Στο νομοσχέδιο για το ομόφυλα ζευγάρια αναφέρθηκε πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ.
Ο πρωθυπουργός περιέγραψε το νομοσχέδιο, το οποίο προτίθεται να φέρει προς ψήφιση τονίζοντας ότι δεν είναι κάτι επαναστατικά διαφορετικό από αυτό το οποίο ήδη ισχύει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, πως έχει νομοθετηθεί σε 20 χώρες στην Ευρώπη εκ των οποίων οι 15 είναι στην Ε.Ε.
Μάλιστα, έφερε ως παράδειγμα την ιστορία δύο γυναικών, , η μια εκ των οποίων διαγνώστηκε με καρκίνο και αγωνιούσαν για την τύχη του παιδιού τους.
Στη συνέντευξη η Κατερίνα και η Νικολέτα είχαν περιγράψει ότι αισθάνονται ανυπεράσπιστες σαν ομόφυλη οικογένεια, καθώς η κόρη τους έχει νομικά μόνο έναν γονιό.
«Έχω διαγνωστεί με επιθετικό καρκίνο, σε περίπτωση που δεν πάει καλά, το παιδί, που είναι μόνο στο δικό μου όνομα, δεν ξέρουμε τι θα γίνει. Νιώθω ότι δεν μπορώ να πεθάνω. Με το που πεθάνω η Ιόλη εκτός από μένα χάνει και την Νικολέτα», είπε η Κατερίνα.
«Δεν γίνεται να εύχεσαι, αν είναι να πεθάνει ένας γονιός να είναι αυτός που δεν έχει τη νομική υπόσταση επάνω στο παιδί», πρόσθεσε η Νικολέτα.
Τότε, η Κατερίνα είχε εκφράσει την ελπίδα «να φτιάξουν νομικά τα πράγματα. Να μπορώ να πεθάνω με την ησυχία μου».
Ο πρωθυπουργός, στη συνέντευξη στην ΕΡΤ, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Παιδιά υπάρχουν σήμερα. Και δεν νομίζω ότι κανείς αμφισβητεί μια πραγματικότητα: ότι τα ομόφυλα ζευγάρια έχουν παιδιά και δεν θα σταματήσουν αυτά τα παιδιά να υπάρχουν, δεν θα εξαφανιστούν. Πλην όμως, τα παιδιά αυτά, ξέρετε, δεν έχουν ίσα δικαιώματα. Και γιατί δεν έχουν ίσα δικαιώματα; Να πάρω μια ιστορία από αυτές που ακούστηκαν και στη δική σας εκπομπή. Μία μητέρα η οποία συζεί με τη σύντροφό της, έχει καρκίνο και μπορεί να πεθάνει».
«Εάν συμβεί αυτό, η σύντροφός της δεν έχει κανένα δικαίωμα στο παιδί. Κανένα δικαίωμα. Το παιδί αυτό θα πάει σε ίδρυμα. Και ρωτώ ειλικρινά και κοιτάω στα μάτια όλους αυτούς οι οποίοι μπορεί να έχουν κάποια επιφύλαξη για το θέμα αυτό: εξυπηρετούμε τα δικαιώματα των παιδιών τα οποία ήδη υπάρχουν με το να μην ρυθμίσουμε τα λίγα παιδιά, τα λίγα ζευγάρια που τελικά τους αφορά το ζήτημα; Και τους αφορά πολύ, ξέρετε. Ένα παιδί γεννημένο στο εξωτερικό δεν μπορεί να γίνει Έλληνας πολίτης γιατί πολύ απλά δεν αναγνωρίζουμε εμείς στην Ελλάδα τον γάμο. Και αναρωτιέμαι, επειδή ακούω πολύ και το θέμα του bullying και με προβληματίζει και εμένα: πότε υπάρχει περισσότερο ή λιγότερο bullying; Όταν αυτά γίνονται στα κρυφά ή όταν συζητάμε ανοιχτά για τα ζητήματα αυτά; Νομίζω ότι μάλλον είναι πιο πιθανόν να γίνει στην πρώτη κατηγορία γιατί τα παιδιά αυτά υπάρχουν», πρόσθεσε ο πρωθυπουργός.
Σε κώμα ο 4χρονος στο νοσοκομείο Παίδων – Ο δράστης είχε χτυπήσει και τα άλλα 3 παιδιά της συντρόφου του
Διασωληνωμένος και σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση νοσηλεύεται ο 4χρονος από τα Μέγαρα στο νοσοκομείο Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού» που ξυλοκοπήθηκε βάναυσα από τον 23χρονο σύντροφο της μητέρας.
Το 4χρονο αγοράκι από τα Μέγαρα μεταφέρθηκε γύρω στις 17.30 το απόγευμα της Τετάρτης (10/01/2024) με ασθενοφόρο του Δήμου Μεγαρέων στο Κέντρο Υγείας Μεγάρων, συνοδεία ομάδας ΔΙΑΣ και από εκεί στο Θριάσιο Νοσοκομείο. Εκεί οι γιατροί διαπίστωσαν πως ήταν σε κωματώδη κατάσταση, διασωληνώθηκε και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού».
Την ίδια στιγμή ανθρωποκυνηγητό έχει εξαπολύσει η Αστυνομία, με τη συνδρομή ανδρών της ΟΠΚΕ, για να εντοπίσει τον 23χρονο δράστη και σύντροφο της 29χρονης μητέρας του παιδιού.
Σύμφωνα με τα όσα είπε στους αστυνομικούς η μητέρα του 4χρονου, ζούσε στη Λαμία, όπου είναι η καταγωγή της, μαζί με τέσσερα ανήλικα παιδιά της και όταν γνώρισε τον 23χρονο «κλεφτήκανε» και ζουν στον καταυλισμό του Βλυχού στα Μέγαρα, στο σπίτι του δράστης.
Όπως ανέφερε η γυναίκα τον τελευταίο μήνα ο 23χρονος ήταν πολύ βαίος απέναντι στα παιδιά και ειδικά στον 4χρονο και μάλιστα είχε νοσηλευτεί και πάλι σε νοσοκομείο μετά από ξυλοδαρμό.
Για την υπόθεση είχε ενημερωθεί η Υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων και μάλιστα εκκρεμούσε αίτημα προς την Εισαγγελία Ανηλίκων για την προστατευτική απομάκρυνση των παιδιών της οικογένειας, κάτι που δεν πρόλαβε να γίνει.
Τα υπόλοιπα αδερφάκια του 4χρονου, έχουν μεταφερθεί στο ίδιο νοσοκομείο με εισαγγελική εντολή, για την προστατευτική τους φύλαξη, όσο διαρκούν οι έρευνες για τον εντοπισμό του δράστη.
Μάχη για την ζωή του δίνει ένα αγοράκι μόλις τεσσάρων ετών, που φέρεται να έπεσε θύμα ξυλοδαρμού από τον σύντροφο της μητέρας του, το απόγευμα της Τετάρτης (10/1) στα Μέγαρα.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες του enikos.gr, όλα ξεκίνησαν όταν ένα ζευγάρι Ρομά άρχισε να διαπληκτίζεται για άγνωστο λόγο. Κατά τη διάρκεια του καβγά, ο σύντροφος της μητέρας του 4χρονου φέρεται να επιτέθηκε στο παιδί και να το ξυλοκόπησε άγρια.
Το αγοράκι μεταφέρθηκε αρχικά με ασθενοφόρο στο Κέντρο Υγείας Μεγάρων, συνοδεία ομάδας ΔΙΑΣ, και στη συνέχεια στο Θριάσιο Νοσοκομείο, όπου διασωληνώθηκε. Λόγω της σοβαρότητας της κατάστασής του, όμως, στη συνέχεια κρίθηκε σκόπιμο να μεταφερθεί στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού», όπου και νοσηλεύεται.
Οι αστυνομικές αρχές έχουν εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό για να εντοπίσουν και να συλλάβουν τον σύντροφο της μητέρας του παιδιού.
Τι αποκαλύπτουν οι νεότερες εκθέσεις του Ευρωπαϊκού Κέντρου Ελέγχου & Προλήψεως Ασθενειών (ECDC).
Χιλιάδες Ευρωπαίοι – μεταξύ των οποίων αρκετά άτομα στη χώρα μας – εκδηλώνουν κάθε χρόνο λαμβλίαση, μία παρασιτική λοίμωξη που μπορεί να προκαλέσει έντονα γαστρεντερικά προβλήματα.
Μέσα σε δύο χρονιές (το 2018 και το 2019) καταγράφηκαν συνολικά περισσότερα από 39.000 περιστατικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο. Τα περισσότερα παρατηρήθηκαν σε μικρά παιδιά (ηλικίες έως 4 ετών), κυρίως δε στα αγόρια.
Βέλγιο και Βουλγαρία ήταν οι χώρες όπου αναφέρθηκαν τα περισσότερα κρούσματα, αναλογικά με τον πληθυσμό τους. Σε απόλυτους αριθμούς όμως Βρετανία και Γερμανία είχαν τα περισσότερα (ανήλθαν σε 10.615 και 6.691 αντιστοίχως τις δύο χρονιές). Στην Ελλάδα καταγράφηκαν συνολικώς 112.
Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από τις νεότερες εκθέσεις του Ευρωπαϊκού Κέντρου Ελέγχου & Προλήψεως Ασθενειών (ECDC). Η πιο πρόσφατη αφορά τα δεδομένα του 2018 και δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα. Σύμφωνα με αυτήν, το 2018 λαμβλίαση ανιχνεύθηκε σε 21.049 άτομα (αναλογία 5,6 κρούσματα ανά 100.000 πληθυσμού).
Τα περισσότερα, αναλογικά με τον πληθυσμό τους, είχαν Βέλγιο και Βουλγαρία. Έφτασαν στα 20,8 ανά 100.000 πληθυσμού και 15 ανά 100.000, αντίστοιχα. Στην Ελλάδα είχαν 61 κρούσματα (ή 0,6 ανά 100.000 πληθυσμού).
Αντίστοιχα το 2019 υπήρξαν 18.004 κρούσματα (ή 5,2 ανά 100.000 πληθυσμού). Και πάλι τα περισσότερα είχαν Βέλγιο και Βουλγαρία, ενώ η Ελλάδα είχε 51.
Και τις δύο χρονιές τα μικρά παιδιά, ιδίως τα αγόρια, είχαν τις περισσότερες πιθανότητες να νοσήσουν.
Τι είναι η λαμβλίαση
Η λαμβλίαση (στα λατινικά λέγεται giardiasis – γιαρδίαση) είναι μία συχνή παρασιτική λοίμωξη. Προκαλείται από ένα πρωτόζωο που λέγεται giardia lamblia (εξ ου και η διπλή ονομασία). Το παράσιτο αυτό συνήθως μολύνει ένα άτομο όταν καταναλώσει νερό ή τροφή μολυσμένα με τις κύστεις του. Ωστόσο μπορεί να μεταδοθεί και με την άμεση επαφή με έναν πάσχοντα (π.χ. μέσω σεξουαλικής επαφής), σύμφωνα με το ECDC.
Το νερό που μπορεί να γίνει πηγή μετάδοσης μπορεί να είναι πόσιμο ή νερό σε πισίνες ή σε υδάτινα πάρκα.
Η λαμβλίαση μπορεί να είναι ασυμπτωματική και να υποχωρήσει μόνη της. Μπορεί όμως να προκαλέσει και συμπτώματα, όπως:
Κόπωση
Τυμπανισμό
Οξεία διάρροια
Κράμπες στο στομάχι
Άλλα χρόνια γαστρεντερικά συμπτώματα
Σύμφωνα με τον Εθνικό Οργανισμό Δημοσίας Υγείας (ΕΟΔΥ), η λαμβλίαση είναι κατά βάση τροφιμογενές νόσημα. Τα συμπτώματά της μπορεί να εκδηλωθούν 1-2 εβδομάδες μετά την έκθεση στις κύστεις του πρωτόζωου. Η λοίμωξη μπορεί να διαρκέσει επί ημέρες έως εβδομάδες.
Το 1972 είναι η χρονιά που κάνει την εμφάνισή του στους δρόμους ένα ελληνικό «τετραγωνισμένο» αυτοκίνητο, το Pony, του οποίου τα μηχανικά μέρη ήταν δανεικά από το Citroen 2CV
Το «αυτοκίνητο για όλες τις χρήσεις» ήταν μια ιδέα των αδελφών Κοντογούρη, που δραστηριοποιούνταν στον χώρο από το 1950 στη Γερμανία, όταν και ξεκίνησαν να παράγουν το φορτηγό «Hellas». Δέκα χρόνια μετά και συγκεκριμένα το 1961 αποφάσισαν να ιδρύσουν στην Θεσσαλονίκη την εταιρία «FARCO» για την παραγωγή του Farmobil που συνδύαζε την γερμανική με την ελβετική τεχνογνωσία, χωρίς, ωστόσο, μεγάλη επιτυχία.
Στις αρχές τις δεκαετίας του ΄70, η δραστήρια οικογένεια, που προσπαθούσε όλα αυτά τα χρόνια να εδραιωθεί στον κλάδο του αυτοκινήτου και έχοντας αποκτήσει την απαραίτητη εμπειρία, ιδρύει τη NAMCO-National Motor Company of Greece- με στόχο τη δημιουργία ενός μοντέλου που θα έχει παγκόσμια απήχηση και θα είναι οικονομικά προσιτό. Και εγένετο το λατρεμένο Pony…
Το αυτοκίνητο που όλοι έχουμε δει στα παιδικά μας χρόνια να κυκλοφορεί στην ελληνική επικράτεια και που θέλαμε να μπούμε στη θέση του οδηγού. Το θρυλικό αυτοκίνητο, που χαρακτηριζόταν από την κλασική όψη και τις ευθείες γραμμές, ήταν εύκολο στην οδήγηση και είχε μεγάλες αντοχές, έκανε θραύση. Οι πωλήσεις του εκτοξεύτηκαν -για τα δεδομένα της ελληνικής αυτοκινητοβιομηχανίας-ξεπερνώντας τα 18.000 κομμάτια σε 14 χώρες.
Η ανταγωνιστικότητά του οφειλόταν, κυρίως, στο χαμηλό κόστος λειτουργίας και συντήρησης αλλά και στην τιμή πώλησης, ενώ για τον λόγο αυτό και ο Ελληνικός Στρατός, η Πολεμική Αεροπορία και το Πολεμικό Ναυτικό έδειχναν την προτίμησή τους στα Pony.
Εκείνη την εποχή το εργοστάσιο κατασκεύαζε 8-10 αυτοκίνητα ημερησίως, γεγονός πρωτόγνωρο για τη Ελλάδα, με το 67% των εξαρτημάτων να είναι εγχώριας προέλευσης. Η επιτυχία του Pony σε πλατφόρμα του 2CV κατέστησε αναγκαία την επέκταση της παραγωγής με τα αδέρφια Κοντογούρη να αποφασίζουν να κάνουν μια νέα επένδυση στο Κιλκίς.
Το Σεπτέμβριο του 1981, η Namco, που έχει έρθει σε συμφωνία για συνεργασία με τις εταιρίες Volkswagen, Citroen, Ford και Deutz και, αφού έχει εξασφαλίσει οικονομικό κεφάλαιο από ξένες τράπεζες, δημιουργεί στο Λιμνότοπο Κιλκίς μια νέα αυτοκινητοβιομηχανία στην Ελλάδα, όπου επενδύει σχεδόν 2,7 δις δρχ. ανοίγοντας το δρόμο για την ανάπτυξη εθνικής εξαγωγικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Μια ανάπτυξη που, όμως, δεν ήρθε ποτέ.
Ο Ανδρέας Μικρούτσικος δεν εμφανίστηκε στην εκπομπή “Super Κατερίνα”, σήμερα, Τετάρτη, με την Κατερίνα Καινούργιου να αναφέρεται στην απουσία του.
Ειδικότερα, η παρουσιάστρια ξεκίνησε το πρωινό της Τετάρτης, αλλά η θέση του παρουσιαστή στο πάνελ ήταν άδεια και όπως υπογράμμισε «να πούμε ότι λείπει ο Ανδρέας μας, είναι καλά».
Ο Ανδρέας Μικρούτσικος έκανε το εμβόλιο για τον κορονοϊό
Από την πλευρά του, ο Γρηγόρης Γκουντάρας διευκρίνισε τους λόγους της απουσίας του, επισημαίνοντας «έκανε το εμβόλιο για τον Covid, έχει λίγο πυρετούλη. Αύριο θα είναι εδώ».
«Είναι καλά, για να μην ανησυχείτε», κατέληξε η οικοδέσποινα της εκπομπής και προχώρησε στη θεματολογία.
Η απουσία του Ανδρέα Μικρούτσικου από την “Super Κατερίνα”
Μεταφερόμαστε πίσω στον χρόνο. 64 χρόνια πριν η Ελλάδα μάζευε τα κομμάτια της μετά τον εμφύλιο και την κατοχή. Η φτώχεια και η ανεργία οδήγησε χιλιάδες Έλληνες να πιουν το πικρό ποτήρι της ξενιτιάς. Οι χώρες στις οποίες μετανάστευσε κυρίως ο ελληνικός πληθυσμός ήταν η Αυστραλία και η Αμερική. Πίσω στην Ελλάδα η κατάσταση παρέμενε πολύ δύσκολη. Χωριά και πόλεις άδειασαν ολόκληρες μετά το κύμα της μετανάστευσης.
Η δεκαετία του 1950, ήταν η πιο δύσκολη στη νεότερη ιστορία της χώρας. Η Ελλάδα προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της, κουβαλώντας πληγές από την Κατοχή, και τον Εμφύλιο. Η επαρχία μαστιζόταν από την ανεργία και τη φτώχεια.
Το δρόμο, για τη ξενιτιά πήρε πρώτος, ο αντρικός πληθυσμός. Χωριά ολόκληρα αδειάσανε για την Αυστραλία, την Αμερική, τα ορυχεία του Βελγίου, ακόμα και για τη Μέση Ανατολή.
Πίσω έμειναν μόνο οι ηλικιωμένοι, και τα κopίτσια που δεν ήταν παντρεμένα.
Τα χρόνια περνούσαν, και τα άλλοτε κεφαλοχώρια, έμοιαζαν με ερειπωμένες πόλεις, μετά από φυσική καταστροφή.
Οι Έλληνες μετανάστες δούλεψαν σκληρά, έκαναν περιουσίες, αλλά οι ντόπιοι δεν τους αποδέχτηκαν εύκολα. Οι κοπέλες από την Αυστραλία, απέφευγαν τους Έλληνες, τους θεωρούσαν επικίνδυνους και υπανάπτυκτους.
Και κάπου εκεί το ελληνικό δαιμόνιο ανέλαβε δράση. Σύγχρονες προξενήτρες ανέλαβαν να παντρέψουν τους μετανάστες με φτωχά κopίτσια από την επαρχία.
Με μια φωτογραφία από την υποψήφια νύφη, η προξενήτρα δεχόταν προσφορές από τους υποψήφιους γαμπρούς. Έτσι ξεκίνησε το μεγαλύτερο προξενιό της ιστορίας.
Καράβια γεμάτα, με νέα κopίτσια ξεκινούσαν για την Αυστραλία. Το πολυήμερο ταξίδι, ήταν το διαβατήριό τους, για μια καλύτερη ζωή.
Μια βαλίτσα ρούχα και μια φωτογραφία του γαμπρού με τη καλύτερη προσφορά, αποβιβάζονταν στο λιμάνι. Εκεί τους περίμεναν, χιλιάδες καλοντυμένοι ξεριζωμένοι Έλληνες, που τις παραλάμβαναν και με ένα πρόχειρο χαρτί που υπόγραφαν, εξασφαλίζανε, την παραμονή τους, μέχρι την ημέρα του γάμου.
Μετά τα πρώτα καράβια, και τα γράμματα, που έφταναν πίσω στη πατρίδα, το φαινόμενο, πήρε μαζικές διαστάσεις. Εφημερίδες, έβαζαν τεράστιες αγγελίες, και έταζαν ονειρικούς γάμους στις νέες κοπέλες και τις οικογένειες τους.
Το 1957, στο Port Philip Bay της Μελβούρνης, έφτανε το γερασμένο ισπανικό πλοίο «Μπεγκόνια» που φιλοξενούσε στο κατάστρωμά του τις ελπίδες και τα όνειρα 900 Ελληνίδων νεαρών γυναικών, οι οποίες έφταναν στην Αυστραλία με μια βαλίτσα όνειρα, για ένα καλύτερο αύριο και την ελπίδα να συναντήσουν στην ξενιτιά τους μελλοντικούς συζύγους τους και να δημιουργήσουν μαζί τους τις δικές τους ελληνικές οικογένειες.
Μέσα στο πλοίο, στην τρυφερή ηλικία των οκτώ ετών, ήταν και ο γνωστός Ροδίτης εκπαιδευτικός Παναγιώτης Φωτάκης.
Μάλιστα, ο εκπαιδευτικός, εμπνευσμένος από την προσωπική του εμπειρία και κάνοντας τον προσωπικό του απολογισμό, αποφάσισε, μετά από 42 χρόνια, να προχωρήσει σε λεπτομερή έρευνα με σκοπό να βρει και να ενώσει όσες περισσότερες νύφες ή, μάλλον, νεραΐδες -όπως τις αποκαλεί ο ίδιος-, εκείνου του ταξιδιού, οι οποίες αποτέλεσαν για τον ίδιο μέρος των βιωμάτων και αναμνήσεών του.
Ο εκπαιδευτικός ξεκίνησε να συγκεντρώνει στοιχεία για να βρει τις 900 νύφες με τις οποίες έφτασε στην Αυστραλία, να δει τι απέγιναν και να καταγράψει την ιστορία τους, πιστεύοντας ότι «πρόκειται για μια συγκλονιστική ιστορία που δεν έχει ειπωθεί σε όλη της την έκταση».
Μεγάλο μέρος αυτών των γυναικών αποτελούσαν οι «αρραβωνιασμένες με φωτογραφία», κάποιες άλλες γνώριζαν ήδη τον γαμπρό, ενώ υπήρχαν και οι «ελεύθερες», τις οποίες αποκαλούσαν έτσι γιατί είχαν την ελευθερία να επιλέξουν μόνες τον σύντροφό τους, ενώ οι αρραβωνιασμένες ζούσαν με την αγωνία, αν ο άνθρωπος που άλλοι επέλεξαν γι’ αυτές θα ήταν καλός, νεαρός, δυνατός και όπως τον έδειχνε η φωτογραφία, που έκρυβαν σαν φυλαχτό στο στέρνο τους οι νεαρές ξενιτεμένες.
Για τις ελεύθερες γίνονταν ολόκληρες τελετουργίες και νυφοπάζαρα, μέσα από οικογενειακές συναντήσεις, γλέντια, κοινωνικές συνάξεις και εκκλησιασμούς, όπου παρατηρούνταν συνωστισμός και… παρέλαση υποψήφιων γαμπρών.
Για τις αρραβωνιασμένες υπήρχε μέριμνα αφού οι ίδιες είχαν τη δυνατότητα μέσα σε ένα μήνα να επιστρέψουν με το ίδιο εισιτήριο στην πατρίδα, εφόσον κάτι πήγαινε στραβά με το γάμο ή μετάνιωναν οι ίδιες. Σύμφωνα με μαρτυρίες, πολλά προξενιά της εποχής πέτυχαν, ενώ άλλα προξενιά δεν «ανέβηκαν» ποτέ τα σκαλιά της εκκλησίας. Πολλές νύφες κατέληξαν μόνες και απογοητευμένες, άλλες συντετριμμένες έβαζαν τα κλάματα και άλλες επαναστατούσαν ενάντια στα «πρέπει» της εποχής.
Πολλές όμως -αν όχι οι περισσότερες- έσκυψαν σιωπηλά το κεφάλι και υπέμειναν τη μοίρα που άλλοι καθόρισαν για εκείνες.
«Δύσκολα τα πρώτα χρόνια. Ξένες σε ξένο τόπο, χωρίς γλώσσα, σε σκοτεινά μελαγχολικά σπίτια και όλα ανάποδα. Ιούνιος μήνας να βρέχει και να κάνει κρύο – πού ξανακούστηκε; Τα πρώτα είκοσι χρόνια είναι δύσκολα μας έλεγαν. Μετά συνηθίζεις. Τα είκοσι χρόνια έγιναν σαράντα και η μητριά Αυστραλία έγινε μάνα μας. Δόξα τω θεώ» είχε πει κάποτε μια από τις νύφες της εποχής, η κ. Χαρίκλεια.
Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά Σου ως εν ουρανό και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα
οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.
Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σου. Ευλογημένη Συ εν γυναιξί, και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου, ότι Σωτήρα έτεκες, των ψυχών ημών.
Βαπτιστά του Χριστού, πάντων ημών μνήσθητι, ίνα ρυσθώμεν των ανομιών ημών, σοι γαρ εδόθη χάρις, πρεσβεύειν υπέρ ημών.
Βίον ένθεον, καλώς ανύσας, σκεύος τίμιόν του Παρακλήτου, ανεδείχθης θεοφόρε Αρσένιε, και των θαυμάτων την χάριν δεξάμενος, πάσι παρέχεις ταχείαν βοήθειαν, πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι, ημίν το μέγα έλεος.
Δεύτε προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν τω Βασιλεί ημών Θεώ.
Δεύτε προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν Χριστό τω Βασιλεί ημών Θεώ.
Δεύτε προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν Αυτώ Χριστώ τω Βασιλεί και Θεώ ημών.
Ψαλμός 15
Φύλαξον με, Κύριε, ότι επί σοι ήλπισα. είπα τω Κυρίω Κύριός μου ει συ, ότι των αγαθών μου ου χρείαν έχεις. τοις αγίοις τοις εν τη γη αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος, πάντα τα θελήματα αυτού εν αυτοίς.
επληθύνθησαν αι ασθένειαι αυτών, μετά ταύτα ετάχυναν ου μη συναγάγω τας συναγωγάς αυτών εξ αιμάτων, ουδ᾿ ου μη μνησθώ των ονομάτων αυτών διά χειλέων μου. Κύριος μερίς της κληρονομίας μου και του ποτηρίου μου συ ει ο αποκαθιστών την κληρονομίαν μου εμοί. σχοινία επέπεσέ μοι εν τοις κρατίστοις και γαρ η κληρονομία μου κρατίστη μοί εστιν. ευλογήσω τον Κύριον τον συνετίσαντά με έτι δε και έως νυκτός επαίδευσάν με οι νεφροί μου. προωρώμην τον Κύριον ενώπιόν μου διαπαντός, ότι εκ δεξιών μου εστιν, ίνα μη σαλευθώ. διά τούτο ηυφράνθη η καρδία μου, και ηγαλλιάσατο η γλώσσά μου, έτι δε και η σαρξ μου κατασκηνώσει επ᾿ ελπίδι, ότι ουκ εγκαταλείψεις την ψυχήν μου εις άδην, ουδέ δώσεις τον όσιόν σου ιδείν διαφθοράν. εγνώρισάς μοι οδούς ζωής πληρώσεις με ευφροσύνης μετά του προσώπου σου, τερπνότητες εν τη δεξιά σου εις τέλος.
Ψαλμός 45
Ο Θεός ημών καταφυγή και δύναμις, βοηθός εν θλίψεσι ταίς ευρούσαις ημάς σφόδρα. διά τούτο ου φοβηθησόμεθα εν τω ταράσσεσθαι την γην και μετατίθεσθαι όρη εν καρδίαις θαλασσών. ήχησαν και
εταράχθησαν τα ύδατα αυτών, εταράχθησαν τα όρη εν τη κραταιότητι αυτού. (διάψαλμα). του ποταμού τα ορμήματα ευφραίνουσι την πόλιν του Θεού· ηγίασε το σκήνωμα αυτού ο ῞Υψιστος. ο Θεός εν μέσω
αυτής και ου σαλευθήσεται· βοηθήσει αυτή ο Θεός το προς πρωί πρωί. εταράχθησαν έθνη, έκλιναν βασιλείαι· έδωκε φωνήν αυτού, εσαλεύθη η γη. Κύριος των δυνάμεων μεθ᾿ ημών, αντιλήπτωρ ημών ο
Θεός ᾿Ιακώβ. (διάψαλμα). δεύτε και ίδετε τα έργα του Θεού, α έθετο τέρατα επί της γης. ανταναιρών πολέμους μέχρι των περάτων της γης τόξον συντρίψει και συνθλάσει όπλον και θυρεούς κατακαύσει εν
πυρί. σχολάσατε και γνώτε ότι εγώ ειμι ο Θεός· υψωθήσομαι εν τοις έθνεσιν, υψωθήσομαι εν τη γη. Κύριος των δυνάμεων μεθ᾿ ημών, αντιλήπτωρ ημών ο Θεός ᾿Ιακώβ.
Ευαγγέλιο
Κατά Ματθαίον, Κεφάλαιο 13/44-46
Πάλιν ομοία εστίν η βασιλεία των ουρανών θησαυρώ κεκρυμμένω εν τω αγρώ, ον ευρών άνθρωπος έκρυψε, και από της χαράς αυτού υπάγει και πάντα όσα έχει πωλεί και αγοράζει τον αγρόν εκείνον. Πάλιν
ομοία εστίν η βασιλεία των ουρανών ανθρώπω εμπόρω ζητούντι καλούς μαργαρίτας· ος ευρών ένα πολύτιμον μαργαρίτην απελθών πέπρακε πάντα όσα είχε και ηγόρασεν αυτόν.
Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.
Του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη
«Όπου επισκιάζει η χάρις σου Αρχάγγελε, από εκεί διώκεται η δύναμη του διαβόλου.
Διότι δεν μπορεί να μείνει κοντά στο Φως σου ο εωσφόρος που έπεσε στο σκοτάδι και παραμένει σ’ αυτό.
Γι’ αυτό Μιχαήλ Αρχάγγελε, σε παρακαλούμε να σβήνεις τα βέλη του που είναι γεμάτα πυρ και κινούνται εναντίον μας»
Ήταν αδιανόητο όταν είμασταν παιδιά να μην ανέβουμε στη Γιάτρισσα. Το προσκύνημα σήμαινε και το τέλος των διακοπών. Κείνα τα χρόνια δεν υπήρχε και δρόμος απο τη δυτική πλευρά της μονής κι έτσι ο ποδαρόδρομος ήταν η μοναδική επιλογή.
Δυο μονοπάτια οδηγούσαν στο μοναστήρι. Ένα από τη Φινάσια στο Καρυοβούνι κι ένα από τη Μηλιά. Της Μηλιάς συνήθως ήταν πιο καθαρό και πιο σύντομο γι αυτό πήγαιναν απο κει οι περισσότεροι προσκυνητές.
Σήμερα μπορεί κάποιος να πάει μέσω Αιγών Γυθείου με άσφαλτο, μέσω Δάσους Βασιλικής, 30 χμ σε χωματόδρομο, διαδρομή άπειρης ομορφιάς μέσα στα έλατα από 800 ως 1600 μέτρα υψόμετρο.
Η θέα στο Μεσσηνιακό κόλπο στην αρχή, στο Λακωνικό μετά, με τα Κύθηρα νωχελικά ξαπλωμένα, σε κάποιο σημείο και στους δυο κόλπους, κόβει την ανάσα. Οι ομίχλες συχνές. Πολλές φορές βροχές. Το βουνό έχει τις δικές του συνήθεις. Υπάρχει και τρίτος δρόμος επίσης χωματόδρομος από Μηλιά τον οποίο τελευταία προτιμούν πολλοί. Ο δρόμος αυτός διανοίχτηκε πάνω στο παλιό μονοπάτι περίπου, κι έτσι πολλά μυθικά σημεία του παιδικού μας ποδαρόδρομου δεν τα συναντούμε πια. Που ναι το απολιθωμένο φίδι; τι γίνανε τα δίδυμα αδέρφια; Πέτρες ήταν όλα αυτά που ο θρύλος τις είχε ντύσει με φρικτές διηγήσεις αμαρτιών και τιμωρίας.
Οι γριές προσκυνήτριες αδιαλείπτως μυούσαν τους νεωτέρους στη σημειολογία του μονοπατιού σα να θέλανε να μας μεταδώσουν το φόβο στο θεό, όχι με τη χριστιανική σημασία του σεβασμού και της τιμής, αλλά με την αρχαία, αυτή του δέους και του τρόμου απέναντι σε ένα ζηλιάρη θεό που πρέπει να κατευνάσουμε.
Στα δίδυμα αδέρφια η αρχέγονη θρησκευτικότητα συναντά την ορθοδοξία.Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις η ορθοδοξία είναι ο χαμένος της υπόθεσης. Είναι τόσο σίγουρη η δεισιδαιμονία και τόσο άμεσα αποτελεσματική στο να πειθαρχεί η κοινωνία, που η ορθοδοξία μπορεί να περιμένει λίγο. Στο κάτω κάτω κι η Παναγία της βουνοκορφής μανούλα είναι και κατανοεί το άγχος των μαμάδων και την υπερβολή των γιαγιάδων που είναι δυο φορές μαμάδες, να προστατεύσουν το παιδόγγονο τους.
Και για λίγη ώρα οι φρικτές ιστορίες είχαν απήχηση. Και τα παιδιά πειθαρχούσαν για δέκα λεπτά. Μετά όμως η ορμή της νεότητας κάλυπτε τους θρύλους και τα παιδιά έτρεχαν στο βουνό αφήνοντας μανάδες και γιαγιάδες στον αργό ρυθμό τους και. Θα συναντιόνταν αρκετά αργότερα στην πηγή,στα 2/3 της διαδρομής, σε μια πηγούλα με κρύσταλλο νερό κάτω απο αιώνιες καρυδιές και έλατα.
Εκεί αναγκαστικά περίμεναν τα παιδιά για να φάνε τα παξιμάδια με λάδι ντομάτα και τυρί που οι γιαγιαδομαμάδες κουβαλούσαν, μαζί με τους πόνους και τους καημούς τους, τις προσευχές και τα τάματα τους. Η μια ξυπόλητη, έτσι είχε τάξει, η άλλη φορτωμένη με μια καρέκλα, μια κουβέρτα, μια εικόνα, ένα νυφικό, ένα αρνί, δώρο για το μοναστήρι για να εξυπηρετήσει τους άλλους προσκυνητές.
Γιατί αν και θεωρητικά νικούσε η δεισιδαιμονία, η πράξη ήταν μια βαθιά αγαπητική ορθοδοξία με νοιάσιμο για τον άλλο, τον όποιο άλλο, τον ξένο. Κι έβλεπες απο ψηλά μια ατελείωτη σειρά φορτωμένων γυναικών σα ναμαστε στην Πίνδο του 40 όπου κουβαλούσαν πολεμοφόδια. Κι αυτές τώρα πολεμοφόδια της πίστης και της αγάπης κουβαλούσαν, να αντέξει ο κόσμος τις δύσκολες ημέρες που θα έρχονταν…..
Επικεφαλής των γυναικών ήταν η Αγγέλω. Νταρντάνα εβδομηντάρα με αντοχές εφήβου. Αυτή ανέβαινε πρώτη, πολύ μακριά από τις άλλες, τις οποίες κορόιδευε και λοιδορούσε για την άργητα τους, κι όταν δεν κοροϊδευε ,τραγουδούσε πολύ ωραία και δυνατά. Μέχρι και τα παιδιά τη θαύμαζαν.
Μετά περίπου μια ώρα οδοιπορία των παιδιών που με τις μυθίες , τα παξιμάδια και την πηγή γινόταν ένα δίωρο, ενώ αντίστοιχα για τις γιαγιαδομαμάδες γινόταν ένα τετράωρο έφταναν στο μοναστήρι.
Και σήμερα που μοιάζει με κάστρο και τότε που σιγά σιγά κτιζόταν ,το μοναστήρι αποζημίωνε τον κόπο των προσκυνητών. Η τοποθεσία, η θέα στο Λακωνικό και τα νωχελικά Κύθηρα, ο μοναστηριακός αέρας, η αισθητική του ναού που θυμίζει καράβι, ή μάλλον κιβωτό , κιβωτό σωτηρίας, οι προσκυνητές με τα σύνεργα της πίστης, λαμπάδες,λιβάνι, τάματα, άρτους, προσφορές και πάνω απ όλα η Θαυματουργή παλαιά εικόνα με τη γέννηση της Θεοτόκου, όλα αυτά έδιναν άπειρη χαρά στον προσκυνητή, ξεκούραζαν τα πόδια κι ανάπαυαν τη ψυχή.Και φυσικά τα βιολιά έξω από το μοναστήρι στην αυτοσχέδια ψησταριά, έδιναν τον αναγκαίο τόνο χαράς, γιατί γεννήθηκε η χαρά μας , η Παναγία μας που ζήτησε απο τον υιό της να κάνει το νερό κρασί για να συνεχιστεί το γλέντι.
Ήταν , είναι και θα είναι η Γιάτρισσα μας, ένα σπουδαίο προσκύνημα όπου πάντα θα συρρέουν πλήθη προσκυνητών μη φοβούμενων την κακουχία και τον κόπο για να συναντήσουν την Παναγία τώρα, ή την Αφροδίτη στα προχριστιανικά χρόνια της άγνοιας, ή την ίδια τους την ψυχή, πάντα. Στο μοναστήρι της Γιάτρισσας όπως και σε όλα τα extreme μοναστήρια, η ψυχή θέλει να βγάλει φτερά να πετάξει, να αποτινάξει κάθε βάρος αμαρτίας να γιατρευτεί ο άνθρωπος σε όλη την ψυχοσωματική του ενότητα.
Η ικεσία σμίγει με την ευχαριστία, η πίστη με την περιέργεια, η αγάπη με τη συνήθεια, το θαύμα με την αμφισβήτηση, το κεράκι με τα βιολιά, η προσευχή με την αργολογία.
Ο εκάστοτε μητροπολίτης Μάνης κληρονομεί από τον προκάτοχό του, την αγάπη για το μοναστήρι. Κι ο νυν μητροπολίτης Χρυσόστομος έχει κάνει παρα πολλά έργα στη μονή κι ο προκάτοχός του Σωτήριος επίσης. Κάποια στιγμή ο Σωτήριος αποφάσισε να κάνει ένα μεγάλο ναό για τη μονή. Είχε τα χρήματα από δωρεές κι άρχισε να ρίχνει τα μπετά σε μικρή απόσταση απο τον παλιό ναό. Όμως ήταν σαθρό το έδαφος κι ο ναός έμεινε στα θεμέλια. ” Είδατε”, έλεγε, ο μακαριστός μητροπολίτης,” δεν ήθελε η Παναγία τη ματαιοδοξία μας.” Ο Σωτήριος χώριζε την ακολουθία σε τρία “ημίχρονα” 1ο ημίχρονο ο εσπερινός, 2ο ημίχρονο η αγρυπνία κατά τη μοναστική τάξη 3ο ημίχρονο η πρωινή θεία λειτουργία .
Ο δεσπότης συνήθιζε να τελεί αγιασμό κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας και να γυρίζει στα κελιά να αγιάζει με ένα τεράστιο μάτσο βασιλικό τους μαχμουρλήδες ή ήδη κοιμισμένους προσκυνητές. Κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους αφού περπάτησαν ως τη μονή, άναψαν ένα τυπικό κεράκι, βγήκαν έξω που λαλούσαν τα βιολιά, είχαν πιει τις μπύρες τους, είχαν κάνει τις στροφές τους, είχαν κάνει χαβαλέ στα κελιά που ως καπάτσοι είχαν εξασφαλίσει, και τώρα κατάκοποι κοιμούνταν.
Αυτή η συμπεριφορά ενοχλούσε το μητροπολίτη, γι αυτό αποφάσισε να συμπληρώσει τον αγιασμό που στερήθηκαν αυτοβούλως οι προσκυνητές με μεγάλη ποσότητα πραγματικού αγιασμού, με τον οποίο κυριολεκτικά έλουζε τους ενοίκους των κελιών. Έμπαινε στα κελιά και με το τεράστιο σα γλάστρα μάτσο βασιλικού κατάβρεχε ξύπνιους και κοιμισμένους. Έκπληξη, πανικός, βρισίδι για το ξύπνημα, αμηχανία μετά το βρισίδι βλέποντας πως ο υβριζόμενος είναι ο ίδιος ο δεσπότης, και όταν έφευγε ο μητροπολίτης τρανταχτά γέλια από όλους.
Ο μητροπολίτης Γυθείου και Οιτύλου (τότε έτσι λεγόταν η μητρόπολη Μάνης) Σωτήριος ήταν ένας λαϊκός άνθρωπος. Του άρεσε να γυρίζει στα χωριά όπου έμενε στα σπίτια των ιερέων, πήγαινε στο καφενείο, έλεγε αστεία και ωραίες ποιμαντικές συμβουλές. Η Γιάτρισσα ήταν το αγαπημένο μέρος του Σωτηρίου. Έμενε όσο περισσότερο μπορούσε πριν και μετά την πανήγυρη , κι έκανε συχνά παρέα με τους τσοπαναραίους της περιοχής . Το διπλανό βουνό, το Καρτήλιο είχε κι έχει ακόμα πολλές στάνες.
Μια φορά ο Σωτήριος αποφάσισε να απαγορεύσει τα βιολιά, επειδή θεωρούσε πως δε ταίριαζαν με τη μονή. Ένας τσοπάνος που έκανε παρέα με το Δεσπότη, ο Στράτης , πολύ ευγενικά τον παρακάλεσε να αλλάξει την απόφαση του.”Δέσποτα” του είπε, “μας στενοχώρησες. Όλοι εμείς οι τσοπάνηδες μια χαρά είχαμε όλο το χρόνο, τα βιολιά της Γιάτρισσας κι εσύ μας τη στέρησες. Σε παρακαλώ, άσε τα όργανα , ας παίζουν λγότερο αν ενοχλάνε τη λειτουργία, αλλά να χαρούμε κι εμείς λίγο “Μη στενοχωριέσαι, Στράτη, “απάντησε ο Δεσπότης. ” ποιμένας εγώ, ποιμένας κι εσύ, θα τα βρούμε!” Κι ο Στράτης ετοιμόλογος απάντησε: ” αφού είμαστε ποιμένες κι οι δύο, δεν αλλάζουμε γκλίτσες;” Το αστείο άρεσε στο Σωτήριο, και συγκατανέβη στο αίτημα κι επέτρεψε με κάποια όρια τα όργανα.
Οι εκκλησιαστικές ακολουθίες είχαν αίγλη και ομορφιά. Οι Γυθειάτες ψάλτες αναλάμβαναν εσπερινό και λειτουργία κι οι δυτικοί Μανιάτες την αγρυπνία.
Τα παλιότερα χρόνια γίνονταν δεκάδες βαπτίσεις ταμένων παιδιών στην Παναγία, παιδιά που ως ενήλικες έρχονται ανελλιπώς στη χάρη της διατηρώντας την ιερά μνήμη των επιλογών των γονέων τους.
Φιλοξενούνενοι κατά καιρούς μητροπολίτες εντυπωσιάζονταν απο τη μονή και την εκθείαζαν. Κάποτε χοροστάτησε ένας καταγόμενος απο το Γύθειο πανύψηλος μητροπολίτης, αγαθός αλλά συκοφαντημένος…
Ήταν τόσο ψηλός που όταν βγήκε να θυμιάσει, η επισκοπική του μίτρα μπλέχτηκε με τον πολυέλεο της ωραίας πύλης κι έμεινε εκεί κρεμασμένη όταν ο μητροπολίτης μπήκε στο ιερό! Και το χειρότερο; δε ξέμπλεχε με τίποτε! Με μεγάλη προσπάθεια την ελευθέρωσε ένας ιερέας. Ο κόσμος μετά μεγάλης δυσκολίας συγκρατούσε τα γέλια του. Αγνά χρόνια, αγνοί άνθρωποι.
Η παγκόσμια χαρά, η Παναγία μας η Γιάτρισσα σήμερα γεννάται.
Λάμπει ο κόσμος, λάμπει η Μάνη, πανηγυρίζει ο Ταΰγετος.
Μνήμες και παρούσες ανάγκες και θλίψεις αναμιγνύονται. Νόστος ισχυρός . Νάμαστε καλά Παναγία μου του χρόνου ναμαστε στην κορφή σου. Κι εσύ λύτρωσε μας από πάσης ανάγκης και θλίψεως, γλυκειά μας Παναγία Γιάτρισσα.
Ο 31χρονος Μπάμπης από το Μεσολόγγι, συνεχίζει να αγνοείται, με τις εξελίξεις για την υπόθεση να είναι καταιγιστικές, ενώ στο στόχαστρο είναι ο 50χρονος κρεοπώλης.
Όπως αναφέρει το lawandorder.gr, βρέθηκε υλικό από κάμερα της Ιόνιας Οδού, στο οποίο φαίνεται ο 50χρονος κρεοπώλης, ο τελευταίος άνθρωπος που είδε ζωντανό τον Μπάμπη Κούτσικο, να μπαίνει σε χωράφι, λίγο μετά την εξαφάνιση του άνδρα.
Παράλληλα, έχει εντοπιστεί και ένα ζευγάρι γαντιών, τα οποία είναι στο μικροσκόπιο των Αρχών.
Οι έρευνες για τον αγνοούμενο έχουν επεκταθεί στην λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου και στην ορεινή Ναυπακτία.
Ψάχνουν το κινητό του 31χρονου Μπάμπη μέσω του iCloud
Ο 50χρονος κρεοπώλης και φίλος του αγνοούμενου αφέθηκε και πάλι ελεύθερος, χθες, Τρίτη.
Ο 50χρονος άνδρας είχε προσαχθεί για παράνομη οπλοκατοχή και αφέθηκε ελεύθερος, μετά από καταδίκη τεσσάρων μηνών, με αναστολή και στη συνεχεία προσήχθη ξανά για εξηγήσεις, μέχρι να αφεθεί πάλι ελεύθερος.
Οι αστυνομικοί δεν μπορούσαν να συνεχίσουν την κράτησή του κι έτσι τού επετράπη να αποχωρήσει, αλλά λαμβάνοντας υπόψη το κλίμα που επικρατεί στο χωριό, δεν μπόρεσε να επιστρέψει στο σπίτι του και έτσι, διαμένει σε σπίτι φιλικού του προσώπου, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες.
Ο 50χρονος έχει μπει στο στόχαστρο της ΕΛ.ΑΣ., καθώς είναι ο άνθρωπος που μετέφερε τον αγνοούμενο σε συγκεκριμένη περιοχή, από όπου και εντοπίστηκαν τα τελευταία ίχνη του.
Ο 50χρονος κρεοπώλης υπογράμμισε στους αξιωματικούς της Ελληνικής Αστυνομίας ότι «έχω κενά μνήμης, ξέρω ότι δεν με πιστεύετε, γνωρίζω ότι επιβαρύνω τη θέση μου, αλλά δε θυμάμαι».
Ο 50χρονος έπεφτε συνεχώς σε αντιφάσεις, τόσο για τις κινήσεις του, όσο και για τους χρόνους που επικαλείται, στις καταθέσεις του στις αρχές.
Παράλληλα, η άρση τηλεφωνικού απορρήτου έδειξε πως ο 31χρονος Μπάμπης είχε μιλήσει με τον 50χρονο κρεοπώλη, τον άνθρωπο που τον είδε τελευταία φορά ζωντανό, στις 2 Ιανουαρίου, για 12 δευτερόλεπτα.
Ο 50χρονος είπε στις Αρχές πως μετέφερε τον Μπάμπη σε απομονωμένο σημείο στην επαρχιακή οδό Αντιρρίου – Ιωαννίνων, την περασμένη Παρασκευή, αλλά πληροφορίες κάνουν λόγο ότι έχουν διαπιστωθεί ανακρίβειες στην κατάθεσή του, ως προς το δρομολόγιο που ακολούθησε αλλά και τη χρονική αλληλουχία των γεγονότων.
Όπως αναφέρει η ΕΡΤ, από την άρση τηλεφωνικού απορρήτου προέκυψε ότι οι δυο τους είχαν μία συνομιλία 12 δευτερολέπτων, όπως και το ότι ο κρεοπώλης άφησε το κινητό στο σπίτι του, ενώ πήγε να παραλάβει τον 31χρονο, ώστε να τον μεταφέρει σε σημείο συνάντησης με φίλο του, που θα πήγαιναν για κυνήγι.
Γιατί ο 31χρονος Μπάμπης απενεργοποίησε το κινητό του την ημέρα της εξαφάνισης
Όπως διαπιστώθηκε από τις έρευνες των αστυνομικών, το τηλέφωνο του κρεοπώλη ήταν κλειστό για 90 λεπτά, κατά την ημέρα της εξαφάνισης, ενώ την ίδια ώρα ήταν κλειστό και το τηλέφωνο του αγνοούμενου. Η ΕΛΑΣ φαίνεται ότι εξετάζει το γεγονός ότι οι δύο συσκευές απενεργοποιήθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα.
Ο τελευταίος άνθρωπος που τον είδε και θα πήγαιναν μαζί του για κυνήγι υποστηρίζει ότι δεν έχει καμία εμπλοκή και πως απλώς τον μετέφερε σε μία ερημική περιοχή και στη συνέχεια θα τον παραλάμβανε από εκεί κάποιος άλλος φίλος του.
Στην κατάθεσή του, ο 50χρονος υπέπεσε σε αντιφάσεις, ενώ προκύπτουν διαρκώς νέα ερωτήματα.
1. Η περιοχή που άφησε τον Μπάμπη ο 50χρονος – όπως ισχυρίζεται – απέχει μόλις 5 λεπτά από το σπίτι του νεαρού. Γιατί τον μετέφερε ο ίδιος εκεί και δεν πήγε να τον παραλάβει από το σπίτι ο φίλος του που υποτίθεται θα έβγαιναν μαζί;
2. Ο Μπάμπης είχε πει στον κολλητό του ότι θα πήγαινε για κυνήγι με τον 50χρονο ενώ ο 50χρονος αναφέρει ότι απλά τον μετέφερε σε μία τοποθεσία και στη συνέχεια έφυγε
3. Η αστυνομία εντόπισε τον φίλο του Μπάμπη ο οποίος κλήθηκε να καταθέσει και φέρεται να έχει ισχυριστεί ότι εκείνη την ημέρα δεν είχαν κανονίσει να βρεθούν
4. Γιατί ενώ υποτίθεται ότι θα πήγαινε για κυνήγι ο νεαρός φορούσε καλά ρούχα κι όχι αυτά που πηγαίνει στο βουνό ενώ είχε μαζί του και το όπλο του;
5. Ο 50χρονος ισχυρίζεται ότι αφού άφησε τον νεαρό αμέσως μετά γύρισε στο σπίτι του. Ωστόσο κάμερες ασφάλειας φέρεται να δείχνουν ότι ακολούθησε άλλη διαδρομή
6. Γιατί έχει σβήσει κλήσεις και μηνύματα από το κινητό του;
