Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει στις ταβέρνες ή στις καφετέριες να αποκαλούνται οι υπάλληλοι με φράσεις όπως «ψιτ, παιδί», «Κοπελιά, να σου πω λίγο..» και άλλες τέτοιες… «ομορφιές». Αν έχετε δουλέψει σε αντίστοιχες θέσεις, θα αντιλαμβάνεστε, πως δεν είναι ό,τι πιο όμορφο να αποκαλείται ένας άνθρωπος που εκείνη τη στιγμή εργάζεται με τέτοιες φράσεις.
Αν μη τι άλλο δεν μας υπηρετεί, αλλά μας εξυπηρετεί και δεν είναι ένας άνθρωπος υποδεέστερός μας. Πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα, ωστόσο δεν είναι πάντα για όλους.
Ο δάσκαλος Μάριος Μάζαρης, που το Infokids.gr συχνά παραθέτει αναρτήσεις του, έχει να στείλει ένα πολύ ωραίο μάθημα σεβασμού που οφείλει κάθε γονιός να διδάξει στο παιδί του.
Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ
«Κάπου διάβασα, ότι ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε στους εργαζόμενους που μας εξυπηρετούν δείχνει πολλά για τον χαρακτήρα μας. Ο σερβιτόρος, ο περιπτεράς, η γυναίκα στο σούπερ μάρκετ, ο ταξιτζής, η μαγείρισσα, εκτός από σκληρά εργαζόμενοι άνθρωποι, είναι και μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για μαθήματα σεβασμού στα παιδιά μας, ειδικά τις μέρες που περνάμε παραπάνω χρόνο μαζί τους, όπως καλοκαίρι, γιορτές, Σαββατοκύριακα, αλλά και κάθε μέρα.
Θα μου πείτε δεν είναι αυτονόητο; Κι όμως δεν είναι. Βλέπουμε και κυρίως ακούμε γύρω μας την έλλειψη σεβασμού από ΕΝΗΛΙΚΕΣ προς ΕΝΗΛΙΚΕΣ. Κι αυτό είναι ένα μάθημα που δεν θα θέλαμε να πάρουν τα παιδιά. Έτσι, είτε από αγένεια, είτε από δήθεν χαριτωμενιά ή αστεϊσμό, είτε από αφηρημάδα, είτε από καθαρή διάθεση υποτίμησης, ο σερβιτόρος ή ο μεταφορέας που μας φέρνει μία παραγγελία στο σπίτι -και που μπορεί να είναι και μεγαλύτερος από εμάς σε ηλικία- γίνεται Ψιτ, παιδί.
Η κοπέλα στη ρεσεψιόν κοριτσάκι, η υπάλληλος στην ταβέρνα “κοπελιά να σου πούμε;”. Τα παραδείγματα είναι πολλά και δυστυχώς περνάνε το ίδιο μήνυμα στα παιδιά, που μεγαλώνοντας θα το αναπαράγουν και τα ίδια. Οι υπάλληλοι που εργάζονται για να με εξυπηρετούν είναι “παιδιά”. Άρα χρησιμοποιούμε εκφράσεις που τους κάνουν μικρούς, υποκοριστικά και λέξεις που δεν θα λέγαμε σε έναν τραπεζικό υπάλληλο ή έναν δικηγόρο. Εκτός, αν μπορούμε να πούμε… ψιτ, γιατρέ!
Μην κρίνετε, λοιπόν, και μη διαχωρίζετε τους ανθρώπους με βάση το επάγγελμά τους και δώστε στα παιδιά σας το καλό παράδειγμα. Αποκαλέστε τους, κύριο, κυρία, πείτε τους “ευχαριστώ πολύ”, “συγγνώμη, μπορείτε…”, “να είστε καλά!” και μάθετε στα παιδιά σας να απαιτούν τον ίδιο σεβασμό, αν ακολουθήσουν αυτά τα επαγγέλματα»
