Πέθανε o Τζέιμς Ερλ Τζόουνς – «Σίγησε» η θρυλική φωνή των Darth Vader και Mufasa

Ο Αμερικανός ηθοποιός Τζέιμς Ερλ Τζόουνς, που έγινε διάσημος όταν δάνεισε τη φωνή του στον φανταστικό χαρακτήρα Darth Vader της θρυλικής κινηματογραφικής σειράς Star Wars, πέθανε τη Δευτέρα σε ηλικία 93 ετών, ανακοίνωσε εκπρόσωπός του.

Eκτός από τον θρυλικό κακό της σειράς «Star Wars», ο Τζέιμς Ερλ Τζόουνς με την πλούσια θεατρική και κινηματογραφική του καριέρα, δάνεισε επίσης τη φωνή του στον Μουφάσα στην ταινία κινουμένων σχεδίων «Ο Βασιλιάς των Λιονταριών».

«Αναπαύσου εν ειρήνη, μπαμπά», έγραψε ο ηθοποιός Μαρκ Χάμιλ, ο οποίος υποδυόταν τον Λουκ Σκαϊγουόκερ στη διαστημική όπερα του Τζορτζ Λούκας.

#RIP dad 💔 https://t.co/YXpFoBb2Ua

— Mark Hamill (@MarkHamill) September 9, 2024

Γιος του Ρόμπερτ Ερλ Τζόουνς και μεγαλωμένος στο Δουβλίνο του Μίσιγκαν από τους γονείς της μητέρας του, ο Τζόουνς είναι αφρικανικής καταγωγής, αναφέρεται ότι έχει και ιρλανδικές και τσερόκι ρίζες. Μετακόμισε στο Μίσιγκαν στην ηλικία των 5, όπου εκδήλωσε ένα τραύλισμα τόσο σοβαρό, που έφτασε στο σημείο να αρνείται να μιλήσει. Παρέμεινε λειτουργικά αμίλητος για 8 χρόνια ώσπου έφτασε στο γυμνάσιο.

Ο Τζόουνς επαινεί ένα καθηγητή του γυμνασίου, ο οποίος ανακάλυψε ότι είχε ένα χάρισμα να γράφει ποιήματα βοηθώντας τον να σταματήσει την σιωπή του. Ο καθηγητής πίστεψε ότι αναγκαστική ομιλία δημόσια θα τον βοηθούσε να κερδίσει την αυτοπεποίθηση του και επέμεινε να απαγγέλλει ένα ποίημα στην τάξη κάθε μέρα.

Ο Τζόουνς αναφέρει: «Ήμουν μουγκός. Δεν μπορούσα να μιλήσω. Έτσι η πρώτη χρονιά στο σχολείο ήταν η πρώτη βουβή χρόνια, και τα άφωνα χρόνια συνεχίστηκαν ώσπου έφτασα στο Γυμνάσιο».

Σε ηλικία 80 ετών έφυγε από τη ζωή ο Μιχάλης Γκανάς ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας και σπουδαίος στιχουργός.

Ποιος άλλωστε δεν έχει τραγουδήσει «Τα κορμιά και τα μαχαίρια», το «Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια», τον «Μικρό τιτανικό» και τόσα άλλα αριστουργήματα, τους στίχους των οποίων είχε γράψει ο κορυφαίος Μιχάλης Γκανάς.

Βασίλης Λέκκας, Γιωργος Νταλάρας, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Έλλη Πασπαλά, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Γεράσιμος Ανδρεάτος, Γλυκερία, Δημήτρης Ζερβουδάκης, Σωκράτης Μάλαμας αλλά και Νατάσα Θεοδωρίδου είναι κάποιοι από τους καλλιτέχνες που ερμήνευσαν τα μελοποιημένα αριστουργήματα του Μιχάλη Γκανά.

Ανάμεσα στους συνθέτες που «έντυσαν» με μουσική τους στίχους του ήταν οι: Μίκης Θεοδωράκης, ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, ο Νίκος Ξυδάκης, o Ara Dinkjian, κ.ά..

Γιάννης Φέρτης: Πέθανε σε ηλικία 86 ετών ο μεγάλος ηθοποιός

Ο Γιάννης Φέρτης πρωταγωνίστησε στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση

Σε ηλικία 86 ετών πέθανε, σήμερα το πρωί, ο σπουδαίος ηθοποιός, Γιάννης Φέρτης, που είχε πρωταγωνιστήσει στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

Γεννημένος τον Απρίλιο του 1938, ο Γιάννης Φέρτης αποφοίτησε από τη σχολή Θεάτρου Τέχνης Κάρολου Κουν το 1958.

Για πρώτη φορά εμφανίστηκε στο θέατρο το 1959 στο έργο «Η ηλικία της νύχτας» του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Ακολούθησαν έργα όπως τα: Όρνιθες του Αριστοφάνη, Ευρυδίκη του Ζαν Ανούιγ, Γλυκό Πουλί της Νιότης του Τενεσί Ουίλιαμς, Ο Δικέφαλος Αετός του Ζαν Κοκτώ. Έγινε συνιδρυτής του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου και εμφανίστηκε στα έργα Καπιταίν Σελ Καπιταίν Εσό του Σερζ Ρεζβάνι και Η Μάνα του Μπέρτολτ Μπρεχτ.

Από το 1967 και για μια δεκαετία, ως θιασάρχης μαζί με την Ξένια Καλογεροπούλου, ανέβασε σημαντικά θεατρικά έργα.

Ο Γιάννης Φέρτης πρωταγωνίστησε στο αρχαίο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Η φωνή του ήταν έντονα χαρακτηριστική, ενώ είχε «ντύσει» διαφημίσεις στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο.

Πρώτη σύζυγός του υπήρξε η ηθοποιός Ξένια Καλογεροπούλου, δεύτερη η ηθοποιός Μιμή Ντενίση ενώ από το 2001 ήταν νυμφευμένος με την ηθοποιό Μαρίνα Ψάλτη.

Ο Σπύρος Μπιμπίλας ανακοίνωσε την είδηση του θανάτου του Γιάννη Φέρτη, για την οποία ενημερώθηκε από την Μαρίνα Ψάλτη.

«Όλο το Ελληνικό θέατρο πενθεί για τον χαμό του σπουδαίου μας ηθοποιού. Αντί στεφάνων σύμφωνα με επιθυμία του, όσοι θελήσουν να ενισχύσουν το έργο κ τους σκοπούς του Ταμείου Αλληλοβοηθειας του Σωματειου Ελλήνων ηθοποιων (ΤΑΣΕΗ). Ο Γιάννης πάντα νοιαζόταν για τους συναδέλφους του με κάθε τρόπο, έγραψε ο Σπύρος Μπιμπίλας.

Η κηδεία του θα γίνει στο Α’ Κοιμητήριο της Αθήνας.

Αναλυτικά η ανάρτηση του Σπύρου Μπιμπίλα

Πριν από λίγο η αγαπημένη φίλη Μαρίνα Ψάλτη με ενημέρωσε για το θλιβερό νέο της αποχώρησης από την ζωή του μοναδικού συντρόφου της, του σπουδαίου μας θεατρανθρώπου, φάρου πολιτισμού και ανθρωπιάς του αγαπημένου φίλου μας Γιάννη Φέρτη που για 65 χρόνια υπηρέτησε το θέατρο μας, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση μας μέσα από αμέτρητους υπέροχους ρόλους και μάγεψε το ελληνικό κοινό και τις καρδιές μας.Το κενό που αφήνει δυσαναπλήρωτο αλλά η αύρα του ταλέντου του και της ψυχής του θα μείνουν σαν οδηγοί για όλους μας.. Είχα την τύχη να τον θαυμάζω από παιδί όταν τον παρακολουθουσα στις ταινίες του κ στο Θέατρο με την υπέροχη τότε σύντροφο του Ξενια Καλογεροπουλου( 3 φορές τους είχα δει στις “Πεταλούδες είναι ελευθερες”) , είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί του στις αρχές της καριέρας μου το 80 σε ένα από τα πρώτα μου σηριαλ στους “Aθλιους των Αθηνών” του Κονδυλάκη κι από τότε με τίμησε με μια υπέροχη φιλία μαζί με την τότε σύντροφο του Μιμή Ντενίση , και μέχρι τώρα μαζί με την μοναδική Μαρίνα Ψάλτη μας έδεσε μια ειλικρινής αγάπη.Κουραγιο Μαρίνα μου κ μπράβο που στάθηκες πλάι στις δύσκολες στιγμές του Γιάννη μας. Όλο το Ελληνικό θέατρο πενθεί για τον χαμό του σπουδαίου μας ηθοποιού. Αντί στεφάνων σύμφωνα με επιθυμία του, όσοι θελήσουν να ενισχύσουν το έργο κ τους σκοπούς του Ταμείου Αλληλοβοηθειας του Σωματειου Ελλήνων ηθοποιων (ΤΑΣΕΗ). Ο Γιάννης πάντα νοιαζόταν για τους συναδέλφους του με κάθε τρόπο. Θα υπάρξει ενημέρωση για ώρα κ μέρα της εξοδιου ακολουθίας που θα γίνει στο Α κοιμητήριο της Αθηνας. Καλό ταξίδι πολυτάλαντη αγαπημένε μας

Πέθανε σε ηλικία 27 ετών ο ελληνικής καταγωγής ράπερ Costa Titch (κατά κόσμον Κωνσταντίνος Τσομπάνογλου) μετά την κατάρρευσή του επί σκηνής, μπροστά σε ένα τρομοκρατημένο κοινό, την ώρα που έδινε το σόου του. Λίγη ώρα μετά, έγινε γνωστός ο θάνατός του.

Ο ράπερ γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νότια Αφρική από Έλληνα πατέρα και Νοτιοαφρικανή μητέρα. Ο θάνατός του έχει συγκλονίσει τους θαυμαστές του, αφού ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στην αφρικανική χώρα ενώ πρόσφατα είχε υπογράψει και συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία του Akon, κάνοντας ουσιαστικά βήματα για την καριέρα του.

Πλάνα από την τελευταία εμφάνισή του τον δείχνουν να βρίσκεται στη σκηνή και να ερμηνεύει μία από τις επιτυχίες του. Σε μια στιγμή σκοντάφτει αλλά φαίνεται να ολοκληρώνει κανονικά το τραγούδι του. Όμως, λίγο μετά καταρρέει μπροστά στο κοινό που παρακολουθεί τρομοκρατημένο.

Δείτε τη σοκαριστική στιγμή:

Οι άνδρες της ασφάλειας έσπευσαν στη σκηνή για να τον βοηθήσουν. Λίγη ώρα μετά, η οικογένειά του επιβεβαίωσε τον θάνατό του μέσω ανακοίνωσης και ευχαρίστησε τους θαυμαστές του για το ενδιαφέρον και τη στήριξή τους: «Ο θάνατος μας χτύπησε τραγικά την πόρτα. Μας έκλεψε τον πολυαγαπημένο μας γιο, αδεργό και εγγονό».

SAMRO is saddened by the passing of popular rapper Costa Tsobanoglou, better known as Costa Titch.

Heartfelt condolences to his family, friends and broader music industry. #RIPCostaTitch pic.twitter.com/qeXOcAxxFs

— SAMRO (@SAMROMusic) March 12, 2023

«Με βαθύ πόνο αναγκαζόμαστε να ανακοινώσουμε τον θάνατό του. Η οικογένεια βρίσκεται αντιμέτωπη με μια δύσκολη στιγμή καθώς προσπαθούμε να καταλάβουμε τι μας έχει συμβεί και ζητάμε να έχουμε τον χρόνο και τον χώρο για να συνέλθουμε», αναφέρει η οικογένεια στην ανακοίνωσή της.

Μεγαλώνει η μακάβρια λίστα του κορονοϊού στη χώρα. Τελευταίο θύμα ένας 61χρονος μετανάστης που διέμενε στη δομή της Μαλακάσας και τον τελευταίο καιρό νοσηλευόταν στο νοσοκομείο “Ευαγγελισμός“.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο άτυχος άνδρας ήταν ένας 61χρονος Αφγανός, πατέρας δύο παιδιών. Ουσιαστικά πρόκειται για τον πρώτο θάνατο μετανάστη στην Ελλάδα από την αρχή της πανδημίας.

Πλέον οι θάνατοι από τον φονικό ιό ανέρχονται σε 378.

Υπενθυμίζεται ότι νωρίτερα σήμερα, κατέληξε στο “Λαϊκό” και μία γυναίκα μόλις 39 ετών η οποία σύμφωνα με πληροφορίες έπασχε από υποκείμενο νόσημα. Η αλλοδαπή γυναίκα, έκανε εισαγωγή στις 29 Σεπτεμβρίου και παρότι νέα σε ηλικία νοσηλευόταν διασωληνωμένη.

Ο κορονοϊός με αριθμούς

Με βάση την τελευταία επίσημη ενημέρωση του ΕΟΔΥ, ο συνολικός αριθμός των κρουσμάτων στη χώρα μας είναι 17.228, εκ των οποίων το 55.8% άνδρες. 2.783 (16.2%) θεωρούνται σχετιζόμενα με ταξίδι από το εξωτερικό και 7131 (41.4%) είναι σχετιζόμενα με ήδη γνωστό κρούσμα.

Στο επίκεντρο παραμένει η Αττική με 165 κρούσματα, εκ των οποίων 16 συνδέονται με γνωστές συρροές, ενώ 7 αναφέρουν πρόσφατο ταξίδι στο εσωτερικό της χώρας.

Επίσης καταγράφηκαν 32 κρούσματα στην Λακωνία, όλα συνδεόμενα με γνωστή συρροή.

Κορονοϊός: Συναγερμός στη Λακωνία – Θετικοί εργάτες γης από Ασία και Αφρική

Στο “κόκκινο” βρίσκεται η Λακωνία από χθες, μετά τον εντοπισμό 32 κρουσμάτων κοροναϊού σε εργάτες γης στον Δήμο Ευρώτα.

Αυτή την περίοδο, στον αγροτικό δήμο του Ευρώτα εργάζονται 1.500 άτομα, αφρικανικής και ασιατικής καταγωγής, τα οποία συνήθως μενούν όλοι μαζί, οπότε υπάρχει κίνδυνος μεγάλης διασποράς του ιού.

Μιλώντας στο MEGA, ο δήμαρχος Ευρώτα, Δήμος Βέρδος, ανέφερε ότι τα κρούσματα εντοπίστηκαν στα χωριά Άγιος Ιωάννης και Γλυκόβρυση και κλιμάκιο του ΕΟΔΥ έσπευσε άμεσα στην περιοχή για να κάνει τεστ και ιχνηλάτηση των επαφών των κρουσμάτων.

“Το άσχημο είναι ότι μένουν πολλά άτομα μαζί, 20-25 άτομα, σε ένα σπίτι 70 τετραγωνικών. Θέλει ψυχραιμία και όχι πανικό. Να απομονωθούν τα κρούσματα και να μην έρχονται σε επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο. Ζήτησα να μεταφερθούν σε δομή ή σε ξενοδοχείο τα άτομα που είναι θετικά ώστε να απομονωθούν και να ελέγχεται η τήρηση της καραντίνας”, ανέφερε χαρακτηριστικά ο δήμαρχος.

Σοκ έχει προκαλέσει η είδηση του θανάτου του ολυμπιονίκη του ταεκβοντό και αναπληρωτή εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξανδρου Νικολαΐδη.

Ο Αλέξανδρος Νικολαϊδης, πάλεψε επί δυο χρόνια με μια εξαιρετικά σπάνια μορφή καρκίνου.

Σε ανάρτησή του στο facebook γράφει για τη σκληρή μάχη που έδωσε με την σπάνια αυτή μορφή καρκίνου. Αναφέρεται στην οικογένειά του, στην πορεία του ως αθλητής και στην πολιτική.

«Βασανίστηκα κι εγώ με τον καρκίνο», αλλά όπως λέει «δύο χρόνια δεν είπα ποτέ “Γιατί σε εμένα”;»

Ο σπουδαίος αθλητής που έφυγε σε ηλικία 43 ετών, αναφερόμενος στην σύζυγό του και τα παιδιά του λέει «είχα την τύχη να με αγαπήσει η πιο υπέροχη γυναίκα του κόσμου, το δώρο μου από το Θεό, όπως είναι και το όνομα της, και να αποκτήσουμε μια πανέμορφη οικογένεια. Έτσι και σε αυτή την ατυχία που με βρήκε, είπα ευχαριστώ, που αν αυτό ήταν γραφτό να έρθει στην οικογένειά μου, δεν βρήκε εκείνη ή τα παιδιά μου. Εγώ έπρεπε να το ανέβω αυτό το βουνό, έγω έπρεπε να σηκώσω αυτό το βάρος. Όχι εκείνοι».

«Τελευταία επιθυμία μου είναι, τα δύο αυτά μετάλλια, να βγουν σε δημοπρασία και το ποσό που θα συγκεντρωθεί να δοθεί σε δομές για τα παιδιά που θα επιλέξει η οικογένειά μου», καταλήγει στην ανάρτησή του.

Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης στους Ολυμπιακούς αγώνες το 2004

Athens 2004 Olympics Ibrahim Kamal Jordan vs Alexandros Nikolaidis Greece Taekwondo Semifinal

Η συγκλονιστική ανάρτησή του στο Facebook

Θα ξεκινήσω με αυτό το κλισέ, ότι για να διαβάζετε τώρα αυτήν την δημοσίευση μου, μάλλον έχω φύγει για κάπου καλύτερα ή και για το πουθενά.

Δύο χρόνια, βασανίστηκα κι εγώ με τον καρκίνο. Με έναν τόσο σπάνιο τύπο καρκίνου, το καρκίνωμα nut, που αυτή τη στιγμή εννέα στους δέκα Έλληνες γιατρούς που το διαβάζουν, το ακούν για πρώτη φορά και θα σπεύσουν να το ψάξουν. Ευτυχώς ο δικός μου γιατρός, ο υπέροχος Γιάννης Μπουκοβίνας που με πήρε από το χέρι στο πιο δύσκολο ταξίδι της ζωής μου, τον γνώριζε αυτόν τον σπάνιο τύπο και έκανε τα πάντα για να με σώσει ή να μου χαρίσει λίγη παραπάνω ζωή. Κίνησε γη και ουρανό, να φέρει φάρμακα κυριολεκτικά από την άλλη άκρη της γης για να τα δοκιμάσω.

Δύο χρόνια δεν είπα ποτέ “Γιατί σε εμένα”; Δεν υπάρχει πιο εγωιστική σκέψη από αυτή. Σε κάποιον τυχαίνει, στον διπλανό μας, στον γείτονά μας, στον συνάνθρωπό μας. Και πλέον τυχαίνει σε πολλούς. Αν βάλω ένα πρόσημο τύχης στη ζωή μου, θα σας πω ακόμα και τώρα, ότι ήμουν τυχερός άνθρωπος. Είχα την ευλογία να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα, να ανέβω στο βάθρο πολλές φορές, να δοξάσω τον αθλητισμό και την χώρα μου, να γνωρίσω ανθρώπους από όλον τον κόσμο, να μάθω το σεβασμό, την ευγενή άμιλλα, αξίες τόσο σημαντικές και να προσπαθήσω να τις κάνω πράξη και στη ζωή μου.

Είχα την τύχη να με αγαπήσει η πιο υπέροχη γυναίκα του κόσμου, το δώρο μου από το Θεό, όπως είναι και το όνομα της, και να αποκτήσουμε μια πανέμορφη οικογένεια.

Έτσι και σε αυτή την ατυχία που με βρήκε, είπα ευχαριστώ, που αν αυτό ήταν γραφτό να έρθει στην οικογένειά μου, δεν βρήκε εκείνη ή τα παιδιά μου. Εγώ έπρεπε να το ανέβω αυτό το βουνό, έχω έπρεπε να σηκώσω αυτό το βάρος. Όχι εκείνοι.

Σε αυτό το δύσκολο ταξίδι, στάθηκα τυχερός γιατί συνοδοιπόρο είχα την αλληλεγγύη και την φροντίδα τόσων πολλών ανθρώπων, που πολλές φορές αναρωτήθηκα τι έκανα για να αξίζω όλα αυτά που με ανιδιοτέλεια μου προσέφεραν. Πρώτος ο γιατρός μου ο κ. Μπουκοβίνας, ο πρύτανης, ο κ. Δημόπουλος, που βοήθησε τόσο πολύ στην πρώτη φάση της ασθένειάς μου αλλά και αργότερα, στο να πάρω κάθε θεραπεία όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ο κ. Ηλιάδης ο θωρακοχειρούργος μου, ένας εξαιρετικός επιστήμονας που με αγκάλιασε σαν πατέρας στο πολύ δύσκολο χειρουργείο μου, στους πνεύμονες, ο κ. Πέιος, ο νευροχειρούργος που μου απάλυνε τους φριχτούς πόνους και πολλοί πολλοί άλλοι, από νοσηλευτές μέχρι τραυματιοφορείς, όλοι μου έδειχναν την αγάπη τους και αυτή η αγάπη μου έδινε δύναμη.

Και τέλος θέλω να σταθώ στον άνθρωπο με άλφα κεφαλαίο, τον Αλέξη Τσίπρα, ήρθε πολύ πρόσφατα στη ζωή μου και μου χάρισε την φιλία του, την σκέψη του, το αδελφικό του νοιάξιμο, σαν να με ήξερε από πάντα. Μου απέδειξε ότι η όλα όσα πρεσβεύει ο ίδιος και η αριστερά είναι πραγματική στάση ζωής. Με στήριξε ηθικά και πρακτικά και έκανε και αυτός τα αδύνατα δυνατά για να έχω την καλύτερη φροντίδα.

Θέλω να πω σε όλους τους κάτι.

Πετύχατε. Με κρατήσατε στη ζωή περισσότερο από όσο αναλογούσε στον πολύ επιθετικό καρκίνο μου, μου χαρίσατε το χρυσό μετάλλιο της παράτασης της ζωής μου σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή, όταν η κόρη μου η Ελεάννα ήταν μόλις 3,5 ετών και δεν θα θυμόταν τίποτα από εμένα, ενώ τώρα στα 5,5 της χρόνια θα με θυμάται έστω σαν μακρινή ανάμνηση και θα μπορεί να διηγηθεί ιστορίες στον μικρό της αδερφό τον Γιώργο, ώστε να με κρατήσουν ζωντανό στην καρδιά τους για πάντα.

Φίλοι μου, σε αυτή τη ζωή που είμαστε όλοι περαστικοί, μεγαλύτερη σημασία έχει τι αποτύπωμα θα έχουμε αφήσει, και όχι πώς ή πότε θα φύγουμε.

Για αυτό αν είμαι εγώ ο πρώτος καταγεγραμμένος ασθενής με καρκίνωμα nut στην χώρα μας, ας γίνω η αφορμή για την ενημέρωση γιατρών, ασθενών, πάνω σε αυτόν τον τύπο καρκίνου που αν διαγνωσθεί εγκαίρως ίσως σωθούν ζωές. Ας γίνω η αφορμή για να ενισχυθεί ουσιαστικά το εθνικό μας σύστημα υγείας που τόσο υποτιμήθηκε τα τελευταία χρόνια, όχι να περιμένουν ουρές για μια αξονική, για μια χημειοθεραπεία ή ένα χειρουργείο και να χάνεται πολύτιμος χρόνος, να σταματήσει ο χρονοβόρος δαίδαλος της γραφειοκρατίας και των νομικών κωλυμάτων του ΕΟΦ όταν πρέπει να εγκριθούν άμεσα δοκιμαστικά φάρμακα που μπορεί να σώσουν ζωές.

Αν ερχόμαστε σε αυτή τη ζωή για κάποιο σκοπό, εγώ έχω αποφασίσει ποιος θα είναι αυτός. Να προσφέρω ελπίδα μέσα από όσα κατάφερα στην ζωή μου, από τα όμορφα μέχρι τα άσχημα. Για αυτόν τον λόγο, τα δύο μου αργυρά Ολυμπιακά μετάλλια, της Αθήνας και του Πεκίνο, που για χρόνια κρύβω καλά, ήρθε η ώρα να βγουν και να επιστρέψουν εκεί που ανήκουν, στις παναθρώπινες αξίες. Τελευταία επιθυμία μου είναι, τα δύο αυτά μετάλλια, να βγουν σε δημοπρασία και το ποσό που θα συγκεντρωθεί να δοθεί σε δομές για τα παιδιά που θα επιλέξει η οικογένειά μου.

Αν σωθεί έστω ένα παιδί, θα αξίζει κάθε κλωτσιά που έχω φάει στο κεφάλι, κάθε κάταγμα στα πόδια μου.
Αυτό είναι το αποτύπωμα που θέλω να αφήσω στην κοινωνία, αυτή είναι η κληρονομιά που θέλω να μείνει στα παιδιά μου.

Υπήρξε η προσωποποίηση της φτώχειας, του πόνου, της αδικίας αλλά και της δύναμης, της υπομονής και της τιμιότητας. Ήταν και θα παραμείνει ες αεί, το αγαπημένο «παιδί του λαού» που εξέφρασε μέσα από τους κινηματογραφικούς του ρόλους και τα τραγούδια του τα βάσανα εκατομμυρίων ανθρώπων που αναγνώρισαν στο πρόσωπό του έναν απ’ αυτούς. Γι’ αυτό και τον λάτρεψαν και τον έβαλαν στην καρδιά τους και κράτησαν ζωντανή την εικόνα του καθιερώνοντάς τον ως έναν από τους πλέον δημοφιλείς κινηματογραφικούς ήρωες όλων των εποχών.

Αυτός ήταν ο Νίκος Ξανθόπουλος, που «έφυγε» στα 89 του χρόνια, έχοντας διαγράψει μια ζωή γεμάτη που τού χάρισε την αίσθηση της πληρότητας. Και πως να μην ένιωθε πλήρης; Έγραψε ιστορία στον ελληνικό κινηματογράφο και το τραγούδι, αγαπήθηκε όσο λίγοι και όταν ήρθε η ώρα, αποσύρθηκε για ζήσει όπως εκείνος επιθυμούσε, μακριά από τα αδιάκριτα φώτα, σε ένα κτήμα στην ανατολική Αττική, μαζί με την οικογένειά του, την αγαπημένη του σύζυγο, τα παιδιά και τα εγγόνια του.

Πριν από λίγες ημέρες και μετά από έναν ολόκληρο μήνα νοσηλείας σε μονάδα εντατικής θεραπείας, λόγω σοβαρών καρδιολογικών προβλημάτων, ο αγαπημένος ηθοποιός έδειξε σημάδια βελτίωσης και μεταφέρθηκε σε απλή κλίνη συνεχίζοντας τη θεραπεία του. Ωστόσο, φάνηκε πως η καρδιά του δεν άντεξε και σήμερα, 22 Ιανουαρίου άφησε την τελευταία του πνοή σε ειδικό κέντρο αποκατάστασης όπου είχε προσφάτως μεταφερθεί.

https://www.youtube.com/watch?v=OR0tGXjZhnk

Καθ’ όλη τη διάρκεια των γιορτών βρισκόταν στην κλινική, έχοντας διαρκώς στο πλευρό του τα μέλη της οικογένειάς του.

«Στη ζωή μου έχω δει τέτοιες χαρές, τόση αγάπη από τον κόσμο, σαν να ‘μουνα σπλάχνο από τα σπλάχνα τους, σα να ‘μουνα παιδί τους. Ώρες ώρες βούρκωνα, λιώνανε τα μέσα μου, βουβαινόμουν, δεν μπορούσα να μιλήσω. Αναρωτιόμουν αν αξίζω αυτή την αγάπη και προσπαθούσα με τον καιρό να γίνομαι καλύτερος, πιο ταπεινός, πιο καταδεκτικός, αλληλέγγυος, πιο έντιμος, πιο εντάξει. Ένα με τον κόσμο, ένας με αυτούς. Δεν απέφευγα τους ανθρώπους, βρισκόμουν ανάμεσά τους, δίπλα τους, να τους νιώθω, να τους καταλαβαίνω, για να μπορώ και στα έργα μου να μιλάω για τους καημούς και τα προβλήματά τους, που ήταν και δικά μου παλιότερα. Δεν ξεχνούσα τον τσαγκάρη πατέρα μου, τη μητέρα μου στη φάμπρικα, τη μητριά μου παραδουλεύτρα» είχε εξομολογηθεί ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του με τίτλο «Όσα θυμάμαι και όσα αγάπησα», που κυκλοφόρησε, το 2005, από τις εκδόσεις «Άγκυρα».

Στις 400 σελίδες αυτού του βιβλίου, διηγήθηκε τη ζωή του, έτσι όπως την έχτισε, «Πετραδάκι – πετραδάκι», από τη φτωχογειτονιά της Νέας Ιωνίας που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Ως παιδί προσφύγων που πάλευαν καθημερινά για το ψωμί τους, γνώρισε από πολύ νωρίς τί θα πει φτώχεια και στερήσεις. Παρόλα αυτά δεν το έβαλε κάτω και κυνήγησε τα όνειρά του. Έπαιξε ποδόσφαιρο με την ΑΕΚ στα εφηβικά του χρόνια, διάβαζε διαρκώς ενώ όταν ήρθε η ώρα να αποφασίσει ποιον δρόμο θέλει να ακολουθήσει στη ζωή του, τα βήματά του τον οδήγησαν στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Είχε μαγευτεί από τις ερμηνείες του Μάνου Κατράκη κι ήθελε να μπει κι ο ίδιος στον μαγικό αυτό κόσμο.

Μπορεί οι πρώτες του δουλειές να ήταν στο θέατρο, έμελλε όμως να είναι ο κινηματογράφος εκείνος που θα τον κέρδιζε και θα τον αναδείκνυε. Βγήκε για πρώτη φορά στο λευκό πανί το 1958, στην κωμωδία του Φίλιππα Φυλακτού «Το Εισπρακτοράκι», παίζοντας στο πλευρό δύο σπουδαίων κωμικών, του Βασίλη Αυλωνίτη και του Νίκου Ρίζου.

https://www.youtube.com/watch?v=4reObgS8xuQ

Κι όμως αποδείχτηκε τελικά πως προορισμός του ήταν οι δραματικοί ρόλοι. Σε αυτούς διακρίθηκε πρωταγωνιστώντας, επί χρόνια, σε μια σειρά επιτυχημένων ταινιών όπως οι «Αγάπησα και πόνεσα », «Είναι μεγάλος ο Καημός», «Ο Ζητιάνος μιας Αγάπης», «Απόκληροι της Κοινωνίας», «Καρδιά μου πάψε να πονάς», «Με Πόνο και με Δάκρυα», «Η Οδύσσεια ενός Ξεριζωμένου», «Γιακουμής μια Ρωμαίικη Καρδιά» κ.α.z

Μέσα από τους κινηματογραφικούς του ρόλους, ωστόσο, κατάφερε να αναδείξει και ένα ακόμη ταλέντο του, αυτό του τραγουδιού. Ο ίδιος αναδείχτηκε ως ιδανικός ερμηνευτής των πονεμένων τραγουδιών που ηρώων που υποδυόταν. Γι’ αυτό και όταν στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 έληξε η χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου έστρεψε εκεί το ενδιαφέρον του. Κυκλοφόρησε 9 δίσκους και 55 σίγκλς και ερμήνευσε συνολικά 300 τραγούδια με σημαντικές υπογραφές όπως αυτές του Απόστολου Καλδάρα, του ΄Ακη Πάνου, του Χρήστου Νικολόπουλου του Σταύρου Ξαρχάκου κ.α.

Οι συναυλίες που έδινε εκείνη την περίοδο, εντός και εκτός Ελλάδας, γινόταν το αδιαχώρητο. Οι συναισθηματικές ερμηνείες του Ξανθόπουλου έκαναν τους απανταχού Έλληνες να δακρύζουν!

Κι όμως, παρά την μεγάλη, τη σαρωτική επιτυχία, παρέμεινε ταπεινός, προσγειωμένος στη γη. «Πολλές φορές έπαιρνα το λεωφορείο – αυτοκίνητο δεν είχα ακόμη- και πήγαινα στο Μαρούσι κι από τη στάση, με ψιλόβροχο, περπατούσα μέχρι το στούντιο για να μην ξεχνιέμαι, να είμαι κοντά στον κόσμο, μέσα στον κόσμο, να βλέπω τι τραβάει, πώς περνάει. Έλεγα στον εαυτό μου, περπάτα κερατά, για να μην παίρνουν τα μυαλά σου αέρα και να θυμάσαι πάντα ότι αξιώθηκες, εσύ, ο γιος του κυρ Παναγιώτη του τσαγκάρη, να δεις αγάπες και χαρές που δεν τις έβαζε ο νους σου, και που δεν ξέρουμε σε τελευταία ανάλυση αν τις άξιζες κιόλας» διηγούνταν ο ίδιος.

Η αυτοβιογραφία του, τού έδωσε την ευκαιρία να αποκαλύψει το αληθινό του πρόσωπο, όλα όσα έκρυβε βαθιά μέσα στην ψυχή του, «σαν εξομολόγησε σε στον πνευματικό του», όπως χαρακτηριστικά έγραφε ο ίδιος. Γιατί, κακά τα ψέματα, ο πολύς κόσμος είχε ταυτίσει τον Ξανθόπουλο με τον βαρύ, μονίμως λυπημένο άνδρα που υποδυόταν στις ταινίες. Κι όμως, στην πραγματική του ζωή, δεν ήταν αυτός ο άνδρας: «Δεν με ξέρετε, κανένας δεν με ξέρει. Η εικόνα μου δεν είναι αυτή που δημιούργησαν, ίσως να φταίω κι εγώ που δεν αντιδρώ, δεν μιλάω. Η καλή μου η Ελένη Ζαφειρίου, που έκανε τη μάνα μου στις ταινίες, μου «λεγε, “Χαμογέλα, βρε. Ενώ είσαι τόσο καλό παιδί, έτσι που σε βλέπουν μουτρωμένο, βάζουν χίλια δυο στο μυαλό τους. Μην αδικείς ο ίδιος τον εαυτό σου».