφλα στο μεθύσι να κρατάει λουλούδια. Κι εγώ αντί να του δώσω μια κλωτσιά έτσι όπως ήταν ξαπλωμένος φαρδύς πλατύς στο χαλάκι της εξώπόρτας, τον αγκάλιαζα και τον φίλαγα…

Τα χρόνια πέρασαν και το ξύλο ειδικά μπροστά στα παιδιά είχε γίνει πια  μέρος της ζωής μου. Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που μου είχε πεί σ αγαπώ, που με είχε αγκαλιάσει, που είχαμε πάει κάπου οι δυο μας, που μου είχε φερθεί σαν άνθρωπος σε άνθρωπο. Τα παιδιά είχαν πάψει από καιρό να με σέβονται και ειδικά ο γιος μου, έπαιρνε το μέρος του πατέρα του και λίγους μήνες πρίν χάσω επαφή μαζί τους, είχε αρχίσει να χτυπάει και την αδερφή του. Με το Στέφανο σαν ζευγάρι πια δεν είχαμε καμία σχέση, ούτε συναισθηματική ούτε σωματική. Το σπίτι μας το είχε κάνει ξενοδοχείο κι εγώ έπλενα και σιδέρωνα τα πουκάμισά του για να εμφανίζεται περιποιημένος στις ερωμένες του. Δεν είχα φίλους, είχα αποκλείσει τον εαυτό μου από παντού γιατί δεν είχα κανένα κοινό μαζί τους. Γιατί ντρεπόμουν να με βλέπουν μαύρη. Κλειστή κοινωνία εξάλλου, σε ποιόν να μιλήσεις και ποιόν να εμπιστευόσουν; Εκτός από την αδερφή μου που δεν ήθελα να τη μπλέξω γιατί την είχε απειλήσει και φοβόμουν για εκείνη και τα παιδιά της, άλλους συγγενείς δεν είχα. Οι γονείς μου έχουν “φύγει” σε τροχαίο από όταν ήμουν μικρή. Δεν είχα ούτε έναν άνθρωπο να μιλήσω και δεν είχα πια δύναμη για τίποτα. Ούτε να μείνω ούτε να φύγω, ούτε να ζήσω.

Μια μέρα μετά από 13 χρόνια, πήγα σε μια γειτόνισσα να πιούμε έναν καφέ, να πω κι εγώ δυο κουβέντες με κάποιον. 2 ώρες μετά που γύρισα βρήκα μια βαλίτσα με μερικά πράγματά μου, έξω από το σπίτι. Έβαλα το κλειδί στη κλειδαριά αλλά την είχε αλλάξει. Χτυπούσα για ώρες, έκλαιγα παρακαλούσα, άκουγα τα παιδιά μου από μέσα και τον γιό μου να φωνάζει και να με βρίζει. Ο πατέρας τους, εκμεταλλεύτηκε αυτό το μοναδικό δίωρο που πήγα σε μια γειτόνισσα, για να πεί στα παιδιά πως είχα φύγει και τους είχα εγκαταλείψει! Μου φαινόταν τόσο σουρεάλ όλο αυτό. Να πετάγεσαι κάπου για λίγο και να γυρίζεις σε ένα σπίτι που, χωρίς να το ξέρεις, δεν μένεις πια!

Πήγα σαν υπνωτισμένη στο Αστυνομικό τμήμα και το κατήγγειλα. Επί τόπου κλήθηκε ο άντρας μου και τα παιδιά. Ο κόρη μου δεν μιλούσε και ο γιός μου κατέθεσε πως τους είπα ότι φεύγω και τους αφήνω! Έλεγε τα απίστευτα τέρατα στο Διοικητή με ένα βλέμμα, κενό απλανές που δεν τολμούσε ούτε να το στρέψει σε εμένα, τη μητέρα του. Ο πατέρας του, του είχε κάνει κανονική πλύση εγκεφάλου, κατήχηση που θα ζήλευαν και οι μεγαλύτερες αιρέσεις. Όπως είχε κάνει και σε εμένα. Ο Διοικητής φυσικά πίστεψε τον άντρα μου που έτσι κι αλλιώς τον ήξερε από μικρό. Να αποδείξω ότι με έδερνε δεν γινόταν, διότι άργησα 17  χρόνια να πάω στον ιατροδικαστή. Καλά να πάθω. Τόσο καιρό που ήμουν ανίκανη να φροντίσω τον εαυτό μου, είχα ξεχάσει να φροντίσω και τα παιδιά μου. Να τους περάσω τις αξίες μου, τις αρχές μου, την αγάπη μου για αυτά. Αφέθηκα στη βία και άφησα τα παιδιά μου.

Βγαίνοντας από το τμήμα έτρεξα πίσω από το γιό μου. Έκλαιγα παρακαλούσα φώναζα. «Μη μου το κάνεις αυτό» του έλεγα «Δεν ξέρεις τι έχω περάσει, δεν ξέρεις τι έχω ανεχτεί για να σας μεγαλώσω, σε παρακαλώ σ’ αγαπάω! Δεν έφυγα για ένα καφέ πήγα, άκουσε μεεεε». Είχε γυρίσει όλη η πλατεία και με κοιτούσε, όλη εκτός από το γιό μου. Θυμάμαι τη πλάτη του, τη γκρίζα μπλούζα του, το ανάστημά του, την αδιαφορία του. Από τότε έχω να τον δω.

Πήρα την αδερφή μου και της τα είπα. Με χιλιοπαρακαλούσε στο τηλέφωνο να πάω να μείνω στο σπίτι της αλλά επειδή φοβόμουν για αυτή, αρνήθηκα. Πήρα το καράβι και κατέβηκα στη Κέρκυρα.Χωρίς λεφτά, χωρίς να ξέρω που πάω, με δυο ρούχα. Έπιασα δουλειά σε μια καφετέρια και νοίκιασα ένα δωμάτιο. Δεν είχα λεφτά ούτε για δικηγόρο. Έπαιρνα τηλέφωνο κάθε μέρα και μόλις με άκουγαν το έκλειναν. Μόνο η κόρη μου, έκλαιγε στο τηλέφωνο και με ρωτούσε «Μαμά που είσαι;» αλλά από τη μέρα που άκουσα τον αδερφό της από μέσα να φωνάζει «Καλά κάθεσαι και μιλάς σε αυτή τη π@άνα; Κλείστο!» και το ακουστικό να κλείνει, δεν ξαναπήρα. Φοβήθηκα μην φάει ξύλο όπως έτρωγα εγώ και δεν ξαναπήρα. Έπαιρνα μόνο για να ακούσω τις φωνές τους και το έκλεινα. Χριστούγεννα, Πάσχα, γιορτές, καθημερινές, κάτι βράδια που κοιμόμουν κλαίγοντας με τις φωτογραφίες τους αγκαλιά. Για 13 χρόνια τους άκουγα και από τον τόνο της φωνής, προσπαθούσα να καταλάβω αν ήταν ευτυχισμένα, αν περνούσαν καλά, αν τη μικρή μου την έδερνε ο γιός μου ή ο πατέρας της.

Εν τω μεταξύ ο Αντώνης, χήρος με ένα κοριτσάκι, ήταν τακτικός πελάτης στη καφετέρια που εργαζόμουν και με συμπάθησε. Κι αυτή η συμπάθεια έγινε φιλία και η φιλία έρωτας. Ήξερε τα πάντα και με στήριξε όσο κανείς άλλος. Στο πρόσωπό του έμαθα τι σημαίνει αγάπη, τι σημαίνει ασφάλεια. Τι σημαίνει να κάνεις δουλειές μέσα στο σπίτι και να μην φοβάσαι πως θα σου έρθει μια κλωτσιά ή  μια μπουνιά στα καλά καθούμενα. Τι σημαίνει να βγαίνεις μια βόλτα κι όταν γυρίζεις να μη βρίσκεις την πόρτα με αλλαγμένη κλειδαριά. Τι σημαίνει να λες τη γνώμη σου χωρίς να φοβάσαι πως θα πας στο νοσοκομείο. Τι σημαίνει να είσαι μαμά, ακόμη και σε ένα παιδί που δεν είναι βιολογικά δικό σου, γιατί η κόρη του Αντώνη, ήταν για μένα μια δεύτερη ευκαιρία στη μητρότητα που έχασα. Ο Αντώνης με βοήθησε και με παρότρυνε να βάλουμε δικηγόρο. Μετά από τόσα χρόνια θα ξεκινούσαν επιτέλους οι διαδικασίες για το διαζύγιο και μπορεί να μην έπαιρνα πίσω τα παιδιά μου αλλά τουλάχιστον θα προσπαθούσα να κερδίσω την επικοινωνία μου, μαζί τους. Σκεφτόμουν…

Πήγα στο δικαστήριο, τα παιδιά δεν είχαν έρθει. Είδα όμως αυτόν. Γερασμένος και κουρασμένος, με κοίταξε ειρωνικά. Το δικαστήριο όρισε κάποιες ώρες και μέρες που μπορούσα να βλέπω τα παιδιά μου αλλά ο γιός μου, δεν τήρησε ποτέ το συμφωνητικό. Ύστερα από λίγο καιρό, έμαθα πως ο Στέφανος είχε πεθάνει από καρκίνο. Μου το είπε η κόρη μου που μερικούς μήνες μετά τη δίκη, ήρθε στη Κέρκυρα να με βρεί!

Σήμερα ζω με τον Αντώνη και τις κόρες μας στο ίδιο σπίτι. Οι μικρές, αν και με μεγάλη διαφορά ηλικίας, τα πάνε πολύ καλά. Το σπίτι μας είναι γεμάτο χαρές, γέλια, τραγούδια και ό,τι δεν έζησα όλα αυτά τα χρόνια. Η ζωή, μου έδωσε τη μισή μου οικογένεια πίσω. Η άλλη μισή δεν ξέρω που βρίσκεται, ξέρω μόνο ότι μου λείπει. Διότι δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να ζητήσω συγγνώμη από το γιό μου, να του εξηγήσω, να του δείξω πόσο λάθος κάνει. Διότι το κενό που έχει αφήσει μέσα μου, δεν μπορεί να το καλύψει κανείς. Καμιά φορά μου αρέσει να χαζεύω  τα καράβια που πηγαινοέρχονται στο λιμάνι και να φαντάζομαι πως μέσα σε ένα από αυτά, είναι και ο γιός μου…

Αν φτάσει κάποιος στα 40 του να μην έχει 3 ευρώ για ένα καφέ, νοιώθει πως δεν του έμεινε τίποτα στη ζωή του

0

Νοιώθω κουρασμένος από τις ατελείωτες ώρες δουλειάς σε αυτή την ομάδα. Όμως τα βράδια που πέφτω να κοιμηθώ όλο και κάποια δυσάρεστη είδηση θα φτάσει στα αυτιά μου και κει που έλεγα να κοιμηθώ πλήρες οχτάωρο πίνω ένα καφέ, παίρνω βιταμίνες, και το οχτάωρο γίνεται 5 ωρο με το ζόρι…

Κάπου κάπου δεν προλαβαίνω να κοιμηθώ και δουλειά με τη δουλειά με παίρνει το ξημέρωμα. Και προσπαθώ να λύσω και άλλο πρόβλημα και άλλο και άλλο. Γιατί θέλει θυσίες ο δρόμος για την αλλαγή. μέχρι που με παίρνει ο ύπνος στο γραφείο μου το επόμενο απόγευμα…

Αλλά πώς να κοιμηθείς όταν διαβάζεις ότι ένας νεαρός “40 ετών στο Βόλο” έφτασε στο σημείο να χτυπήσει τη μητέρα του γιατί δεν του έδινε λεφτά για ένα καφέ. Και ύστερα σκέφτομαι. Δε θα το έκανε για τον καφέ. Γιατί αν φτάσει ο άνθρωπος να μην έχει 3 ευρώ για ένα καφέ στα 40 του νοιώθει πως δεν του έμεινε τίποτε πλέον στη ζωή του…

Σίγουρα ήταν μια πράξη τραγική. Αναρωτιέμαι όμως, τι να οδήγησε τον συγκεκριμένο να χάσει τα λογικά του;
Είναι ίσως η απόγνωση, η απελπισία που σήκωσαν το χέρι του νεαρού (κ που σίγουρα το έχει μετανιώσει και είμαι βέβαιος ότι έκλαψε γι αυτό). Είναι το συναίσθημα πως ίσως σύντομα, πολύ σύντομα θα κοιμάται κάτω από μία γέφυρα χωρίς ένα πιάτο φαγητό και μια κουβέρτα να ζεσταθεί τα κρύα βράδια του χειμώνα…

Για τη μητέρα ο μεγαλύτερος πόνος δεν ήταν το χέρι του γιού της. Είναι το συναίσθημα, ότι δε μπορεί να προσφέρει στο γιο της ούτε 3 ευρώ για ένα καφέ. Και θα σκέφτεται τα βράδια τι θα κάνει το παλικάρι μου όταν εγώ πεθάνω;;; Τι θα φάει, θα έχει άραγε ένα κεραμίδι να βάλει στο κεφάλι του;;;
Και αν κάνει οικογένεια πως θα ταΐσει τα παιδιά του; Θα έχει ή θα μεγαλώσουν τα εγγόνια της σε κάποιο ίδρυμα άραγε…

Οι δύσκολες όμως αυτές στιγμές είναι που πρέπει να μας βρούνε ενωμένους. Γιατί δεν έχουμε τίποτε στον κόσμο παρά μόνο ο ένας τον άλλο.
Ελάτε μαζί μας Έλληνες, για να δημιουργήσουμε έναν κόσμο αγάπης και αλληλεγγύης. Που τα παιδιά δε θα σηκώνουν χέρι στους γονείς τους. Που ο αδερφός δε θα κινείται εναντίων του αδερφού. Που οι διαφορετικές απόψεις δε θα είναι αιτία αντιπαλότητας αλλά διαλόγου για να βρεθεί η καλύτερη λύση

Δεν ξέρω πόσο θα χρειαστεί για να αλλάξουνε τα πράγματα, δεν ξέρω αν θα μας πάρει έναν χρόνο ή δέκα. Πιστέψτε με δε το ξέρω. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι μέχρι να αλλάξει η οικονομική κατάσταση στην πατρίδα μας δε θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε, αν χρειάζεται, ακόμη και τα βράδια…

από την ομάδα στο fb ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ παραγωγή & προώθηση προϊόντων

Ανακάλυψα ότι η γυναίκα μου έχει σχέση με το αφεντικό της. Πώς να διαχειριστώ τα παιδιά μας;

0

Να σας πώ μια σύντομη ιστορία..

Μετά απο 13 χρόνια και 2 παιδιά ανακαλύπτω πως έχει σχέση με το αφεντικό επι 3 μήνες και επίσης ανακαλύπτω πως έχει βρεθεί και με έναν πριν 3 χρόνια που μόνο φιλικά δεν ήταν αφού της είχε ξεκαθαρίσει σε μυνήματα πως δεν την βλέπει φιλικά και διαπιστωμένα είχαν κανονίσει για καφέ 3 φορές.
Δικαιολογίες συνεχώς…

Έχω αποφασίσει να φύγω…
Έκανα Ό,τι προσπάθεια για τα παιδιά και μόνο γιατι έιναι 8 και 4 αλλά καταλαβαίνω ότι έχω χάσει τον εαυτό μου και έχω επικεντρωθεί στο να είμαι και μπαμπάς αλλά και μαμά.

Σημειωτέον και τα 2,κορίτσι και αγόρι είναι προσκολημένα πάνω μου και η κυρία επιστρέφει κάθε μέρα στις 21:00 ενώ σχολάει 18:00 και έχει απόσταση το πολύ μιας ώρας..
άσχετο…προσπάθεια έκανα εδώ και 2 χρόνια αλλά δεν κάνει καμία προσπάθεια και το πράγμα όλο και χειροτερεύει…

Ο μισθός που παίρνει είναι στο περίπου υποδεκαπλάσιος απο μένα και της αφήνω τα πάντα και φεύγω…
Το πρόβλημα και η σκέψη μου είναι τα παιδιά..
πως το λέμε και τι μπορεί να γίνει μιας που είναι ακόμη μικρά.

Έχουμε και έχω πάει σε παιδοψυχολόγο και με καθησυχάζει για αυτά αλλά εγώ έχω μεγαλώσει σε αγαπημένη οικογένεια και δεν γνωρίζω πως μπορεί να χειριστώ την κατάσταση ώστε να μην τους στιγματίσω τη ζωή στο μέλλον…
απόψεις δεκτές και απο ειδικούς και απο παθόντες …

Από τη δημόσια ομάδα Φίλοι Ψυχολογίας

Μου τη πέφτει ο άντρας της κόρης μου και μου αρέσει

0

Αγαπητή παρέα, αποφάσισα να στείλω και εγώ τη δικιά μου ιστορία γιατί πιστεύω ότι πολλές από εσάς θα με καταλάβετε! Γυναίκες είστε άλλωστε και εσείς.

Ονομάζομαι Μαρίνα και είμαι 55 χρονών. Με τον άντρα μου έχουμε χωρίσει εδώ και 5 χρόνια.

Συνέχεια τσακωνόμασταν επειδή εγώ είμαι μια γυναίκα που προσέχει τον εαυτό της και αυτό τον εκνεύριζε. Μου έλεγε συνεχώς ότι είμαι μανιακή με την εμφάνιση μου και ότι περνάω κρίση ηλικίας.

Ακόμα και την κόρη μας έχει επηρεάσει και μου φέρονται λες και είμαι τρελή.

Είναι κακό δηλαδή που θέλω να αναδεικνύω τον εαυτό μου και να μην αφήνω το χρόνο να με αγγίζει;

Βλέπετε τους φαίνεται περίεργο που δείχνω 5 χρόνια νεότερη.

Μόνο ο γαμπρός μου με κοιτάει με θαυμασμό και μου κάνει συνεχώς κοπλιμέντα.

Η κόρη μου και ο γαμπρός μου είναι παντρεμένοι εδώ και ένα χρόνο.

Τον γαμπρό μου τον συμπάθησα από την πρώτη μέρα που τον γνώρισα. Ο άντρας μου από την άλλη δεν τον πολύ συμπαθεί μέχρι και σήμερα.

Όμως για χάρη της κόρης μας δεν δημιούργησε κανένα θέμα. Εγώ όπως σας ανέφερα με το γαμπρό μου είχα πάρα πολύ καλή σχέση από την αρχή.

Μιλάγαμε γελάγαμε, χαιρόμουν να επισκέπτομαι το σπίτι τους. Τώρα τελευταία όμως η συμπεριφορά του έχει αλλάξει.

Μου κάνει όλο και πιο συχνά κοπλιμέντα για την εμφάνιση μου, για το ντύσιμό μου και όποτε βρισκόμαστε όλοι μαζί νιώθω τα μάτια του να με καρφώνουν.

Στην αρχή νόμιζα πως ήταν η ιδέα μου αλλά αυτό γίνεται όλο και πιο συχνά. Μου προκαλεί αμηχανία και ειδικά όταν βρίσκεται και η κόρη μου μπροστά.

Δε λέω φυσικά και με κολακεύει που ένας τόσο νεότερος άντρας μου δείχνει τόσο έντονα τον θαυμασμό του.

Αλλά φυσικά δε μπορώ να προχωρήσω σε κάτι παραπάνω γιατί είναι ο άντρας της κόρης μου. Δε μπορώ να το κάνω αυτό στο ίδιο μου το παιδί.

Αν ήταν διαφορετικές οι συνθήκες σίγουρα θα επιδίωκα κάτι παραπάνω μαζί του! Μια σχέση με έναν νεότερο άντρα σε ανανεώνει σε κάνει να νιώθεις ζωντανή.

Άλλωστε και εγώ νιώθω πολύ νέα και ζωντανή ακόμα.

Δεν είναι σαν τους άντρες τις ηλικίας μου που είναι βαρετοί χωρίς κανένα ενδιαφέρον, χωρίς ζωντάνια.

Θεόδωρος Ρουσόπουλος: Αρνήθηκε πρόταση προς αξιοποίηση στο νέο κυβερνητικό σχήμα – Γιατί είπε «όχι» για τη θέση του υφυπουργού Εξωτερικών

0

Αρνήθηκε ευγενικά τη σχετική πρόταση, επικαλούμενος, το γεγονός ότι είχε διατελέσει υπουργός, άρα θα ήταν υποβάθμιση να δεχτεί θέση υφυπουργού

Σύμφωνα με τη στήλη Big Mouth του powergame.gr, ένας από αυτούς που αρνήθηκαν πρόταση προς αξιοποίηση είναι ο παλιός υπουργός Θόδωρος Ρουσόπουλος, στον οποίο προτάθηκε θέση υφυπουργού στο Εξωτερικών. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος των κυβερνήσεων Καραμανλή, αρνήθηκε ευγενικά τη σχετική πρόταση, επικαλούμενος, το γεγονός ότι είχε διατελέσει υπουργός, άρα θα ήταν υποβάθμιση να δεχτεί θέση υφυπουργού. Κάπως έτσι, έγινε εκ νέου υφυπουργός ο Γιώργος Κώτσηρας.

Τι αναφέρει το Βig Mouth

-Ένας παλιός, αλλά αξιόπιστος φίλος μου, απ’ αυτούς που εξακολουθούν να κάνουν ρεπορτάζ τα βράδια πίνοντας ποτάκι στα καφέ πέριξ της πλατείας Κολωνακίου, μου μετέφερε μια πληροφορία, την οποία επιβεβαίωσα εις το ακέραιο από επίσης αξιόπιστο άνθρωπο του προέδρου Μητσοτάκη. Ένας από αυτούς που αρνήθηκαν πρόταση προς αξιοποίηση είναι ο παλιός υπουργός Θόδωρος Ρουσόπουλος, στον οποίο προτάθηκε θέση υφυπουργού στο Εξωτερικών. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος των κυβερνήσεων Καραμανλή, αρνήθηκε ευγενικά τη σχετική πρόταση, επικαλούμενος, το γεγονός ότι είχε διατελέσει υπουργός, άρα θα ήταν υποβάθμιση να δεχτεί θέση υφυπουργού. Κάπως έτσι, έγινε εκ νέου υφυπουργός ο φίλος μου, Γιώργος Κώτσηρας.

«Πάγωσε» όλο το νησί: 2 τραγωδίες την ίδια μέρα – Νεκροί ξαφνικά ένας 45χρονος κι ένας 55χρονος

0

Δυο τραγωδίες σήμερα στην Εύβοια με έναν 45χρονο κι έναν 55χρονο να «φεύγουν» ξαφνικά από τη ζωή.

Βρήκαν νεκρό μέσα στο σπίτι του τον 55χρονο εκπαιδευτικό

8 9 696x418 1

Πιο συγκεκριμένα, γείτονες κάλεσαν τις αρχές, καθώς διεπίστωσαν έντονη δυσοσμία από το διαμέρισμα του 55χρονου εκπαιδευτικού.

Ο άτυχος άνδρας δεν είχε δώσει σημάδια ζωής από την Πέμπτη.

Οι αστυνομικοί έσπευσαν στο σημείο, ενώ έφτασε η Πυροσβεστική για να ανοίξει την πόρτα της οικίας του άτυχου άνδρα και εντόπισαν τον 55χρονο άνδρα χωρίς τις αισθήσεις του μέσα στο σπίτι του, ενώ, σύμφωνα και με το evima.gr, ο θάνατός του προήλθε από παθολογικά αίτια.

Βοσκός βρέθηκε νεκρός στο χωράφι του, ενώ τάιζε τα ζώα του

Μια τραγωδία σημειώθηκε σήμερα το πρωί, 28 Ιουνίου, στην Εύβοια, με έναν 45χρονο να αφήνει την τελευταία του πνοή στο χωράφι του.

Πιο συγκεκριμένα, ο άτυχος βοσκός από την Εύβοια, εντοπίστηκε από οικείους του στο χωράφι, στο οποίο έβοσκε τα ζώα του, χωρίς τις αισθήσεις του και ειδοποίησαν άμεσα το ΕΚΑΒ.

Ο άτυχος 45χρονος έχασε ξαφνικά της αισθήσεις του, ενώ τάιζε τα ζώα του στο χωρίο Κρυονερίτης, του δήμου Ιστιάιας Αιδηψού, στην Εύβοια.

«Πάγωσε» όλο το νησί: 2 τραγωδίες την ίδια μέρα

Το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ έφτασε στον χώρο, αλλά, παρά τις προσπάθειες των γιατρών, δεν κατάφεραν να τον επαναφέρουν στη ζωή και, σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις, ο θάνατος προήλθε από παθολογικά αίτια.

pagose olo to nisi 2 tragodies tin idia mera nekroi xafnika enas 45chronos ki enas 55chronos 540x607 1

Αντώνης Ρέμος: «Θα ήθελα να μπορώ να βλέπω την κόρη μου μέχρι τα βαθιά μου γεράματα, να την παντρέψω»

0

Ο Αντώνης Ρέμος έδωσε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στο ΥοuTube κανάλι του Δημήτρη Σταρόβα και μίλησε για όλους και για όλα. Ο αγαπημένος τραγουδιστής αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην καριέρα του αλλά και στην μονάκριβη κόρη του, Ελένη.

Αντώνης Ρέμος: «Από 12 χρόνων παιδί δουλεύω»

«Πάντα κοίταζα να εκφράζομαι μέσα από το τραγούδι. Από παιδί στο σχολείο. Στις σχολικές γιορτές έπαιζα και τραγουδούσα… Το να κάνεις επιτυχία θέλει πολλή δουλειά. Από 12 χρόνων παιδί δουλεύω. Ξεκίνησα την καριέρα μου με Ναι και την έφτιαξα με Όχι. Ήμουν ο πρώτος που άνοιγα το πρόγραμμα και ο τελευταίος που το έκλεινε. Δεν άφηνα καμία ευκαιρία να πέσει κάτω» τόνισε ο Αντώνης Ρέμος.

Αντώνης Ρέμος: «Θέλω να είναι το πιο κανονικό παιδί του κόσμου»

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Antonis Remos (@aremovic)

«Η κόρη μου ήρθε το 2015 στη ζωή μου εν μέσω καταιγίδας μετά τον Ηρακλή. Έριξε μια βόμβα θετικής ενέργειας στη ζωή μου και όλα άρχισαν να ηρεμούν. Είμαστε πολύ χαρούμενοι με την Υβόννη που καταφέραμε να γίνουμε γονείς. Ούτε εκείνη ούτε εγώ έχουμε μπει στη διαδικασία η Ελένη να γίνει η συνέχειά μας. Θέλουμε να έχει τον δικό της χαρακτήρα. Τη δική της προσωπικότητα. Δεν θέλω να είναι η πιο όμορφη μέσα στην τάξης, ούτε η πιο ψηλή της τάξης ή η πιο έξυπνη της τάξης. Θέλω να είναι το πιο κανονικό παιδί του κόσμου. Θα ήθελα να μπορώ να βλέπω την κόρη μου μέχρι τα βαθιά μου γεράματα, Θέλω να τη δω να μεγαλώνει, να τη δω να γίνεται μεγάλη κοπέλα, να την παντρέψω…»

Δείτε όσα είπε ο Αντώνης Ρέμος:

«Μου λείπει, “σκάει” μόνο του το δάκρυ»: Ξέσπασε σε λυγμούς η Ελένη Κοκκίδου στον «αέρα» της ΕΡΤ

0

Η Ελένη Κοκκίδου, η γλυκιά τηλεοπτική “Βουλίτσα“ βρέθηκε στην εκπομπή Στούντιο 4, το απόγευμα της Τετάρτης 28/06 και μίλησε για το ρόλο της.

Η αξιόλογη ηθοποιός, τη φετινή τηλεοπτική σεζόν έριξε αυλαία στο ρόλο της στη σειρά Μην αρχίζεις τη μουρμούρα, που υπηρέτησε επί σειρά ετών.

Η Ελένη Κοκκίδου μίλησε μεταξύ άλλων για την απώλεια των γονιών της με την ίδια να λυγίζει ξεσπώντας σε κλάματα όταν αναφέρθηκε στη μητέρα της.

kokkidou 3

«Το βραβείο που πήρα από τα «Ίρις» το έβαλα δίπλα στη φωτογραφία της μητέρας μου, την οποία έχασα πριν από 40 μέρες. Την έχω στο κέντρο του τραπεζιού, ήθελα να της το αφιερώσω. Με τη μητέρα μου δεν είχαμε πολλά κοινά, δεν επαναστάτησα ποτέ να της πω «άντε στο καλό, σηκώνομαι και φεύγω». Δεν θα της το έκανα ποτέ. Και όταν έφυγε ο πατέρας μου, επειδή ήταν κατάκοιτη, την είχα υπό την προστασία μου. Ήταν το κορίτσι μου, το μωρό μου. Της έλεγα σ’ αγαπώ κάθε μέρα».

«Είναι πολύ νωρίς ακόμα, φυσικά και μου λείπει, «σκάει» μόνο του. Και τώρα έσκασαν δάκρυα μόνο και μόνο επειδή την αναφέραμε. Φεύγω από την πρόβα και, μέχρι να φτάσω στο αυτοκίνητο, αυτό έχει «σκάσει». Η μάνα είναι στο σώμα σου, δεν το ελέγχεις. Ο πατέρας είναι αυτός που σε φέρνει σε επαφή με την κοινωνία, είναι αλλιώς. Ήμουν τυχερή γιατί οι γονείς μου «έφυγαν» μεγάλοι, ο πατέρας μου ήταν 80 και η μητέρα μου έκλεισε τα 97 και δεν ταλαιπωρήθηκαν με καρκίνους, νοσοκομεία και τέτοια πράγματα. Θα ήμουν και αχάριστη αν είχα παράπονο», είπε η Ελένη Κοκκίδου, για να καταλήξει:
«Ο πατέρας μου έφυγε από καρδιά, μπαμ και κάτω. Δεν τον έκλαψα ποτέ… και ποτέ δεν θα τον κλάψω, γιατί νιώθω ότι ήταν πολύ τυχερός που δεν αρρώστησε, που δεν έσβησε, που δεν έλιωσε. Έφυγε άρχοντας».