Όταν το όνειρο έγινε εφιάλτης
Χώρισα πριν χρόνια από ένα γάμο που είχα και έχω ένα αγοράκι, το οποίο πηγαίνει στο Δημοτικό. Έίμαι καταξιωμένη επαγγελματικά και αυτόνομη. Έξι χρόνια μετά το διαζύγιό μου, στα οποία δεν ασχολήθηκα ποτέ σχεδόν με τα προσωπικά μου, μία συνάδελφος μου γνώρισε τον κολλητό του φίλου της, ο οποίος ήταν στρατιωτικός, 5 χρόνια μικρότερος. Η αλήθεια είναι ότι αρχικά, αρνιόμουν να τον γνωρίσω, λόγω της διαφοράς ηλικίας μας, αλλά μετά βρεθήκαμε σε ένα τραπέζι ένα βράδυ με τη συνάδελφο και με κάποιους φίλους.
Τελικά, είδαμε ότι ταιριάζουμε αρκετά και ξεκινήσαμε να έχουμε σχέση. Περνούσαμε πάρα πολύ όμορφα, ώσπου έγινε κάτι το οποίο δεν το περιμέναμε. Μετά από κάποιους μήνες, συνειδητοποίησα πως ήμουν έγκυος. Μετά το σοκ που έπαθα, του το ανακοίνωσα και σοκαρισμένος και εκείνος από το νέο αυτό, συζήτησε μαζί μου..αποφασίσαμε ότι θα είμαστε μαζί και θα μεγαλώσουμε αυτό το παιδί.
Προσευχηθήκαμε μαζί να πάνε όλα καλά, ξεκίνησαν τα όνειρα, να χαϊδεύει την κοιλιά μου, να αναρωτιόμαστε εάν είναι αγόρι ή κορίτσι, πηγαίναμε μαζί στο γιατρό, επισκεπτόμασταν καταστήματα με βρεφικά είδη..και όλα αυτά που κάνουν τα ζευγάρια που περιμένουν παιδί. Ήμασταν πολύ χαρούμενοι.
Κάποια στιγμή του είπα ότι πρέπει να ανακοινώσουμε το νέο στις δύο οικογένειες. Έτσι, ανακοίνωσα το νέο πρώτα στους δικούς μου γονείς, με τους οποίους συζητήσαμε ήρεμα και ζήτησαν να γνωρίσουν τον άνθρωπο με τον οποίο ήμουν μαζί. Παράλληλα, γνώρισα την αδερφή του, χωρίς να ανακοινώσουμε το νέο αυτό. Απλά και μόνο για να μπαίνει η οικογένειά του στη διαδικασία να με γνωρίζει. Από την άλλη πλευρά, πήγαιναν καλά τα νέα επίσης…οι δικοί του γνώριζαν για εμένα και ήταν πολύ χαρούμενοι. Δε γνώριζαν όμως ότι έχω ήδη ένα παιδί και ότι είμαι έγκυος. Σε λίγες μέρες λοιπόν, έμαθαν και οι γονείς του και τα δύο. Στη συνέχεια, έγιναν έξαλλοι, τον έδιωξαν από το σπίτι, του είπαν ότι τον έχω «τυλίξει», σχολίασαν την ηλικία μου, του είπαν πως είμαι πονηρή και επικίνδυνη…ότι θα τον παίζω στα δάχτυλά μου, εφόσον κατάφερα να μείνω έγκυος τόσο σύντομα και του ξεκαθάρισαν ότι αν επιλέξει να είναι μαζί μου, δε θα τους ξαναδεί.
Εκείνος, με φώναξε την ίδια μέρα στο σπίτι του και μου ανακοίνωσε ότι άλλαξε γνώμη. Ότι προτιμά τους γονείς του από εμένα και το παιδί, ότι συμφωνεί με όσα του έχουν πει και ότι δεν θέλει το παιδί αυτό πλέον. Ότι ο ίδιος και οι γονείς του ζητούν να το σκοτώσω και όσο πιο γρήγορα γίνεται, για να μην υπάρχουν υποχρεώσεις. Έφυγα με κλάματα από το σπίτι του, του είπα ότι δεν πρόκειται να κάνω έκτρωση. Εκείνος άρχισε να μου στέλνει μηνύματα, να με πιέζει να το κάνω και να με απειλεί πως αν δεν προχωρήσω στην έκτρωση, θα κάνει κακό σε εμένα και στο παιδί μου και έπειτα θα αυτοκτονήσει. Μετά από πολλή σκέψη και πολλή πίεση, γνωρίζοντας πως πλέον αυτός ο άνθρωπος θα με εγκαταλείψει, και όλες τις συνέπειες που θα ακολουθούσαν αν κρατούσα αυτό το παιδί, πήρα τον γιατρό τηλέφωνο και του ανακοίνωσα πως δε θα κρατήσουμε το έμβρυο. Θα ήθελα να αναφέρω πως δύο μέρες πριν γίνουν όλα αυτά, μου αποκάλυψε πως πριν από εμένα είχε εμπειρίες με κάποιον άντρα…πως η σχέση που μου είχε πει πως είχε με κάποια γυναίκα όταν γνωριστήκαμε, δεν υπήρξε ποτέ. Οπότε καταλαβαίνετε πως τα σοκ ήταν πολλά.
Για να μην πολυλογώ, δε δεχόμουν να προχωρήσω μέχρι και την τελευταία στιγμή στη διαδικασία και έκλαιγα ασταμάτητα. Εκείνος, αποφασιστικά μου έβαλε στο στόμα τα χάπια που χρειαζόταν για αυτή και μου έδωσε να πιω αμέσως νερό. Στη συνέχεια, φτάσαμε στο νοσοκομείο στο οποίο απαίτησε να έρθει για να είναι σίγουρος ότι θα το κάνω, και όση ώρα βρισκόμουν στο χειρουργείο, επικοινωνούσε με τους γονείς του και τους διαβεβαίωνε περιχαρής πως όλα πάνε καλά και έχω δεχτεί. Ότι όλα έχουν τελειώσει και τώρα μπορούν να είναι ήσυχοι. Φύγαμε από εκεί, πήγαμε στο σπίτι του και ήταν αρκετά εύθυμος. Έκανε χιούμορ, έλεγε αστεία… Εγώ στο μαύρο μου το χάλι. Έτσι προσφέρθηκε να με πάει μια βόλτα με το αμάξι στην παραλία…στη βόλτα αυτή ξεκίνησε να μιλάει άσχημα για τους γονείς του, να λέει ότι τον έχουν κακοποιήσει ψυχολογικά, ότι η μητέρα του τον έχει εγκαταλείψει όταν ήταν παιδί για άλλους άντρες, μέχρι που μου αποκάλυψε πως τη διαδικασία που πέρασα εγώ την έχει περάσει και η μητέρα του, όταν έμεινε έγκυος από κάποιον άλλον άντρα (καθώς ήταν παντρεμένη με τον πατέρα του). Η ίδια γυναίκα λοιπόν, ζήτησε από εμένα να προχωρήσω στη διαδικασία της άμβλωσης, λέγοντας πως ο γιος της θα την εκθέσει αν παντρευτεί μία γυναίκα που έχει παιδί. Στη συνέχεια και το ίδιο βράδυ, τον έπαιρναν οι γονείς του τηλέφωνο βρίζοντάς με (εγώ άκουγα)…του έλεγαν να με παρατήσει και ότι υπάρχουν δουλειές στα χωράφια στο χωριό τα οποία δε μπορούν να περιμένουν. Πως αν δεν το κάνει, θα έρθουν οι ίδιοι να μου δώσουν ένα μάθημα για να το κάνω. Εγώ δεν απαντούσα τίποτα. Ήμουν απόλυτα σοκαρισμένη. Απλά υπήρχα και ήμουν ένα κινητό πτώμα.
Εκείνος το έκανε. Με άφησε και πήγε σε εκείνους. Αργότερα, στην επόμενη συνάντησή μας αφού συζήτησε πάλι με τους γονείς του, με κατηγόρησε πως το παιδί ήταν άλλου και ήθελα να του το φορτώσω. Έτσι του είπαν και οι φίλοι του, όπως είπε. Απορώ πώς δεν τον χτύπησα. Φυσικά χωρίσαμε και εκείνος μετά από τρεις μήνες έκανε σχέση με άλλη κοπέλα, την οποία ενημέρωσα σχετικά με το τι μου έκανε, αλλά και για το γεγονός ότι ο άνθρωπος που έχει μπλέξει πηγαίνει και με άντρες. Εκείνη απάντησε πως τα γνωρίζει όλα, πως δε την ενδιαφέρει και στο τέλος με απείλησε από πάνω. Μετά από πολλή ανάλυση, συνειδητοποίησα πως η γνωριμία αυτή από τη συνάδελφο και την παρέα του που γνώριζε αυτό του το χαρακτηριστικό έγινε με σκοπό να «αντρέψει» ο φίλος τους και να ξεκινήσει να δοκιμάζει εμπειρίες με γυναίκες. Καθώς ήταν και άπειρος, έμεινα και έγκυος πολύ σύντομα. Καταλαβαίνω πάντα να τονίσω και το δικό μου μερίδιο ευθύνης. Στην επικοινωνία μου πάντως με τη συνάδελφο, η οποία μου τον γνώρισε, άκουσα ότι είμαι υπερβολική για έναν άντρα που είχα για λίγους μήνες κι ας ήμουν και έγκυος.Μετά έγινε άφαντη…
Αυτή η πολύ άσχημη εμπειρία μου προκάλεσε κατάθλιψη, τρέμουλο στα χέρια και ανικανότητα να αντεπεξέλθω στην καθημερινότητά μου, στη δουλειά μου και στις ανάγκες του παιδιού μου. Έχει περάσει περίπου ένας χρόνος και ακόμη το τραύμα αυτό είναι ανοιχτό, προσπαθώ να ανακάμψω, να διαχειριστώ τις τύψεις μου γι αυτό το μωρό, το οποίο σκέφτομαι κάθε μέρα και προσεύχομαι, ενώ δε μπορώ να εμπιστευτώ άνθρωπο. Είμαι δυστυχώς γεμάτη μίσος απέναντι σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που μέσα σε λίγους μήνες με κατέστρεψαν, αλλά και με τον εαυτό μου. Θα μπορούσαν να πω πως αυτό το παιδί χάθηκε λόγω των προκαταλήψεων τις κοινωνίας απέναντι στις μητέρες που είναι χωρισμένες με παιδί/ά, αν και στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ευθυνόταν μόνο αυτό…
Μαρία
